پاورپوینت کامل راه‌های خود شناسی و خدا شناسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راه‌های خود شناسی و خدا شناسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راه‌های خود شناسی و خدا شناسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راه‌های خود شناسی و خدا شناسی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

خودشناسی

کلیدواژه: خودشناسی، نفس، خداشناسی، شناخت.

پرسش: خودشناسی به چه معناست؟ برای خود‌شناسی چه اقداماتی باید انجام داد؟

پاسخ: خودشناسی به معنای شناخت تمام ابعاد تکاملی وجود انسان است.

فهرست مندرجات

۱ – منظور از خودشناسی
۲ – تعریف خویشتن شناسی اخلاقی
۳ – خودشناسی در آیات
۴ – خودشناسی در روایات
۵ – ضرورت خودشناسی
۶ – گام‌های ابتدایی برای خودشناسی
۶.۱ – شناخت صفات و استعدادهای خود
۶.۲ – واقع بینی
۶.۳ – طی مراحل رشد
۶.۴ – جدیت در راه
۶.۵ – شناختن موانع خودشناسی
۶.۶ – توجه به فطرت انسانی
۶.۷ – توجه به امتیازات خود
۶.۸ – دوری از غرور
۶.۸.۱ – راه‌های جلوگیری از فخر
۶.۹ – شناخت صفات فعال و غیر فعال
۶.۱۰ – شناخت صفات اکتسابی و موروثی
۶.۱۱ – مقابله با صفات منفی
۶.۱۲ – تقویت صفات مثبت
۶.۱۳ – نکته
۷ – راه‌های خودشناسی
۷.۱ – مطالعه
۷.۲ – شناخت گذشتگان
۷.۳ – تفکر
۸ – آثار خودشناسی
۸.۱ – خداشناسی
۸.۲ – رشد و کمال انسان
۸.۳ – رستگاری در آخرت
۸.۴ – مبارزه با نفس
۸.۵ – مصونیت از آلودگی
۸.۶ – حفظ تعادل روحی
۸.۷ – جهت‌دهی مثبت به میل به بقاء
۸.۸ – شناخت دشمن داخلی
۸.۹ – هدایت
۸.۱۰ – تأمین سعادت بشر
۹ – ضرورت خدا‌شناسی
۹.۱ – راه دل
۹.۲ – موعظه
۹.۳ – ذکر مدام
۹.۴ – خلوت
۹.۵ – توسل و دعا
۱۰ – منابع برای مطالعه بیشتر
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

منظور از خودشناسی

نفس در لغت به معنای جان، روح، خویشتن و خود آمده است و خودشناسی به معنای اطلاع بر خود، شناختن خود و عارف به نفس خود شدن می‌باشد و در اصطلاح یعنی شناختن انسان از آن نظر که دارای استعدادها و نیروهایی برای تکامل انسانی می‌باشد.

تعریف خویشتن شناسی اخلاقی

یعنی شناختن صفات و استعدادهای مثبت و منفی خود به جهت اقدام به سازندگی برای رسیدن به تکامل انسانی.

خودشناسی در آیات

نفس در قرآن کریم در موارد و تعابیر متعددی به کار رفته است. از جمله به معنای:
۱. ذات پاک حق تعالی
۲. روح
۳. دل و نهاد
۴. به عنوان سرچشمه تمام کارها
۵. عامل ظلم و ستم
۶. عاملی برای تحول نعمت به نقمت و…
اما در مورد خودشناسی در قرآن، خداوند در برخی آیات، با ذکر نشانه هایی در وجود انسان و مهم دانستن آنها، از آن جهت که شناخت آنها منجر به شناخت خود و در نتیجه پیدا کردن مسیر و راه سعادت است، اهمیت خودشناسی را بیان می‌کند:
«به زودی نشانه‌های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‌دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است.»
«و در وجود خود شما(نیز آیاتی است)، آیا نمی‌بینید؟»

خودشناسی در روایات

معصومین (علیه‌السلام)، ضمن روایات متعددی اهمیت و ارزش خودشناسی را تذکر داده و پیروان خویش را به این نکته متوجه نموده‌اند که معرفت نفس، مایه پیروزی و موفقیت انسان‌هاست و خودناشناسی موجب سقوط و تباهی آنان است.
۱. امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید:« لا تَجهَلْ نَفسَکَ؛ فإنَّ الجاهِلَ مَعرِفَهَ نَفسِهِ جاهِلٌ بِکُلِّ شَیءِ ِ؛ به خویشتن نادان مباش. زیرا کسی که خود را نشناسد، هیچ چیز را نمی‌شناسد.»
۲. امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «نالَ الفَوزَ الأکبَرَ مَن ظَفِرَ بِمَعرِفَهِ النَّفسِ؛ کسی که موفق به خودشناسی شود، به بزرگترین پیروزی دست یافته است.»
۳. امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «أفضَلُ العَقْل مَعرِفَهُ الإنسانِ نَفسَهُ ، فمَن عَرَفَ نَفسَهُ عَقَلَ ، و مَن جَهِلَها ضَلَّ؛ برترین خرد، خودشناسی انسان است. پس هر که خود را شاخت خردمند شد و هر که خود را نشناخت گمراه گشت.»
۴. امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مَن عَرَفَ نَفسَهُ جاهَدَها، مَن جَهِلَ نَفسَهُ أهمَلَها؛ هر که نفس خود را شناخت، به جهاد با آن برخاست و هر که آن را نشناخت، به حال خود رهایش کرد.»

