پاورپوینت کامل حکمت برگزاری مجالس ختم ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکمت برگزاری مجالس ختم ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکمت برگزاری مجالس ختم ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکمت برگزاری مجالس ختم ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حکمت برگزاری مجالس ختم ۷۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اموات، میت، مراسم ختم، مراسم سوم، هفتم و چهلم، ارواح، احترام به اموات.

پرسش: حکمت این‌که برای میت مجلس روز سوم، هفتم و چهلم برپا می‌کنند، چیست؟ آیا سند و مدرکی دارد؛ چنان‌که مدرکی از حدیث یا قرآن دارد، بیان شود؟

پاسخ: از برخی روایات استفاده می‌شود، ایام سوم متوفی و هفتم و هر شب جمعه و هر ماه و سال، ارواح با اهل خانه و بازماندگان ملاقات دارند و به دیدن بدنش می‌رود و حالت نگرانی و ناراحتی برایش پیش می‌آید. بنابراین هر نوع توجه به روح متوفی از خیرات، صدقات، طلب مغفرت، نماز و روزه اطعام در این ایام، موجب خوشحالی آن‌ها و کم شدن همّ و غمّ آن‌ها می‌باشد. افزون بر این، روح عاطفی و انسانی هر کسی حکم می‌کند که باید به آن روح متوفی احترام کرد؛ چنان‌چه در روایتی، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به احترام یک جنازه یهودی ایستادند تا جنازه غایب شد. به حضرت عرض کردند: این متوفی یهودی بود. حضرت پاسخ داد: آیا انسان نبود؟
هنگامی که حضور روح یهودی مورد احترام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است، پس بزرگ‌داشت ارواح مؤمنین در ایامی که حضور پیدا می‌کنند، به طریق اولی باید مورد احترام قرار گیرد و ایام مورد پرسش، ایام حضور ارواح است.
هم‌چنین سیره و روش مؤمنین از گذشته که در این ایام برای مردگان جلسه می‌گرفتند و نوعاً آن‌ها، کاری دینی را بدون دلیل انجام نمی‌دهند و این مؤید خوبی برای برپایی این مجالس است.
اما نکته مهم این‌که سزاوار است که مسلمانان در عین احترام به متوفی در این ایام و ایام دیگر، از اسراف و تبذیر و زیاده‌روی و خرج‌های پر هزینه خودداری نمایند و به جای خرید دسته گل‌ها و پارچه‌نویسی‌های زیاد، برای رفاه حال متوفی، کار خیر انجام دهند.

فهرست مندرجات

۱ – نکته مقدماتی
۲ – استناد به روایات
۲.۱ – دسته اول
۲.۲ – دسته دوم
۲.۳ – دسته سوم
۳ – بیان روایات
۳.۱ – روایات دسته نخست
۳.۱.۱ – دادن صدقه
۳.۱.۲ – ترحم و استغفار
۳.۱.۳ – انفاق
۳.۱.۴ – ترحم، انفاق و توجه
۳.۲ – روایات دسته دوم
۳.۲.۱ – عزاداری برای اموات
۳.۲.۲ – تسلیت گفتن به بازماندگان
۳.۲.۳ – دیون شرعی و غیر شرعی
۳.۲.۳.۱ – روایتی از امام صادق
۳.۲.۳.۲ – روایتی دیگر
۳.۲.۴ – اطعام طعام
۳.۲.۴.۱ – وصیت متوفی برای اطعام
۳.۲.۴.۲ – نهی از استفاده از مال متوفی
۳.۲.۴.۳ – اصل اطعام طعام به طور مطلق
۳.۲.۵ – نتیجه مباحث
۳.۳ – روایات دسته سوم
۳.۳.۱ – روایتی از امام علی
۳.۳.۲ – روایتی دیگر
۳.۳.۳ – روایتی از امام کاظم
۳.۳.۴ – روایتی از پیامبر
۳.۳.۴.۱ – دیدار روح با بدن در روز سوم
۳.۳.۴.۲ – دیدار روح با بدن در روز پنجم
۳.۳.۴.۳ – دیدار روح با بدن در روز هفتم
۳.۳.۴.۴ – گردش روح تا یک سال اطراف خانه
۳.۴ – بزرگ‌داشت ارواح مؤمنان
۳.۴.۱ – روایتی از رسول خدا
۴ – نکته پایانی
۵ – پانویس
۶ – منبع

نکته مقدماتی

قبل از پاسخ، لازم است به این نکته توجه شود که در مورد پرسش مورد نظر در قرآن مطلبی بیان نشده است؛ زیرا قرآن در بیان مسائل کلی بحث می‌کند و نیز در احادیث اسلامی هم حدیثی که صراحت به این مطلب داشته باشد، به دست نیامد؛ ولی یک سلسله روایاتی در مورد متوفی و بازماندگانش وجود دارد که با توجه به مجموع آن روایات، مطلب مورد پرسش تبیین و دلیلش روشن خواهد شد.

