پاورپوینت کامل امام خمینی و تصوف ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی و تصوف ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی و تصوف ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی و تصوف ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل امام خمینی و تصوف ۴۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: دین، عرفان.

پرسش: تصوف چیست؟ آیا امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) یک صوفی بودند؟

پاسخ: “تصوف” که از ریشه “صوف” به معنای “پشم” است، مکتبی است که از سوی “صوفیه” و یا پشمینه پوشانی که ادعای خودسازی معنوی و دوری از ظواهر دنیوی را داشته‌اند، بنیان گذاشته شده و در طول تاریخ و از سوی فرقه‌های مختلف این طرز تفکر، شاخ و برگ‌های فراوان دیگری نیز بدان افزوده شد. تعالیم “تصوف” را نمی‌توان به صورت کامل پذیرفته و یا صد در صد رد نمود؛ زیرا آموزه‌های آنان ترکیبی از “رفتارهای صحیح دینی” و “بدعت‌های نادرست ذوقی” است. این ترکیب نادرست، منجر به آن شده که متاسفانه افراد خودساخته‌ای که قصد عمل به بخش اول مطابق با قرآن و سنت را دارند، از جانب برخی قشریون و ظاهربینان، به تصوف و درویش مآبی متهم شوند که امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) نیز از جمله این بزرگواران است. اما با بررسی سخنان و موضع گیری‌های ایشان، به این نکته پی خواهیم برد که به همان اندازه که امام (رحمه‌الله‌علیه) بر خودسازی معنوی تاکید می‌نمودند، ظاهرسازی‌های صوفیانه و تفکرات بدعت آمیز آنان را مورد انتقاد شدید قرار می‌دادند. براین اساس، هرچند امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) عارف وارسته و برجسته‌ای به شمار می‌آید، اما به هیچ وجه نمی‌توان وی را فردی صوفی، به معنای معروف و مشهور آن دانست.

فهرست مندرجات

۱ – آموزه‌های دین اسلام
۲ – مسلمان واقعی
۳ – دو محور اساسی
۳.۱ – لباس پشمینه
۳.۱.۱ – تصوف
۳.۱.۲ – تعالیم تصوف
۳.۲ – شخصیت فکری امام خمینی
۳.۲.۱ – اشعار به ظاهر متضاد امام
۳.۲.۲ – توصیه به سید احمد
۳.۲.۳ – توصیه‌ امام به عروسش
۳.۲.۴ – رد افراط و تفریط
۴ – پانویس
۵ – منبع

آموزه‌های دین اسلام

در ابتدای پاسخ، باید بدانیم که دین اسلام، مکتبی است که خواهان سعادت و خوشبختی انسان‌ها، چه در دنیا و چه در آخرت، است و آنها می‌توانند با استفاده از آموزه‌های اسلامی، نیازهای مادی و معنوی خود را برطرف نمایند.
با مطالعه‌ای در قرآن کریم، به سادگی می‌توان دریافت که خداوند، همان گونه که بندگان خویش را به گریز از دنیاپرستی و توجه به معنویات و جهان آخرت فراخوانده است، اما این نکته را نیز خاطرنشان نموده است که نباید توجه به آخرت را بهانه‌ای برای گوشه‌گیری و انزوا و تعطیل نمودن تمام فعالیت‌های مرتبط با دنیای مادی نمود، بلکه باید از برکات و نعمت‌های دنیوی نیز استفاده کرده و با توجه به موازین شرعی، به فعالیت‌های روزمره و معمول ادامه داده و در همان حال، خدا را از یاد نبرد.

