پاورپوینت کامل عفو الهی و افزایش گناه ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عفو الهی و افزایش گناه ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عفو الهی و افزایش گناه ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عفو الهی و افزایش گناه ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عفو الهی و افزایش گناه ۳۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: عفو الهی، گناهکار، سنت، عفو، گناه، آیات عذاب.

پرسش: آیا سنت عفو و گذشت الهی موجب افزایش گناه و گناهکاران در جامعه نمی‌شود؟

پاسخ: قرار گرفتن صفت عفو و بخشش در کنار آیات قهر و عذاب گنه‌کاران سبب شده انسان‌ها همیشه در خوف و رجا و حالت تعادل قرار گیرند و در گناه، معصیت، جرم و جنایت اسراف و زیاده روی نکنند و حتی گاهی از گناه دست کشیده و علاوه بر اصلاح خویش به اصلاح جامعه نیز بپردازند.

فهرست مندرجات

۱ – متن کامل پرسش
۲ – پاسخ اجمالی
۳ – پاسخ تفصیلی
۳.۱ – لوازم رحمت الاهی
۳.۱.۱ – نتیجه
۳.۲ – ازدیاد جرم
۳.۲.۱ – اولاً
۳.۲.۲ – ثانیاً
۳.۳ – جرأت گناه در دعاها
۴ – پانویس
۵ – منبع

متن کامل پرسش

آیا سنت عفو و گذشت الهی موجب افزایش گناه و گناهکاران در جامعه نمی‌شود؟ به عبارت دیگر آیا بهتر نبود خداوند فقط به آیات عذاب و مجازات‌های متعاقب گناهان اشاره می‌کرد و عفو و گذشتی در کار نبود، تا اثر بازدارنده‌تری داشته باشد؟ اگر پاسخ منفی است، پس تکلیف فرازهایی از بعضی ادعیه که مثلاً می‌فرمایند:«خدایا امیدم به عفو و مهربانی تو به من جرأت گناه کردن داده است»، چه می‌شود؟

پاسخ اجمالی

صفت رحمت در خدای متعال نشأت گرفته از ذات و از صفات ذاتی او است؛ از این‌رو در دعای جوشن کبیر در بیان اسما و صفات الاهی آمده است: «یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‌ءٍ رَحْمَتُهُ، یَا مَنْ سَبَقَتْ‌ رَحْمَتُهُ‌ غَضَبَه». این وسعت رحمت الاهی اقتضای خلقت و آفرینش تمام موجودات را نموده و آنان را از فیض وجود بهره‌مند ساخته است ولی تجلی و ظهور خاص آن در عفو و بخشش گنه‌کاران بوده که آن‌را نیز با ارسال انبیا و اعلام بشارت به عفو و گذشت نسبت به گنه‌کاران و مجرمان، و قبول توبه آنان به مرحله ظهور و بروز رسانده که البته عالم دنیا به جهت محدودیت، نمی‌تواند خواستگاه ظهور و تجلی این صفت باشد، بلکه ظهور حقیقی آن در قیامت خواهد بود.
قرار گرفتن صفت عفو و بخشش در کنار آیات قهر و عذاب گنه‌کاران سبب شده انسان‌ها همیشه در خوف و رجا و حالت تعادل قرار گیرند و در گناه، معصیت، جرم و جنایت اسراف و زیاده روی نکنند و حتی گاهی از گناه دست کشیده و علاوه بر اصلاح خویش به اصلاح جامعه نیز بپردازند.
برای نمونه می‌توان به سر گذشت فضیل بن عیاض و رسول ترک مراجعه کرد که از کجا به کجا رسیده‌اند.

پاسخ تفصیلی

ذات پروردگار متعال مصداق اتم از حقیقت وفاق و سلامت و صلح و رفاقت و راست‌گویی در گفتار و عمل است، و در اثر این ذاتیات حضرت دوست، از او صفات رحمت و عطوفت و کرم و…، ظاهر می‌شود، در ذات او حتی یک ذره صفات بغض و غضب و دشمنی و کینه و…، وجود ندارد؛ از این‌رو در دعای جوشن کبیر در بیان اوصاف حضرت احدیت آمده است:«یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‌ءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ‌ رَحْمَتُهُ‌ غَضَبَه؛ ای کسی که رحمتش تمام اشیا را در بر گرفته است، و ای کسی که رحمتش بر غضبش سبقت گرفته است.»

لوازم رحمت الاهی

ظهور و تجلی رحمت همگانی نسبت به تمام اشیا در ایجاد و آفرینش آنان است؛ یعنی این رحمت ذاتی پروردگار، سبب شده تا با خلق و آفرینش موجودات بویژه انسان‌ها آنان را از قعر عدم و نیستی به خیر وجود و هستی متنعم نماید، پس اساس خلقت و آفرینش موجودات، بر پایه رحمت الاهی بوده است.
اما سبقت رحمت الاهی بر غضب در مورد صاحبان عقل و اهل تکلیف بویژه انسان‌ها تجلی و ظهور پیدا می‌کند. آن‌گاه که از انجام تکالیف الاهی سرپیچی نموده‌اند و مستحق عذاب و عقاب می‌گردند اما پروردگار مهربان، بر آنان غضب نکرده، بلکه راه توبه و بازگشت را برای آنان قرار داده است.
بر اساس همین رحمت واسعه و سبقت آن بر غضب، سر لوحه تبلیغی عموم انبیا و پیامبران را نیز بشارت و دلگرمی دادن مردم به عفو و گذشت قرار داده و ترساندن از عذاب قبر و قیامت را بعد از بشارت و امید قرار داده است و در آیه: «کانَ النَّاسُ أُمَّهً واحِدَهً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرین؛ «مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادی در میان آنها وجود نداشت. به تدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادهایی در میان آنها پیدا شد، در این حال) خداوند، پیامبران را برانگیخت تا مردم را بشارت و بیم دهند»، صفت بشیر بودن انبیا را بر نذیر بودنشان مقدم داشته است.
این صفت را بویژه در آخرین سفیر و پیام رسانش حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بسیار پر رنگ‌تر به مرحله ظهور و تجلی رسانده و در قرآن کریم به صراحت فرمود:«وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