پاورپوینت کامل تشیع در افغانستان ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشیع در افغانستان ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشیع در افغانستان ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشیع در افغانستان ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ جغرافیا
۲ تاریخ
۳ مردم و دین

۳.۱ شیعیان

۴ نظام سیاست و اقتصاد
۵ ورود اسلام به افغانستان

۵.۱ سقوط ساسانیان و فتح خراسان
۵.۲ اولین شیعیان

۶ پراکندگی شیعیان

۶.۱ هزارستان
۶.۲ اسماعیلیان

۷ جایگاه شیعیان

۷.۱ عبدالرحمان
۷.۲ پس از سقوط سلطنت
۷.۳ دولت مجاهدین
۷.۴ حکومت طالبان (۱۳۷۳ تا ۱۳۸۰ش)
۷.۵ نظام جمهوری اسلامی (دی ۱۳۸۰ش ـ مرداد ۱۴۰۰ش)
۷.۶ امارت اسلامی (از شهریور ۱۴۰۰ش)
۷.۷ خشونت و حملات تروریستی علیه شیعیان

۸ احزاب و گروه‌های فعال
۹ زیارت‌گاه‌ها و امام‌زاده‌های افغانستان
۱۰ پانویس
۱۱ منابع
۱۲ پیوند به بیرون

جغرافیا

افغانستان و همسایگان

افغانستان کشوری در جنوب آسیای میانه است و به دریا راه ندارد. این کشور از شمال با تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان، از شمال شرق با چین، از شرق و جنوب با پاکستان و در غرب با ایران همسایه است.[۱] مساحت افغانستان در منابع مختلف از ۶۲۰ تا ۷۰۰ هزار کیلومتر مربع تخمین زده شده است.[۲] حدود نیمی از افغانستان را رشته‌کوه‌ها و ارتفاعات پوشانده است.[یادداشت ۱] در اطراف این کوه‌ها، دره‌های باریک و عمیق و سپس دامنه کم شیب و دشت‌ها و بیابان‌ها قرار دارد.[۳][یادداشت ۳][یادداشت ۴]

تاریخ

داریوش اول (۵۲۲ ـ ۴۸۶پ.م) و اسکندر (۳۳۶ ـ ۳۲۳پ.م) اولین کسانی بودند که از افغانستان به عنوان دروازه ورود به هند استفاده کردند. کوشانیان تا قرن ۴ میلادی بر این سرزمین حکومت کردند. فاتحان اسلامی در سده اول خورشیدی وارد این کشور شدند. پس از این، هرات و بلخ به دو شهر مهم در منطقه تاریخی خراسان تبدیل شدند. چنگیز و تیمور گورکانی نیز در قرن‌های ۶و۸ش این کشور را تصرف کردند.[۷] در بخش‌های مختلف افغانستان امروزی حکومت‌های کوشانیان،‌ بنی‌امیه، طاهریان، صفاریان، سامانیان، غزنویان، غوریان، سلجوقیان، ایلخانیان، آل کرت، تیموریان، بابُریان (گورکانی هند)، صفویان، نادر افشار، ابدالیان و بارکزایی حکومت کرده‌اند.[۸] بلخ، هرات، بامیان، جَوزجان، قَندَهار، تَخار، بَدَخشان، زَرَنج، پوشَنگ و نیمروز مشهورترین شهرهای باستانی افغانستان است.

در قرن نوزده میلادی، افغانستان در رقابت بین امپراتوری بریتانیا و تزار روسیه به منظور کنترل آسیای مرکزی و هند، به میدان جنگ یا میدان بازی بزرگ تبدیل شد.[۹] مرزهای امروزی افغانستان در این زمان بوجود آمد.[۱۰] شاه افغانستان، امان‌الله (حکومت:۱۲۹۷ـ۱۳۰۷ش) پس از دریافت استقلال سیاست خارجی از انگلیس (در ۱۲۹۸ش/۱۹۱۹م)، تلاش کرد یک‌سری اصلاحات ساختاری در جامعه و دولت افغانستان ایجاد کند.[۱۱]

