پاورپوینت کامل تفاوت آینده نگری و آرزوهای دراز ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفاوت آینده نگری و آرزوهای دراز ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفاوت آینده نگری و آرزوهای دراز ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفاوت آینده نگری و آرزوهای دراز ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تفاوت آینده نگری و آرزوهای دراز ۵۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: آرزوهای طولانی، آینده نگری، جمع آوری ثروت، دنیا طلبی، وابستگی به دنیا.

پرسش: تفاوت آینده‌نگری و آرزوهای طولانی که مذمت شده چیست؟

پاسخ: آینده‌نگری نوعی تدبیر است که هر عاقلی به آن نیاز دارد؛ زیرا هر کس باید برای زندگی آینده و هدف خود برنامه ریزی کند و فراز و نشیب کار را بسنجد، سپس با توجه به همه اینها یک برنامه جامع و قابل عمل را طرح نماید و در عمل آن را دنبال نماید و در جهت برآوردنش کوشش و تلاش نماید. ولی آرزوهای طولانی که در تعالیم دینی ما مورد نکوهش قرار گرفته، همان بلند پروازی‌های خیالی و نفسانی هستند که انسان را به خود مشغول می‌سازند و موجب غفلت می‌شوند.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – آرزوهای دراز
۳ – تفاوت آینده‌ نگری با آرزوهای دراز
۴ – انگیزه‌های مثبت پس انداز
۴.۱ – ایثار
۴.۲ – بی نیازی از مردم
۴.۳ – احسان و انفاق به مردم
۴.۴ – جمع بندی
۵ – تکاثر
۶ – تجمل گرایی
۷ – تذکر
۸ – پانویس
۹ – منبع

مقدمه

برای روشن شدن موضوع مورد بحث، یعنی حد و مرز آرزوهای دور و دراز، و تفاوت آن با آینده نگری، نخست نیم‌نگاهی داریم به جایگاه مال، ثروت و تلاش‌های اقتصادی در آموزه‌های دینی، سپس به تعریف آرزوهای دراز از نگاه عالمان اخلاق می‌پردازیم، آن گاه موضوع آینده‌نگری و پس‌انداز را از نگاه آیات و روایات پی می‌گیریم.
پیشوای زاهدان و پرهیزکاران، امام علی (علیه‌السلام) در باره مال و سرمایه می‌فرماید: «اَلا و اِنَّ مِن النعَم سعَهَ المال؛ بدانید که گشایش مادی نوعی نعمت است.»
آن حضرت در باره برنامه زندگی می‌فرماید: مؤمن را در برنامه زندگی سه زمان مشخص است؛ زمانی برای نیایش پروردگار… و زمانی که برای گذران زندگی و معاش خویش می‌کوشد: «و ساعَهً یرمُّ معاشهُ». حضرتش در ادام این سخن به این نکته تصریح دارد که مؤمن باید شبانه روز خود را به سه قسمت تقسیم کند، زمانی برای نیایش و عبادت پروردگار، و زمانی برای تأمین هزین زندگی و زمانی برای واداشتن نفس به لذّت‌هایی که حلال و مای زیبایی است.
در فرهنگ دینی ما تلاش گران عرصه زندگی و اقتصاد، نظیر مجاهدان در میادین نبرد به شمار می‌روند: «الکاد لعیاله کالمجاهد فی سبیل الله»
این از یک سو، از طرف دیگر اما تعالیم اخلاقی به ما می‌گوید: «ای فرزند آدم اندوه روز نیامده را بر امروز بار مکن که اگر آن روز نرسیده از عمر تو باشد، خدای در آن روز روزیت را می‌رساند.»
اگر در برخی موارد سخنان به ظاهر متناقضی از پیشوایان دینی ما مشاهده می‌شود؛ برای جلوگیری از افراط و تفریط هایی است که در جامعه بروز می‌کرد. گاهی تفکر صوفی‌گری و عزلت، و گاهی تکاثر و روی آوری به دنیا به شیوه افراطی، این بود که آنان برای حفظ اعتدال به تناسب سخنانی می‌فرمودند که به ظاهر متناقض به نظر می‌رسد. اما هنگامی که ما امروزه در جامعه خود می‌نگریم، می‌بینیم که چگونه افرادی از قشرها و اصناف مختلف در تکاپوی جمع آوری ثروت‌اند، حتی از راه‌هایی غیر از حرفه‌ای که با آن سر و کار دارند. کسی که به عنوان مثال شغل و حرفه‌اش ساخت و ساز مسکن است، طبیعی است که از این راه امرار معاش می‌کند، هم مسکنی می‌سازد در چهارچوب استانداردهای تعریف شده ساخت و ساز که دیگران از آن بهره می‌برند، و هم خود هزینه زندگی‌اش را از این طریق تأمین می‌کند، اما کسانی که چون امروز پول و درآمد در این شغل است، هم تلاش خود را در این راه صرف می‌کنند، تا از این طریق به انباشت ثروت برسند و به دنبال سود‌جویی از هر طریق هستند؛ نظم اقتصادی جامعه را برهم می‌زنند، روایاتی از این دست می‌تواند ناظر به این شیوه از درآمدها باشد.
قرآن کریم در مورد پرهیز از افراط و تفریط، و رویکرد به شیوه اعتدال می‌فرماید: «وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَهً إِلی‌ عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُورا؛ هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی!»
امام علی (علیه‌السلام) در مورد رعایت اعتدال در زندگی می‌فرماید: «بخشنده باش امّا زیاده روی نکن، در زندگی حسابگر باش امّا سخت‌گیر مباش.»

