پاورپوینت کامل جانشین امام صادق ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جانشین امام صادق ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جانشین امام صادق ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جانشین امام صادق ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل جانشین امام صادق ۶۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام صادق علیه‌السلام، اسماعیل، نص، جانشینی.
پرسش: آیا امام جعفر صادق علیه‌السلام فرزند خود اسماعیل را از طریق نص به جانشینی خود برگزیده بود؟
پاسخ: امام صادق علیه‌السلام، نصی بر امامت دو فرزند خود (اسماعیل و عبدالله) صادر نفرمودند؛ اما شرایط زمانی به‌گونه‌ای بود که نمی‌توانستند در ملأ عام، امام کاظم ـ علیه‌السلام ـ را نیز به‌عنوان جانشین خود معرفی نمایند؛ چون هر لحظه امکان شهادت ایشان در مراحل اولیه، توسط حاکمان وقت وجود داشت. این موضوع، باعث شد تا برخی شیعیان با توجه به قراین و شواهد، ابتدا اسماعیل و سپس عبدالله را امام بعدی بپندارند که مرور زمان، بطلان این پندار را ثابت نمود. بدین ترتیب که اسماعیل، قبل از رحلت امام ششم ـ علیه‌السلام ـ از دنیا رفته و عبدالله نیز نتوانست پاسخ‌گوی پرسش‌های دینی شیعیان باشد و در ضمن، مدت بسیار کوتاهی نیز از رحلت پدر بزرگوارشان نگذشته بود که او هم وفات نموده و امامت امام کاظم علیه‌السلام برای شیعیان اثبات شد.

فهرست مندرجات

۱ – اختصاص داشتن امامت به اهل بیت
۲ – ادله رفع ابهام موجود در پرسش
۲.۱ – رفتار دوپهلوی عباسیان
۲.۲ – مخفی ماندن امامت امام کاظم
۲.۳ – دیدگاه شیعیان درباره امام هفتم
۳ – وقوع جریان‌هایی در شیعه
۴ – جریانی با محوریت اسماعیل
۴.۱ – روایتی از مفضل بن مرثد
۴.۲ – چگونگی ایجاد فرقه اسماعیلیه
۴.۲.۱ – اول
۴.۲.۲ – دوم
۴.۲.۳ – سوم
۴.۳ – عدم انسجام مذهب اسماعیلیه
۵ – جریانی با محوریت عبدالله افطح
۵.۱ – سفارش امام صادق به امام کاظم
۶ – جریانی با محوریت امام کاظم
۷ – روایاتی درباره توطئه‌های منصور دوانیقی
۷.۱ – روایتی از ابوایوب نحوی
۷.۲ – روایتی از هشام بن سالم
۷.۲.۱ – وجود تناقض میان پاسخ‌های عبدالله و امام صادق
۷.۲.۲ – طرح پرسش‌های متعدد از امام کاظم
۷.۲.۳ – مطرح کردن امامت امام کاظم با افراد مطمئن
۸ – نتیجه بحث
۹ – منابعی برای مطالعه بیشتر
۱۰ – یادآوری یک نکته
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

اختصاص داشتن امامت به اهل بیت

برای پاسخ به پرسش شما، ابتدا باید بدانیم که تمام شیعیان، امامت را مختص به اهل بیت پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ دانسته و با توجه به قراین و شواهدی که در رأس آنها، نص امام قبلی و نیز اطلاعات علمی گسترده امام و برآمدن از عهده پرسش‌های مردم بود، امام زمان خویش را شناسایی کردند. با توجه به این‌که حاکمان ستمکار، امامان معصوم ما را، همواره در فشارها و تنگناها قرار داده و برای از بین بردن آنان، تلاش می‌نمودند، طبیعی بود که ائمه نتوانند، منویات و سفارش‌های خود را کاملاً علنی و بدون پرده در اختیار عموم قرار داده و در برخی زمان‌ها، حتی مسئله امام بعد از خود را صریحاً آشکار نمایند که همین موضوع، موجب پدیدار شدن برخی اختلافات و انشعابات جزئی در جامعه شیعه شد که البته به مرور زمان، حقیقت و واقعیت برای آنانی که در جست‌و‌جوی آن بودند، پدیدار می‌شد.

