پاورپوینت کامل امامت امامان در قرآن ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامت امامان در قرآن ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامت امامان در قرآن ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامت امامان در قرآن ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل امامت امامان در قرآن ۸۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:امامت امامان (علیهم‌السلام)، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)، حضرت عیسی (علیه‌السلام).

پرسش: شبهاتی در رابطه با امامان معصوم (علیهم‌السلام) مطرح شده، از ‌جمله این‌که آیا در قرآن آیه‌ای درباره امامت امامان بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) آمده است یا اگر آمده است، در چه سوره و آیاتی ذکر شده؟ یا شبهه دیگر این‌که ادله نیاز انسان به امامان بعد از پیامبر اکرم با توجه به آیات قرآنی چیست؟
و یا کسانی مدعی هستند کسی که ظهور خواهد کرد، حضرت حجت امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیست؛ بلکه حضرت عیسی است که ظهور خواهد کرد؟ و آیا دلیل قرآنی وجود دارد یا ذکر شده کسی که ظهور خواهد کرد حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) است. در ادامه به شبهات مطرح‌شده پاسخ اجمالی داده می‌شود.

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – فضائل امیرمؤمنان در قرآن
۱.۱ – روایت علمای اهل‌ سنت
۱.۲ – روایت شیخ کلینی
۲ – مهم‌ترین آیات فضیلت امام علی
۲.۱ – آیه ولایت
۲.۱.۱ – دیدگاه عضدالدین ایجی
۲.۱.۲ – دیدگاه تفتازانی
۲.۱.۳ – دیدگاه علی بن محمد قوشجی
۲.۱.۴ – دیدگاه آلوسی
۲.۱.۵ – دیدگاه ابن مردویه
۲.۲ – آیه اطاعت
۲.۳ – آیه ابلاغ
۲.۳.۱ – دیدگاه فخر رازی
۲.۳.۲ – دیدگاه سیوطی
۲.۳.۳ – دیدگاه ابوسعید خدری
۲.۳.۴ – دیدگاه ابن عساکر
۲.۴ – آیه اکمال دین
۲.۴.۱ – دیدگاه یعقوبی
۳ – دلیل نیاز به امام
۴ – دلیل قرآنی ظهور حضرت مهدی
۴.۱ – اصل ظهور منجی
۴.۲ – تبیین عقاید اسلامی توسط پیامبر
۴.۳ – وجوب اطاعت از پیامبر
۴.۴ – معرفی امام زمان در روایات
۴.۵ – اقرار وهابیت به تواتر روایات
۴.۶ – کفر منکر مهدی در روایات
۴.۷ – همراهی عیسی با منجی آخرالزمان
۵ – پانویس
۶ – منبع

فضائل امیرمؤمنان در قرآن

آیات فراوانی در قرآن کریم در فضایل امیرمؤمنان و برتری وی بر دیگران نازل شده است؛ و بسیاری از علمای شیعه و سنی تا ۳۵۰ آیه را در این باره برشمرده‌اند که ما به نقل روایاتی از طریق اهل سنت در این‌باره اشاره می‌کنیم.

روایت علمای اهل‌ سنت

ابن عساکر، از علمای بزرگ اهل سنت در تاریخ دمشق می‌نویسد:
عن ابن عباس، قال: «نزلت فی علیّ ثلاثمائه آیه». ابن عباس می‌گوید: ۳۰۰ آیه از قرآن کریم درباره علی (علیه‌السّلام) نازل شده است.

و هم‌چنین خطیب بغدادی در تاریخ بغداد می‌نویسد: عن ابن عباس قال: نزلت فی علی ثلاثمائه آیه.

و سیوطی از بزرگ‌ترین علمای تاریخ اهل سنت نیز می‌نویسد: عن ابن‌عباس قال: نزلت فی علی ثلاثمائه آیه.

