پاورپوینت کامل اصطلاحات و اسامی احادیث ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصطلاحات و اسامی احادیث ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصطلاحات و اسامی احادیث ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصطلاحات و اسامی احادیث ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اصطلاحات و اسامی احادیث ۹۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: نام‌های حدیث ، اصطلاحات حدیث ، احادیث.
پرسش: تعریفی از اصطلاحات و اسامی مختلف احادیث را از زبان اهل فن بیان نمایید؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – مستفیض، مشهور و عزیز
۲ – معنای خبر مستفیض
۲.۱ – فرق مستفیض و مشهور
۳ – معنای خبر مشهور
۴ – معنای خبر عزیز
۴.۱ – وجه تسمیه خبر به عزیز
۵ – شرط صحت حدیث
۶ – معنای متفق
۶.۱ – جمع متفق
۷ – معنای متفرد
۷.۱ – جمع متفرد
۸ – معنای غریب الاسناد
۹ – معنای حدیث مفرد
۱۰ – معنای غریب المتن و الاسناد
۱۱ – معنای غریب المتن، مفرد
۱۲ – معنای غریب الالفاظ
۱۳ – معنای مسند
۱۴ – متصل و موصول
۱۴.۱ – حدیث متصل نسبی
۱۴.۲ – متصل مطلق
۱۵ – معنای معنعن
۱۵.۱ – تبصره ۱
۱۵.۲ – تبصره ۲
۱۵.۳ – تبصره ۳
۱۶ – معنای مؤنن
۱۷ – معنای مرفوع
۱۷.۱ – اصطلاح دیگر مرفوع
۱۸ – معنای معلق
۱۹ – مفرد، شاذ، نادر و محفوظ
۲۰ – اقسام مفرد
۲۰.۱ – معنای مفرد مطلق
۲۰.۱.۱ – معنای غریب
۲۰.۱.۲ – معنای عزیز
۲۰.۲ – معنای مفرد نسبی
۲۱ – معنای شاذ
۲۲ – معنای نادر
۲۲.۱ – معنای منکر و مردود
۲۳ – معنای محفوظ
۲۳.۱ – حدیث «انما الاعمال بالنیات»
۲۴ – متابع و شاهد
۲۵ – معنای متابع
۲۶ – معنای شاهد
۲۶.۱ – بیان یک نکته
۲۷ – معنای مدرج
۲۸ – معنای مکاتب
۲۹ – معنای مصحف
۲۹.۱ – تصحیف در کتابت
۲۹.۲ – تصحیف در معنا و مفاد حدیث
۳۰ – معنای محرف
۳۱ – عالی و نازل
۳۲ – معنای عالی
۳۳ – معنای نزول
۳۳.۱ – قرب الاسناد
۳۳.۲ – عوالی
۳۴ – مساوات و مصافحه
۳۵ – معنای مساوات
۳۶ – معنای مصافحه
۳۷ – معنای روایه الاقران
۳۸ – معنای مدبج
۳۹ – معنای روایه الاکابر عن الاصاغر
۴۰ – معروف و منکر
۴۱ – معنای معروف
۴۲ – معنای منکر
۴۲.۱ – مردود و متروک
۴۲.۲ – بیان یک نکته
۴۳ – معنای مطروح
۴۴ – محفوظ و شاذ
۴۵ – معنای محفوظ
۴۶ – معنای شاذ
۴۶.۱ – تعریف دیگری از محفوظ
۴۷ – مسلسل
۴۸ – مزید
۴۸.۱ – زیادت
۴۹ – ناسخ و منسوخ
۵۰ – معنای ناسخ
۵۱ – معنای منسوخ
۵۲ – محکم
۵۳ – متشابه
۵۳.۱ – معنای متشابه السند
۵۳.۲ – معنای متشابه المتن
۵۴ – نص، مجمل، ظاهر و مؤول
۵۵ – معنای نص
۵۶ – معنای مجمل
۵۷ – معنای طاهر
۵۸ – معنای مؤول
۵۹ – مبین و مجمل
۶۰ – معنای مبین و مجمل
۶۱ – مقبول و مردود
۶۲ – معنای مقبول
۶۲.۱ – کاربرد اصطلاح مقبول
۶۳ – معنای مردود
۶۴ – معتبر
۶۵ – مشترک
۶۵.۱ – علائم مشترک اسمی
۶۶ – معنای متفق و مفترق
۶۶.۱ – حدیث متشابه السند
۶۷ – مؤتلف و مختلف
۶۸ – معنای متفق و مفترق
۶۹ – مشکل
۷۰ – موقوف، اثر
۷۱ – معنای موقوف
۷۲ – معنای اثر
۷۳ – معنای مرسل
۷۳.۱ – تبصره ۱
۷۳.۲ – تبصره ۲
۷۳.۳ – تبصره ۳
۷۴ – معنای مضمر
۷۵ – معنای مقطوع
۷۶ – معنای منقطع
۷۷ – معنای معضل
۷۸ – معنای معلل
۷۸.۱ – عوامل قدح حدیث
۷۹ – معنای مدلس
۷۹.۱ – ماده اصلی تدلیس
۷۹.۲ – تدلیس
۷۹.۲.۱ – قسم اول
۷۹.۲.۲ – قسم دوم
۸۰ – معنای مضطرب
۸۱ – معنای مقلوب
۸۲ – معنای مهمل
۸۳ – معنای مجهول
۸۳.۱ – اقسام حدیث مجهول
۸۳.۱.۱ – مجهول اصطلاحی
۸۴ – مجهول لغوی
۸۴.۱ – بیان یک نکته
۸۵ – معنای موضوع
۸۶ – معنای اعتبار
۸۷ – پانویس
۸۸ – منبع

