پاورپوینت کامل اولین اربعین امام حسین ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اولین اربعین امام حسین ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اولین اربعین امام حسین ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اولین اربعین امام حسین ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اولین اربعین امام حسین ۶۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: اهل بیت امام حسین (سلام‌الله‌علیهم)، کربلا، اولین اربعین.

پرسش: آیا اهل بیت امام حسین (سلام‌الله‌علیه) در اولین اربعین به کربلا رسیدند؟

پاسخ: در فرهنگ شیعی، اربعین به چهلمین روز شهادت سیدالشهداء (سلام‌الله‌علیه) اطلاق می‌شود که با بیستم صفر مصادف است. در این مقاله به این شبهه پرداخته می‌شود که آیا اهل بیت امام حسین (سلام‌الله‌علیه) در اولین اربعین به کربلا رسیدند یا نه؟
با تشریح دقیق سفر کاروان اسیران و هم‌چنین اثبات سفرهای مشابه با زمان‌های کمتر، به راحتی می‌توان باور کرد که خاندان رسالت در روز اربعین سال ۶۱هـ به کربلا آمده و به فیض عظیم زیارت سیدالشهداء (سلام‌الله‌علیه) نائل شده باشند. البته اثبات وقوع این سفر، نیازمند پژوهش بیشتر و مقاله جداگانه‌ای است.

فهرست مندرجات

۱ – اهمیت زیارت امام حسین در اربعین
۲ – زیارت‌نامه اربعین
۳ – بازگشت اهل بیت به کربلا در اربعین
۴ – تشریح سفر کربلا تا کربلا
۵ – سفرهای مشابه با زمان‌های کمتر
۶ – نتیجه
۷ – پانویس
۸ – منبع

اهمیت زیارت امام حسین در اربعین

با دقت در روایات و منابع حدیثی، درمیابیم که زیارت سیدالشهداء (سلام‌الله‌علیه) مورد تأکید اهل بیت (علیهم‌السّلام) بوده و از نشانه‌های یک فرد مؤمن شمرده شده است. برای مثال در روایتی از امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) چنین آمده است:

و یستحب زیارته (علیه‌السّلام) فیه و هی زیاره الاربعین، فرُوِیَ عَنْ اَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیِّ (علیه‌السّلام) اَنَّهُ قَالَ عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاهُ الْاِحْدَی وَالْخَمْسِینَ وَزِیَارَهُ الْاَرْبَعِینَ وَالتَّخَتُّمُ فِی الْیَمِینِ وَتَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَالْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. زیارت او (امام حسین سیدالشهداء (سلام‌الله‌علیه)) در آن روز (روز بازگشت اهل بیت (علیهم‌السّلام) به کربلا) یعنی اربعین مستحب است و از ابی‌محمد، حسن بن علی عسکری (علیهماالسلام) روایت است که فرمودند: علامت مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز خواندن، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، نهادن پیشانی بر خاک و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم.

و امام صادق (سلام‌الله‌علیه) نیز در روایتی دیگر فرمودند:
عن مفضّل بن عمر: کان الامام جعفر بن محمّد الصادق (علیه‌السّلام) جالساً… فقام الیه ابو نصیر وصفوان الجمّال، فقالا: جعلنا الله فداک، دلّنا علی شیعتکم. فقال (علیه‌السّلام): «یعرف شیعتنا بخصال شتّی». فقلت: جعلت فداک، بماذا یُعرفون؟ قال: «بالسخاء… وزیاره الاربعین…». مفضل بن عمر می‌گوید: امام صادق (سلام‌الله‌علیه) نشسته بودند… ابونصیر و صفوان جمال به نزد ایشان آمدند و عرضه داشتند: فدایت شویم، ما را به (نشانه) شیعیانتان راهنمایی بفرما. حضرت پاسخ دادند: شیعیان ما نشانه‌های مختلفی دارند. به حضرت عرضه کرد: فدایت شوم به چه نشانه‌ای شناخته‌ای می‌شوند؟ (حضرت ضمن شمردن چند نشانه) فرمودند: به سخاوت… و زیارت اربعین.

