پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: وکالت‌، اهل بیت (علیهم‌السّلام)، هشام بن حکم، عصر غیبت.

پرسش: پاورپوینت کامل دلایل تشکیل و گسترش نهاد وکالت ۳۱ اسلاید در PowerPoint‌ در عصر امامان آخر چیست؟

پاسخ: عواملی که موجب شد نهاد وکالت شکل بگیرد عبارت‌اند از: عوامل سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی در طور امامت ائمه (علیهم‌السّلام) برای رفع امورات مومنین در اقصی نقاط عالم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – فراوانیِ شمار شیعیان
۲ – گسترش مناطق شیعه‌نشین
۳ – دشواری ارتباط مستقیم با امام
۴ – تنوّع نیازها
۵ – پدید آمدن انحرافات
۶ – آماده‌سازی برای دوره غیبت کبرا
۷ – پانویس
۸ – منبع

فراوانیِ شمار شیعیان

در سال‌های آغازین پس از رحلت پیامبر (صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله)، شیعیان عقیدتی (و نه شیعیان سیاسی)، زیاد نبودند، به گونه‌ای که امکان ارتباط آنان و یا افراد شاخص شیعه با امام (علیه‌السّلام) به سادگی ممکن بود.در دوره معاویه و با سخت‌گیری‌های او، شمار شیعیان، چندان افزایش نیافت. در نهضت عاشورا، این شمار‌ اندک نیز به شهادت رسیدند یا زندانی شدند به گونه‌ای که امام زین‌العابدین (علیه‌السّلام)، شمار دوست‌داران اهل بیت (علیه‌السّلام) در مدینه را پس از بازگشت از کربلا، پانزده نفر شمرده است.
سال‌های آغازین سده دوم هجری و تحت تاثیر عوامل سیاسی و فرهنگی، از جمله مرگ حجّاج بن یوسف ثقفی، امارت عمر بن عبدالعزیز، آزاد شدن نگارش حدیث و…شمار دوستداران و شیعیان اهل بیت (علیهم‌السّلام) رو به فزونی نهاد. پس از سال‌های صد و بیست هجری، جمعیت دوست‌داران اهل بیت (علیهم‌السّلام) به‌اندازه‌ای بود که عبّاسیان، قیام خود را با شعار حکمرانی «الرضا من آل محمّد» آغاز کردند تا در مناطق مختلف، افراد بیشتری را جذب کنند.
اگر چه تمام دوست‌داران اهل بیت (علیهم‌السّلام) در گروه شیعیان جای نمی‌گیرند، ولی علاقه به اهل بیت (علیهم‌السّلام) زمینه تشیع عقیدتی آنان را فراهم می‌ساخت. در این سال‌ها شمار شاگردان امام صادق (علیه‌السّلام) به چهار هزار نفر رسید که با دوره‌های پیش، قابل قیاس نیست.
گشایش سیاسیِ حاصل از تضعیف بنی‌امیه، درگیری بنی‌امیه و بنی‌عبّاس، سقوط بنی‌امیه و تزلزل دوران آغازین بنی‌عبّاس در سال‌های ۱۲۰ تا ۱۴۰ هجری، فرصت مناسبی در اختیار عالمان و مبلّغان شیعه نهاد و تفکر شیعه امامیه را در نقاط مختلف عالم اسلامی، بارور ساخت.

گسترش مناطق شیعه‌نشین

شهر مدینه، مهد تشیع محسوب می‌شود که شیعیان نخستین در آن می‌زیستند؛ ولی تمرکز جمعیتی شیعیان در سده اوّل هجری، بیشتر در کوفه بوده است. شمار‌ اندکی شیعه هم در یمن و در بصره می‌زیسته‌اند.
در سده دوم هجری و همراه با افزایش شمار شیعیان، مناطق جدیدی به عنوان مراکز شیعی پدید آمدند که گاه فاصله بسیار دوری از مدینه -که محل اقامت امام (علیه‌السّلام) بود- داشتند.
از جمله مهم‌ترین مناطق جدید، شهر بغداد -مرکز خلافت عباسی- بود که از آغاز تاسیس آن، منطقه کرخ با هویت شیعی پدید آمد، رشد کرد و مهد عالمان شیعی همچون هشام بن حکم، ابن عمیر و ده‌ها عالم شیعی دیگر شد. شهر قم و مناطق اطراف آن همچون آوه نیز در همین دوره به عنوان مرکز شیعیان معرفی شد و شیعیان بسیاری به آن‌جا کوچ کردند. منطقه خراسان، با گستردگی فراوان خود نیز محلّی بود که شیعیان فراوان داشت. منطقه جبال از مازندران تا همدان نیز محلّ استقرار شیعیان محسوب می‌شد. افزون بر آن، شیعیان یمن، مصر و بصره نیز رو به فزونی بود. تصویر جغرافیایی از مناطق مورد اشاره می‌تواند گستردگی و تنوّع جغرافیاییِ شیعیان را تصویر کند، به‌گونه‌ای که از شمال خراسان بزرگ تا مناطق غربی ایران و عراق و همچنین تا یمن در جنوب عربستان و کشور مصر را شامل می‌شود.
روشن است که ارتباط مستقیم میان شمار فراوان شیعیان مناطق مختلف با امام (علیه‌السّلام) ممکن نبود و نیاز به وجود رابطان مطمئن برای ارتباط دو سویه، کاملاً احساس می‌شد تا نیازهای علمی، اجتماعی و سیاسی شیعیان را پاسخ گوید و دستورالعمل‌های امام (علیه‌السّلام) را نیز بدانان ابلاغ کند.

دشواری ارتباط مستقیم با امام

بنی‌عبّاس که با شعار دوستی اهل بیت (علیهم‌السّلام) قدرت را به چنگ آورده بودند، امامان اهل بیت (علیهم‌السّلام) را خطری بالقوه و گاه بالفعل برای خود احساس می‌کردند که احتمال روی آوردن مردمان بدانان و زوال خلافت عبّاسی در هر زمان وجود داشت. از این‌رو، همگام با قدرت گرفتن بنی‌عبّاس، سخت‌گیری نسبت به امامان اهل بیت (علیهم‌السّلام) شدّت گرفت. از دوره منصور دوانیقی و پس از سال ۱۴۰ ق، فشارهای کارگزاران حکومت بر امامان (علیهم‌السّلام) و ناحیه امامت افزایش یافت. حمله شبانه به منزل آنان، دست‌گیری امام و یا افراد مرتبط با ایشان، حبس و تبعید ائمّه (علیهم‌السّلام) در دوره امام کاظم (علیه‌السّلام)، امام‌ هادی (علیه‌السّلام) و امام عسکری (علی