پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

کلید واژه: احساس ، پوچی، دنیا ، نهیلیسم
پرسش:چرا گاهی اوقات در زندگی خود،احساس پوچی می کنیم؟ تو زندگیم هیچ هدفی ندارم یعنی نمیدونم هدفم از زندگی چیه؟ قرار تو این دنیا چی کار کنم؟ اصلا برای چی به دنیا اومدم؟
پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint یا نهیلیسم
۱.۱ – علت گرفتار شدن به اندیشه نهیلیسم
۲ – چند اصل استوار بر تفکر پوچی
۲.۱ – اولا
۲.۲ – دوما
۲.۲.۱ – مرگ مساوی با تباهی
۳ – راه لذت بردن در زندگی و رسیدن به آرامش
۳.۱ – نائل شدن به حقیقت و کمال
۳.۱.۱ – خدا حقیقت مطلق
۳.۲ – آرامش فقط در سایه یاد و ذکر خدا
۴ – شناخت انسان
۴.۱ – از کجا آمده‌ایم
۴.۱.۱ – حقیقت انسان
۴.۱.۲ – روح انسان
۵ – نتیجه
۶ – منابع جهت مطالعه
۷ – پانویس
۸ – منبع

پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint یا نهیلیسم

پاورپوینت کامل پوچ انگاری زندگی ۴۵ اسلاید در PowerPoint ( نهیلیسم ) بیش از هر چیز ریشه روانی و پسیکولوژیک دارد نه ریشه منطقی. زیرا نه تنها انسان بلکه هر موجود زنده‌ای ذاتا دارای حبّ نفس، حبّ بقا و حبّ کمالات لایق مرتبه وجودی خود می‌باشد و حرکت در جهت خلاف آن به معنای مقابله با غریزه ذاتی است.

علت گرفتار شدن به اندیشه نهیلیسم

بنابراین در مرحله نخستین باید دید چرا و چگونه ما گرفتار چنین اندیشه‌ای شده‌ایم؟ به نظر می‌رسد چند عامل در این رابطه مؤثر باشد:
۱) مشکلات زندگی و فشارهای روحی و احیانا بی‌صبری در برابر ناملایمات.
۲) نشناختن فلسفه صحیح زندگی.
۳) نداشتن مفهوم درستی از «کمال».
۴ ) در سر نداشتن مفهوم نادرست نسبت به تکلیف و آن را امری دشوار و فوق توان به حساب آوردن.
۵) ندانستن کرامت‌ها و فضایل انسان و جایگاه بلند و مقام خلیفه‌اللّهی او در هستی.
۶) نداشتن آشنایی دقیق با الطاف بی‌کران الهی نسبت به انسان و او را موجودی رها و سرگردان در کویر خشک زندگی دیدن. اکنون اگر در هر یک از موارد فوق با سیر مطالعاتی منظم دیدگاه خود را تصحیح نمایید ریشه این اندیشه خشکانده می‌شود.

چند اصل استوار بر تفکر پوچی

کسی که احساس پوچی در زندگی کند، چند اصل برای خود فرض کرده است آنگاه بنایی را بر آن ساخته است: بنای پوچی و بی‌هدفی و بی‌معنا بودن زندگی؛ ولی منطق ایجاب می‌کند که در مبانی خود، تجدید نظر کرده و آنها را به دقت مورد ارزیابی قرار دهید.

اولا

اولین مبنایی که در ساختمان فکری شما وجود دارد این اصل است که: «آدمی در این جهان بایستی آسوده و راحت باشد»، وقتی این چنین نیست پس زندگی مفهومی ندارد.
ولی ! اگر قدری عمیق‌تر به حیات انسان بنگریم، خواهیم دید که رشد و سازندگی و تکامل مادی و معنوی انسان در زمینه سختی‌ها و رنج‌ها شکل گرفته و می‌گیرد. تمدن‌ها در نقاطی به وجود آمده‌اند که شرایط زندگی دشوار بوده و انسان مجبور به مبارزه با طبیعت شده است.
رشد علمی مرهون درگیر شدن بشر با مشکلات است. اگر بشر، جهانی همواره روشن داشت، هیچ‌گاه به فکر کشف الکتریسته نمی‌افتاد و اگر بیماری‌ها وجود نداشتند، هیچ‌گاه اندام خود و عوامل مؤثر بر سلامت و یا بیماری آن را نمی‌شناخت.
این بنای کار جهان و متناسب با روندی است که برای بشر در نظر گرفته شده است:« لقد خلقنا الانسان فی کبد ؛ما آدمی را در رنج و فشار آفریدیم»
پس کمال انسان در سختی‌ها است چه در عرصه مادی و چه در عرصه معنوی. اگر جهانی بدون مشکل در برابر انسان بود، آدمی به جهت خصوصیاتش آن را بر هم می‌زد تا مشکلی پدید آورد و آن را حل کند.
برداشتن رنج و مشکلات از زندگی بشر، مساوی با رکود و سکون او است؛ پس وجود مشکل، زمینه‌ساز رشد و پیشرفت بشر است.

