پاورپوینت کامل واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س) ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س) ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س) ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س) ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ جایگاه و اهمیت

۱.۱ جایگاه خانه فاطمه و اهالی آن

۲ عوامل و زمینه‌ها
۳ شرح واقعه

۳.۱ دستور ابوبکر به بیعت‌گرفتن از علی(ع) وهمراهانش
۳.۲ واکنش فاطمه(س)
۳.۳ تهدید به آتش زدن خانه
۳.۴ آتش‌زدنِ در، آسیب‌دیدن فاطمه(س) و سِقط‌شدن محسن
۳.۵ زمان واقعه

۴ پیامدها

۴.۱ ناخشنودی فاطمه(س) از ابوبکر و عمر
۴.۲ سقط شدن محسن و شهادت فاطمه(س)
۴.۳ پشیمانی ابوبکر

۵ دیدگاه اهل سنت
۶ تک‌نگاری
۷ پانویس
۸ منابع

جایگاه و اهمیت

ماجرای هجوم به خانه فاطمه که پس از واقعه سقیفه و با هدف بیعت گرفتن از امام علی(ع) برای خلافت ابوبکر رخ داد،[۱] و به شهادت فاطمه(س) انجامید،[۲] از مسائل تاثیرگذار بر روابط شیعیان و اهل‌سنت بوده است. برخی از منابع نخستین شیعه همچون کتاب سلیم، اثبات الوصیه، تفسیر عیاشی و دلائل الامامه واقعه هجوم و پیامدهای آن را گزارش کرده‌اند[۳] و در مقابل، منابع اهل‌سنت آتش زدنِ در و سقط شدن محسن را انکار کرده و راویان آن را رافضی و غیرموثق خوانده‌اند.[۴]

عزاداری شیعیان در ایام فاطمیه

شیعیان در سالروز شهادت فاطمه زهرا(س) که ایام فاطمیه نامیده می‌شود، برای شهادت حضرت زهرا(س) عزاداری می‌کنند.[۵][۶][۷]

جایگاه خانه فاطمه و اهالی آن

نوشتار اصلی: اهل بیت

در روایتی از شیعه و سنی آمده است پیامبر(ص) خانه فاطمه و علی را از بهترین مصادیق خانه‌هایی معرفی می‌کرد که در آیه «فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللهُ أَن تُرْ‌فَعَ وَیذْکرَ فِیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ؛ در خانه‌هایی که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود. در آن [خانه]ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می‌کنند»[۸] از آن سخن گفته شده است.[۹]

در منابع شیعه و اهل‌سنت، شأن نزول آیاتی از قرآن مرتبط با اهالی خانه حضرت فاطمه (امام علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)) دانسته شده است، از جمله آیه اطعام[۱۰] و آیه تطهیر.[۱۱] در تفسیر آیه «وَأْمُرْ أَهْلَک بِالصَّلَاهِ»[۱۲]، از ابوسعید خدری نقل شده است وقتی این آیه نازل شد، پیامبر(ص) به مدت هشت ماه هر روز هنگام نماز، کنار درِ خانه فاطمه می‌آمد و آنان را به نماز فرامی‌خواند سپس آیه تطهیر را خطاب به آنان تلاوت می‌کرد.[۱۳]

محل کنونی خانه فاطمه(س) در کنار ستون مربعهالقبر (شماره۷ در تصویر)

عوامل و زمینه‌ها

نوشتار‌های اصلی: واقعه غدیر و واقعه سقیفه بنی‌ساعده

پس از رحلت پیامبر(ص)، عده‌ای از مهاجران و انصار در اجتماعی که در سقیفه بنی‌ساعده تشکیل شد، بر خلافت ابوبکر توافق و با او بیعت کردند.[۱۴] به گفته ابن‌کثیر، بیعت با ابوبکر پیش از تدفین پیامبر انجام شد،[۱۵] در آن زمان، امام علی(ع) مشغول تجهیز پیکر پیامبر بود.[۱۶]