آرزوهای دراز

همان گونه که می‌دانید در علم اخلاق آرزو بر دو قسم است.
۱. آرزوهای صادق، مثبت و سازنده که همچون آب حیات، وجود آدمی‌را سیراب و پرثمر ‌ساخته و نشاط و معنویت انسان را بیشتر می‌کند.
۲. آرزوهای کاذب و دور و دراز، و به تعبیر دیگر، طول امل که از مهم‌ترین رذایل اخلاقی بوده و انسان را از خدا دور ‌ساخته و به انواع گناهان آلوده می‌کند.
البته، اصل آرزو و امید نه تنها مذموم و نکوهیده نیست، بلکه نقش بسیار مهمی در زندگی و پیشرفت انسان در جنبه‌های مادی و معنوی بشر دارد. اگر آرزوها متوجه ارزش‌ های والای انسانی باشند و یا جنبه مردمی و اجتماعی پیدا کنند و در مسیر تکامل و پیشرفت واقعی انسان‌ها و درجات کمال قرار گیرند، انسان را به تلاش و کوشش بیشتر در این راه‌ها وا می‌دارند. اصولاً همت انسان به اندازه آرزوهای مثبت او است، هر قدر دامنه آنها گسترده‌ تر باشد همت او والاتر است.
اما آرزوهای دراز چنان که عالمان اخلاق می‌گویند: این است که انسان برای خود در این دنیا زندگی بسیار طولانی در نظر بگیرد و باورش شود که عمری بسیار دراز دارد، و با میل و رغبت به تمام جوانب و لوازم بقای در آن؛ نظیر جمع آوری مال، ثروت، خانواده، مسکن و… بپردازد. به بیان دیگر، آرزو های دراز یعنی امیدهای بسیار در دنیا و توقع بقای در آن.
این چنین فکر و تلاشی از رذایل اخلاقی محسوب می‌شود؛ چراکه تصور و برداشت این چنینی از زندگی دنیا و حب و علاقه به توابع آن (از مال، ثروت، زن، زندگی و…) موجب انس به آنها شده و باعث لذت بردن در زمان طولانی است. و نتیجه آن سنگینی جدایی و دل کندن از آنها خواهد شد. آرزوهای دراز باعث می‌شود تا قلب و فکر انسان از تفکر در مرگ و معاد غافل شود. مرگی که باعث جدایی انسان از اینها خواهد شد، و هر چیزی را که انسان از آن کراهت داشته باشد، از خویش دور می‌کند و سعی می‌کند از آن فاصله بگیرد. انسانی که به آرزوهای پوچ مشغول و سرگرم شد؛ به دنیا و لذت‌های آن دل بست. همیشه چیزی را آرزو می‌کند که مطابق با خواسته‌اش باشد و خواسته‌اش نیز بقای در این دنیا است. لذا سر چشمه آرزوهای دراز حب و علاقه به دنیا است.

تفاوت آینده‌ نگری با آرزوهای دراز

آینده‌نگری نوعی تدبیر است که هر عاقلی به آن نیاز دارد؛ زیرا هر کس باید برای زندگی آینده و هدف خود برنامه ریزی کند و فراز و نشیب کار را بسنجد، سپس با توجه به همه اینها یک برنامه جامع و قابل عمل را طرح نماید و در عمل آن را دنبال نماید و در جهت برآوردنش کوشش و تلاش نماید. ولی آرزوهای طولانی که در تعالیم دینی ما مورد نکوهش قرار گرفته، همان بلند پروازی‌های خیالی و نفسانی هستند که انسان را به خود مشغول می‌سازند و موجب غفلت می‌شوند.
آینده‌نگری و برنامه‌ ریزی برای آینده، به انسان آرامش و به زندگی امید می‌دهد. نشاط روحی و روانی را به دنبال دارد، ولی آمال و آرزوهای طولانی، حسرت و دست‌یابی به امور غیر معقول را در دل ماندگار می‌کند و زندگی را تلخ و آرامش را از بین می‌برد.
کسانی که در زندگی دارای برنامه‌اند، ضمن پرداختن به مسائل مادی از دیگر وظایف دینی و اخلاقی غافل نخواهند شد. اما افرادی که آرزوهای دراز دارند، این آمال و آرزوها است که آنان را به خود مشغول کرده و از یاد خدا، قیامت و… غافل می‌کند: «ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ؛ بگذار آنها بخورند، و بهره گیرند، و آرزوها آنان را غافل سازد، ولی بزودی خواهند فهمید!»

انگیزه‌های مثبت پس انداز

مراجعه به قرآن کریم به ما می‌آموزد که اگر گرد آوری مال و ثروت با انگیزه مصرف مثبت و بهینه و پس انداز در کارهای خیر باشد، نه تنها مصداق آرزوهای دراز نیست که چه بسا پسندیده بوده و مورد تأیید است. برخی از موارد و مصادیق پس اندازهای مثبت از نگاه قرآن کریم چنین است.