مستفیض، مشهور و عزیز

معنای خبر مستفیض

مستفیض خبری است که روات آن در هر طبقه بیش از دو تن و به قولی زیادتر از سه نفر باشند؛ ولی به سر حد تواتر نرسیده باشد که آن را مشهور نیز نامند.

فرق مستفیض و مشهور

در مستفیض شرط کرده‌اند که روات آن (افراد سلسله سند) در هر طبقه به صفت مزبور متصف باشند؛ ولی در مشهور ممکن است فقط در پاره‌ای از طبقات چنین باشد.

معنای خبر مشهور

مشهور، بر خبری که بر زبان‌ها تکرار شود و اشتهار یافته باشد، اطلاق و استعمال می‌گردد؛ گرچه روات آن در هر طبقه یا بعضی طبقات از یک نفر تجاوز نکند یا اصلاً سندی برای آن نباشد؛ مانند (الصلوه معراج المؤمن) یا (انما الاعمال بالنیات) که در طبقه اول، فقط عمر بن خطاب آن را از رسول اکرم نقل کرده است.

معنای خبر عزیز

و چنانچه خبری را در هر طبقه دو نفر از دو نفر نقل کنند، عزیز نامند؛
گرچه ظاهر این عبارت آن است که در هر طبقه، دو نفر از دو نفر نقل کنند، ولی وجود این نوع حدیث (به قول علامه احمد شاکر) بسیار مشکل است؛ بلکه منظور آن است که در هر طبقه، دو نفر حدیث را نقل کرده باشند، گرچه هریک از دو راوی طبقه‌ای، فقط از یک نفر آن را نقل کنند. منتها در طبقه مروی‌عنه یک نفر دیگر نیز آن را روایت کرده باشد.

وجه تسمیه خبر به عزیز

عزیز از ماده (عز، یعز) به‌معنای ندرت و کمی و یا به‌معنای قوت و استقامت است که بنابر اول، وجه تسمیه خبر به عزیز به لحاظ ندرت و کمی این‌گونه احادیث است و بنابر دوم، به جهت اطمینان و وثوق بدین‌گونه خبر می‌باشد.

شرط صحت حدیث

تبصره: ابوعلی جبایی شرط صحت حدیث را نقل لااقل دو نفر در هر طبقه می‌داند (شرح نخبه الفکر).

معنای متفق

حدیثی است که آن را بیشتر پیشوایان حدیث یا لا اقل چند تن از آنان روایت کرده باشند؛ مانند متفقات بخاری و مسلم.

جمع متفق

جمع متفق، متفقات است.

معنای متفرد

حدیثی است که فقط یکی از پیشوایان حدیث، نقل کرده باشد و دیگران آن را روایت ننموده باشند؛ مانند متفردات مسلم.