ادله رفع ابهام موجود در پرسش

ابهامی که در پرسشتان به آن اشاره فرمودید نیز یکی از نکات مهم در جریان امامت شیعه است که بعد از مدت کوتاهی از انقراض امویان و به دست گرفتن قدرت توسط عباسیان، در صحنه تاریخ پدیدار شده است.

رفتار دوپهلوی عباسیان

بنی‌عباس از طرفی، با شعار حمایت از اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، قدرت را به دست گرفته بودند و نمی‌توانستند برخورد بسیار خشنی با ائمه داشته باشند و از طرفی با توجه به این‌که در‌صدد تحکیم پایه‌های حکومت خویش بوده و حضور فعالانه امامان را در جامعه، مطابق امیال و اهداف خود نمی‌یافتند، رفتار دو پهلویی نسبت به این بزرگواران در پیش گرفتند، به نحوی که در ظاهر، احترام آنان را تا حدودی نگه داشته، اما همواره درصدد ریشه‌کن نمودن آنان بودند،

مخفی ماندن امامت امام کاظم

در این موقعیت زمانی، اگر جانشین امام ششم علیه‌السلام، رسما و به‌طور علنی به شیعیان اعلام می‌شد، خطر تهدید جانی ایشان، از جانب خلافت نوظهور عباسیان، دور از انتظار نبود. بدین ترتیب همان‌گونه که پیامبری حضرت موسی علیه‌السلام ، در زمان حضور در دربار فرعون مخفی ماند؛ امامت امام هفتم نیز ابتدا در پرده‌ای از ابهام باقی مانده و به دلیل همین مخفی‌کاری بود که گروهی از شیعیان، با توجه به برخی قرائن، یکی از فرزندان امام صادق علیه‌السلام را امام بعدی پنداشتند، بدون آن‌که نص خاصی از ایشان، در ارتباط با آن فرزند خویش شنیده باشند.

دیدگاه شیعیان درباره امام هفتم

شیعیان احتمال می‌دادند که امام هفتم، یکی از این سه فرزند امام صادق علیه‌السلام باشند:
۱. اسماعیل؛

۲. عبدالله افطح؛

۳. امام موسی کاظم علیه‌السلام.

و همین اختلاف نظر، موجب بروز جریاناتی در شیعه شد که اکنون به آن می‌پردازیم.

وقوع جریان‌هایی در شیعه

جریانی با محوریت اسماعیل

جریانی با محوریت اسماعیل، بزرگ‌ترین فرزند امام صادق ـ علیه‌السلام ـ بود و بسیاری از شیعیان، گمان می‌بردند که طبق روال معمول که فرزند بزرگ‌تر به‌جای پدر می‌نشیند، او نیز جانشین پدرش خواهد شد!

بر همین اساس، پرسش‌هایی نیز از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ انجام می‌شد که ایشان به دلیل همان شرایطی که بیان شد، پاسخ صریحی ارائه نمی‌فرمودند، بلکه با اشاره و کنایه مطالبی را اظهار می‌داشتند که به یک مورد آن اشاره می‌نماییم:

روایتی از مفضل بن مرثد

مفضل بن مرثد روایت می‌کند: هنگامی که اسماعیل هنوز زنده بود، از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ پرسیدم: آیا خداوند، اطاعت از اسماعیل را همانند پدرانش بر ما واجب نموده است (یعنی او امام بعدی ماست)؟! ایشان پاسخ دادند که کار به این‌جا نمی‌رسد! من گمان نمودم که امام ششم از من تقیه نموده که پاسخ دقیق را به من نداده؛ اما مدتی نگذشت که اسماعیل از دنیا رفت و متوجه منظور امام شدم.

چگونگی ایجاد فرقه اسماعیلیه

بعد از رحلت اسماعیل، امام صادق ـ علیه‌السلام ـ تلاش نمودند که هرگونه شک و شبهه‌ای را در مورد وفات او از بین ببرند، اما جمعی از شیعیان که دل‌بستگی خاصی به اسماعیل داشتند و تعدادی از دشمنان دوست‌نما، نمی‌پذیرفتند که ممکن است سلسله امامت، از طریق فرزند دیگری غیر از اسماعیل، ادامه یابد و به همین دلیل، بعد از وفات امام ششم علیه‌السلام، نظرات متفاوتی را در این زمینه، ابراز نمودند؛ بدین ترتیب که:

اول

گروهی معتقد بودند که اسماعیل وفات ننموده؛ بلکه پدرشان به دلیل حفظ جان او، صحنه‌سازی نموده، تا او را از گزند دشمنان مصون نگهدارد.