و در جای دیگر می‌نویسد: قال ابن عباس: نزلت فی علی اکثر من ثلاثمائه آیه فی مدحه. بیش از سیصد آیه از قرآن کریم، در ستایش از علی (علیه‌السّلام) نازل شده است.

و ابن‌حجر هیثمی در کتاب الصواعق المحرقه که آن را در رد عقاید شیعه نوشته است، در این‌باره می‌نویسد: و روی سعید بن جبیر، عن ابن‌عباس، قال: ما نزل فی احد من کتاب اللّه ما نزل فی علی.

و هم‌چنین او در جای دیگر و نیز سیوطی در تاریخ الخلفاء می‌نویسند: انّه ما نزل فی احد من کتاب اللّه کما نزل فی علی. در حق هیچ‌کسی، به‌اندازه علی (علیه‌السّلام)، در قرآن نازل نشده است.

و حتی بسیاری از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که یک‌چهارم قرآن در حق امیرالمؤمنین، علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) نازل شده است.

حاکم حسکانی از بزرگان اهل سنت می‌نویسد: عن الاصبغ بن نباته، عن علی قال: نزل القرآن اربعه ارباع: ربع فینا، وربع فی عدونا، وربع حلال وحرام وربع فرائض واحکام ولنا کرائم القران. اصبغ بن نباته از امیرمؤمنان نقل کرد که فرمودند قرآن چهار جزء نازل شد. یک‌چهارم در مورد ما، یک چهارم در مورد دشمنان ما، یک‌چهارم در مورد حلال و حرام و یک‌چهارم در مورد واجبات و احکام؛ و آیات شاخص قرآن (کریمه به بهترین شیء در هر مجموعه گفته می‌شود) در مورد ماست.

روایت شیخ کلینی

و مرحوم کلینی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) در کتاب اصول کافی در روایتی که سند آن صحیح است، شبیه همین روایت را نقل می‌کند:
عن ابی بصیر، عن ابی جعفر (علیه‌السّلام)، قال: نزل القرآن اربعه ارباع: ربع فینا، وربع فی عدونا، وربع سنن وامثال، وربع فرائض واحکام.

مهم‌ترین آیات فضیلت امام علی

اما مهم‌ترین آیاتی که در قرآن کریم درباره ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نازل شده، از قرار ذیل است:

آیه ولایت

«اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آَمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»؛ «ولیّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند: همان کسانی که نماز بر پا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند».

مراد از «الَّذِینَ آَمَنُوا …» قطعاً امام امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) است؛ زیرا این آیه در زمانی نازل شده است که امام علی (علیه‌السّلام) در حال رکوع به فقیری که از مردم استمداد می‌کرد، انگشتری خود را صدقه داد.

دیدگاه عضدالدین ایجی

بنا بر تصریح بسیاری از علمای اهل سنت، این آیه درباره امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نازل شده است.
قاضی عضدالدین ایجی، متوفای ۷۵۶ در این‌باره می‌گوید:
واجمع ائمّه التفسیر انّ المراد علی. تمام مفسرین اجماع دارند که این آیه درباره امام علی (علیه‌السلام) نازل شده است.

دیدگاه تفتازانی

و سعدالدین تفتازانی نیز تصریح می‌کند:
نزلت باتّفاق المفسّرین فی علی بن ابی‌طالب، (رضی‌اللّه‌عنه)، حین اعطی خاتمه وهو راکع فی صلاته. [این آیه] به اتفاق مفسران درباره علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) هنگامی که در حال رکوع انگشترش را به فقیر نیازمند بخشید نازل شده است

دیدگاه علی بن محمد قوشجی

و نیز علاءالدین علی بن محمد حنفی، معروف به قوشجی در این‌باره می‌گوید: انّها نزلت باتفاق المفسّرین فی حق علی بن ابی‌طالب حین اعطی السائل خاتمه وهو راکع فی صلاته.
این آیه، به اتفاق مفسران در حق علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) نازل شده است و آن هنگامی بود که به سائل انگشتری‌اش را بخشید؛ درحالی‌که در رکوع نماز بود.