جمع متفرد

جمع متفرد، متفردات است.

معنای غریب الاسناد

حدیثی است که در تمام طبقات، فقط یک نفر از یک نفر نقل نموده باشد

معنای حدیث مفرد

حدیثی است که در بعض طبقات یک نفر آن را نقل نموده؛ ولی متن آن به طریق دیگری معروف باشد؛ این‌گونه حدیث را مفرد نیز گویند.

معنای غریب المتن و الاسناد

حدیث معروفی است که متن آن توسط جمعی از صحابه نقل شده، ولی یک نفر، فقط از صحابی که دیگران از او نقل نکرده‌اند، روایت کند، حدیث غریب بیشتر غیر صحیح است.

معنای غریب المتن، مفرد

غریب المتن، حدیثی است که در طبقه اول یا در نقل از شیخ حدیث، فقط یک نفر آن را روایت کرده باشد.
گرچه در طبقات بعدی اشتهار یافته و جمعی آن را نقل کرده باشند، مانند حدیث:انما الاعمال بالنیات که فقط عمر بن خطاب نقل نموده و از وی فقط علقمه بن وقاص لیثی و از علقمه فقط محمد بن ابراهیم تمیمی و از او فقط یحیی بن سعید نقل کرده، ولی از یحیی جمع کثیری (در حدود دویست نفر) روایت کرده‌اند.
غریب را به اعتباری مفرد نامند؛ چنان‌که اگر در طبقات بعد عده کثیری نقل کنند (به این اعتبار ) آن را مشهور نیز گویند؛ مانند همین حدیث.

معنای غریب الالفاظ

خبری است که در متن حدیث، لغات و الفاظ مشکل و دور از استعمال یافت شود.

معنای مسند

حدیثی است که سلسله سند آن در جمیع مراتب تا به معصوم ، مذکور و متصل باشد که قهراً حدیث مرسل و معلق و موقوف و مقطوع را شامل نیست.

متصل و موصول

حدیثی است که هریک از روات آن از راوی طبقه بالاتر بلاواسطه نقل کرده باشند.

حدیث متصل نسبی

ولی در این نوع، رسیدن سلسله حدیث به معصوم، شرط نیست، چه ممکن است سلسله سند تا یکی از شیوخ متصل باشد که در این صورت حدیث، متصل نسبی است و از این جهت، حدیث متصل، موقوف و مرفوع را نیز شامل می‌باشد.

متصل مطلق

متصل مطلق را حدیثی دانند که سلسله روات تا معصوم یا صحابی، بدون انقطاع ذکر شود.

معنای معنعن

حدیثی است که در تمام سلسله سند هریک از ناقلین تصریح به لفظ (عن فلان) نموده باشد، بدون اینکه راوی لفظ (سمعت) و مانند آن را در روایت بیاورد.

تبصره ۱

در معنعن، چنانچه روات از شبهه تدلیس بری باشند، متصل خواهد بود، مشروط بر این که ملاقات هر یک از روات با مروی‌عنه ممکن باشد و الا ممکن است راوی، مروی عنه را ندیده باشد و از وی (بعن فلان) نقل حدیث کند، بنابراین روایت منقطع خواهد بود.

تبصره ۲

در قواعد التحدیث آمده: (و کثر ایضا استعمال (عن) فی الاجازه)، یعنی معمولاً چنانچه راوی از شیخ حدیث ، صاحب اجازه باشد، به لفظ (عن فلان) حدیث را نقل می‌کند.

تبصره ۳

معنعن از مصدر جعلی عنعنه گرفته شده است (مقباس الدرایه).

معنای مؤنن

حدیث مسندی است که در سند گفته شود: (حدثنا فلان ان فلانا حدثه…) که لفظ (ان) در نقل یکایک روات آورده شود.

معنای مرفوع

حدیثی است که از وسط سلسله یا آخر آن، یک یا چند نفر از روات افتاده باشند؛ لکن راوی تصریح به رفع نماید؛ مثلاً: کلینی عن علی بن ابراهیم عن ابیه رفعه دلی الصادق علیه السلام قال…

اصطلاح دیگر مرفوع

در مرفوع، اصطلاح دیگری نیز معمول می‌باشد و آن حدیثی است که در آخر به معصوم اضافه و انتساب یابد، چه سند حدیث مقطوع و مرسل باشد یا مسند.