زیارت‌نامه اربعین

اهمیت زیارت حضرت تا جایی است که حتی زیارت‌نامه مخصوصی برای آن از جانب معصومین (سلام‌الله‌علیها) اجمعین وارد شده است. صفوان بن مهران از قول حضرت صادق (سلام‌الله‌علیه) چنین نقل می‌کند:
عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ: قَالَ لِی مَوْلَایَ الصَّادِقُ (سلام‌الله‌علیه) فِی زِیَارَهِ الْاَرْبَعِینَ تَزُورُ عِنْدَ ارْتِفَاعِ النَّهَارِ وَتَقُولُ: السَّلَامُ عَلَی وَلِیِّ اللَّهِ وَحَبِیبِهِ السَّلَامُ عَلَی خَلِیلِ اللَّهِ وَنَجِیبِهِ. السَّلَامُ عَلَی صَفِیِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّه‌…. مولایم امام صادق (سلام‌الله‌علیه) پیرامون زیارت اربعین چنین فرموند: هنگامی که وسط روز شد، بگو: سلام بر حبیب و ولی خدا، سلام بر دوست و برگزیده خدا، سلام بر منتخب خدا و فرزند منتخب.

طبق نقل سید بن طاووس (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) متوفای۶۶۴ هـ ضمن اشاره به رسیدن اهل بیت (علیهم‌السّلام) در اولین اربعین، تفصیل قضیه را چنین بیان می‌کند:
فَوَصَلُوا اِلَی مَوْضِعِ الْمَصْرَعِ فَوَجَدُوا جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْاَنْصَارِیَّ رَحِمَهُ اللَّهُ وَجَمَاعَهً مِنْ بَنِی هَاشِمٍ وَرِجَالًا مِنْ آلِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قَدْ وَرَدُوا لِزِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) فَوَافَوْا فِی وَقْتٍ وَاحِدٍ وَتَلَاقَوْا بِالْبُکَاءِ وَالْحُزْنِ وَاللَّطْمِ وَاَقَامُوا الْمَآتِمَ الْمُقْرِحَهَ لِلْاَکْبَادِ. اهل بیت (علیهم‌السّلام) چون به قتلگاه رسیدند، جابر بن عبداللّه انصاری‌ و جمعی از بنی‌هاشم و مردانی از آن‌ها را یافتند که برای زیارت قبر حسین (علیه‌السّلام) فرا رسیده بودند، همگان در یک زمان به عزاداری و نوحه‌سرایی پرداختند و سوگواری جگرسوزی بر پا نمودند، و زنان آن آبادی نیز با ایشان به عزاداری پرداختند و چند روز در کربلا اقامت کردند.

بازگشت اهل بیت به کربلا در اربعین

ابوریحان بیرونی متوفای۴۴۰هـ نیز قضیه برگشت اهل بیت (علیهم‌السّلام) از شام را چنین بیان می‌کند: و فی العشرین ردّ راس الحسین (علیه‌السّلام) الی جثته حتّی دفن مع جثّته، وفیه زیاره الاربعین وهم حرمه، بعد انصرافهم من الشام. و در روز بیستم ماه صفر، سر نورانی امام حسین (علیه‌السّلام) به بدن مبارک او برگشت داده شد تا اینکه با بدن او دفن شد و در آن روز، زیارت اربعین است در حالی که اهل بیت او بعد از برگشت از شام به زیارت حضرت آمدند.

شیخ بهایی متوفای۱۰۳۱هـ در مقام بیان بیستم ماه صفر و آمدن جابر و اهل بیت (علیهم‌السّلام) به سرزمین کربلا چنین می‌نویسد:
وفی هذا الیوم وهو یوم الاربعین من شهادته (علیه‌السّلام) کان قدوم جابر بن عبدالله الانصاری رضی الله عنه لزیارته (علیه‌السّلام) واتفق فی ذلک الیوم ورود حرمه (علیه‌السّلام) من الشام الی کربلاء قاصدین المدینه علی ساکنها السلام والتحیه. و در این روز یعنی چهل روز بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) جابر بن عبدالله انصاری (رضی‌الله‌عنه) به زیارت آن حضرت آمد و اتفاقا در این روز حرم امام حسین (علیه‌السّلام) (منظور اهل بیت (علیهم‌السلام)) که از شام به کربلا آمدند در حالی که عازم مدینه بودند به زیارت حضرت آمدند.

