پاورپوینت کامل رجعت در آیات و روایات ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رجعت در آیات و روایات ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رجعت در آیات و روایات ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رجعت در آیات و روایات ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رجعت در آیات و روایات ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: رجعت، آیات، روایات.

پرسش: آیا رجعت را می‌شود با آیات و روایات ثابت کرد؟

پاسخ: در همه ادیان به ظهور مصلح جهانی بشارت داده شده است و این مصلح جهانی است که وارث همه علوم و معجزات انبیای گذشته است و عدل و داد را برقرار می‌نماید و زمین را از لوث ستم‌کاران و خیانت‌کاران پاک می‌کند. امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) که همان مصلح موعود است، همه معجزات پیامبران را خواهد داشت؛ بنابراین زنده شدن مردگان نیز از معجزات زمان ظهور آن حضرت خواهد بود. با در نظر گرفتن این امور و اثبات آن در این مقاله نظر منکرین رجعت (اهل‌ سنت) باطل خواهد شد. شکی نیست که اعتقاد به رجعت، یکی از ویژگی‌های مذهب حقه شیعه است که می‌توان آن را با دلایل قطعی ثابت کرد.

فهرست مندرجات

۱ – معنی رجعت
۱.۱ – معنای لغوی
۱.۲ – معنای اصطلاحی
۲ – رجعت در باور شیعه
۲.۱ – دیدگاه علامه طبرسی
۲.۲ – دیدگاه شیخ مفید
۲.۳ – دیدگاه سید مرتضی
۲.۴ – دیدگاه علامه مجلسی
۳ – شواهد قرآنی بر امکان رجعت
۳.۱ – محشور شدن گروهی از هر امت
۳.۲ – دو بار زنده شدن، بعد از دو بار مردن
۳.۳ – زنده شدن اصحاب کهف
۳.۴ – داستان عزیر
۳.۵ – هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون
۳.۶ – زنده شدن هفتاد نفر از اصحاب موسی
۳.۷ – زنده شدن کشته‌ای از بنی‌اسرائیل
۳.۸ – رجعت اولاد ایوب
۴ – روایات اهل‌بیت بر صحت رجعت
۴.۱ – روایت اول
۴.۲ – روایت دوم
۴.۳ – روایت سوم
۴.۴ – روایت چهارم
۴.۵ – روایت پنجم
۴.۶ – روایت ششم
۴.۷ – روایت هفتم و هشتم
۵ – جایگاه منکرین رجعت
۶ – پاسخ به منکرین رجعت
۷ – فلسفه رجعت
۸ – گستره رجعت
۹ – تکرار رجعت
۱۰ – ادله رجعت
۱۰.۱ – آیات قرآن
۱۰.۲ – روایات
۱۰.۲.۱ – تکرار سنت‌های پیشینیان
۱۰.۲.۲ – رجعت امام برای تجهیز و غسل امام
۱۰.۲.۳ – باقی بودن حجج الهی تا قیامت
۱۱ – رجعت‌کنندگان
۱۲ – مناظره‌ای شیرین
۱۳ – شبهه
۱۴ – جواب
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

معنی رجعت

الفاظ مختلفی برای این اصل اعتقادی در قرآن مجید و روایات اسلامی به کار رفته است، مانند: رجعت، کره، رد، حشر، که همه در معنای بازگشت مشترک‌اند که در آیات زیر آمده است:

ــ «ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّهَ عَلَیْهِمْ».
ــ «قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّهٌ خَاسِرَهٌ».
ــ «إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ».
ــ «وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ»؛ اما لفظ رجعت مشهورتر است.

معنای لغوی

رجعت مصدر مره به معنی یک‌بار بازگشت است، چنانچه در لسان العرب آمده است: رجعت مصدر مره از ماده رجوع است. فیومی می‌گوید: رجعه به فتح عین به معنی رجوع نمودن است و کسی که قائل به رجعت است ایمان به بازگشت به دنیا دارد.