دیدگاه آلوسی

و آلوسی نیز می‌گوید: غالب الاخباریّین علی انّ هذه الآیه نزلت فی علی کرّم اللّه وجهه. غالب اخباری‌ها بر این عقیده‌اند که این آیه در حق علی (علیه‌السّلام) نازل شده است.

دیدگاه ابن مردویه

ابن مردویه از علمای بزرگ اهل سنت روایتی را در شأن نزول این آیه نقل می‌کند که بسیار جالب و خواندنی است.
عن ابن عباس، بینما عبدالله بن عباس جالس علی شفیر زمزم یقول: قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اذ اقبل رجل، متعمم بعمامه فجعل ابن عباس لا یقول قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) الا قال الرجل: قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فقال ابن عباس: سالتک بالله من انت؟ فکشف العمامه عن وجهه وقال:
ایها الناس من عرفنی فقد عرفنی ومن لم یعرفنی فانا جندب بن جناده البدری ابوذر الغفاری سمعت النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بهاتین والا فصمتا، ورایته بهاتین والا فعمیتا وهو یقول:
علی قائد البرره وقاتل الکفره، منصور من نصره ومخذول من خذله.
اما انی صلیت مع رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یوما من الایام صلاه الظهر فسال سائل فی المسجد فلم یعطه احد، فرفع السائل یده الی السماء وقال: اللهم اشهد انی سالت فی مسجد رسول الله فلم یعطنی احد شیئا. وکان علی راکعا فاومی الیه بخنصره الیمنی – وکان یتختم فیها – فاقبل السائل حتی اخذ الخاتم من، خنصره، وذلک بعین النبی فلما فرغ النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) من صلاته رفع راسه الی السماء وقال:
اللهم ان اخی موسی سالک فقال: رب اشرح لی صدری ویسر لی امری واحلل عقده من لسانی یفقهوا قولی واجعل لی وزیرا من اهلی‌هارون اخی اشدد به ازری واشرکه فی امری فانزلت علیه قرآنا ناطقا: («سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِاَخِیکَ») اللهم وانا محمد نبیک وصفیک اللهم فاشرح لی صدری ویسر لی امری واجعل لی وزیرا من اهلی علیا اخی اشدد به ازری.
قال ابوذر: فوالله ما استتم رسول الله [۲۱] الکلام حتی هبط علیه جبرئیل من عند الله وقال: یا محمد هنیئا [۲۲] ما وهب الله لک فی اخیک. قال: وما ذاک جبرئیل؟ قال: امر الله امتک بموالاته الی یوم القیامه وانزل قرآنا علیک: «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آَمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»؛

