پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

جایگاه قرآن در معرفت دینی

کلیدواژه: قرآن، معرفت دینی.

پرسش: پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint چیست؟

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – ویژگی‌های قرآن کریم
۲.۱ – اصالت
۲.۲ – تحریف ناپذیری
۲.۳ – جامعیّت
۲.۴ – جاودانگی
۲.۵ – طراوت
۲.۶ – داشتن بطون معنایی
۳ – پانویس
۴ – منبع

مقدمه

پاورپوینت کامل جایگاه قرآن در حوزه معرفت دینی ۴۱ اسلاید در PowerPoint را می‌توان از اوصاف و ویژگی‌هایی که این کتاب برای خود ذکر کرده، فهمید؛ اوصافی از قبیل: نور، بیان، تبیان، شفا، رحمت، هدایت و…، هم‌چنان که می‌توان این جایگاه را از تعابیر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت (علیهم‌السّلام) در باره قرآن و تعامل آنان با این کتاب، به دست آورد؛ تعابیری از قبیل: عَهدُ اللّه، حَبلُ اللّه و…(مجموعه این ویژگی‌ها به تفصیل، در کتاب شناخت نامه قرآن (بخش یکم/ فصل یکم) آمده است.)
و یا سخنانی از این قبیل:
«فَاِذَا الْتَبَسَت عَلَیکُمُ الْفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیلِ الْمُظلِمِ، فَعَلَیکُم بِالْقُرآنِ؛ آن هنگام که فتنه‌ها، شما را چون پاره‌های شب تار در بر گرفتند، بر شما باد به قرآن!»

ویژگی‌های قرآن کریم

بر پایه آنچه یاد شد، می‌توان گفت که قرآن کریم، دارای شش ویژگی است که پایه و اساس جایگاه این کتاب را در اسلام، تشکیل می‌دهند. البتّه می‌توان موارد دیگری را نیز بر این شش ویژگی افزود؛ ولی اُمّهات و اصول آنها همین مواردند:

اصالت

قرآن کریم، اصلی‌ترین منبع دینی و سرچشمه اصیل معارف اعتقادی، اخلاقی و عملی اسلام است؛ زیرا:
این کتاب آسمانی، معجزه جاوید پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و معتبرترین سند رسالت ایشان و بلکه همه انبیای الهی است؛
اصلی‌ترین دلیل حُجّیت سنّت، قرآن است؛
معارفی که از پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و یا اهل بیت ایشان صادر شده‌اند، ریشه در قرآن دارند.
قرآن، معیار تشخیص صحت گزارش‌های حاکی از سنّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت (علیهم‌السّلام) است. بر همین اساس، پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حدیث ثقلین، قرآن را بزرگ‌ترین امانت رسالت و «ثقل اکبر» نامیده است.

تحریف ناپذیری

دومین ویژگی قرآن، آن است که در طول زمان، دست خوشِ دگرگونی و تغییر (از قبیل افزودنی یا کاستنی) نشده است. نازل کننده این کتاب، خود، بدین موضوع، گواهی داده است:
«اِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ؛ ماییم که ذکر (قرآن) را نازل کردیم و ما نیز نگهبان آن خواهیم بود».
تاریخ مسلمانان و تلاش‌های صورت گرفته در حفظ، کتابت و قرائت قرآن کریم و دیگر دلایل مصونیت قرآن از تحریف نیز بر این موضوع، شهادت می‌دهند.

