پاورپوینت کامل فلسفه وحکمت دعا ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه وحکمت دعا ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه وحکمت دعا ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه وحکمت دعا ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل فلسفه وحکمت دعا ۷۶ اسلاید در PowerPoint

کلید واژه: فلسفه ، حکمت، دعا، نیایش
پرسش: فلسفه و حکمت دعا چیست؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – معنای دعا
۱.۱ – دعا در کلام اقبال لاهوری
۲ – تعریف دعا
۲.۱ – حقیقت دعا
۳ – الگوهای دعا
۳.۱ – در کلام علامه طباطبایی
۳.۲ – واژه سوال در قرآن
۳.۳ – تفاوت دعوت و ندا
۳.۴ – دعا مثل ندا
۴ – نیاز به دعا از منظر عقل و دین
۴.۱ – فقر ذاتی انسان
۴.۱.۱ – پناهگاه واقعی بشر ذات خلاق عالم
۴.۲ – دعا از مصادیق روشن ((ذکر الله))
۴.۳ – روح تضرع و زاری
۴.۳.۱ – در کلام دکتر کارل
۴.۴ – حفظ دستاوردهای مادی و معنوی
۴.۵ – دفع زیان های احتمالی و حوادث غیر مترقبه
۴.۶ – دعا برای جلب عنایت و رحمت الهی
۵ – انواع دعا
۵.۱ – تشریعی و تکوینی
۵.۱.۱ – دعای تکوینی
۵.۱.۲ – دعای تشریعی
۶ – دنیا دار علل و اسباب
۶.۱ – اولا
۶.۲ – ثانیا
۶.۳ – استجابت دعا در تفسیر المنار
۶.۴ – صحیفه سجادیه
۶.۵ – امام صادق(ع)
۶.۶ – دعای شعبانیه
۷ – شکوه نیایش در دعای با توجه و حال
۷.۱ – توجه قلبی در دعا
۸ – فقر و نیاز انسان به خالق
۹ – نیازمندی انسان به دعا در کلام امام علی(ع)
۹.۱ – امام صادق(ع)
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

معناى دعا

«وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ …».
نخست به مبادى تصوریه دعا پرداخته، سپـس، موانع، شرایط و مشکلات آن را بازگو مى کنیم. ((دعا)) در فرهنگ لغت به مفهوم خواندن، صدا زدن و عبادت و نیایش است؛ خواندن،ف گاهى تواءم با خواستن است و زمانى به شکل راز و نیاز و تضرع و ابتهال مى باشد.

دعا در کلام اقبال لاهوری

اقبال لاهوری مى نویسد: ((نیایش خواه به شکل فردى و خواه به صورت اجتماعى، تجلى اشتیاق درونى انسان براى دریافت جوابى در سکوت است))
کم نیستند کسانى که اعتقاد به مبداء متعال ندارند، لیکن براى تسکین دردها و آلام درونى، حوایج قلبى خویش را در قالب دعا مطرح مى سازند; در این صورت، اگرچه چنین خواندنى، دعاى اصطلاحى نیست (زیرا مدعوى در میان نیست)، ولى بیانگر ضرورت دعا براى بشر، است. بنابراین، اگر بخواهیم تعریف جامع ترى از دعا ارائه بدهیم، باید بگوئیم دعا تجلى عشق به خدا براى نیل به تکامل و رفع نیازمندیهاست; ((الدعاء الرغبه الى الله)) نیایش، گرایش و کشش به سوى خدا است.

تعریف دعا

درخصوص دعا تعریف هاى زیادى شده است که نمونه هایى از آن ها را مىآوریم:
ـ دعا مطالبه آن چیزهایى است که انسان به لیاقت و کار و اندیشه باید به دست آورد.
ـ دعا منبع و کانون عظیم تغذیه روح انسانى است; همان گونه که جسم مرکز تغذیه نیازهاى مادى بشر مى باشد.
ـ دعا احیاى خواسته ها، آرمان ها و ایدهآل هاى راستین انسان است.

حقیقت دعا

بالاخره حقیقت دعا عشق به خالق زیبایى ها، عظمت ها، جهش به سوى کمال مطلق و علم مطلق و پرواز بسوى بى نهایت و معبود لایتناهى است. به عقیده دکتر ((کارل)) دعا و نیایش عبارت است از تضرع و ناله و طلب یارى و استعانت و گاهى یک حالت کشف و شهود روشن و آرامش درونى و مستمر دورتر از اقلیم همه محسوسات.

الگوهاى دعا

دعا، گاهى براى جلب منفعت و سود مادى و زمانى به منظور دفع ضرر و زیان و گاهى در قالب نفرین است. زمانى هم به شکل پوزش و عذرخواهى از قصور و تقصیرها و گاهى براى جلب بهره هاى معنوى و کرامات اخروى است. صدا زدن را دعوت مى گوییم و دعوت شونده را مدعو; این قسم از دعا در میان مردم معروف و رایج است.

