پاورپوینت کامل ارتباط با مبتلایان به بیماری مسری ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارتباط با مبتلایان به بیماری مسری ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارتباط با مبتلایان به بیماری مسری ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارتباط با مبتلایان به بیماری مسری ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ارتباط با مبتلایان به بیماری مسری ۴۸ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: خدا، کرونا، بیماری مسری، پیامبر، ائمه.

پرسش: در مورد ارتباط با افرادی که مبتلا به بیماری مسری (مثل کرونا) هستند، روایات به ظاهر ناهمخوانی وجود دارد که در برخی از آن‌ها با تاکید اعلام شده که از آنان دوری کنیم؛ مانند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): از افراد مجذوم فرار کنید، همان‌گونه که از شیر فرار می‌کنید؛ اما در برخی از گزارش‌ها آمده است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ائمه (علیهم‌السّلام) با آنان هم‌نشین و هم غذا می‌شدند: پیامبر اسلام، دست فردی که مبتلابه جذام بود را گرفته و با نام خدا و اعتماد و توکل بر پروردگار با او در یک کاسه هم غذا شد. وجه جمع چیست؟

پاسخ اجمالی: در زمان‌های گذشته، انواع مختلفی از بیماری‌های مسری مانند «جذام» و «طاعون» شیوع داشت، در مورد چگونگی برخورد افراد با این بیماران روایاتی وجود دارد که در ظاهر باهم متعارض هستند و همخوانی ندارند. برخی از روایات سفارش به دوری گزیدن از آن‌ها و برخی دیگر دلالت بر هم‌نشینی معصومان (علیهم‌السّلام) با آن افراد دارند. وجه جمعی که بین این دودسته احادیث می‌توان به دست آورد این است که مبنای توصیه حضرات در این روایات، توجه به جنبه‌های مختلف مانند حفظ کرامت، اخلاق اسلامی و ارتباط پزشک و بیمار در برخورد با بیماران واگیردار است. علاوه بر آن، معصومان (علیهم‌السّلام)، تعدیل‌کننده رفتارها در جامعه هستند. گاه مردم جامعه آن‌قدر به بیماری‌های مسری بی‌توجه‌اند که پیشوایان دینی با توصیه‌هایی آنان را به رعایت بهداشت دعوت می‌کنند و در طرف مقابل، گاه جامعه نسبت به افراد بیمار، حساسیتی شدید و بیش از اندازه نشان می‌دهد تا جایی که آنان را از محیط طرد کرده و به انزوای مطلق می‌کشاند که در این زمان، رهبران دینی وظیفه خود می‌دانند تا با سفارش‌های زبانی و رفتارهای عملی، این حساسیت را تعدیل نمایند؛ ازاین‌رو ممکن است گزارش‌های به ظاهر متضاد در شرایط متفاوت رخ داده باشد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۱.۱ – روایات دوری از مجذوم
۱.۲ – روایات هم‌نشینی با مجذوم
۲ – بررسی سندی
۳ – وجه جمع
۳.۱ – کمال توکل ائمه
۳.۲ – دوری به دلیل پرهیز از سرایت
۳.۳ – نسخ دستور به فاصله گرفتن
۳.۴ – حفظ کرامت انسانی
۴ – نتیجه
۵ – پانویس
۶ – منبع

مقدمه

در مورد چگونگی ارتباط با افرادی که مبتلابه بیماری مسری هستند، به نظر می‌رسد بین برخی از روایات به ظاهر، ناهمخوانی وجود دارد، مثلاً نسبت به بیماری «جذام» در بعضی از روایات، اعلام شده که از آن‌ها دوری کنید اما در برخی از گزارش‌ها آمده است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ائمه (علیهم‌السّلام) با آنان هم‌نشین و هم غذا می‌شدند.

روایات دوری از مجذوم

به عنوان مثال در روایتی از امام صادق (علیه‌السّلام) باواسطه ائمه دیگر از امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نقل شده است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در ضمن وصیت‌های خود چنین فرمودند:
«کرِهَ اَنْ یکلِّمَ الرَّجُلُ مَجْذُوماً اِلَّا اَنْ یکونَ بَینَهُ وَ بَینَهُ قَدْرُ ذِرَاعٍ وَ قَالَ فِرَّ مِنَ‌ الْمَجْذُومِ‌ فِرَارَک‌ مِنَ الْاَسَدِ؛ مکروه است با شخصی که مرض جذام دارد معاشرت و صحبت شود، مگر این‌که بین آن دو به‌اندازه یک ذراع فاصله باشد و حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: از شخص جذامی فرار کن همان‌طور که از شیر فرار می‌کنی.»
در روایت دیگر از حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده است که فرمودند:
«اَتَاهُ مَجْذُومٌ لِیبَایعَهُ فَلَم‌ یمُدَّ یدَهُ اِلَیهِ بَلْ قَالَ اَمْسِک یدَک فَقَدْ بَایعْتُک؛ شخصی که مبتلابه جذام بود برای بیعت نزد پیامبر آمد، اما حضرت به او دست نداده و فرمودند: بدون آن که با من دست بدهی، بیعتت را پذیرفتم.»
همچنین در روایت دیگری از حضرت چنین نقل شده است که:
«لَا تُطِیلُوا النَّظَرَ اِلَی الْمَجْذُومِ وَ اِذَا کلَّمْتُمُوهُ فَلْیکنْ بَینَکمْ وَ بَینَهُ قِیدُ رُمْح‌؛ به افراد مبتلا به خوره زیاد نگاه نکنید و وقتی با آنان گفت وگو می‌کنید، به‌ اندازه یک نیزه از آنان دور باشید.»
در روایت دیگر از امام کاظم (علیه‌السّلام) از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیان شده است که:
«خَمْسَهٌ یجْتَنَبُونَ عَلَی کلِّ حَالٍ الْمَجْذُومُ وَ الْاَبْرَصُ وَ الْمَجْنُونُ وَ وَلَدُ الزِّنَا وَ الْاَعْرَابِی؛ پنج نفرند که درهرحال باید از نشین شدن با آنان اجتناب کرد؛ جذامی، پیس، دیوانه، زنازاده و اعرابی.»

