پاورپوینت کامل توسل در قرآن و سنت ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توسل در قرآن و سنت ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توسل در قرآن و سنت ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توسل در قرآن و سنت ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل توسل در قرآن و سنت ۶۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: توسل، قرآن مجید، سنت، شفاعت، تبرک، توسل به اولیای الهی.

پرسش: توسل چیست؟ آیا در قرآن و سنت پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و سیره اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ و صحابه و مسلمانان، دلیلی بر جواز و مشروعیت آن وجود دارد؟

پاسخ: توسل جستن به غیر خدای سبحان، و یاری خواستن از پیامبران و اولیای الهی که در زمان‌های مختلف نزد مسلمانان معمول و متعارف بوده، به معنای شریک قرار دادن آنان در افعال خداوند نیست. بلکه مقصود، آن است که خداوند حاجات و خواسته‌های مردم را به برکت وجود آنان برآورده می‌سازد. در حقیقت آنان به‌وسیله اولیا، به خود خداوند متوسل می‌شوند. و خدا را می‌خوانند تا خواسته‌های آنان را برآورده سازد، و اولیای خدا را می‌خوانند تا اجابت خواسته‌های آنان را از خدا بخواهند. این معنی در قرآن مجید از مؤمنین خواسته شده است: “یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَهَ”؛ یعنی: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‌ای برای تقرب به او بجویید.»

به‌طور اجمال، توسل به اولیای خداوند امری است که عقل و شرع آن را می‌پسندد، و سیره پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و امامان اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ و همه مسلمانان، از گذشته تاکنون، بر جواز توسل به اولیای الهی استوار بوده است. و پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ و امامان اهل بیت ـ علیهم‌السلام ـ مردم را به توسل جستن به قرآن و اولیای خدا تشویق می‌کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – توسل به پیامبران و اولیای الهی
۲ – معنای لغوی توسل
۳ – معنای اصطلاحی توسل
۴ – اعتقاد به توسل
۵ – توسل در قرآن
۵.۱ – توضیح
۵.۲ – توسل برادران یوسف به یعقوب
۵.۲.۱ – توضیح
۵.۳ – توسل به پیامبر
۵.۳.۱ – توضیح
۶ – توسل در روایات
۶.۱ – روایتی از عثمان بن حنیف
۶.۱.۱ – توضیح
۶.۲ – روایتی از انس بن مالک
۶.۳ – روایتی درباره حضرت آدم
۶.۴ – روایتی از ابن عباس
۶.۵ – روایتی از ابوهریره
۶.۶ – روایتی دیگر از ابن عباس
۶.۶.۱ – نقلی دیگر از ابن عباس
۶.۷ – روایتی از قسطلانی
۶.۷.۱ – توضیح
۶.۸ – روایتی از عسقلانی
۷ – توسل در سیره مسلمانان
۷.۱ – روایتی از بیهقی
۷.۲ – روایتی درباره نحوه زیارت پیامبر
۷.۳ – اشعاری از محمد بن ادریس شافعی
۷.۳.۱ – اول
۷.۳.۲ – دوم
۷.۳.۳ – سوم
۷.۴ – قصیده‌ای از سواد بن قارب
۷.۵ – روایتی از ابوعلی خلال
۸ – توسل از منظر اهل بیت پیامبر
۸.۱ – فرازی از دعای امام سجاد
۸.۲ – روایتی از حضرت فاطمه
۸.۳ – روایتی از عایشه
۸.۴ – روایتی از شیخ صدوق
۹ – نتیجه بحث
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

توسل به پیامبران و اولیای الهی

یکی از ضروریات دین اسلام و از ارکان توحید که همه پیروان پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بر آن اتفاق‌نظر دارند، آن است که تدبیر نظام عالم، صرفاً در دست خداوند است، و مسائلی از قبیل: آفریدن، روزی دادن، زنده کردن، میراندن، قرار دادن شب و روز، تاریکی و نور، نازل کردن باران و… صرفاً توسط خداوند انجام می‌شود و قرآن کریم در آیات متعددی بر این معنا تأکید ورزیده است و همه انواع شرک (در الوهیت، ربوبیت، عبودیت و…) را به‌شدت رد می‌کند.

