پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: پیامبر، خلیفه، شیعیان.

پرسش: ما شیعیان می‌گوییم که مراد حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از سخن «جانشین‌های من دوازده نفرند» دوازده امام شیعه است. علمای اهل سنت در این زمینه چه می‌گویند؟

فهرست مندرجات

۱ – نقد و بررسی
۱.۱ – حکام دوران اقتدار سیاسی اسلام
۱.۱.۱ – نقد نظریه اول
۱.۲ – حاکمان صدر اسلام
۱.۲.۱ – نقد نظریه دوم
۱.۳ – دوازده خلیفه نامشخص تا قیامت
۱.۳.۱ – نقد نظریه سوم
۱.۴ – خلفای بنی‌امیه
۱.۴.۱ – نقد نظریه چهارم
۱.۵ – امارت دوازده امیر در یک زمان
۱.۵.۱ – نقد نظریه پنجم
۲ – پانویس
۳ – منبع

نقد و بررسی

نقد و بررسی پاورپوینت کامل شماری از آرای غیر منطبق بر خلفای دوازده گانه ۳۲ اسلاید در PowerPoint که برخی اظهار کرده‌اند:

حکام دوران اقتدار سیاسی اسلام

نظریه اول: حکّام دوران اقتدار سیاسی اسلام؛
بیهقی و قاضی عیّاض گفته‌اند: مقصود از خلفای دوازده گانه، کسانی‌اند که در دوران عزّت خلافت و قوّت اسلام، حکومت کرده‌اند و مردم بر آنان اجماع داشته‌اند. این دوران تا ایّام حکومت یزید بن عبد الملک، ادامه داشته است.
طبق این نظریّه، افزون بر خلفای راشد، معاویه، یزید، عبد‌الملک، ولید، سلیمان، عمر بن عبد‌العزیز، یزید بن عبد‌الملک، هشام بن عبد الملک و ولید بن یزید، مصادیق خلفای دوازده‌گانه‌اند.

نقد نظریه اول

اشکال‌هایی که به نظریّه بیهقی و قاضی عیّاض وارد شده، عبارت‌اند از:
۱. هیچ استدلالی بر این ادّعا ارائه نشده است.
۲. مجموع این افراد، بیش از دوازده نفر است.
۳. حتّی بنا بر مبنای خود قائلان، مشخّص نشده است که چرا امام حسن (علیه‌السلام)، معاویه بن یزید و مروان، از این جمع خارج شده‌اند و چرا خلفای عبّاسی در این مجموعه جای نگرفته‌اند؟ آیا «کوتاه بودن مدّت خلافت» و یا «تغییر خانواده خلیفه»، خلیفه را از خلیفه بودن ساقط می‌کند؟!
۴. با قطع نظر از حکومت حاکمان اوّلیه پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، واضح است که به قدرت رسیدن معاویه و حاکمان پس از او، از طریق زور و قوّه قهریّه بوده است. از این‌رو، چنین حاکمانی (چه اُمَوی و چه عبّاسی)، شایسته عنوان خلافت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیستند؛ زیرا مردم بدون اختیار و با اکراه و اجبار، مجبور به پذیرش خلافت آنان گشته‌اند.
۵. اجتماع کامل بر خلافت تمام این افراد، وجود ندارد. ابتدای حکومت ابو‌بکر، این‌گونه است؛ چرا که امام علی (علیه‌السلام)، اهل بیت (علیهم‌السّلام) و بعضی از بزرگان صحابه، حاکمیت ابو‌بکر را تا چند ماه نپذیرفتند. نیمه دوم خلافت عثمان هم با شورش و اعتراض همراه بود و بنا‌بر‌این، اجتماع بر خلافت وجود نداشت. خلافت امام علی (علیه‌السّلام) از آغاز تا انجام، مورد پذیرش معاویه و مردم شام قرار نگرفت. در برخی مواقع هم با مخالفت اصحاب جمل و اصحاب نهروان روبه‌رو شد.
۶. بیشتر این افراد، در پی اقامه معالم دین (بر پا داشتن احکام دین) نبوده‌اند. بنا‌بر‌این، مشمول توصیف پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نمی‌گردند. بیهقی، خود به این مطلب اشاره کرده و نوشته است:
مقصود از اقامه دین، بر پا داشتن نشانه‌های دین است (خدا داناتر است)، هر چند برخی از آنان، کارهای نامشروع انجام می‌دادند.

حاکمان صدر اسلام

نظریه دوم: حاکمان صدر اسلام تا عصر عمر بن عبد‌العزیز؛
ابن‌حجر عسقَلانی، پس از کلامی که از واضح نبودن مطلب در نزد او حکایت دارد، در تبیین مقصود از «خلفای دوازده‌گانه» می‌گوید:
این سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که: «پس از من، دوازده خلیفه خواهند بود»، بهتر است بر واقعیت زمان پس از پیامبر خدا حمل شود؛ چرا که همه کسانی که پس از ایشان جامه خلافت بر تن کردند، از ابو‌بکر تا عمر بن عبد‌العزیز، چهارده تن بودند، دو تن از آنها نه خلافت درستی داشتند و نه مدّت خلافت‌شان چندان قابل توجّه بود. آن دو، معاویه بن یزید و مروان بن حکم بود، و بقیّه، همان‌گونه که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خبر داده، دوازده نفر بودند.
و در ادامه اظهار داشته است:
البتّه این‌که فرموده است: «مردم بر آنها اتّفاق نظر پیدا می‌کنند»، بر این مسئله، خدشه‌ای وارد نمی‌کند؛ زیرا اتّفاق نظر، در اکثر و غالب است و این ویژگی هم همواره، جز در حسن بن علی (علیه‌السّلام) و عبد‌اللَّه زبیر، به رغم درستی خلافت آن دو، و حکم به ثابت نبودن شایستگی مخالفان‌شان، جز پس از مصالحه حسن (علیه‌السّلام) و کشته شدن زبیر، بوده است. و خدا بهتر می‌داند.

نقد نظریه دوم

افزون بر شماری از اشکال‌های نظریّه اوّل، اشکال‌های دیگری بر این نظریّه وارد شده، که عبارت‌اند از:
۱. ابن‌حجر، در توجیه خارج کردن معاویه بن یزید و مروان بن حکم از شمار خلفا، گفته است که مدّت حکومت این دو، کوتاه بوده است.
بر طبق این نظریّه باید امام حسن (علیه‌السّلام) نیز از این مجموعه خارج شود؛ زیرا مدّت حکومت ایشان نیز کوتاه بوده است.
۲. عبد‌اللَّه بن زبیر، جزو این گروه شمرده شده است، در حا