پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint، روایت.

پرسش: با توجه به روایات، پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint چه آثار و فوایدی دارد؟

فهرست مندرجات

۱ – آثار پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint
۱.۱ – استجابت دعا
۱.۲ – دیدار خدا
۱.۲.۱ – روایات از امام علی
۱.۲.۲ – روایت در کتاب حلیه الاولیاء
۱.۲.۳ – روایت در کتاب المحجه البیضاء
۱.۳ – خیر دنیا و آخرت
۱.۴ – دیگر آثار
۱.۴.۱ – روایت در کتاب امالی طوسی
۱.۴.۲ – روایت در کتاب مستدرک الوسائل
۱.۴.۳ – روایت در کتاب مجمع البیان
۱.۴.۴ – روایت در کتاب مصباح الشریعه
۲ – پانویس
۳ – منبع

آثار پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

با تمسک به تعدادی روایت، آثار پاورپوینت کامل محبت الهی ۶۸ اسلاید در PowerPoint را نشان می‌دهیم:

استجابت دعا

«رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): قالَ اللّهُ ‌(عز‌و‌جل): مَن اهانَ لی وَلِیا فَقَد ارصَدَ لِمُحارَبَتی. و ما تَقَرَّبَ الَی عَبدٌ بِشَیءٍ احَبَّ الَی مِمَّا افتَرَضتُ عَلَیهِ، و انَّهُ لَیتَقَرَّبُ الَی بِالنّافِلَهِ حَتّی احِبَّهُ، فَاِذا احبَبتُهُ کنتُ سَمعَهُ الَّذی یسمَعُ بِهِ، و بَصَرَهُ الَّذی یبصِرُ بِهِ، و لِسانَهُ الَّذی ینطِقُ بِهِ، و یدَهُ الَّتی یبطِشُ بِها، ان دَعانی اجَبتُهُ، و ان سَاَلَنی اعطَیتُهُ»
«رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): خداوند (عزّوجلّ) فرمود: «هرکس یکی از دوستانم را خوار سازد، به پیکار من برخاسته است. هیچ بنده‌ای با چیزی محبوب‌تر در نزد من از آنچه بر او واجب ساخته‌ام، به من نزدیک نمی‌شود. بنده، با کارهای مستحب به من نزدیک می‌شود، تا آن‌جا که او را دوست می‌دارم. پس چون دوستش داشتم، گوش شنوایش، چشم بینایش، زبان گویایش و دست نیرومندش می‌شوم. اگر مرا بخواند، پاسخش می‌دهم و اگر از من بخواهد، به او می‌بخشم».

«عنه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): انَّ اللّهَ تَعالی قالَ: مَن عادی لی وَلِیا فَقَد آذَنتُهُ بِالحَربِ. و ما تَقَرَّبَ الَی عَبدی بِشَیءٍ احَبَّ الَی مِمَّا افتَرَضتُ عَلَیهِ. و ما یزالُ عَبدی یتَقَرَّبُ الَی بِالنَّوافِلِ حَتّی احِبَّهُ، فَاِذا احبَبتُهُ کنتُ سَمعَهُ الَّذی یسمَعُ بِهِ، و بَصَرَهُ الَّذی یبصِرُ بِهِ، و یدَهُ الَّتی یبطِشُ بِها، و رِجلَهُ الَّتی یمشی بِها، و ان سَاَلَنی لَاعطِینَّهُ، و لَئِنِ استَعاذَنی لَاعیذَنَّهُ»
«رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): خداوند متعال فرمود: «هرکس با یکی از دوستانم دشمنی کند، به او اعلان جنگ می‌کنم. بنده‌ام با چیزی محبوب‌تر در نزد من از واجباتی که بر او واجب ساخته‌ام، به من نزدیک نمی‌شود. بنده‌ام با کارهای مستحب هم‌چنان به من نزدیک می‌شود، تا آن‌جا که دوستش می‌دارم. پس چون دوستش داشتم، گوش شنوایش، چشم بینایش، دست کارایش و پای راهروش می‌شوم. اگر از من درخواست کند، به او خواهم بخشید و اگر از من پناه جوید، پناهش خواهم داد».