اما باید توجه داشت که توسل جستن به غیر خدای سبحان، و یاری خواستن از پیامبران و اولیای الهی که در زمان‌های مختلف نزد مسلمانان معمول و متعارف بوده، به معنای شریک قرار دادن آنان در افعال خداوند نیست؛ بلکه به این معناست که آنان از مقربان درگاه الهی بوده و در پیشگاه خداوند دارای موقعیت و احترام ویژه‌ هستند، و به همین جهت سبب و وسیله جریان فیض خداوند می‌باشند.

برای روشن شدن بحث لازم است واژه توسل از لغت و اصطلاح بررسی شود.

معنای لغوی توسل

توسل از نظر لغت عبارت است از: هر چیزی که انسان برای دست‌یابی به هدف خویش، با میل و رغیت به آن متوسل شود. و برخی گفته‌اند: توسل عبارت است از: شفاعت کردن در روز قیامت.

معنای اصطلاحی توسل

و در اصطلاح دینی مسلمانان عبارت است از واسطه قرار دادن پیامبران، امامان، و صالحان به پیشگاه خداوند، برای رسیدن به مقام قرب الهی.

اعتقاد به توسل

اعتقاد به توسل مسئله‌ای است که از قرآن کریم و سنت شریف نبوی نشأت گرفته است.

توسل در قرآن

قرآن کریم می‌فرماید:

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَهَ وَ جاهِدُوا فی‌ سَبیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‌ای برای تقرب به او بجویید و در راهش جهاد کنید، باشد که رستگار شوید».

توضیح

موجود ارزشمندی که به او متوسل می‌شویم، گاهی اعمال صالح است که ما را به پروردگار جهان نزدیک می‌سازد و گاه یک انسان برومند است که در پیشگاه خداوند از جایگاه و احترام ویژه‌ای برخوردار است.

نیز توسل گاه به افرادی است که زنده‌اند، و گاه به افرادی است که چشم از این جهان فرو بسته‌اند که به بعضی از نمونه‌های آن، که در قرآن و روایات ذکر شده است، اشاره می‌کنیم:

توسل برادران یوسف به یعقوب

«قَالُواْ یَأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِِینَ • قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبیّ‌ِ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»؛ گفتند: «ای پدر، برای گناهان ما آمرزش بخواه که ما خطا کار بودیم» گفت: «به‌زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‌خواهم، که او همانا آمرزنده مهربان است.»
=

توضیح

=
چنان‌که می‌بینید یعقوب خواسته فرزندانش را رد نکرد، و به آنها نگفت چرا خودتان مستقبماً به سراغ خداوند نمی‌روید، و به من متوسل می‌شوید، بلکه توسل شان را تأئید کرد و به آنان وعده داد، برای آنها از خداوند طلب بخشش کند.

توسل به پیامبر

«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً»؛ «و اگر آنان وقتی به خود ستم کرده بودند، پیش تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پیامبر (نیز) برای آنان طلب آمرزش می‌کرد، قطعاً خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند.»
=

توضیح

=
این آیه نشان می‌دهد که باید برای طلب بخشش از خداوند، واسطه آبرومند پیدا کرد تا خداوند به خاطر او حاجت‌های انسان را برآورده سازد.