دوم

عده‌ای نیز معتقد بودند که اسماعیل واقعاً از دنیا رفته؛ اما قبل از وفاتش، فرزند خود محمد بن اسماعیل را به جانشینی انتخاب نموده است! این گروه که در آن زمان، “مبارکیه” نام داشتند و سپس “قرامطه” که یکی از جریان‌های قدرتمند سیاسی در قرن‌های بعد بودند، به دلایلی این مذهب را مبنای کار خود قرار دادند و عملاً همان‌ها بودند که اعتقاد به امامت اسماعیل را بعد از این‌که دیگر طرف‌داری نداشت، بار دیگر در جامعه، احیا نمودند.

سوم

برخی از اسماعیلیه نیز، محمد بن اسماعیل را امام هفتم در نظر گرفتند؛ اما با توجه به این‌که وصیت اسماعیل به امامت او با توجه به زنده بودن امام ششم علیه‌السلام؛ معنایی نداشت، امامت او را بر طبق وصیتی از پدر بزرگش امام صادق ـ علیه‌السلام ـ و نه سفارشی از جانب پدرش اسماعیل می‌دانستند.

عدم انسجام مذهب اسماعیلیه

بعد از آشنایی مختصر با چگونگی ایجاد فرقه اسماعیلیه، باید بیان داشت که بعد از محمد بن اسماعیل، تا یک قرن بعد از آن، هیچ فعالیتی از این فرقه مشاهده نشده است، و تنها با ظهور قرامطه کوفه و بحرین که بیش از آن‌که گروهی مذهبی باشند، جمعیتی سیاسی ارزیابی می‌شدند، بار دیگر نام محمد بن اسماعیل بر سر زبان‌ها افتاده و عنوان “قائم” برای او به کار برده می‌شد و در زمان‌های بعد، گروه‌هایی (مانند فاطمیان مصر و دروزیان نیز) به این عقیده متمایل شده‌اند. مشاهده می‌نماییم که شکل‌گیری مذهب “اسماعیلیه” از مبانی مشخصی برخوردار نبوده و از تداوم و انسجام نیز برخوردار نیست که در این زمینه می‌توانید به کتب تفصیلی نگاشته شده در این زمینه مراجعه نمایید.

جریانی با محوریت عبدالله افطح

جریان دوم، گرد محور عبدالله افطح (فرزند بعدی امام صادق علیه‌السلام) که از اسماعیل کوچک‌تر و از امام کاظم علیه‌السلام بزرگ‌تر بود، شکل گرفت. ممکن است همان ذهنیتی که در میان شیعیان وجود داشت مبنی بر این‌که بعد از رحلت یک امام، فرزند بزرگ‌تر او، جانشین پدرش خواهد شد، در شکل‌گیری این جریان که به “فطحیه” نامیده می‌شد، تأثیرگذار بود! خود عبدالله نیز چندان بی‌میل نبود که به‌عنوان امام هفتم شناخته شود!
اما بعد از طرح پرسش‌هایی دینی از او که نتوانست از عهده پاسخ‌گویی آنها برآید و نیز دیدن رفتارهایی از ایشان که سزاوار مقام امامت نبود و داشتن عیبی که امام باید از آن مبرا باشد، گروه بسیاری از آن شیعیانی که گرد او جمع شده بودند، از اعتقاد خود نسبت به امامتش دست کشیده و با توجه به روایاتی که بیان می‌نمود، امامت بعد از امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام، دیگر به دو برادر نخواهد رسید، تنها به امامت امام موسی کاظم ـ علیه‌السلام ـ گردن نهاده و متوجه اشتباه قبلی خود شدند. دیری نپایید که بعد از هفتاد روز، عبدالله دار فانی را وداع گفته و تعداد اندکی نیز که هنوز معتقد به امامتش بودند، به جمع دیگر شیعیان پیوستند.