معنای اصطلاحی

در معارف دینی رجعت به معنای زنده شدن بعضی انسان‌های نیکوکار و بدکار خاص، در زمان ظهور امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است که از روایات و بعضی آیات استفاده می‌شود و لزوما یک مرتبه بودن رجعت که از معنی لغوی آن استفاده می‌شود در این اعتقاد شرط نشده است.
سید مرتضی در این باره می‌گوید: شیعه امامیه بر آن است که خداوند در زمان ظهور حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، گروهی از مؤمنان را بر می‌انگیزد تا از ظهور دولت حق بهره برده و به ثواب نصرت و یاری حضرت نائل گردند و نیز گروهی از دشمنان را برگردانده تا از آنان انتقام گرفته شود و مؤمنان از آن و ظهور دولت حق و برتری اهل حق خشنود شوند.

رجعت در باور شیعه

رجعت، یکی از اتفاقاتی است که در زمان ظهور حضرت مهدی (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) رخ خواهد داد. براساس این عقیده، گروهی از مؤمنین برای رسیدن به ثواب نصرت اولیای خدا و دیدن دولتی که سال‌ها انتظار آن را کشیده‌اند، برمی‌گردند تا از دیدن دولت عدل و قسط لذت ببرند. و از طرف دیگر، گروهی از منافقین که آمدن این دولت را انکار کرده و کردار‌های زشتی انجام داده‌اند، باز می‌گردند تا عقوبت اعمال خویش را در همین جهان بچشند و دچار خفت و خواری شوند. اعتقاد به رجعت از باورهای ضروری و تردید‌ناپذیر شیعه است که بر آیات قرآن و احادیث معصومین (علیه‌السّلام) استوار می‌باشد.
مأمون به حضرت علی بن موسی الرضا (علیه‌السّلام) عرض کرد یا ابا الحسن درباره رجعت چه می‌فرمایید؟ حضرت فرمود: رجعت حق است و در امت‌های پیشین بوده است. قرآن هم از آن سخن گفته و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز فرمود: پس می‌آید برای این امت هر آنچه برای امت‌های گذشته پیش آمد، بدون کم و زیاد و فرمود هنگامی که مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) از فرزندان من ظهور نماید، عیسی از آسمان پایین آمده پشت سر آن حضرت نماز می‌گذارد. مأمون عرض کرد سرانجام چه می‌شود؟ فرمود: حق به اهل خودش بر می‌گردد.

دیدگاه علامه طبرسی

مرحوم طبرسی (رحمهالله‌علیه) نیز می‌گوید:
وقد تظاهرت الاخبار عن ائمه الهدی من آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فی ان الله تعالی سیعید عند قیام المهدی قوماً ممن تقدم موتهم من اولیائه وشیعته لیفوزا بثواب نصرته ومعونته ویبتهجوا بظهور دولته، ویعید ایضاً قوماً من اعدائه لینتقم منهم وینالوا بعض ما یستحقونه من العذاب فی القتل علی ایدی شیعته والذل والخزی بما یشاهدون من علو کلمته. روایات بسیاری از ائمه اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) به ما رسیده است که به زودی خداوند در زمان قیام حضرت مهدی (علیه‌السّلام) قومی از شیعیان او را بر می‌گرداند که پیش از او از دنیا رفته‌اند تا به ثواب یاری و همراهی آن حضرت رسیده و از دیدن دولت او لذت ببرند و نیز قومی از دشمنان او را برمی‌گرداند تا از آن‌ها انتقام بگیرد و به خاطر کشتن اعتقاد به رجعت سبب شده است که در طول تاریخ شیعیان مورد طعن قرار بگیرند؛