دیدار خدا

«ارشاد القلوب فی حدیث المعراج: [قالَ اللّهُ تعالی:] یا احمَدُ، هَل تَدری‌ ای عَیشٍ اهنی، و ای حَیاهٍ ابقی؟
قالَ: اللّهُمَّ لا.
قالَ: امَّا العَیشُ الهَنیءُ فَهُوَ الَّذی لا یفتُرُ صاحِبُهُ عَن ذِکری، و لا ینسی نِعمَتی، و لا یجهَلُ حَقّی، یطلُبُ رِضای لَیلَهُ و نَهارَهُ.
و امَّا الحَیاهُ الباقِیهُ فَهِی الَّتی یعمَلُ لِنَفسِهِ حَتّی تَهونَ عَلَیهِ الدُّنیا و تَصغُرَ فی عَینَیهِ، و تَعظُمَ الآخِرَهُ عِندَهُ، و یؤثِرَ هَوای عَلی هَواهُ، و یبتَغی مَرضاتی، و یعَظِّمَ حَقَّ عَظَمَتی، و یذکرَ عِلمی بِهِ، و یراقِبَنی بِاللَّیلِ وَ النَّهارِ عِندَ کلِّ سَیئَهٍ و مَعصِیهٍ، و ینفی قَلبَهُ عَن کلِّ ما اکرَهُ، و یبغِضَ الشَّیطانَ و وَساوِسَهُ، لا یجعَلَ لِاءِبلیسَ عَلی قَلبِهِ سُلطانا و سَبیلاً.
فَاِذا فَعَلَ ذلِک اسکنتُ فی قَلبِهِ حُبّا حَتّی اجعَلَ قَلبَهُ لی، و فَراغَهُ وَ اشتِغالَهُ و هَمَّهُ و حَدیثَهُ مِنَ النِّعمَهِ الَّتی انعَمتُ بِها عَلی اهلِ مَحَبَّتی مِن خَلقی، و افتَحَ عَینَ قَلبِهِ و سَمعِهِ حَتّی یسمَعَ بِقَلبِهِ و ینظُرَ بِقَلبِهِ الی جَلالی و عَظَمَتی، و اضَیقَ عَلَیهِ الدُّنیا، و ابَغِّضَ الَیهِ ما فیها مِنَ اللَّذّاتِ، و احَذِّرَهُ مِن الدُّنیا و ما فیها کما یحَذِّرُ الرّاعی غَنَمَهُ مِن مَراتِعِ الهَلَکهِ.
فَاِذا کانَ هکذا یفِرُّ مِنَ النّاسِ فِرارا، و ینقُلُ مِن دارِ الفَناءِ الی دارِ البَقاءِ، و مِن دارِ الشَّیطانِ الی دارِ الرَّحمنِ. یا احمَدُ، لَازَینُهُ بِالهَیبَهِ وَ العَظَمَهِ.
فَهذا هُوَ العَیشُ الهَنیءُ وَ الحَیاهُ الباقِیهُ، و هذا مَقامُ الرّاضینَ.
فَمَن عَمِلَ بِرِضائی الزِمُهُ ثَلاثَ خِصالٍ: اعَرِّفُهُ شُکرا لا یخالِطُهُ الجَهلُ، و ذِکرا لا یخالِطُهُ النِّسیانُ، و مَحَبَّهً لا یؤثِرُ عَلی مَحَبَّتی مَحَبَّهَ المَخلوقینَ. فَاِذا احَبَّنی احبَبتُهُ، و افتَحُ عَینَ قَلبِهِ الی جَلالی، فَلا اخفی عَلَیهِ خاصَّهَ خَلقی، فَاناجیهِ فی ظُلَمِ اللَّیلِ و نورِ النَّهارِ حَتّی ینقَطِعَ حَدیثُهُ مِنَ المَخلوقینَ و مُجالَسَتُهُ مَعَهُم، و اسمِعُهُ کلامی و کلامَ مَلائِکتی، و اعَرِّفُهُ السِّرَّ الَّذی سَتَرتُهُ عَن خَلقی»