در کلام علامه طباطبایی

(( علامه طباطبایی )) مى فرماید: ((دعا و دعوت عبارت است از اینکه دعا کننده نظر مدعو را به سوى خود متوجه کند و پـس از جلب توجه، فایده و نعمتى را از وى درخواست نماید. بنابراین، ((سوال)) به منزله غرض و نتیجه دعا مى باشد، و این مفهوم به تمام موارد سوال منطبق است، مانند پرسش در مورد مجهولات و سوال به معنى محاسبه و پرسش در زمینه تقاضاى کمک مادى و معنوى.

واژه سوال در قرآن

خداى تبارک و تعالى چیزى را که زبان در آن دخالت دارد سوال نامیده است.
«وَآتَاکُم مِّن کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا»؛ و از انواع نعمت هایى که از او درخواست کردید به شما عطا فرمود که اگر نعمت هاى خدا را بخواهید به شماره در آورید هرگز حساب آن نتوانید کرد.
البته این درخواست به زبان ظاهرى نیست بلکه به زبان فقر و استحقاق وجودى و فطرى است.

تفاوت دعوت و ندا

((دعوت)) با ((نداء)) نیز فرق دارد؛ زیرا ندا اختصاص به لفظ و صوت دارد، ولى دعا مى تواند از مقوله لفظ باشد و یا از طریق اشاره و با توجه قلبى انجام بگیرد«ادْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَهً إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ»

دعا مثل ندا

((راغب اصفهانى)) مى گوید: دعا مثل نداست، جز آنکه ندا گاهى فقط خواندن است، بدون ذکر اسم، ولى دعا غالبا با ذکر اسم است و ندا به مجرد بلند کردن صدا گفته مى شود.

نیاز به دعا از منظر عقل و دین

نیاز بشر به دعا از جهات متعددى قابل بررسى است و آثار حیاتى مهمى دارد که بعضى از آن ها را مىآوریم:
ی

فقر ذاتی انسان

فقر ذاتى انسان به اضافه ضعف و ناتوانى همه جانبه، او را به قدرت بى نیاز و لایزال مى کشاند و از خودخواهى باز مى دارد و انسان مى فهمد که بدون مشیت ذات اقدس متعال کارى سامان نمى گیرد، چرا که انسان به مجرد تأمین صحت، ثروت و کسب قدرت مغرور مى شود و طغیان مى کند و به قول قرآن « إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى؛
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى» ، که نتیجه سرکشى جز خسران چیزى نیست.
دعا توحید افعالى را به انسان مىآموزد که عامل موثر و مسبب الاسباب را خدا مى داند و او را در همه جا حاضر و ناظر مى شمارد«وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ» و «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ» او باور دارد «وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ» ، پـس عمل و تلاش انسان از دایره مشیت بیرون نمى باشد. زیرا انسان ها را خلق کرده و آنچه انجام مى دهند نیز به یک معنى، فعل خداست. قرآن این واقعیت دینى را چنین مىآموزد. «یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ » نیازمندى وجودى انسان در حدوث و بقا و به هنگام بلا و مصائب، جاى تردید نیست. انسان گاهى از دفع پشه و مگسى ناتوان شده و، در برابر بیمارىها، تصادفات، تصادمات، سکته ها و مرگ و میرها، بیچاره و مضطر شده، خدا را مى خواند. قرآن مى گوید:

پناهگاه واقعی بشر ذات خلاق عالم

«قُلْ أَرَأَیْتُکُم إِنْ أَتَاکُمْ عَذَابُ اللّهِ أَوْ أَتَتْکُمُ السَّاعَهُ أَغَیْرَ اللّهِ تَدْعُونَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ؛ بَلْ إِیَّاهُ تَدْعُونَ فَیَکْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَیْهِ إِنْ شَاء وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِکُونَ» «قُلْ مَن یُنَجِّیکُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْیَهً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ ؛ قُلِ اللّهُ یُنَجِّیکُم مِّنْهَا وَمِن کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِکُونَ» این آیات انسان با وجدان و خردمند را به این حقیقت متوجه مى کند که پناهگاه واقعى بشر ذات خلاق عالم است، چرا که هرکسى از طریق دل، راهى به خدا دارد، حتى شقى ترین و معاندترین افراد، و شاهد زنده آن توجه و تضرع و زارى آن ها در بن بست هاست، وقتى از علل و اسباب مادى ناامید مى شوند بى اختیار به قدرت لایزال پناه مى برند، ولى در مواقع عادى به قدرت هاى مادى و عقاید خرافى پناهنده مى شوند: به جادوگران، ریاضت کشان، رمالان، فالگیران، ساحران و کاهنان و … .