استناد به روایات

اکنون مجموعه‌ای از روایات را بررسی می‌کنیم:

دسته اول

روایاتی که بیانگر حال اموات در عالم برزخ است و نگرانی ارواح آن‌ها و احتیاج و مشکلات آن‌ها را بیان می‌کند که آن‌ها چه انتظاری از بازماندگان و دوستانشان دارند.

دسته دوم

روایاتی که بیانگر این مطلب است که بازماندگان چه کارهایی می‌توانند برای آن‌ها انجام دهند و آن کارها عبارت از موارد ذیل می‌باشد:
۱. جلسات عزاداری بازماندگان؛
۲. تسلیت دوستان به بازماندگان؛
۳. صدقه و استغفار و نماز و روزه و حج نیابتی و اطعام و ادای بدهکاری‌های شرعی و عرفی.

دسته سوم

روایاتی هستند که بیانگر این موضوع است که در چه هنگامی روح متوفی به سراغ بدنش می‌رود و از هم پاشیدگی بدنش نگران و ناراحت می‌شود و یا به دیدن اهل خانه و محل زندگی دنیایی خود می‌آید و از دیدن آن‌ها و جدایی از همه سرمایه‌های زندگی ناراحت می‌شود که در این ایام به خاطر وظیفه شرعی و انسانی احسان به او و رفع نگرانی او لازم است که انسان برای آن‌ها خیراتی داشته باشد تا تسلای خاطر او باشد و حقی از او ادا شود و آن ایام عمدتاً شب اول به خاک سپردنش و ایام سوم و پنجم یا هفتم و سوم یا چهلم می‌باشد. بنابراین مجالس ختم در ایام مورد سؤال احتمال دارد به خاطر این باشد که در این ایام که روح ناراحت و نگران است و این جلسات باعث تسلا و آرامش او و عامل رفع گرفتاری او باشد.

بیان روایات

اکنون برخی روایات را بیان می‌کنیم:

روایات دسته نخست

روایات دسته نخست بدین شرح است:

دادن صدقه

۱. محدث قمی در سفینه البحار و رساله الباقیات الصالحات، نماز لیله الدّفن را نقل می‌کند و از قول سید بن طاووس، از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نقل می‌کند که فرمود: «نمی‌گذرد بر میت ساعتی سخت‌تر از شب اول، مردگان خود را به صدقه رحم نمایید».

ترحم و استغفار

۲. در کتاب سفینه البحار ماده موت از ائمه روایت می‌کند که فرمودند: «ای المیّت لیفرح بالترحم علیه والاستغفار کی یفرح الحیّ بالهدیه تهدی الیه؛ روح متوفی از ترحم و استغفاری که (بازماندگان و دوستان) برایش انجام می‌دهید، خشنود می‌شود؛ همان‌طور انسان زنده از هدیه آوردن دوستانش خوشحال می‌شود».

انفاق

۳. در کتاب سفینه البحار از کتاب جامع الاخبار از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نقل می‌کند ارواح مؤمنین هر شب جمعه اطراف خانه‌های خود می‌آیند و با صدای غمناک و گریان ندا می‌کنند، ‌ای اهل بیت من! ‌ای فرزندانم! ‌ای پدر و‌ای مادر و‌ای خویشان من! به من ترحم کنید با انفاق یک درهم، یا لباسی به فقیر بپوشانید که خداوند هم لباسی بهشتی به شما می‌پوشاند: «ثم بکی النبی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و بکینا معه فلم یستطیع النبی ان یتکلّم من کثره بکائه… کنا نحتاج الیکم فیرجعون بحسره و ندامه»؛ پس پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) گریه کرد و ما حاضرین در جلسه هم با پیامبر گریه کردیم و گریه پیامبر چنان شدید بود که دیگر قدرت بر سخن گفتن نداشت و بعد از گفتار زیادی که پیامبر از نگرانی آن‌ها و انتظار آن‌ها سخن گفت فرمود: با حسرت و پشیمانی ارواح برمی‌گردند.