به‌طوری که اگر یک راوی هر چند هم موثق باشد، اما چون قائل به رجعت بوده، علمای جرح و تعدیل اهل‌سنت او را از کار می‌اندازند؛ مثلاً مسلم بن حجاج در مقدمه صحیح مسلم نقل می‌کند:
حَدَّثَنَا اَبُو غَسَّانَ مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو الرَّازِیُّ سَمِعْتُ جَرِیرًا یَقُولُ لَقِیتُ جَابِرَ بْنَ یَزِیدَ الْجُعْفِیَّ فَلَمْ اَکْتُبْ عَنْهُ کَانَ یُؤْمِنُ بِالرَّجْعَهِ. ابوغسّان می‌گوید که از جریر شنیدم که می‌گفت: با جابر بن یزید جعفی ملاقات کردم؛ ولی روایتی از او نقل نمی‌کنم؛ چرا که او به رجعت ایمان دارد. با این‌که به صراحت می‌گوید که در نزد او بیش از هفتاد هزار روایت بوده است!
سَمِعْتُ جَابِرًا یَقُولُ عِنْدِی سَبْعُونَ اَلْفَ حَدِیثٍ عَنْ اَبِی جَعْفَرٍ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کُلُّهَا. از جابر شنیدم که می‌فرمود: هفتاد هزار حدیث در نزد من است که تمامی آن‌ها را امام صادق (علیه‌السّلام) از پیامبر نقل کرده است.

دیدگاه شیخ مفید

مرحوم شیخ مفید (رحمهالله‌علیه) در این‌باره می‌فرماید:
والرجعه انما هی لممحضی الایمان من اهل المله وممحضی النفاق منهم. رجعت، از طرفی برای کسانی از امت اسلام است که ایمان خالص و بالاترین مرحله ایمان را دارا هستند و از طرف دیگر برای افرادی از منافقین است که در بالاترین مرحله نفاق قرار داشته‌اند.

دیدگاه سید مرتضی

سیدمرتضی می‌گوید: ملاک در اثبات رجعت اتفاق علماء امامیه است بر اینکه خداوند تعالی برخی اولیا و دشمنان را در هنگام قیام امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) زنده می‌کند.

سید مرتضی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) می‌گوید:
اعلم ان الذی تذهب الشیعه الامامیه الیه ان الله تعالی یعید عند ظهور امام الزمان المهدی ( (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ) قوماً ممن کان قد تقدم موته من شیعته لیفوزوا بثواب نصرته ومعونته ومشاهده دولته، ویعید ایضاً قوماً من اعدائه؛ لینتقم منهم فیلتذوا بما یشاهدون من ظهور الحق وعلو کلمه اهله. عقیده شیعه امامیه درباره رجعت آن است که خداوند متعال در هنگام ظهور امام زمان مهدی (علیه‌السّلام) مردمی از شیعیان آن حضرت را که پیش از او از دنیا رفته‌اند، به دنیا برمی‌گرداند، تا به ثواب یاری او و مساعدت وی و مشاهده دولت آن حضرت فائز گردند. همچنین مردمی از دشمنان آن حضرت را نیز زنده می‌گرداند، تا از آن‌ها انتقام گیرد. و آن‌ها نیز از مشاهده ظهور حق و بالا گرفتن دین پیروان حق، زجر بکشند.

دیدگاه علامه مجلسی

علامه مجلسی در بحارالانوار به بیش از صد و شصت آیه و روایت در باب رجعت اشاره می‌کند و می‌گوید: برای کسانی که به گفتار ائمه اطهار (علیه‌السّلام) ایمان دارند، جای شک و تردید باقی نمی‌ماند که مسئله رجعت، حق است. زیرا روایات وارده در این باب از ائمه اطهار (علیه‌السّلام) در حد تواتر است و نزدیک به دویست روایت وارد شده است که در این امر صراحت دارند و این روایات را بیش از چهل تن از بزرگان علماء و محدثین عالیقدر در بیش از پنجاه کتاب معتبر روایت کرده‌اند. آن‌گاه یک به یک نام این بزرگان را برمی شمرد مانند: صدوق، کلینی، طوسی، علم الهدی، نجاشی، کشی، عیاشی، قمی، مفید، کراجکی، نعمانی، صفار، ابن قولویه، ابن طاووس، طبرسی ، ابن شهرآشوب و راوندی و … سپس از کتاب‌هایی که در خصوص مسئله رجعت نگاشته شده یاد می‌کند.
برای اثبات صحت اعتقاد به رجعت، دلایل فراوانی از قرآن و سنت وجود دارد؛ به‌طوری که مرحوم علامه مجلسی (رحمهالله‌علیه) در ج۵۳ بحار الانوار ده‌ها روایت را در این باب نقل می‌کند. ما ابتدا شواهد قرآنی و بعد روایات را نقل خواهیم کرد.