معنای معلق

معلق حدیثی است که از اول سلسله سند یک تن یا بیشتر از روات افتاده باشد که احادیث کتاب من لا یحضره الفقیه و قسمتی از احادیث تهذیبین ( تهذیب و استبصار ) در نخستین نظر چنین است، ولی صاحبان کتب مزبور در آخر کتاب‌های نامبرده، رجال غیر مذکور سلسله سند را طبق ضابطه و قاعده‌ای تعیین فرموده‌اند.

مفرد، شاذ، نادر و محفوظ

اقسام مفرد

مفرد بر دو قسم است: مطلق و نسبی.

معنای مفرد مطلق

چنانچه انفراد در اصل سند (یعنی اولین راوی و سر سلسله ناقلین حدیث) واقع شود، آن را مفرد مطلق گویند، و در غیر این صورت نسبی است. (۲۷)

معنای غریب

مفرد مطلق، حدیثی است که راوی آن به نقل حدیث، منفرد باشد؛ یعنی دیگر روات، این حدیث را ذکر نکرده باشند؛ (۲۸) این‌گونه حدیث را «غریب» نیز می‌نامند.

معنای عزیز

اگر دو تن آن را نقل نموده باشند، «عزیز» گویند.

معنای مفرد نسبی

و اما مفرد نسبی، حدیثی است که مثلاً اهل شهری در نقل آن منفرد باشد.

معنای شاذ

مشهور علما ، حدیث مفرد را شاذ هم می‌نامند.

معنای نادر

ولی شافعی و علمای حجاز و نیز جمعی از علمای شیعه در تعریف شاذ گفته‌اند: شاذ حدیثی است که در مقابل و معارض حدیث مشهور یا حدیثی که رواتش حافظ‌تر است واقع شود. چنین حدیثی نادر هم نامیده می‌شود.

معنای منکر و مردود

چنانچه راوی حدیث شاذ (یعنی مخالف مشهور) غیر ثقه باشد، حدیث مزبور را « منکر » و «مردود» نیز نامند.

معنای محفوظ

عکس حدیث شاذ را حدیث «محفوظ » گویند؛ بنابراین حدیث محفوظ، حدیث مشهوری است که حدیث شاذی با آن مخالف باشد.

حدیث «انما الاعمال بالنیات»

طبق تعریف مشهور، حدیث «انما الاعمال بالنیات » شاذ است؛ زیرا در طبقه اول، فقط عمر آن را روایت کرده و در طبقه دوم، فقط علقمه از وی و در طبقه سوم، فقط محمد بن ابراهیم از علقمه و در طبقه چهارم، یحیی بن سعید.
به‌هر‌حال محققان، مجرد انفراد راوی را (در‌صورتی‌که ثقه باشد) موجب رد حدیث ندانسته‌اند.

متابع و شاهد

معنای متابع

چنانچه بعض افراد سلسله سند حدیثی با راویان حدیث مفردی که همان مضمون را نقل نموده‌اند، موافق باشند، آن حدیث را متابع گویند.

معنای شاهد

حدیث متابع و شاهد بیشتر از آن جهت که مؤید مضمون حدیث دیگری است، مورد توجه قرار می‌گیرد؛ لذا صحت حدیث زیاد ملحوظ نیست و اگر مضمون حدیث مفرد به سلسله سند دیگری نقل شود، آن را « شاهد » نامند.

بیان یک نکته

گاهی متابع بر شاهد و به عکس، اطلاق می‌شود.

معنای مدرج

حدیثی است که راوی، کلام خود یا کلام بعضی راویان را داخل در متن نماید که موجب اشتباه کلام وی با سخن معصوم شود، چه این عمل به عنوان شرح و توضیح حدیث باشد و چه به عنوان استشهاد به آن، یا طی نقل زنجیره حدیث، توضیحی درباره یکی از راویان، اضافه نماید یا دو حدیث را که هر کدام به سلسله سندی نقل شده است، ضمن سلسله سند دیگری آورد، یا دو متن را که به دو سند رسیده است، به یک سند نقل کند یا متن حدیثی را بدون قسمتی از آن نقل کند و سپس شخص دیگری همان متن را با قسمتی که در سند مزبور نیست، ولی به سند دیگر آمده از وی نقل نماید.