در دو دهه آخر قرن بیستم (۱۳۵۸ش ـ ۱۳۷۸ش/۱۹۸۰ ـ‌۲۰۰۰م) و بیست و یک سال نخست قرن بیست و یکم (۱۳۷۹ـ۱۴۰۰ش/۲۰۰۰ ـ ۲۰۲۱م)، جامعه افغانستان دچار جنگ داخلی شد که با حمله نظامی اتحاد جماهیر شوروی و اشغال این کشور (۱۳۵۸ـ۱۳۶۷ش) آغاز گشت.[۱۲] پس از سقوط دولت کمونیستی در ۱۳۷۱ش و نیز، حکومت مجاهدین (۱۳۷۱ـ۱۳۷۴ش)، گروه طالبان یک حکومت مذهبی (۱۳۷۴ـ۱۳۸۰ش) را تأسیس کرد.[۱۳] رژیم طالبان در دی (جدی) ۱۳۸۰ش پس از یک اقدام نظامی گروه متحدش، القاعده، علیه ایالات متحده، توسط نیروهای این کشور سقوط کرد. پس از آن، گروه‌های مجاهدین و ضد طالبان، به یک دوره دولت انتقالی، تدوین قانون اساسی جدید و ایجاد نظام سیاسی انتخابی با حمایت غرب توافق کردند.[۱۴]

در اخرین روزهای مرداد/اسد ۱۴۰۰ش (اگوست ۲۰۲۱م)، با خروج نیروهای امریکایی و متحدانش و عدم مقاومت جدی ارتش افغانستان، افراد مسلح طالبان با درگیری‌های اندک، توانستند دوباره بر افغانستان تسلط یابند و ساختار جدید سیاسی افغانستان را براساس امارت اسلامی برپا کردند.[۱۵]

مردم و دین

نشان رسمی حکومت افغانستان

جمعیت ساکن در افغانستان (بدون محاسبه افراد مقیم خارج) در سال ۱۳۹۸ش حدود ۳۲،۲۲۵،۵۶۰ نفر برآورد شده است.[۱۶]
اقوام متعددی در افغانستان زندگی می‌کنند که در قانون اساسی مصوب ۱۳۸۲ش، به تعدادی از آن اشاره شده بود: پشتون[یادداشت ۵]، تاجیک، هزاره، ازبک، ترکمن، پارسی، بلوچ، پشه‌یی، نورستانی، ایماق، قزلباش و براهوی.[۱۷] دری (فارسی) و پشتو دو زبان و خط رسمی افغانستان است.[یادداشت ۶] زبان‌های ترکی (ازبکی و ترکمنی و قرقیزی) و دراویدی (براهوی) نیز در بخش‌هایی از افغانستان رایج است.[۱۸] قانون اساسی قبلی، حق خواندن و نوشتن و نشر رسانه را برای زبان‌های رایج دیگر محترم شمرده بود.

اسلام دین رسمی افغانستان است که در ماده دوم قانون اساسی ۱۳۸۲ش ثبت شده بود.[۱۹] در ماده بعدی آمده بود که «در افغانستان هیچ قانون نمی‌تواند مخالف معتقدات واحکام دیـــن اسلام باشد.»[۲۰] تقویم رسمی این کشور، هجری خورشیدی است و ماه‌های آن، همان برج‌های دوازده گانه فلکی است.[۲۱] دین مردم افغانستان پیش از ظهور اسلام، بودایی و نیز زرتشتی بوده است. اکنون پیروان مذهب حنفی (سنی) در اکثریت و پیروان مذهب شیعه در اقلیت هستند. هم‌چنین پیروان گروه‌های صوفی مانند نقشبندیه و نیز طرفداران عقاید سلفیه در این کشور وجود دارند؛[یادداشت ۷] اما آمارهای دقیقی درباره تعداد پیروان ادیان و مذاهب مختلف در افغانستان وجود ندارد.

شیعیان

اولین بار در ماده ۱۳۱ قانون اساسی افغانستان مصوب ۱۳۸۲ش، حقوق اقلیت شیعه به رسمیت شناخته شد:

محاکم برای اهل تشیع، در قضایای مربوط به احوال شخصیه،‌ احکام مذهب تشیع را مطابق به احکام قانون تطبیق می‌نمایند. در سایر دعاوی نیز اگر در این قانون اساسی و قوانین دیگر حکمی موجود نباشد، محاکم قضیه را مطابق به احکام این مذهب حل و فصل می نمایند.