شواهد قرآنی بر امکان رجعت

در قرآن کریم، آیاتی وجود دارد که عقیده به رجعت را ثابت می‌کند:

محشور شدن گروهی از هر امت

خداوند حکیم در سوره مبارکه نمل، آیه ۸۳ می‌فرماید:
«وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ؛ روزی خواهد آمد که از هر گروه، دسته‌ای را برمی‌انگیزیم، از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کنند.»
خداوند در این آیه به صراحت می‌گوید که ما گروهی از ستم‌کاران را برمی‌انگیزیم، نه همه آن‌ها را. به‌طور قطع این حشر، نمی‌تواند حشر روز قیامت باشد؛ چراکه حشر روز قیامت همگانی است و احدی باقی نمی‌ماند، مگر این‌که در روز قیامت محشور می‌شود و نتیجه اعمال خود را خواهد دید. این‌مطلب از بسیاری از آیات قرآن کریم قابل استفاده است؛ مثلاً خداوند در سوره کهف، آیه ۴۷ می‌فرماید:

«وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ اَحَدًا؛ آنها را برانگیختیم، هیچ‌کس را فروگذار ننمودیم».

یا در سوره نمل آیه ۸۷ می‌فرماید:
«وَیَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْاَرْضِ اِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ وَکُلٌّ اَتَوْهُ دَاخِرِینَ؛ روزی که در صور دمیده می‌شود، تمام کسانی که در آسمان و زمین هستند در وحشت و هراس فـرو مـی‌رونـد، مـگـر کـسانی که خدا خواسته مورد عنایت خاص او باشند. پس همگی در پیشگاه حضرت حق با فروتنی حضور دارند».
بنابراین مراد خداوند از «وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ فَوْجًا» نمی‌تواند حشر روز قیامت باشد؛ پس منظور از آن چیزی نیست؛ مگر همان رجعتی که شیعیان به آن اعتقاد دارند.

دو بار زنده شدن، بعد از دو بار مردن

خداوند در آیه ۱۱ سوره غافر می‌فرماید:

«قَالُوا رَبَّنَا اَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَاَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ اِلَی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ؛ در روز واپـسین کافران گویند: خداوندا! ما را دو بار می‌راندی و دو بار زنده کردی؛ پس اینک که ما به گناهان خویش گردن نهاده‌ایم، برای بیرون شدن از این گرفتاری راه چاره‌ای هست»؟
در‌ ایـن آیه، خداوند از دو بار می‌راندن و دو بار زنده شدن سخن گفته ا ست، که هر می‌راندن، حیات سابقی را می‌رساند؛ همان‌گونه که دو بار زنده شدن، مرگ پیشین را حکایت می‌کند. مـی‌رانـدن نـخست، پس از حیات دنیوی، و مرگ دوم، پس از حیات در رجعت است؛ چنان‌که احیا نخست، در رجعت، و احیا دوم در روز واپسین است.

زنده شدن اصحاب کهف

یکی از دلایل صحت و امکان رجعت، زنده شدن اصحاب کهف، بعد از سیصد سال است که خداوند در سوره کهف به آن تصریح می‌کند:

«وَتَحْسَبُهُمْ اَیْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ … وَکَذَلِکَ بَعَثْنَاهُمْ لِیَتَسَاءَلُوا بَیْنَهُمْ؛ گمان می‌بری که آنان بیدارند، درحالی‌که آنان آرمیده‌اند… این‌چنین آنان را برانگیختم تا میان خود گفت‌وگو کنند».