توسل در روایات

روایتی از عثمان بن حنیف

عثمان بن حنیف می‌گوید: مرد نابینایی نزد پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ آمد و عرض کرد: از خدا بخواهید مرا شفا دهد. پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: اگر صبر کنی، برای تو بهتر است. و اگر می‌خواهی تا از خدا بخواهم تو را شفا دهد. آن مرد گفت: از خدا بخواهید مرا شفا دهد. پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به او دستور دادند وضو بگیرد و خدا را با این دعا بخواند:

«اللهم إنی أسألک و أتوجّه الیک بنبیّک محمّد، نبّی الرحمه، یا محمّد انّنی توجّهت بک إلی ربّی فی حاجتی لیقضیها الی، اللهم شفعه»؛ پروردگارا از تو می‌خواهم، و به‌سوی تو توجه می‌کنم به‌واسطه پیامبرت محمد، پیامبر رحمت، ای محمد! من به‌واسطه تو به درگاه پروردگارم روی می‌آورم تا حاجتم را برایم برآورده سازد.
=

توضیح

=
حدیث صحیح فوق بر مشروع بودن توسل تأکید می‌کند؛ چراکه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نه‌تنها این شخص را از توسل منع نمی‌کند، که شیوه صحیح توسل را نیز به وی می‌آموزد که چگونه با وسیله قرار دادن پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بین خود و خدا، از پروردگار جهان درخواست نماید تا او را شفا دهد. و این معنا، همان توسل به اولیای الهی است.

روایتی از انس بن مالک

جاء رجل إلی رسول الله فقال:یا رسول الله، هلکت المواشی و تقطّعت السبل، فادع الله، فدعا الله، فمطرنا من الجمعه إلی الجمعه، فجاأ رجل إلی النبی فقال: یا رسول الله، تهدّمت البیوت، و تقطّعت السبل و هلکت المواشی. فقال رسول الله: «اللهم علی ظهور الجبال و الاکام و بطون الأودیه و منابت الشجر». فانجابت عن المدینه انجیاب الثوب.

انس بن مالک می‌گوید: مردی نزد رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ آمد و گفت: ای رسول خدا! حیوانات ما از بی‌آبی تلف شدند! از خدا بخواهید (باران نازل کند) پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ دعا کردند و یک هفته تمام باران آمد، تا آن‌که مردی خدمت پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ آمد و گفت: ای پیامبر خدا خانه‌ها خراب شد، و راه‌ها قطع گردید و… پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: «پروردگارا (باران رحمتت را) بر کوه‌ها و تپه‌ها و درون دره‌ها و رود خانه‌ها، و نقاطی که درخت می‌روید نازل کن»، پس از آن، باران در شهر مدینه قطع شد، ولی در اطراف هم‌چنان می‌بارید.

روایتی درباره حضرت آدم

و نقل أنّ آدم لما اقترف الخطئیه قال: یا ربّی، أسألک بحق محمد لما غفرت لی، فقال، یا آدم، کیف عرفته؟ قال: لأنک لما خلقتنی نظرت إلی العرش فوجدت مکتوباً فیه: لا اله الا الله، محمد رسول الله؛ فرأیت اسمه مقروناً مع اسمک، فعرفته أحب الخلق الیک».

نقل است که آدم علیه‌السلام چون دچار لغزش شد گفت: «ای پروردگارم از تو می‌خواهم به حق محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ مرا ببخشی». خداوند فرمود: «ای آدم، چه‌گونه محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ را شناختی با آنکه هنوز او را نیافریده‌ام»؟

آدم پاسخ داد: هنگامی که مرا آفریدی به عرش نگاه کردم، دیدم در آن نوشته است: لا إله الاّ الله، محّمد رسول الله، چون دیدم نام او نزدیک به نام تو است، دانستم که او محبوب ترین آفریدگان است نزد تو، خداوند فرمود: چون به حق محمد ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ از من خواستی، تو را می بخشم.

روایتی از ابن عباس

در نقل دیگری از روایت فوق که سیوطی آن را از طریق ابن عباس از رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ نقل کرده است:

عن ابن عباس قال سألت رسول الله عن الکلمات التی تلقاها آدم من ربّه فتاب علیه قال:سئل بحق محمد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین إلا تبت علیّ فتاب علیه.

ابن عباس می‌گوید: از رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ درباره کلماتی که آدم ـ علیه‌السلام ـ از پروردگارش دریافت نمود و باعث بخشودگی او شد سؤال کردم، حضرت فرمود: آدم از پروردگار خواست ت