ابن عباس کنار چاه زمزم نشسته بود و از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) حدیث نقل می‌کرد مردی که صورتش را با عمامه پوشیده بود نزدیک آمد و هرگاه که ابن عباس می‌گفت رسول خدا چنین فرمود، او هم می‌گفت رسول خدا چنین فرمود: ابن عباس گفت: تو را به خدا سوگند می‌دهم خودت را معرفی کن. پارچه را از صورتش برداشت و گفت:
ای مردم هرکس مرا می‌شناسد که می‌شناسد و آنان که نمی‌شناسند خودم را معرفی می‌کنم، من جندب پسر جناده، ابوذر غفاری از یاران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در جنگ بدر هستم، از رسول خدا با دو گوشم شنیدم و با چشم‌هایم دیدم که اگر غیر از این باشد کر و کور باشم، فرمود: “علی پیشوای نیکوکاران و کشنده کافران است، هر کس او را کمک کند پیروز است و آن‌که او را خار نماید، ذلیل و بی‌چاره شود.”
بدانید که روزی از روزها هنگام ظهر برای اقامه نماز در مسجد خدمت رسول الله بودم، مردی نیازمند وارد شد و تقاضای کمک کرد؛ ولی هیچ‌کس به وی کمکی نکرد، علی که در همان لحظه و در حال رکوع و مشغول نماز بود، دست راستش را که انگشترش در یکی از انگشتانش بود جلو آورد تا آن را به مرد نیازمند هدیه کند، مرد فقیر انگشتر را درآورد، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) این منظره را مشاهده نمود؛ پس از پایان یافتن نماز دست به دعا بلند کرد و عرض کرد:
“خداوندا! برادرم موسی از تو تقاضا نمود تا به وی سعه صدر و گشایش در امور و بیانی رسا و شیوا و جانشینی برادرش‌ هارون را عنایت فرمایی، و تو‌ ای خدا! درخواستش را اجابت فرمودی، و اکنون من پیامبر و فرستاده و برگزیده‌ات، درخواست می‌کنم تا شرح صدر و آسان شدن کارهایم را به من مرحمت فرمایی و نیز برادرم علی را وزیر و جانشین من قرار دهی تا همراه و کمک من در کارها و پشتیبان رسالتم باشد.”
ابوذر می‌گوید: هنوز سخن و تقاضای رسول خدا تمام نشده بود که جبرئیل نازل شد و این آیه را از جانب خداوند بر وی تلاوت نمود: «همانا پیشوا و رهبر و فرمانده شما خدا و رسول او و مؤمنان هستند؛ همان‌ها که نماز را بر پا می‌دارند و در رکوع نماز، زکات و صدقه می‌دهند».

آیه اطاعت

«یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا اَطِیعُوا اللَّهَ وَاَطِیعُوا الرَّسُولَ وَاُولِی الْاَمْرِ مِنْکُمْ»؛ «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و صاحبان امر خود را [نیز] اطاعت کنید».
در این آیه، اطاعت از خداوند، پیامبر و اولی‌الامر واجب اعلام شده است و اولی‌الامر غیر از ائمه معصومین کسان دیگری نمی‌تواند باشد.

آیه ابلاغ

«یَا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ»؛ «ای پیامبر! آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن؛ و اگر نکنی پیامش را نرسانده‌ای و خدا تو را از [گزند] مردم نگاه می‌دارد».
طبق اعتراف بسیاری از علما و مفسران بزرگ اهل سنت، این آیه در زمانی نازل شد که پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حال بازگشت از آخرین حج خود بود که خداوند به حضرت دستور می‌دهد که ولایت و امامت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را برای عموم مردم ابلاغ کند. ما عبارت چند تن از مفسران اهل سنت را در این‌ باره نقل می‌کنیم:

دیدگاه فخر رازی

فخر رازی مفسر معروف اهل سنت درباره شأن نزول این آیه می‌نویسد:
نزلت الآیه فی فضل علی بن ابیطالب (علیه‌السلام)، ولما نزلت هذه الآیه اخذ بیده وقال: «من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» فلقیه عمررضی‌الله‌عنه فقال: هنیئا لک یا ابن طالب اصبحت مولای ومولی کل مؤمن ومؤمنه.
این آیه در برتری و شأن علی (علیه‌السّلام) نازل شده است زیرا پس از نزول آن پیامبر دست علی را گرفت و فرمود: هر کس من رهبر و فرمانده او هستم، علی رهبر اوست. خدایا! دوستدارش را دوست بدار و دشمنش را دشمن‌دار، عمر به دیدار علی (علیه‌السّلام) شتافت و گفت: مبارک باشد بر تو‌ ای علی! تو از این لحظه مولی و فرمانده من و تمام مردان و زنان مؤمن هستی.

دیدگاه سیوطی

و سیوطی نیز می‌نویسد:
اخرج ابن ابی‌حاتم و ابن مردویه و ابن عساکر عن ابی‌سعید الخدری قال نزلت هذه الآیه «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ ر