جامعیّت

قرآن، در حوزه رسالت خود، جامع است و از بیان هیچ چیزی که در هدایت انسان نقش داشته باشد، فرو‌گذار نکرده است:
«تِبْیَانًا لِّکُلِّ شَیْء؛ تبیین‌کننده هر چیزی است.»
گذشته از آیات قرآنی، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اوصیای ایشان نیز بر این موضوع، شهادت داده‌اند. بزرگ‌ترین قرآن شناس، یعنی پیامبر خدا (که گیرنده وحی است)، در حدیثی، در باره جامعیّت این کتاب آسمانی، چنین می‌فرماید:
«هُوَ الدَّلیلُ یَدُلُّ عَلَی السَّبیلِ، وَ هُوَ کِتابُ تَفصیلٍ وَ بَیانٍ وَ تَحصیلٍ، هُو الفَصلُ لیسَ بالهَزلِ، وَ لَهُ ظَهرٌ وَ بَطنٌ، فَظاهِرُهُ حُکمُ اللّهِ وَ باطِنُهُ عِلمُ اللّهِ تعالی، فَظاهِرُهُ وَثیقٌ، وَ باطِنُهُ عَمیقٌ، لَهُ تُخومٌ، وَ علی تُخومِهِ تُخومٌ، لا تُحصی عَجائبُهُ وَ لا تُبلی غَرائِبُهُ، فیهِ مَصابیحُ الهُدی وَ مَنارُ الحِکمَهِ، وَ دلیلٌ علَی المَعرِفَهِ لِمَن عَرَفَ النَّصَفَهَ؛ قرآن، ره‌نمایی است که راه را نشان می‌دهد. قرآن، کتاب تفصیل و روشنگری و تحصیل [حقایق] است. جداکننده میان حق و باطل است و شوخی بردار نیست. ظاهری دارد و باطنی. ظاهرش حکم [و دستور] خداست و باطنش علم خداوند متعال. پس ظاهر آن، محکم و استوار است و باطنش ژرفایی دارد و ژرفایش نیز ژرفایی دارد. شگفتی‌هایش بی‌شمارند و عجایب و غرایبش کهنه و تمام نمی‌شوند. چراغ‌های هدایت و پرتوگاه‌های حکمت، در قرآن‌اند. و برای کسی که انصاف داشته باشد، راه‌نمایی بسوی معرفت و شناخت است.
امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) (که پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آشناترین انسان با معارف والا و سازنده کتاب الهی است) در حدیثی، قرآن را چنین توصیف فرموده است:
«ثُمَّ انزَلَ عَلَیهِ الکِتابَ نوراً لا تُطفَاُ مَصابیحُهُ، وَ سِراجا لا یَخبو تَوقُّدُهُ، وَ بَحرا لا یُدرَکُ تَعرُهُ، وَ مِنهاجا لا یُضِلُّ نَهجُهُ، وَ شُعاعا لا یُظلِمُ ضَوؤُهُ، وَ فُرقانا لا یَخمَدُ بُرهانُهُ، و تِبیانا لا تُهدَمُ ارکانُهُ، وَ شِفاءً لا تُخشی اسقامُهُ، وَ عِزّا لا تُهزَمُ انصارُهُ، وَ حَقّا لا تُخذَلُ اعوانُهُ.
فَهُوَ مَعدِنُ الایمانِ وبُحبوحَتُهُ، و یَنابیعُ العِلمِ و بُحورُهُ، و رِیاضُ العَدلِ و غُدرانُهُ، و اثافِیُّ الاِسلامِ و بُنیانُهُ، و اودِیهُ الحَقِّ و غیطانُهُ، و بَحرٌ لا یَنزِفُهُ المُستَنزِفونَ، و عُیونٌ لا یُنضِبُها الماتِحونَ، و مَناهِلُ لا یَغیضُها الوارِدونَ، و مَنازِلُ لا یَضِلُّ نَهجَها المُسافِرونَ، و اعلامٌ لا یَعمی عَنها السّائِرونَ، و آکامٌ لا یَجوزٌ عَنها القاصِدونَ.
جَعَلَهُ اللّهُ رِیّاً لِعَطَشِ العُلَماءِ، و رَبیعاً لِقُلوبِ الفُقَهاءِ، و مَحاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحاءِ، و دَواءً لَیسَ بَعدَهُ داءٌ و نورا لَیسَ مَعَهُ ظُلمَهٌ، و حَبَلاً وَثیقا عُروَتُهُ، و مَعقِلاً مَنیعا ذِروَتُهُ، و عِزّا لِمَن تَوَلاّهُ، و سِلما لِمَن دَخَلَهُ، و هُدیً لِمَنِ ائتَمَّ بِهِ، و عُذرا لِمَنِ انتَحَلَهُ، و بُرهانا لِمَن تَکَلَّمَ بِهِ، و شاهِدا لِمَن خاصَمَ بِهِ، و فَلجا لِمَن حاجَّ بِهِ، و حامِلاً لِمَن حَمَلَهُ، وَ مَطِیَّهً لِمَن اعمَلَهُ، و آیَهً لِمَن تَوَسَّمَ، و جُنَّهً لِمَنِ استَلاَمَ، و عِلما لِمَن وَعی، و حَدیثا لِمَن رَوی، و حُکما لِمَن قَضی؛ سپس کتاب را بر او فرو فرستاد، و آن، نوری است که چل‌چراغ‌هایش خاموش نمی‌شوند. چراغی است که شعله‌اش فروکش نمی‌کند. دریایی است که به ژرفایش نمی‌توان رسید. شاه راهی است که پیمودنش [آدمی را] به گم‌راهی نمی‌کشانَد. شعاعی است که پرتو آن، به تاریکی نمی‌گراید. فرقانی (/ سنجه‌ای برای حق و باطل) است که بُرهانش، خاموش [و باطل] نمی‌گردد. بنای روشن‌گری است که ارکانش،