«ارشاد القلوب در ضمن حدیث معراج: [خداوند متعال فرمود:] «ای احمد! می‌دانی کدام زندگی، گواراتر و کدام حیات، پایدارتر است؟».
گفت: بارالها! نه.
فرمود: «اما زندگی گوارا آن است که دارنده‌اش، از یادم خسته نمی‌شود، نعمتم را فراموش نمی‌کند، حقّم را نادیده نمی‌گیرد و در شب و روزش، جویای خشنودی من است.
امّا حیات پایدار، آن است که دارنده‌اش چنان برای خود عمل می‌کند که دنیا بر او خوار شود و در چشمانش کوچک گردد و آخرت، نزدش بزرگ شود. خواسته‌ام را بر خواسته‌اش مقدّم می‌دارد و جویای خشنودی من است. حقّ بزرگی مرا به جای می‌آورد، آگاهی مرا نسبت به خودش به یاد دارد و در شب و روز و در کنار هر زشتی و گناهی، مرا مراقب خود می‌بیند و قلبش را از هر آنچه ناخوش می‌دارم، می‌زداید. شیطان و وسوسه‌هایش را دشمن می‌دارد و برای شیطان بر قلبش سلطه‌ای و راهی نمی‌گذارد.
پس چون چنین کند، در قلبش محبّتی می‌نهم تا آن‌جا که قلبش را از آنِ خود می‌سازم و فراغت و اشتغال و‌ اندیشه و سخنش را از نعمتی که به دوستانم در میان خلق بخشیده‌ام، ویژه خود می‌گردانم و چشم و گوش و قلبش را می‌گشایم تا آن‌که با قلبش بشنود و با قلبش به جلال و عظمتم بنگرد. دنیا را بر او تنگ می‌سازم و لذّت‌هایش را منفور او می‌گردانم و او را چنان از دنیا برحذر می‌دارم که شبان، گوسفندانش را از چراگاه‌های هلاکت‌بار برحذر می‌دارد. پس چون چنین شود، سخت از مردم می‌گریزد و از سرای ناپایدار، به سرای پایدار و از سرای شیطان، به سرای رحمان منتقل می‌گردد.‌ ای احمد! او را با هیبت و عظمت می‌آرایم.
این است زندگی گوارا و حیات پایدار، و این است مقام خشنودان.
هرکس بر طبق خشنودی من رفتار کند، سه صفت را همراه او می‌سازم: به او شکری را می‌شناسانم که جهل با آن در نیامیزد، و یادی که فراموشی با آن در نیامیزد، و محبّتی که با وجود آن، محبّت آفریدگان را بر محبّت من مقدّم ندارد. پس چون مرا دوست بدارد، دوستش می‌دارم و چشم دلش را به سوی جلالم می‌گشایم و خاصّانِ خلقم را از او پنهان نمی‌دارم و در تاریکی‌های شب و روشنایی‌های روز، با او رازگویی می‌کنم تا آن که از سخن گفتن با آفریدگان و همنشینی با آنان ببُرد و سخن خود و سخن فرشتگان را به او بشنوانم و رازی را که از خلقم پنهان داشته‌ام، به او بشناسانم».