روایات هم‌نشینی با مجذوم

اما در مقابل، برخی از گزارش‌ها از سیره اهل بیت (علیهم‌السّلام) وجود دارد که با افراد مبتلا به جذام هم‌نشین و هم غذا می‌شدند؛ به عنوان مثال:
«اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (عَلَیه ِالسَّلَامُ) قَالَ: لَقَدْ مَرَّ عَلِی بْنُ الْحُسَینِ ع بِمَجْذُومِینَ فَسَلَّمَ عَلَیهِمْ وَ هُمْ یاْکلُونَ فَمَضَی ثُمَّ قَالَ اِنَّ اللَّهَ لَا یحِبُّ الْمُتَکبِّرِینَ فَرَجَعَ اِلَیهِمْ فَقَالَ اِنِّی صَائِمٌ وَ قَالَ ائْتُونِی بِهِمْ فِی الْمَنْزِلِ قَالَ فَاَتَوْهُ فَاَطْعَمَهُمُ ثُمَّ اَعْطَاهُم‌؛ امام صادق(علیه‌السّلام) فرمود: امام سجاد (علیه‌السلام) از کنار چند نفر جذامی که مشغول غذا خوردن بودند، عبور می‌کرد. آن‌ها امام را به خوردن غذا دعوت کردند. امام پاسخ داد: اگر روزه نداشتم، می‌خوردم! سپس وقتی به منزل رسید دستور داد تا غذایی تهیه کنند و در تهیه غذا هر چه می‌توانند از خرج مضایقه نکنند و آن مبتلایان به جذام را به منزل خود دعوت نموده و به همراه آنان غذا خورد.»
در گزارش دیگر آمده است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دست فردی که مبتلابه جذام بود را گرفته و فرمود: «بِسْمِ اللَّهِ ثِقَهً بِاللَّهِ وَ تَوَکلًا عَلَیهِ» یعنی با نام خدا و اعتماد و توکل بر پروردگار و سپس با او در یک کاسه هم غذا شد.

بررسی سندی

بر اساس بررسی‌های انجام شده، روایات دسته اول را علامه مجلسی بدون ذکر سند از طریق اهل سنت نقل کرده است و در هیچ‌کدام از منابع معتبر حدیثی شیعه وجود ندارد غیر روایت اول («کرِهَ اَنْ یکلِّمَ الرَّجُلُ مَجْذُوماً اِلَّا اَنْ یکونَ…») که در کتاب «من لا یحضره الفقیه» و روایت («خَمْسَهٌ یجْتَنَبُونَ عَلَی کلِّ حَالٍ الْمَجْذُومُ…») که در کتاب «الخصال» آورده شده است؛ البته سند این دو روایت نیز با توجه به بررسی که در نرم افزار «داریه النور» صورت گرفته، ضعیف است. لازم به ذکر است که نظرات رجالی مطرح شده در این نرم افزار، زیر نظر اساتید و کارشناسان متخصص علم رجال نوشته شده است.
اما دو روایاتی که دلالت بر هم نشینی معصومان (علیهم‌السّلام) دارند؛ روایت اول فقط در کتاب «الامالی طوسی» و روایت دوم را نیز علامه مجلسی بدون سند از منابع اهل سنت نقل کرده است.

وجه جمع

فارغ از بحث سندی، نظرات متعددی در مورد وجه جمع بین احادیثی که سفارش به دوری کردن از بیماری‌های مسری دارند، با احادیثی که این بیماری‌ها را واگیردار نمی‌دانند و حتی معصومان (علیهم‌السّلام) با آن‌ها هم‌نشین می‌شدند، وجود دارد:

کمال توکل ائمه

برخی گفته‌اند ممکن است ائمه به دلیل کمال توکل، از این حکم مبرا باشند، به عبارت دیگر چون آن‌ها کمال توکل به خدا را دارند در نتیجه، بیماری بر آن‌ها اثری ندارد. یا این‌که چون خودشان می‌دانند خداوند، آن‌ها را به این بیماری‌ها مبتلا نمی‌کند، پس ب