دوما

دومین اصلی که ظاهرا اندیشه خود را بر آن بنا نهاده‌اید آن است که: «انسان با مرگ فاصله‌ای ندارد و بالاخره با آن درگیر خواهد شد»، پس معنای زندگی چیست؟!
آری اگر مرگ فنا باشد نظر شما کاملاً منطقی است؛ ولی آیا مرگ پایان کار انسان است یا مرگ مرحله‌ای است برای عبور انسان به حیاتی برتر؟ آیا دنیا همه چیز است یا دنیا مزرعه آخرت است؟
آیا انسان زندانی در این دنیا است یا مرغ باغ ملکوت است و پس از مرگ با جهانی بزرگ‌تر روبه‌رو است؟!
خرم آن روز کزین منزل ویران بروم
راحت جان طلبم وزپی جانان بروم
گرچه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم
پس مرگ اگر انتقال به حیات دیگر است، از مردن چه باک؟!
از جمادی مردم وتا می‌شدم
وزنما مردم به حیوان بر زدم
مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی زمردن کم شدم
حمله دیگر بمیرم از بشر
تا برآرم از ملایک پرّ و سر
بار دیگر از ملک قربان شوم
آنچه را در وهم ناید آن شوم

مرگ مساوی با تباهی

آری مرگ برای کسی که معاد را نبیند جز تباهی چیز دیگری نیست؛ ولی آن کس که مرگ را پلی می‌داند که او را به حیات برتر انتقال خواهد داد، برای او مرگ نه تنها تباهی و موجب یأس نیست؛ بلکه عاملی است برای تحرّک بیشتر و ثمر فزون‌تر بردن از زندگی دنیوی.
البته مقصود از «ثمر» خانه و ماشین و… نیست؛ بلکه آن متاعی است که آدمی با آن ارزش واقعی پیدا می‌کند؛ یعنی، معرفت و عمل نیک. (شناخت این جهان و خودی واحد واحد آن، وانگهی عمل کردن در مسیر او).
«قسم به عصر که انسان در زیان است، مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند»،
آری برادر عزیز! اگر آدمی گوهر حیات را نیابد زندگی‌اش چیزی جز پوچی نخواهد بود. گوهر حیات نیز همان رشد کمالات نفسانی و کرامت‌های انسانی است. این‌ها هستند که به انسان بها می‌دهند و به زندگی او معنا می‌بخشند.
تو به قیمت ورای دو جهانی
چه کنم قدر خود نمی‌دانی
توصیه می‌کنیم برای درک معنای واقعی حیات و ارزشمندی آن بیشتر تفکر کنید. تلاوت و تدبر در آیات قرآن ، خواندن آثار بزرگان اندیشه (همانند ملای رومی « مثنوی معنوی » و آثار دیگری که درباره هدف حیات و فلسفه آن نوشته شده است) و… ره‌توشه خوبی برای شما است.

راه لذت بردن در زندگی و رسیدن به آرامش

برای اینکه از زندگی لذت ببرید هدف خود را از زندگی مشخص کنید مثلا رشد علمی و معنوی و مادی و حد آن را هم در نظر بگیرید و برای رسیدن به آن اهداف برنامه ریزی کنید و با نشاط و جد و کوشش و اراده به سمت آن اهداف حرکت نمایید و هیچ گاه از شکست و مشکلات نهراسید در ضمن به ورزش و تفریحات سالم مانند کوه نوردی، شنا و شرکت در اردوهای نیز بپردازید.

نائل شدن به حقیقت و کمال

انسان در طول حیات خود، همواره از خود می‌پرسد: از کجا آمده است؟ به کجا می‌رود؟ در کجا هست؟ چگونه باید باشد؟ چه باید بکند؟ دلیل این سؤالات نیز روشن است. انسان فطرتا به دنبال کشف راز وجود و هستی خود است و همواره درجست و جوی یافتن پاسخ این سؤالات است که مبدأ من کیست و کجا است؟ مقصود من چیست؟ مقصد من کیست و کجا است؟ به راستی چه ضرری، بیشتر از فراموشی خود است؟! آنانی که چنین دردی ندارند، همانند کسانی اند که از بویایی محروم‌اند و نمی‌توانند بوی خوش عطر وگلاب را استشمام کنند. شما حتما افرادی را دیده‌