پاورپوینت کامل شعر ائمه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شعر ائمه ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شعر ائمه ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شعر ائمه ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شعر ائمه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امامان، شعر، شاعر.
پرسش: معصومان شعر هم گفته‌اند؛ اما سفارش شده به آنها شاعر نگوییم، چرا؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – معنای شعر در لغت
۲ – معنای شعر در اصطلاح
۲.۱ – تفاوت شعر با نظم
۳ – شعر در قرآن و روایات
۳.۱ – انواع شعر در قرآن و روایات
۴ – انواع شاعران
۴.۱ – ۱. شاعران گمراه
۴.۲ – ۲. شاعران متعهد
۵ – جایگاه شعر
۵.۱ – ۱. شعر، یکی از عوامل سازنده در تاریخ
۵.۲ – ۲. شعر یکی از عوامل فساد
۶ – تناسب نداشتن امامان با شعر و شاعری
۷ – ادله جدابودن خط وحی از خط شعر
۷.۱ – دیدگاه علامه طباطبایی
۷.۲ – شاعر نبودن پیامبر
۸ – شعر و شاعران در قرآن
۸.۱ – ۱. اوصاف شعر و شاعران مردود
۸.۲ – ۲. اوصاف شعر و شاعران مقبول
۹ – شعر و شاعران در روایات
۹.۱ – ۱. شعر هدفمند
۹.۱.۱ – سخنان امام علی در این‌باره
۹.۲ – ۲. شعر حکیمانه
۹.۲.۱ – دیدگاه پیامبر اسلام
۹.۲.۲ – سخن دیگر از پیامبر
۹.۳ – ۳. شاعران متعهد
۹.۳.۱ – دیدگاه پیامبر اسلام
۹.۴ – ۴. پاداش شاعران متدین
۹.۴.۱ – دیدگاه امام صادق
۹.۴.۲ – سخن دیگری از امام صادق
۹.۴.۳ – سفارش امام صادق به شیعیان
۱۰ – نتیجه بحث
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

معنای شعر در لغت

شعر در لغت، به معنای علق دقیق است.

معنای شعر در اصطلاح

ولی در اصطلاح، سخن موزون و قافیه‌دار را شعر می‌گویند که گاهی نظم هم نامیده می‌شود.

تفاوت شعر با نظم

در شعر از خیالات بهره‌برداری می‌شود؛ ولی نظم در مقابل نثر، در‌عین‌حال از وزن و قافیه برخوردار است، بر واقعیات تکیه دارد.

شعر در قرآن و روایات

شعر در قرآن و روایات به همان معنای معروف «با وزن و قافیه و سخن گفتن» است.

انواع شعر در قرآن و روایات

هرچند در برخی روایات شعرا بر قصه‌گویان و افسانه‌سرایان منطبق نشده است، ولی آنچه مهم است از دیدگاه قرآن و روایات اینکه شعرها به‌لحاظ «هدف‌ها»، «جهت‌گیری‌ها» و «نتیجه‌ها» به دو نوع گمراه‌کننده، و شعرهای حکیمانه و هدایت‌گر تقسیم می‌شوند.

انواع شاعران

۱. شاعران گمراه

شاعران گمراه، خیال‌پرداز و واقعیت‌گریز، مردمان بی‌هدف و بی‌عمل می‌باشند.

۲. شاعران متعهد

شاعران متعهد، با‌هدف، مؤمن و عمل‌گرا، مدافع حق، و خداخواه و خداجو هستند.