ضرورت خودشناسی

امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: دانا کسی است که قدر خود را بشناسد و در نادانی از آن همین بس که ارزش خویش را نشناسد.
امام علی (علیه‌السلام) خودشناسی را زمینه ساز انجام وظایف انسانی و نشانه خودباوری می‌شمارند. به همین علت خودشناسی نسبت به سایر علوم در مرحله نخست قرار دارد.
زیرا اوّلاً آدمی از راه خودشناسی به دیگر شناسی دست می‌یابد و دوّماً انسان واجد تمام خصائص دیگر موجودات است، لذا اگر خود را شناخت به طریق اولی دیگر موجودات را شناخته است و سوّماً با خودشناسی می‌توان خدا را شناخت، زیرا زمانی که خودش و جهان اطرافش را شناخت به این نکته پی می‌برد که جهان حتما پدیدآورنده‌ای باید داشته باشد که به هیچ وجه شبیه آفریده‌هایش نیست.

گام‌های ابتدایی برای خودشناسی

قبل از شروع به بحث لازم است بگوییم که خودشناسی در انسان دارای ابعاد و مراتب مختلف است و معانی مختلفی دارد. این عنوان در اصل مربوط به شناخت حقیقت نفس انسانی است که در مباحث مربوط به معرفت نفس مورد بحث و مطالعه قرار می‌گیرد (خویشتن شناسی نوعی). در این جا مراد از خویشتن شناسی، شناخت انسان (خویشتن) از نظر صفات و استعدادها و ملکات اخلاقی (خویشتن شناسی اخلاقی) است. نوعی دیگر از خویشتن شناسی نیز وجود دارد که از آن به «خویشتن شناسی جنسیتی» (رجوع کنید به کتابهای «نظام حقوق زن در اسلام» و «خصوصیات روحی زن».) می‌توان تعبیر کرد. این بحث مربوط می‌شود به شناخت خود از نظراستعدادها و سرمایه‌های خاصی که در هر یک از دو جنس مرد و زن وجود دارد.
کسی که مبادرت به خودشناسی می‌کند باید به گام‌های ابتدایی برای خودشناسی اهمیت دهد:

شناخت صفات و استعدادهای خود

در راه سازندگی شخصیت و ابعاد آن (جسمی، عقلی، عاطفی، اخلاقی و دینی و اجتماعی) این است که با صفات و استعدادها علائق و امیال و انواع گرایش‌های خود آگاه و ناخودآگاه خود آشنا ‌شویم.

واقع بینی

انسان ابتدا به خاطر عشق به خود، نفس خویش را از هر نقصی پاک می‌شمارد و خود را آراسته به کمال می‌داند. پس انسان اگر دوست دارد به کمال برسد و خود را از آن محروم نسازد، باید قبل از هر چیز خود را نیازمند به تزکیه و سازندگی و آراسته شدن به خوبی‌ها بداند و بعد، از روی حقیقت‌جویی به تجزیه و تحلیل احوال درونی خود بپردازد و از فریب دادن خود به شدت اجتناب ورزد و بداند که با اغفال و گول زدن خود و دیگران واقعیت عوض نمی‌شود و قدمی در راه رشد جلو نمی‌رود.

طی مراحل رشد

پس از این که واقعاً تصمیم به سازندگی اخلاقی گرفتیم‌ باید مراحل رشد را یکی پس از دیگری «به تدریج» و با «آگاهی» طی نماییم. بنابراین نیازمندیم از علمای اخلاق برجسته و کتاب‌های آنها استفاده کنیم.(از جمله اساتید اخلاق استاد آیت‌الله حسین مظاهری است.)

جدیت در راه

توجه داشته باشیم که مسائل تزکیه و خودسازی بسیار حساس است، بنابراین باید تزکیه حقیقی (که یک خانه تکانی عمقی است) را از تزکیه و سازندگی اخلاقی اسمی و زبانی جدا کنیم و بدانیم افرادی که از وسط راه بازگشتند و بی‌راهه رفتند خود را فریب دادند و دچار ظاهرسازی شدند.

شناختن موانع خودشناسی

۱. بزرگترین مانع «خود خواهی‌های» انسان است. خویشتن شناسی امری مشکل نیست، ولی غالباً افراد از آشنایی با نقص‌های خود وحشت دارند این وحشت باعث پرده پوشی، خود فریبی، ریاکاری به صورت آگاهانه و ناآگاهانه درآید. ۲. مخفی کردن عیوب و نپذیرفتن توصیه‌های اخلاقی، تذکرات و پندها. ۳. دل خوش کردن به شخصیت کاذب با مخفی نگه‌داشتن عیب‌ها. ۴. تملق و تمجید صفاتی که درمانی است توسط دیگران. ۵. راحت طلبی: کسی که به عیوب خویش اعتراف کند و بپذیرد باید در پی حل و رفع آن برآید، لذا نفس و شیطان از همان اول وسوسه می‌کند که بگوییم عیبی نداریم تا از زحمت مرحله بعدی نیز در آسایش باشیم.