— قانون اساسی سابق افغانستان (مصوب ۱۳۸۲ش)، سایت وزارت عدلیه

بیشتر شیعیان افغانستان، معتقد به مذهب شیعه امامیه هستند. شیعیان اسماعیلی نیز در مناطقی از افغانستان حضور دارند. آمار دقیق از پیروان مذاهب در افغانستان وجود ندارد. درصد شیعیان بین ۲۵ تا ۳۰ برآورد شده است.[۲۲] اکثریت شیعیان افغانستان از قوم هزاره‌ هستند. قزلباش‌ها، سادات و گروه‌هایی از هراتی‌ها، تاجیک‌ها، بلوچ‌ها، ترکمن‌ها و پشتون‌ها، دیگر اقوام و طوایف شیعه افغانستان را تشکیل میدهند.[۲۳]

نظام سیاست و اقتصاد

پس از توافق صلح دولت امریکا با طالبان در زمستان ۱۳۹۸ش و خروج نیروهای این کشور از افغانستان در مرداد۱۴۰۰ش/اگوست۲۰۲۱م، گروه طالبان توانست در ۲۴مرداد ۱۴۰۰ش وارد کابل شود و دوباره امارت اسلامی را تاسیس کند. طالبان در ۱۶شهریور/۷سپتامبر کابینه دولت خود را به ریاست ملا محمدحسن، از اعضای مؤسس و شورای رهبری طالبان، و ملایان دیگر اعلام کرد.[۲۴]

نظام کنونی اقتصاد افغانستان، اقتصاد بازار است. کشاورزی و دامپروری نیمه سنتی، نیمی از تولید ناخالص داخلی و بخش بزرگ صادرات این کشور را تشکیل می‌دهند اما بخشی از مواد غذایی افغانستان نیز وارد می‌شود. بخش خدمات با گسترش شهرها بویژه کابل، در حال افزایش سهم خود در اقتصاد است. با کاهش سرمایه‌گذاری، سهم صنعت کوچکتر شده است. در چند سال اخیر، دولت سابق افغانستان تلاش کرد که با افزایش مالیات و کمک به افزایش صادرات، سهم منابع داخلی بودجه را نسبت به کمک‌های خارجی افزایش دهد. پایین بودن بهره‌وری، سطح فن‌آوری و تولید داخلی، بالا بودن نرخ فقر و بیکاری و هم‌چنین فساد اقتصادی، همراه با ناامنی، چالش‌های اصلی اقتصاد این کشور است.[۲۵]

ورود اسلام به افغانستان

مسجد ۹ گنبد در بلخ، قدیمی‌ترین مسجد باقی‌مانده در افغانستان

مسلمانان از دو سو وارد افغانستان شدند؛ ابتدا از سوی هرات و مرو در غرب و شمال غرب[۲۶] و دیگری بعدها از طریق سیستان در جنوب.[۲۷]

سقوط ساسانیان و فتح خراسان

اولین ارتباط مردم افغانستان کنونی با مسلمانان، در جریان تعقیب و گریز یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی بود.[۲۸] در سال‌های ۲۸تا۳۳ق (۶۶۲-۶۴۲م)، هم‌زمان با خلافت عمر و عثمان و پس از تصرف بخش بزرگ سرزمین‌های تحت سلطه ساسانی توسط مسلمانان، یزدگرد سوم، به مناطق بلخ و تخار در شمال افغانستان کنونی گریخت.[۲۹] مسلمانان در تعقیب او به فرماندهی احنف بن قیس، نیشابور، سرخس و ابیورد را تصرف کرده و با حاکمان مرو، هرات و بلخ در برابر گرفتن جزیه به صلح رسیدند.[۳۰] و برخی مناطق را نیز با زور تصرف کردند.[۳۱]
یعقوب لیث صفاری، در نیمه دوم قرن۳ق، نیمه شرقی افغانستان فعلی یعنی غزنی و کابل را فتح کرد.[۳۲]

اولین شیعیان

برخی از مورخین اعتقاد دارند رواج اسلام در افغانستان در هر دو مذهب آن یعنی تسنن و تشیع هم‌زمان بوده است.[۳۳] اینان معتقدند شیعیان هزاره (غور) با نامه‌ای از طرف امام علی که توسط خواهرزاده ایشان و والی خراسان، جعده بن هبیره آورده شد، مسلمان شدند و پس از شهادت امام، از عمل به دستور معاویه برای لعن امام علی خودداری کردند.[۳۴] عده‌ای نیز رواج تشیع را در افغانستان به دوران بنی‌عباس و مهاجرت علویان به خراسان ارتباط می دهند.[۳۵] از طرفی رشیدالدین فضل‌الله، تاریخ‌نگار قرن ۷ق در زمان ایلخانیان، رواج تشیع را در افغانستان مربوط به تشیع غازان خان، فرزند بزرگ هلاکو خان، به همراه برادرش اولجایتو و فرزندش ابوسعید، دانسته است.[۳۶] آرمین ومبری، شرق شناس (۱۹۱۳-۱۸۳۲م) بیان کرده که مذهب شیعه در دوران صفویه و در پادشاهی شاه عباس که متولد هرات بود، وارد افغانستان شده است.[۳۷]