جایگاه شعر

۱. شعر، یکی از عوامل سازنده در تاریخ

بدون شک ذوق شعر، و هنر شاعری مانند همه سرمایه‌های وجودی انسان دارای دو حالت است: گاهی در مسیر صحیح به کار می‌رود و از آن بهره‌گیری مثبت می‌شود. چه کسی می‌تواند این حقیقت را انکار کند که اشعار سازنده و هدفدار در طول تاریخ حماسه‌های فراوان آفریده است و گاه قدم و ملتی را در برابر دشمنان خونخوار و ستمگر آن‌چنان بسیج کرده است که بی‌پروا از همه چیز بر صف دشمن تاخته و قلب او را شکافته‌اند. و نیز قابل انکار نیست که گاه یک شعر اخلاقی آن‌چنان در اعماق جان انسان نفوذ می‌کند که یک کتاب بزرگ و پرمحتوا نمی‌تواند و به اندازه آن کارآمد داشته باشد، تا آنجا که ضرب‌المثل شده که بعضی از اشعار، حکمت است؛ «ان من الشعر لحکمه» و پاره‌ای از سخنان سحر است؛ «و ان من البیان سحراً».

۲. شعر یکی از عوامل فساد

و گاه به‌عنوان وسیله مخرب برای ویران کردن بنیان اعتقاد و اخلاق جامعه و تشویق به فساد و بی‌بند‌و‌باری مورد استفاده واقع می‌شود، و یا انسان‌ها را به پوچی و بیهودگی و خیال‌پروری سوق می‌دهد، و یا تنها سرگرمی بی‌محتوا و بی‌ارزشی تلقی می‌شود، تا آنجا که گفته‌اند «احسنه اکذبه»؛ بهترین شعر دروغ‌ترین آن است.
خلاصه گاه این ذوق لطیف الهی در محیط‌های آلوده چنان به ننگ کشیده شده که گاه از مؤثرترین عوامل فساد و تخریب بوده است، مخصوصاً در عصر جاهلیت که دوران انحطاط فکری و اخلاقی قوم عرب بود. «شعر»، «شراب» و «غارت» همواره در کنار هم قرار داشتند، و این به‌خاطر این است که دشمنان معصومین می‌خواستند که آنها را در میان مردم شاعر جلوه دهند تا بتوانند آنها را تخریب کنند.

تناسب نداشتن امامان با شعر و شاعری

چرا شعر و شاعری مناسب معصومین نیست؟
در قرآن شش آیه، در مورد «شعر» و «شاعر» آمده، که «آیه‌ای از آن از زبان کفار نقل شده که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ را متهم به شاعری می‌نمود؛ می‌گفتند: «بل هو شاعرٌ؛ او شاعر است» و پاسخ گفتند: «ما خدایان خود را به‌خاطر شعر دیوانه‌ای رها کنیم.»؟! و در آیه‌ای از آن، همت شاعر بودن را از پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ـ نفی می‌کند و می‌فرماید: «و ما هو بقول شاعر؛ قرآن و سخن شاعر نیست.» و در دو آیه، صریحاً موضع قرآن را درباره شعر و شاعری بیان می‌دارد؛ در یک‌جا می‌فرماید: «ما هرگز شعر به او نیاموختیم، و شایسته او نیست، این (کتاب آسمانی) تنها ذکر و قرآن مبین است، هدف این است که افرادی که زنده‌اند، انذار کنند و بر کافران اتمام حجت شود…» در آیه فوق در ابتدا، شاعر بودن حضرت را و تهمت مشرکان را به آن حضرت که شاعر است، مردود می‌داند. جهت این تهمت آن بود که جلو جاذبه و نفوذ قرآن را در دل‌ها بگیرند، در جمله بعدی می‌گوید: شعر شایسته آن حضرت نیست؛ بلکه شایسته همه معصومین نیست. چرا؟ به‌خاطر اینکه خط «وحی» از خط «شعر» کاملاً جداست؛ زیرا:

ادله جدابودن خط وحی از خط شعر

۱. معمولاً سرچشمه شعر تخیل و پندار است؛ در‌حالی‌که وحی از مبدأ هستی سرچشمه می‌گیرد و بر محور واقعیت می‌گردد؛
۲. شعر از عواطف متغیر انسانی می‌جوشد و قرآن بیانگر حقایق ثابت آسمانی می‌باشد