توجه به فطرت انسانی

توجه به بزرگ‌ترین سرمایه خدادادی ما یعنی فطرت سالم خود و گرایش‌های آنها و تفکیک گرایش‌های حیوانی خوراک و… از گرایش‌های والای انسانی مثل پرستش، حقیقت‌جویی و تغذیه هر دو بعد جسمی و روحی بر اساس دستورات شرع و اهمیت دادن به بعد روحی (اصالت انسان).

توجه به امتیازات خود

پس نباید تنها بر عیوب تمرکز کرد ما دارای امتیازات و فضائل اخلاقی زیادی نیز هستیم که برخی از آنها موروثی است و برخی اکتسابی است. (توجه به امتیازات خود باعث قدرت روحی، اعتماد به نفس در خودسازی و امید می‌شود.)

دوری از غرور

آگاهی از امتیازات و استعدادهای ما باعث غرور و فخر و مباهات بر دیگران نشود. (البته این امر در صورت دخالت خود خواهی است.) گاهی آن قدر غرور عمیق می‌شود که در گفتار و از آن بالاتر در چهره و رفتار نیز مشخص می‌گردد که خود باعث مشکلات زیادی می‌گردد. پس باید انسان آگاه شدن به استعدادها و امتیازاتش را تنها در راه رشد و تکامل به کار ببرد و باعث خضوع او گردد. پس هرگاه درک امتیاز باعث انجام کار مثبت (یتیم نوازی، احترام به هم‌نوع و پرستش شد این خود از علائم تضعیف خود‌خواهی و مرتبه‌ای از مراتب وارستگی است.

راه‌های جلوگیری از فخر

راه‌های جلوگیری از فخر و مباهات منفی
۱. توجه به عیب و امتیازات خود با هم.
۲. توجه به آثار بد فخر و تکبر که حاصل از شناخت امتیازات خود است. (مانع از تواضع شود خود سدّ راه پیشرفت معنوی است.)
۳. امتیازات ما فقط با اراده ما به دست نیامده که فخر فروشی کنیم بلکه عوامل دیگری در آن نقش داشته‌اند. (مثل قدرت حافظه و…) گاهی موفقیت تو مرهون و وابسته به زحمات عده‌ای دیگر است (پس آن را توفیق الهی بدانیم).
۴. اگر بچه می‌دانست که چقدر پول در جهان است با تکان دادن قلک خود خوشحال نمی‌شد (مثال از استاد محسن قرائتی) انسان فخر فروش اگر از انسان‌های کامل‌تر از خود و صفات بسیار والای انسانی آنها آگاه شود چنان غافل نمی‌شود.

شناخت صفات فعال و غیر فعال

۱. شناخت صفات فعال (مثبت و منفی) کار بسیار دشواری نیست.
۲. صفات غیر فعال (مثبت و منفی) یا ضعیف‌اند و یا به صورت استعداد بوده و هنوز شرائط ظهور برای آنها پیدا نشده است. انسان باید در صدد شناسایی این صفات پنهان باشد تا از صفات مثبت کمال استفاده را ببرد و با صفات منفی قبل از ریشه‌دار شدن و قوی شدن آنها مقابله کند.

شناخت صفات اکتسابی و موروثی

صفات ما دو گونه‌اند:
۱. اکتسابی: که با تلاش فرد و تحت تاثیر شرایط محیطی مثل خانواده، مدرسه، فرهنگ، اجتماع، مذهب به دست می‌آیند.
۲. موروثی: برخی از صفات روحی از طریق توارث از نسل‌های قبلی به او انتقال پیدا کرده‌اند که با کمک شرائط محیطی و عوامل تربیتی و همراهی صفات جنبی دیگر به مرحله فعلیت می‌رسند.

مقابله با صفات منفی

یادگیری روش‌های مقابله با صفات منفی (خودخواهی که مادر همه صفات منفی است، حسد، ‌کینه، ریا و…)

تقویت صفات مثبت

یادگیری روش‌های تقویت صفات مثبت (هم نوع‌دوستی، حس حقیقت‌جویی و پرستش و…)

نکته

لازم است برای خودشناسی به کلیه مباحث به صورت کلی نگاه کرد، چون در این صورت است که بحث نتیجه می‌دهد. نکته‌ دیگر این که در مرحله عمل (خودسازی) که مرحله بعد از خودشناسی است، باید توجه داشت که باید تحت برنامه صورت بگیرد، یعنی انسان هر روز شرط کند که بندگی خدا را می‌کند (ترک گناه و انجام واجبات) و بعد در طول ر