پراکندگی شیعیان

استان‌های افغانستان در آخرین تقسیمات

شیعیان امامیه افغانستان تا پیش از سرکوب و کشتار توسط عبدالرحمن در اواخر قرن ۱۳شمسی، در چند مکان مشخص و نه پراکنده زندگی می‌کردند. قزلباش‌ها در کابل و غزنی و قندهار، هزاره‌ها در هزاره‌جات و مزار شریف، و هراتی‌ها در هرات. پس از سیاست‌های عبدالرحمان در سرکوب و کشتار شیعیان بخصوص هزاره‌ها، آنان در بیشتر نقاط افغانستان و نیز کشورهای همسایه پراکنده شدند. اکنون شیعیان در چهار ولایت دایکندی، میدان، غزنی و بامیان و ده‌ها شهر اکثریت دارند، و بصورت اقلیت‌های بزرگ و کوچک در همه ولایات زندگی می‌کنند.

هزارستان

نوشتار اصلی: هزارستان

هزارستان یا هزاره‌ستان یا هزاره‌جات، منطقه وسیع مرکزی افغانستان است که شامل کوهستان، دره‌های بسیار و دامنه‌های آن می‌شود. ولایات بامیان و دایکُندی بخشی از این منطقه است و همچنین بیشتر مساحت ولایات میدان، غَزنی، سَر پُل، غور و پَروان را در برمی‌گیرد. اکثریت ساکنان هزاره‌جات، شیعه‌مذهب و از قوم هزاره هستند.

اسماعیلیان

اسماعیلیان افغانستان بیشتر در ولایت‌های بدخشان و بغلان ساکن بوده و نیز در کابل، بامیان، میدان، پروان و سمنگان حضور دارند.[۳۸] پیروان این مذهب، حدود ۳ جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند. اسماعیلیه افغانستان از شاخه نزاری این مذهب است.[۳۹] بیشتر اسماعیلیان افغانستان از اقوام هزاره و تاجیک هستند. بنیاد آقاخان، رهبر اسماعیلیه، در افغانستان فعالیت دارد. مشهورترین خانواده اسماعیلیان افغانستان، نادری است. سید منصور نادری، ریاست اسماعیلیه افغانستان و رهبری حزب پیوند ملی را نیز در دست دارد که اعضای اصلی آن را اسماعیلیان تشکیل می‌دهند.[۴۰] برخی از اعضای خانواده نادری در دولت و پارلمان سابق نیز حضور داشتند.

جایگاه شیعیان

معاویه در سال ۴۷ قمری دستور حمله به غوریان (ساکنان هزاره‌جات کنونی) را به اتهام ارتداد صادر کرد؛ چرا که آنها از دستور معاویه در سب امام علی (ع) پیروی نکردند. با آمدن داعیان بنی‌عباس در خراسان، گروهی از شیعیان با آنان همکاری کردند.

پس از انتقال حکومت بنی‌عباس از مرو به بغداد توسط مامون؛ به ترتیب طاهریان، صفاریان، سامانیان، غزنویان و سلجوقیان بر خراسان یا بخشهای دیگر افغانستان مسلط شدند. در دوره غزنویان و سلجوقی که ارتباط نزدیک با بنی‌عباس داشتند، فشارهایی بر شیعیان وارد شد و تعدادی از آنان به اتهام ارتداد و تکفیر کشته شدند.[۴۱]

ظهور ایلخانان مغول پس از سقوط بنی‌عباس، تمایلات شیعی آنها و همچنین بیطرفی مذهبی، موجب شد شیعیان از آزادی مذهبی برخوردار باشند. تیموریان هم گرچه سنی‌مذهب بودند، اما بیطرفی مذهبی پیشه کردند و شیعیان را در اجرای مراسم مذهبی خود آزاد گذاشتند. بابُریان هم که نیمی از افغانستان را زیر سلطه داشتند، اهل تسامح مذهبی بودند.[۴۲]

با روی کار آمدن حکومت صفویه، بخش‌های مهمی از افغانستان فعلی از هرات تا قندهار زیر سلطه حکومت صفویه قرار گرفت و شیعیان در آزادی کامل زندگی کردند. با این حال اما سخت‌گیری حاکمان صفوی بر اهل سنت، پیامدهای ناگواری پس از سقوط صفویان بر جای گذاشت و زمینه تنش‌های قومی و فشار بر شیعیان و هزاره‌ها را فراهم کرد.[۴۳]

هزارستان یا غورستان که مرکز تجمع اصلی شیعیان افغانستان