مسلمان واقعی

براین اساس، مسلمان واقعی آن است که دنیاپرست نباشد، اما از نعمت‌های پروردگار در دنیا استفاده نموده و آنها را ره توشه‌ای برای آخرت خود قرار دهد و خیر هر دو جهان را از خداوند خواستار شود. «ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الآخره حسنه و قنا عذاب النار».
در این میان، اشخاصی وجود داشته و دارند که راه افراط و تفریط را پیموده و تنها جنبه‌ای از دین را مورد توجه قرار داده و از دیگر تعالیم آن غافل می‌مانند.
گروهی از آنان، تنها به جنبه‌های دنیوی دین، از قبیل برقراری نظم عمومی، تشکیل حکومت، فعالیت‌های کشاورزی و تجاری، پیشرفت دانش و… اندیشیده و ناخود آگاه، گاهی از آن غافل می‌شوند که تمام اینها، تنها پیش زمینه‌ای برای زندگی جاوید و از آن برتر، جلب رضایت خداوند بوده و به خودی خود، ارزشی نخواهد داشت.
گروهی دیگر نیز توجه خود را تنها به جنبه‌های معنوی و دنیاگریزی دین اسلام ، معطوف داشته و با رها نمودن بیشتر فعالیت‌هایی که لازمه یک زندگی اجتماعی است، خود را سربار دیگران می‌نمایند و جالب است بدانید که برخی از این افراد، تظاهر به دنیاگریزی را وسیله‌ای برای اقناع تمایلات دنیاپرستانه خود می‌نمایند!

دو محور اساسی

با توجه به آنچه گفته شد، به اصل پرسش برگشته و دو محور زیر را مورد بررسی قرار می‌دهیم:

لباس پشمینه

با توجه به این که لباس پشمینه، از کم ارزش‌ترین لباس‌های موجود در سده‌های اول اسلام بود، به طور معمول، افراد کم بضاعت از این نوع لباس استفاده می‌کردند. پوشیدن چنین لباسی، اگر برای مبارزه با نفس و حقیر شمردن واقعی دنیا بود، ایراد و اشکالی نداشت. در این راستا، ابوذر غفاری این بزرگ مرد زاهد چنین می‌فرماید: با داشتن دو قرص نان که یکی را نهار و دیگری را شام خود قرار دهم و نیز دو پارچه پشمی که یکی را لنگ خود قرار داده و دیگری را بر دوش خود گذارم، مرا با دنیا چه کار؟!
او با این سخنان، این نکته مهم را به مسلمانان گوشزد می‌نمود که در صورت لزوم، می‌توان به حداقل‌ها کفایت نمود، اما دین خود را با دنیا مبادله نکرد و این بدان معنا نبود که او، استفاده از نعمت‌های الاهی را حرام به شمار می‌آورد؛ چون می‌دانیم که حتی در زمان زندگی در حالت تبعید ابوذر، او از سرمایه‌ای، هر چند اندک برخوردار بود که او و خانواده‌اش از آن ارتزاق می‌نمودند.
بعدها، گروهی از مسلمانان، با نگاهی افراطی به موضوع زهد و دنیاگریزی، تا حدی پیش رفتند که پشمینه پوشی را به عنوان مظهر مسلمانی ارزیابی نموده و حتی ائمه و بزرگان دین را به دلیل رعایت ننمودن چنین الگویی، مورد انتقاد قرار دادند. به عبارتی دیگر، زهد واقعی توصیه شده از سوی اسلام را به دکان زهدفروشی و مرید یابی تبدیل نموده و دانسته یا نادانسته به دام دنیایی افتادند که به ظاهر از آن گریزان بودند!

تصوف

با توجه به این که تصوف واژه‌ای است که ریشه آن از صوف به معنای پشم گرفته شده، به تدریج، این گروه پشمینه پوش با نام صوفیه و یامتصوفه شناخته شده و مکتب فکری آنان تصوف نام گرفت. در سده‌های اخیر، نام‌هایی؛ مانند درویش، خراباتی و… نیز برای معرفی این افراد به کار گرفته شده است و اصطلاحاتی؛ چون خانقاه، می، پیر، قلندر و… نیز در مکتب آنان از جایگاه خاصی برخوردار شده است.

تعالیم تصوف

از طرفی باید بدانیم که در تعالیم “تصوف”، تنها به پشمینه پوشی اکتفا نشده، بلکه در طول زمان، معیارهای رفتاری دیگری نیز از طرف مشایخ این مکتب فکری، به هواداران آن اعلام شد که برخی از آنها، بدعت‌