ترحم، انفاق و توجه

۴. باز در سفینه البحار از کتاب (لب اللباب) راوندی روایتی نقل می‌کند که شب‌های جمعه ماه رمضان ارواح مردگان نزد بازماندگان و خویشانشان حاضر می‌شوند، هر کدام با ناله سوزناک و گریان اعلان می‌کنند ‌ای اهل‌بیت من و فرزندانم و خویشانم! به ما التفات کنید تا خدا به شما ترحم کند. به یاد ما باشید، ما را فراموش نکنید و برای ما دعا کنید. به غربت ما ترحم کنید، ما در زندان تنگ قرار گرفتیم. غصه ما طولانی و شدید است، به ما ترحم نمایید، قبل از این‌که مثل ما شوید. از دعای در حق ما و صدقه در حق ما بخل نکنید، شاید خداوند به ما رحم کند.‌ ای حسرت‌! اندوه بر ما که قادر به کار خیر بودیم؛ همان‌طور که شما قادر هستید (ولی کار نکردیم). ‌ای بندگان خدا! کلام ما را بشنوید و ما را فراموش نکنید و به همین نزدیکی‌ها و فردای نزدیک می‌فهمید ما چه می‌گوییم و این اموال زیادی که در دست شماست، قبلاً در دست ما بود. ما آن را در راه خدا انفاق نکردیم و مانع از انفاق در راه حق شدیم و اکنون آن اموال برای ما مایه وبال و بدبختی شده و برای دیگران موجب منفعت شده است. به ما التفات و توجه و مهربانی نمایید. با انفاق در راه خدا به یک درهم پول یا یک گرده نانی و یا به پوششی پس در آخر کار با ندایی اعلام می‌دارند چه‌قدر نزدیک است گریه کردن شما بر حال خودتان؛ ولی آن گریه فایده‌ای به حال شما ندارد؛ همان‌طور گریه ما به حال ما فایده‌ای ندارد، در کار خیر سعی و کوشش کنید، قبل از آن‌که مثل ما شوید.

روایات دسته دوم

کارهایی که بازماندگان برای اموات انجام می‌دهند و آن کارها چند نوع است:

عزاداری برای اموات

۱. تجویز عزاداری که در روایات آمده است که عزاداری و گریه کردن برای اموات اجازه داده شد. منتها در حد مجاز که گفتار بد و اعمال خلاف نباشد؛ چنان‌چه پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) اجازه گریه به صاحبان مصیبت داده یا بعد از شهادت حضرت حمزه فرمود: همه گریه‌کننده دارند؛ ولی عمویم حمزه گریه‌کننده ندارد که زن‌های مدینه، اول در خانه حضرت حمزه برای او گریه کرده‌اند یا دستور عزاداری به دخترش فاطمه داد که در شهادت حضرت جعفر عزاداری نمایند و نیز در رحلت ابراهیم فرزند گرامی‌اش گریه کرده است و… .

تسلیت گفتن به بازماندگان

۲. نوع دوم از کارها تسلیت گفتن دیگران است به صاحبان عزا؛ چنان‌چه از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نقل شده است:
«من عزّی حزیناً کسی فی الموقف حلیه یحبر بها»؛ هر کس به انسان غمناک تسلیت بگوید، خداوند او را در موقف قیامت با لباس‌های زینتی و حلّه بهشتی آراسته می‌کند.
و نیز در روایات متعدد گاهی جزای او را قرار دادنش در سایه عرش الهی در روزی که سایه دیگر ندارد و گاهی جزای او را بهشت قرار دادند و گاهی جزایش به ‌اندازه اجر فرد مصیبت‌زده صابر بیان شده است.
این دو نوع عمل، جنبه عاطفی دارد. هم از جهت عقده‌گشایی و کم کردن بار مصیبت صاحب عزا مؤثر است، هم بار عاطفی دارد و برای ارواح متوفی که به عقیده ما زنده و آگاه هستند. از این جهت خوشحال هستند که بازماندگان و دوستان در مقابل این حادثه مرگشان بی‌تفاوت نیستند؛ بلکه وفادار می‌باشند در حدی که برای آن‌ها عزادار می‌باشند.

دیون شرعی و غیر شرعی

۳. دسته سوم اعمالی است که ادای دیون شرعی اوست؛ مثل نماز و روزه و حج نیابتی برای متوفی؛ و دیون غیر شرعی؛ مثل بدهکاری مالی و… می‌باشد یا صدقات مستحبی از صدقه و نماز مستحبی و روزه و حج استحبابی و یا استغفار و طلب رحمت کردن؛

روایتی از امام صادق

چنان‌چه محدث قمی از بحارالانوار مرحوم مجلسی نقل می‌کند که بابی از احادیث را جمع کرد، در مورد باب نماز قضای میت و نیز از معاویه بن عمار نقل می‌کند که از امام صادق (علیه‌السلام) سؤال کردم، چه اعمالی بعد از مرگ میت به او ملحق می‌شود؟ فرمود: حج و صدقه و روزه.

روایتی دیگر

نیز از امام صادق (علیه‌السلام) نقل نمود که شش چیز به میت بعد از فوتش ملحق می‌شود: فرزندی از او بماند و برایش استغفار نماید و قرآنی از او بماند که بعد از فوتش قرائت شود. درخت میوه‌ای که کاشته بود و بعد از مرگش ثمر بدهد و صدقه جاریه دائمی (مثل وقف) که پیوسته مردم از آن استفاده نمایند و چاه و قناتی که مردم از آن استفاده نمایند و راه رسم و سنت نیکی در جامعه بنا نهاده باشد که مردم به آن