«وَکَذَلِکَ اَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا اَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاَنَّ السَّاعَهَ لَا رَیْبَ فِیهَا؛ این‌چنین، دیگران را بر آنان دلالت نمودیم، تا بدانند وعده خداوند، درباره رستاخیز، حق است، و هنگامه قیامت هر آینه آمدنی است و جای شک در آن نیست».

«وَلَبِثُوا فِی کَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِئَهٍ سِنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا؛ آنان در غارشان سیصد سال درنگ نمودند، و نه سال بر آن افزودند.»

داستان عزیر

«اَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَی قَرْیَهٍ وَهِیَ خَاوِیَهٌ عَلَی عُرُوشِهَا قَالَ اَنَّی یُحْیِی هَذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَاَمَاتَهُ اللَّهُ مِئَهَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالَ بَلْ لَبِثْتَ مِئَهَ عَامٍ فَانْظُرْ اِلَی طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ وَانْظُرْ اِلَی حِمَارِکَ وَلِنَجْعَلَکَ آَیَهً لِلنَّاسِ وَانْظُرْ اِلَی الْعِظَامِ کَیْفَ نُنْشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ اَعْلَمُ اَنَّ اللَّهَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ یا همانند کسی که از کنار یک روستای ویران شده عبور کرد، درحالی‌که سقف‌های آن فروریخته بـود، و مـردم آن مرده و استخوان‌ها پوسیده و پراکنده شده بود، با خود گفت: چگونه خدا، این‌ها را پـس از مرگ زنـده مـی کند. در این هنگام، خدا او را یکصد سال می‌راند، سپس برانگیخت، و به او گـفت: (نوایی شنید) چه‌قدر درنگ کردی. گفت: یک روز یا پاره‌ای از روز، به او گفت: نه بلکه یـکصد سال درنگ کردی. پس نگاه کن به خوردنی و آشامیدنی خود که همراه داشتی، هیچ‌گونه فرسودگی در آن رخ نداده؛ ولی به الاغ خود نگاه کن که چگونه فرسوده و از هم گسیخته شده… که ما تو را، زنده شدن تو پس از یکصد سال مردن را نشانه‌ای برای مردم قرار دهیم (از تو شنیده باور کنند که زنده شدن مردگان حق است) اکنون به استخوان‌های پوسیده و از هم گسیخته الاغ خـود نـگـاه کـن، تا چگونه آنها را فرآورده استوار می‌سازیم، سپس گوشت بر آن می‌پوشانیم. پس هـنـگامی که این حقایق بر او آشکار گردید، گفت: هر آینه می‌دانم خداوند بر همه کاری توانایی دارد».

هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون

یکی دیگر از دلایل صحت و امکان رجعت در این امت، داستان هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون است که دچار مرگ ناگهانی شدند، و سپس با دعای حزقیل، سومین وصی حضرت موسی، زنده شدند. خداوند، در قرآن کریم داستان را این‌گونه نقل می‌کند:

«اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَهُمْ اُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ اَحْیَاهُمْ اِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَلَکِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ؛ آیا ندیده‌ای (ندانسته‌ای) گروهی را که از ترس مرگ از خانه‌های خود بیرون شدند (به بـهـانه بیماری طاعون از شرکت در جنگ و جهاد خودداری نمودند) خداوند فرمان مرگ آنان را صـادر نـمـود، سـپـس، بر اثر دعای پیغمبری عظیم الشان، آنان را زنده نمود. خداوند نسبت به بندگان خود بخشاینده است گرچه بیشتر مردم سپاس نمی‌دارند».
گـویـنـد: اینان هفتاد هزار خانوار بودند که از ترس مرگ، بیماری طاعون را بهانه قرار دادند، در جهاد شرکت نجستند، و از خانه‌هایشان بیرون شدند. آن‌گاه در راه، مرگ همگی فرا رسید. و بر دست سومین وصی حضرت موسی (علیه‌السّلام) زنده شدند، و اینان گروهی از بنی‌اسرائیل بودند.

مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان در این‌باره می‌گوید:
هؤلاء (الَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ) قیل: هم من قوم بنی اسرائیل، فروا من طاعون وقع بارضهم، عن الحسن. وقیل: فروا من الجهاد، وقد کتب علیهم.
اینان کسانی از قوم بنی‌اسرائیل بودند که از ترس طاعون فرار کردند. حسن گفته، آن‌ها از جهادی که بر آن‌ها واجب بود، فرار کرده بودند.

زنده شدن هفتاد نفر از اصحاب موسی

هفتاد نفر از اصحاب موسی (علیه‌السّلام) دو باره زنده شدند:
این داستان را بارها شنیده‌اید که حضرت موسی هفتاد نفر از اصحاب خود را به میعاد گاهش در کوه طور برد؛ اما آن‌ها بعد از دیدن معجزات فراوان، باز هم بر لجاجت خویش پافشاری و حتی درخواست کردند که خداوند را با همین چشم ظاهری ببینند که خداوند عذاب خود را بر آنان نازل کرد و آنان بر اثر صاعقه از بین رفتند. حضرت موسی (علیه‌السّلام) دعا کرد و آنان دوباره زنده شدند. خداوند داستان را این‌گونه نقل می‌کند:

«وَاِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَی لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتَّی نَرَی اللَّهَ جَهْرَهً فَاَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَهُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُونَ. ثُمَّ بَعَثْنَاکُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ؛ یاد بیاورید هنگامی را که به موسی گفتید: ایمان نمی‌آوریم، تا خدا را بالعیان ببینیم… پس صاعقه شـمـا را فرا گرفت؛ درحالی‌که نظاره می‌کردید، در مقابل این عقوبت کاری نمی‌توانستید انجام دهید، آن‌گاه شما را پس از مرگتان برانگیختیم باشد تا سپاس‌گزار باشید».

زنده شدن کشته‌ای از بنی‌اسرائیل

کشته‌ای در میان بنی‌اسرائیل پیدا شد که مشخص نبود چه کسی او را کشته است و هر کس گناه آن را به گردن دیگری می‌انداخت؛ تا این‌که از جانب خداوند وحی رسید که گاوی را سر ببرند و بیخ دم او را به جنازه بزنند تا او زنده شده و قاتل خویش را رسوا سازد.

«وَاِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَاْتُمْ فِیهَا وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَا کُنْتُمْ تَکْتُمُونَ. فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا کَذَلِکَ یُحْیِی اللَّهُ الْمَوْتَی وَیُرِیکُمْ آَیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ؛ بـه یـاد آورید هنگامی که فردی را کشتید و گناه کشتن او را به گردن یکدیگر می‌افکندید، ولی خداوند آنچه را پنهان می‌ساختید آشکار می‌سازد. پس فرمان دادیم (تا گاوی را کشته) و قسمتی از آن را (کـه همان بیخ دم او باشد) به کشته بزنید تا (با اذن خدا) زنده گردد. این‌ چنین است که خداوند مردگان را زنده می‌کند، و دلایل خود را برای شما آشکار می‌سازد، باشد تا‌ اندیشه کنید».

رجعت اولاد ایوب

در تفاسیر، درباره آیه ذیل آمده است:

«وَوَهَبْنَا لَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَهً مِنَّا وَذِکْرَی لِاُولِی الْاَلْبَابِ؛ و خانواده‌اش را به او بخشیدیم، و همانند آن‌ها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای‌ اندیشمندان».
که خداوند فرزندان حضرت ایوب را بعد از آنی که همه آن‌ها را از دنیا برده بود،