معنای مکاتب

حدیثی است که متضمن دست‌خط معصوم باشد، چه ابتداءاً مرقوم فرموده باشد و چه در مقام جواب سؤال کسی. بعضی مکاتب را در مورد امری که امام املا فرموده باشد، نیز تعمیم داده‌اند.

معنای مصحف

حدیثی است که قسمتی از سند یا متن آن به کلمه یا عبارت مشابه آن تغییر یافته باشد.

تصحیف در کتابت

مشابهت دو کلمه که موجب تصحیف می‌شود، ممکن است در کتابت باشد؛ مانند تصحیف «مراجم » به «مزاجم » و «برید» به «یزید» (برید بن معاویه عجلی به یزید بن معاویه)، و جریر به حریز، و نیز مانند تصحیف (من صام رمضان و اتبعه ستا من شوال)، که کلمه (ستا) به (شیئا) تصحیف شده است، و مثل حدیث: ان النبی احتجر بالمسجد، ای اتخذ حجره من حصیر (یعنی رسول اکرم در مسجد حجره‌ای از حصیر و بوریا ساخت) که به (احتجم) (یعنی پیغمبر در مسجد حجامت فرمود) تصحیف شده است.

تصحیف در معنا و مفاد حدیث

گاهی نیز تصحیف در معنا و مفاد حدیث است؛ مثل این حدیث که از ابوموسی محمد بن المثنی العنزی نقل شده که گفت: «نحن قوم لنا شرف نحن عنزه صلی الینا رسول الله » که راوی لفظ عنزه را که مراد عصای کوتاه است به (عنزه) که نام قبیله راوی است، تصحیف نموده و مفاد حدیث را که حاکی از نماز گزاردن رسول خدا به طرف عصای خویش است به نماز گزاردن رو به قبیله عنزه تغییر داده است.

معنای محرف

حدیثی است که در سند یا متن آن، کم یا زیاد شده و یا حرفی به جای حرف دیگر نهاده شود؛ مانند تحریف «ابن ابی‌ملیکه » که تصغیر ملکه است، به (ابن ابی‌ملائکه) که جمع ملک است؛ و مانند حدیث نبوی «یا علی یهلک فیک اثنان، محب غال و مبغض قال» که به (مبغض غال) تحریف شده است و مانند عبارتی که در کتب مقاتل نقل شده: «فلما ذهب علی بن الحسین الی القتال رفع الحسین ـ علیه‌السلام ـ سبابته نحو السماء و قال اللهم اشهد…» (هنگامی که علی‌اکبر به میدان رفت، امام حسین ـ علیه‌السلام ـ نگشت سبابه خود را به طرف آسمان بلند کرد و بر قوم نفرین نمود) که بعضی به (رفع الحسین شیبته) (حسین ـ علیه‌السلام ـ محاسن خود را با دست به طرف آسمان گرفت) تحریف کرده‌اند.

عالی و نازل

معنای عالی

اولی حدیث متصل السند قلیل الوسائط است.

معنای نزول

دومی (نزول)، به عکس معنای اول است؛ یعنی افراد سلسله سند بیش از افراد سلسله همان حدیث به سند دیگر باشند یا بیشتر از نظایر حدیث مزبور باشند.

قرب الاسناد

گروهی در قسمت اول (عالی السند) تتبع نموده و نتیجه آن را در کتبی به نام (قرب الاسناد) جمع و ضبط فرموده‌اند که از آن جمله قرب الاسناد حمیری است.

عوالی

کتب جامع احادیث عالیه را اهل‌سنت (عوالی) نامند؛ مانند (العوالی المنتقاه) از حافظ ذهبی که نسخه‌ای از آن در دار‌الکتب الظاهریه دمشق موجود است.

مساوات و مصافحه

معنای مساوات

چنانچه عدد راویان حدیثی که شیخ حدیث از پیغمبر نقل کند، با عدد راویانی که یکی از صاحبان صحاح، همان حدیث را توسط آنان از پیغمبر نقل کرده مساوی باشد، آن را «مساوات» گویند.

معنای مصافحه

و اگر عدد