پاورپوینت کامل درد دل امام علی با چاه ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درد دل امام علی با چاه ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درد دل امام علی با چاه ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درد دل امام علی با چاه ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل درد دل امام علی با چاه ۲۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام علی، دردل با چاه.

پرسش: چرا حضرت علی (علیه‌السلام) با چاه درددل می‌کردند و این عمل را در چه زمانی انجام می‌دادند؟

پاسخ: از‌این‌رو حضرت با سینه‌ای پر از درد و رنج و اندوه فراوان کسی را نداشتند که با او درد دل کنند، ناگزیر باید با چاه دردِدل می‌کردند؛ لذا امام از این تنهایی و بی‌وفایی و دردمندی به ستوه که می‌آمدند، آرزوی وصال محبوب را در دل می‌پروراندند و ملتمسانه درخواست می‌کنند که خدایا شقاوت مرادی را زودتر برسان، و در وقت شهادت ندا می‌دهد «فزتُ و رب الکعبه»

فهرست مندرجات

۱ – روایت شیخ عباس قمی
۲ – سخن امام علی درباره یارانش
۳ – سخن دیگری از امام علی
۴ – تنهایی و مظلومیت امام
۵ – شکوه امام علی
۶ – نقل میثم تمار
۶.۱ – مناجات امام علی
۷ – علت مناجات با چاه
۷.۱ – دعای حضرت قبل از درد دل
۷.۲ – راز و نیاز با خداوند
۷.۳ – بی‌خبری میثم از راز علی
۷.۴ – سیره عملی
۸ – پانویس
۹ – منبع

روایت شیخ عباس قمی

من با حضرت علی (علیه‌السلام) به مسجد کوفه رفتم و امام نماز خواندند؛ من پشت سر حضرت راه افتادم؛ دیدم حضرت به طرف نخلستان‌های کوفه رفتند؛ من هم در تاریکی شب پشت سر ایشان می‌رفتم و دیدم که امام سر در چاهی کردند و با چاه دردِدل می‌کنند و این کار را امام مکرراً انجام می‌داده‌اند.

سخن امام علی درباره یارانش

از‌این‌رو آن حضرت احساس تنهایی عجیبی می‌کند و در مورد یارانش می‌گوید: «نفرین بر شما! از بس شما را سرزنش کردم، خسته شدم! آیا به جای زندگی آخرت به زندگی موقت دنیا راضی گشته‌اید؟… من هرگز به شما اعتماد ندارم…»

سخن دیگری از امام علی

و در خطبه‌ای دیگر می‌گوید: «من اصحاب محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را دیده‌ام؛ اما هیچ‌کدام از شما را مانند آنان نمی‌بینم…». خداوندا! به جای اینان، مرا یارانی بهتر ارزانی دار. شما در راه حق خود از رهبرتان اطاعت نمی‌کنید. ای مردنمایان نامرد که در خام‌رأیی همانند کودکانید؛ ای کاش نه شما را دیده بودم و نه می‌شناختمان… خدا شما را بکشد که قلبم را پر خون کردید و سینه‌ام را به خشم و کین پرکردید و همراه هر نفسی پیمانه‌ای از رنج به کامم ریختید.
یاران حضرت افرادی بودند که علی (علیه‌السلام) راضی بود ده نفر آنها را با یک نفر از یاران معاویه معاوضه بکند و در این‌باره می‌گوید: «به خدا سوگند! دوست دارم معاویه شما را با نفرات خود مبادله کند؛ همچون مبادله نمودن دینار به درهم، ده نفر از شما را بگیرد و یک نفر را به من بدهد».

تنهایی و مظلومیت امام

از‌این‌رو حضرت با سینه‌ای پر از درد و رنج و اندوه فراوان کسی را نداشتند که با او درد دل کنند، ناگزیر باید با چاه دردِدل می‌کردند؛ لذا امام از این تنهایی و بی‌وفایی و دردمندی به ستوه که می‌آمدند، آرزوی وصال محبوب را در دل می‌پروراندند و ملتمسانه درخواست می‌کنند که خدایا شقاوت مرادی را زودتر برسان، و در وقت شهادت ندا می‌دهد «فزتُ و رب الکعبه»؛ یعنی به خدای کعبه از دست این یاران بی‌وفا و سست‌ایمان راحت شدم و خود این کلمه نهایت تنهایی و مظلومیت آن حضرت را می‌رساند.

شکوه امام علی

بیشترین رنج و مصیبت حضرت این بود که برابرشان انسان‌هایی کوته‌بین و نافرمان قرار داشتند. گلایه حضرت به‌خاطر این بود که در میان جمعی قرار گرفته بود که تا دیروز در راه عقیده با پیامبر صادقانه شمشیر می‌زدند؛ اما امروز آن اعتقاد و ایمان و اخلاصشان را فدای قبیله کرده‌ و همه‌چیز را فراموش نموده و به‌دنبال مادیات و مقام روانه‌اند.
با نگاهی کوتاه در خطبه‌های آن حضرت در مورد یارانشان این مطلب به‌خوبی روشن می‌شود که حضرت از دست یاران کوتاه‌بین و سست‌ایمان خود به تنگ آمده بود و کسی نبود که حرف‌های وحی‌مانند او را گوش بدهد و اوامر او را اجرا نماید.

نقل میثم تمار

میثم تمار از یارا