مرحوم علامه مجلسی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) قضیه زیارت قبر مطهر و منور آن حضرت را از قول عطیه عوفی چنین می‌نویسد:
عَنْ عَطِیَّهَ الْعَوْفِیِّ قَالَ: خَرَجْتُ مَعَ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْاَنْصَارِیِّ زَائِرَیْنِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ اَبِی طَالِب ٍعلیهم السلام فَلَمَّا وَرَدْنَا کَرْبَلَاءَ دَنَا جَابِرٌ مِنْ شَاطِئِ الْفُرَاتِ فَاغْتَسَلَ…. با جابر بن عبدالله انصاری به قصد زیارت قبر حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السّلام) خارج شدیم و هنگامی که وارد کربلا شدیم، جابر به ساحل رود فرات نزدیک و غسل کرد.

از طرف دیگر عده‌ای از مخالفان اهل بیت (علیهم‌السّلام) از هراس تأثیرگذاری این گردهمایی عظیم بر جهانیان که طولانی‌ترین راهپیمایی گروهی و بزرگ‌ترین اجتماع سالیانه جهان به شمار می‌رود، تلاش می‌کنند با پررنگ‌کردن این دیدگاه، حضور مردم در این گردهمایی را کمرنگ کنند. در این نوشته به نحو اختصار و به صورت گذرا و با استناد به منابع معتبر شیعی و اهل تسنن، امکان چنین سفری ثابت شده است.

تشریح سفر کربلا تا کربلا

مهم‌ترین دلیل مخالفان، دور بودن مسیر کوفه تا شام و از شام تا کربلا است؛ اما تشریح دقیق این سفر و مشخص شدن روزهای اقامت در کوفه و شام، امکان و حتی قطعی بودن آن ثابت خواهد کرد.
عمر بن سعد، در عصر عاشورا سر مقدس سیدالشهداء (سلام‌الله‌علیه) را توسط خولی به کوفه فرستاد، او خود را شبانه به کوفه رساند؛ اما دروازه قصر را بسته دید و مجبور شد، شب را در خانه خودش بماند و فردا، سر مقدس را نزد ابن‌زیاد ببرد.

و بعث عمر براس الحسین من یومه مع خولی بن یزید الاصبحی من حمیر، وحمید بن مسلم الازدی الی ابن زیاد فاقبلا به لیلاً فوجدا باب القصر مغلقاً، فاتی خولی به منزله. عمر بن سعد سر حسین (علیه‌السّلام) را در روز عاشورا، همراه خولی بن یزید اصبحی از قبیله‌ حمیر و حمید بن مسلم ازدی به نزد ابن‌زیاد فرستاد. آن‌ها شبانه به کوفه رسیدند، دیدند درب قصر بسته بود، خولی سر امام را به منزلش آورد.

و طبق تصریح شیخ مفید، فردای آن روز (سیزدهم) کاروان اسرا به کوفه رسید:
واقام بقیه یومه والیوم الثانی الی زوال الشمس، ثم نادیفی الناس بالرحیل وتوجه الی الکوفه… ولما وصل راس الحسین (علیه‌السّلام) ووصل ابن سعد ـ لعنه الله ـ من غد یوم وصوله. عمر سعد عصر روز عاشورا و روز یازدهم را تا اول ظهر در کربلا بود. آن‌گاه به یاران خود دستور داد تا آماده کوچ کردن به طرف کوفه شوند… و چون سر مطهر امام حسین (علیه‌السّلام) به کوفه رسید و به دنبالش ابن‌سعد فردای آن روز با دختران امام حسین (علیه‌السّلام) و خاندان آن حضرت وارد شد.

پس از دو روز اقامت در کوفه (پانزدهم)، به دستور ابن‌زیاد، اسراء به سوی شام فرستاده شدند. چنان چه سبط ابن‌جوزی می‌نویسد: ثم ان ابن زیاد حط الرؤس فی یوم الثانی وجهزها والسبایا الی الشام الی یزید بن معاویه. به تحقیق ابن‌زیاد سر‌ها را در روز دوم پایین آورده و آن‌ها را همراه با اسیران مجهز و به سمت شا