دعا از مصادیق روشن ((ذکر الله))

یاد خدا باعث آرامش روح و روان مى باشد.« أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» ، این آرامش با تکامل روح قرین است و آرامش کاذب و موقت نیست. این آرامش با خیالات شاعرانه و تصورات موهوم تاءمین نمى گردد. زندگى دریایى است پر از طوفان، دلهره و اضطراب. تنها امید و اتکاء دعا و نیایش با حق تعالى است که آرام بخش روح و روان است.
چه غم دیوار امت را که داردچون تو پشتیبان
چه باک ازموج بحر آن را که باشدنوح،کشتیبان
(سعدى)
انسانى که با دعا سر و کار دارد هرگز یاءس و ناامیدى بر او غالب نمى شود و با دعا و نیایش مشکلات مادى و معنوى خود را از او مى خواهد و اجابت را باور دارد.

روح تضرع و زارى

دعا و تضرع در مقابل معبود واقعى در نهاد جان و فطرت انسان گذاشته شده است. انسان پیوسته مایل است از گناهان توبه کند و از قصور و تقصیرها عذرخواهى نماید. دعا در اسلام به منزله اقناع روح و تضرع و زارى است، چنین فردى هرگز ناامید نمى شود و تا آخرین نفـس با امید و نشاط با خدا سخن مى گوید; به عبارت دیگر دعا مبادله عشق و پیام است. اصولا بشر میل شدیدى دارد که در برابر معبودش به راز و نیاز و عذرخواهى از تقصیر بپردازد و حدیث درد فراق را با او در میان بگذارد شکایت و گلایه کند، از بى وفایى ها، مکرها و فریب ها سخن بگوید و آلام درونى خود را بدین سان تسکین دهد.

در کلام دکتر کارل

((دکتر کارل)) مى نویسد: ((حقیقتا چنین به نظر مى رسد که احساس عرفانى، جنبشى است که از اعماق سرشت ما سرچشمه گرفته و یک غریزه اصلى است. این احساس بخش بسیار مهمى از هستى ماست که ما اجازه داده ایم به ضعف گراید و غالبا، به کلى نابود شود)). و همو مى گوید: ((دعا مانند غذا یکى از نیازهاى ضرورى انسان است که از عمق جان انسان سر مى کشد و روح را در یک حرکت تکاملى به طرف کانون معنوى جهان به پرواز در مىآورد)).

حفظ دستاوردهاى مادى و معنوى

خداوند متعال به انسان موقعیت، نعمت، حکومت بر دل ها، آبرو و حیثیت، سلامت، ثروت و قدرت و معنویت مى بخشد. باید پیوسته دعا کند که از وى نعمت و ثروت و حال عبادت سلب نشود. اگر نسل مومنى دارد، پیوسته از خدا بخواهد بر ایمان و معنویت آنان بیفزاید. اگر از نعمت امنیت و سلامت برخوردار است، دعا کند که خدا باقى بدارد. انسان نباید فقط در حال اضطرار و مصیبت به یاد خدا بیفتد و دعا کند، بلکه در حال صحت و مرض، تنگدستى و تمکن، روز بى کسى و عزت و قدرت، همواره باید دست به دعا بردارد. قرآن کریم کسانى را که فقط در مواقع بدبختى دست به دعا برمى دارند توبیخ کرده است.«وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا »

دفع زیان هاى احتمالى و حوادث غیر مترقبه

انسان در دنیا پیوسته در معرض حوادث قرار دارد، سکته ها، تصادف ها، زلزله ها، حوادث و مصائب ناگهانى و غیر مترقبه و همچنین بلاهایى که به صورت قضا و قدر مى خواهد نازل شود. در حدیث دارد:
«ادفعوا امواج البلاء عنکم بالدعاء قبل ورود البلاء فوالذى فلق الحبه و براء النسمه، البلاء اءسرع الى المومن من انحدار السیل من اءعلى التلعه الى اءسفلها». «ادفعوا أمواج البلاء عنکم بالدعاء». در احادیث بسیارى آمده که دعا، حتى قضاى مبرم و محکم را نیز دفع مى کند:
((عن زراره قال: قال لى ابوجعفر(ع) الا ادلک على شى لم یستثن فیه رسول الله(ص)؟ قلت بلى قال الدعا یرد القضاء و قد ابرم ابراما و ضم اصابعه)).
در روایت خود ((دعا و نیایش)) از قضا و قدر الهى به شمار رفته است. ((الدعا هو القضا)); بنابراین قضا مى تواند قضاى دیگرى را به اذن خدا خنثى کند.

دعا براى جلب عنایت و رحمت الهى

قرآن مجید مى فرماید: اگر دعا و تضرع و ابتهال شما نبود، خداوند هیچ عنایتى به شما نداشت؛«قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ».
«قل من ینجیکم من ظلمات البر والبحر تدعونه تضرعا و خفیه لئن اءنجانا من هذه لنکونن من حلشاکرین قل الله ینجیکم منها و من کل کرب ثم اءنتم تشرکون» بگو کیست که شما را در تاریکى هاى خشکى و دریا نجات مى دهد، در حالى که او را با ت