روایات از امام علی

«الامام علی (علیه‌السّلام): انَّ اللّهَ اوحی الی موسی (علیه‌السّلام): مَن احَبَّ حَبیبا انِسَ بِهِ، و مَن انِسَ بِحَبیبٍ صَدَّقَ قَولَهُ و رَضِی فِعلَهُ، و مَن وَثَقَ بِحَبیبٍ اعتَمَدَ عَلَیهِ، و مَنِ اشتاقَ الی حَبیبٍ جَدَّ فِی السَّیرِ الَیهِ. یا موسی، ذِکری لِلذّاکرینَ، و زِیارَتی لِلمُشتاقینَ، و جَنَّتی لِلمُطیعینَ، و انَا خاصَّهً لِلمُحِبّینَ»
«امام علی (علیه‌السّلام): خداوند به موسی (علیه‌السّلام) وحی کرد: «هرکه محبوبی را دوست بدارد، با او همدم می‌شود و هرکه با محبوبی همدم گشت، سخنش را تصدیق می‌کند و از کردارش خشنود می‌شود، و هرکه به محبوبی اطمینان کند، به او اعتماد می‌ورزد و هرکه مشتاق محبوبی شود، در رفتن به سویش می‌کوشد.
‌ای موسی! یادم از آنِ یادآوران، دیدارم از آنِ شیفتگان، و بهشتم از آنِ فرمان‌بران است و من خود، ویژه دوست‌دارانم هستم.»
«الامام علی (علیه‌السّلام): قالَ رَسولُ اللّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): یزورُ اهلُ الجَنَّهِ الرَّبَّ تَبارَک وتَعالی فی کلِّ یومِ جُمُعَهٍ، و ذَکرَ ما یعطَونَ، قالَ: ثُمَّ یقولُ اللّهُ تَعالی: اکشِفُوا الحُجُبَ. فَیکشِفوا حِجابا ثُمَّ حِجابا حَتّی یتَجَلّی لَهُم تَبارَک وتَعالی عَن وَجهِهِ فَکاَنَّهُم لَم یرَوا نِعمَهً قَبلَ ذلِک، و هُوَ قَوله تَعالی: «وَ لَدَینَا مَزِیدٌ».»
«امام علی (علیه‌السّلام): پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «بهشتیان هر روز جمعه با پروردگار متعال دیدار می‌کنند». سپس حضرت، آنچه را که به آنان عطا می‌شود یاد کرد و افزود: «آن‌گاه خداوند متعال می‌فرماید: “پرده‌ها را بردارید”. پس از آن پرده‌ها یکی یکی برداشته می‌شوند، تا آن‌که خداوند متعال با رخسار بزرگوارش چنان بر آنان تجلّی می‌کند که گویی پیش از آن، هیچ نعمتی ندیده‌اند؛ و این است معنای گفته خداوند متعال: «و بیش از آن نزد ماست».

روایت در کتاب حلیه الاولیاء

«حلیه الاولیاء عن ابراهیم بن ادهم: انَّ اللّهَ تَعالی اوحی الی یحیی بنِ زَکرِیا (علیه‌السّلام): یا یحیی، انّی قَضَیتُ عَلی نَفسی ان لا یحِبَّنی عَبدٌ مِن عِبادی اعلَمُ ذلِک مِنهُ الّا کنتُ سَمعَهُ الَّذی یسمَعُ بِهِ، و بَصَرَهُ الَّذی یبصِرُ بِهِ، و لِسانَهُ الَّذی یتَکلَّمُ بِهِ، و قَلبَهُ الَّذی یفهَمُ بِهِ. فَاِذا کانَ ذلِک کذلِک بَغَّضتُ الَیهِ الاشتِغالَ بِغَیری، و ادَمتُ فِکرَتَهُ، و اسهَرتُ لَیلَهُ، و اظمَاتُ نَهارَهُ.
یا یحیی، انَا جَلیسُ قَلبِهِ، و غایهُ امنِیتِهِ و امَلِهِ، اهَبُ لَهُ کلَّ یومٍ و ساعَهٍ فَیتَقَرَّبُ مِنّی و اتَقَرَّبُ مِنهُ، اسمَعُ کلامَهُ، و اجیبُ تَضَرُّعَهُ. فَوَعِزَّتی و جَلالی لَاَبعَثَنَّهُ مَبعَثا یغبِطُهُ بِهِ النَّبِیونَ وَ المُرسَلونَ، ثُمَّ آمُرُ مُنادِیا ینادی: هذا فُلانُ بنُ فُلانٍ، وَلِی اللّهِ و صَفِیهُ و خِیرَتُهُ مِن خَلقِهِ دَعاهُ الی زِیارَتِهِ؛ لِیشفِی صَدرَهُ مِنَ النَّظَرِ الی وَجهِهِ الکریمِ.»
«حلیه الاولیاء به نقل از ابراهیم بن ادهم: خداوند متعال به یحیی بن زکریا (علیه‌السّلام) وحی کرد: «ای یحیی! با خود عهد بسته‌ام که هرگاه بنده‌ای از بندگا