پیامبر(ص) در ۱۸ ذی‌الحجه سال دهم هجری در بازگشت از حجه الوداع، علی بن ابی‌طالب(ع) را به‌عنوان جانشین خود معرفی کرده بود.[۱۷] عمر بن خطاب از کسانی بود که در آن روز، ولایت امام علی(ع) را به او تبریک گفت.[۱۸]

به گفته حسین محمد جعفری، مؤلف کتاب تشیع در مسیر تاریخ، بیعت با ابوبکر برای قدرت یافتن او کافی نبود، چون علی(ع) که به اتفاق شیعه و سنی، مهمترین گزینه خلافت در میان خاندان پیامبر بود همچنین یاران نزدیک او و بنی‌هاشم از تصمیم اعضای سقیفه بنی‌ساعده خبر نداشتند. ازاین‌رو، ابوبکر و عمر از ترس واکنش جدی امام علی(ع) یا طرفدارانش، آنان را به بیعت فراخواندند و وقتی با خودداری آنان روبه‌رو شدند، از زور استفاده کردند.[۱۹]

یکی از عوامل مخالفت با امام علی و کنار گذاشتن او از خلافت، حسادت به فضایل متعدد او دانسته شده است.[۲۰][یادداشت ۱] در روایتی از پیامبر(ص) نیز به این عامل اشاره شده است.[۲۱] همچنین در روایاتی که در منابع شیعه و سنی نقل شده، پیامبر(ص) پیش‌بینی کرده بود که عده‌ای، کینه خود از علی(ع) را پس از رحلت پیامبر آشکار خواهند کرد.[۲۲] از برخی گزارش‌ها برمی‌آید که کینه قریش از امام علی(ع)، که ناشی از کشته شدن بزرگان قریش در غزوات پیامبر مانند غزوه بدر بود، بیشترین نقش را در این مسئله داشته است.[۲۳]

شرح واقعه

بنا بر نقل یعقوبی مورخ قرن سوم، در واقعه سقیفه بنی‌ساعده برخی صحابه همچون عباس بن عبدالمطلب، فضل بن عباس، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار یاسر و براء بن عازب از بیعت با ابوبکر خودداری کردند.[۲۴] سید مرتضی عسکری تاریخ‌پژوه قرن پانزدهم هجری، به نقل از منابع سیره، تاریخ و حدیث گفته است کسانی که با ابوبکر بیعت نکرده بودند، همراه امام علی(ع) در خانه فاطمه(س) تحصن کردند.[۲۵] طبری طلحه و زبیر را نیز جزو تحصن‌کنندگان نام برده است.[۲۶]

دستور ابوبکر به بیعت‌گرفتن از علی(ع) وهمراهانش

ابوبکر پس از آنکه با او بیعت شد، سراغ برخی از صحابه را گرفت که با او بیعت نکرده بودند.[۲۷] بر طبق نقل کتاب الامامه و السیاسه منسوب به ابن قتیبه، او در چهار نوبت، عمر و قنفذ را به خانه فاطمه فرستاد تا علی(ع) و کسانی که در خانه او بودند را برای بیعت فرابخوانند.[۲۸] بر اساس این نقل، در نوبت اول، مردانی که در خانه بودند، پس از تهدید عمر بیرون آمدند و بیعت کردند، غیر از امام علی(ع) که گفت سوگند خورده است تا زمانی که قرآن را جمع‌آوری نکرده، از خانه خارج نشود. ابوبکر در نوبت دوم و سوم قنفذ را به خانه فاطمه فرستاد که او نیز پاسخ منفی شنید. در نوبت چهارم عمر همراه عده‌ای به خانه فاطمه رفتند و علی(ع) را بیرون آورد و نزد ابوبکر برد.[۲۹] به گفته محمدهادی یوسفی غروی، پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع، ابوبکر سه بار افرادی را به خانه امام علی(ع) فرستاد و درخواست بیعت کرد. در نوبت اول و دوم امام آنها را بازگرداند و بار سوم خلیفه و طرفدارانش شدت عمل به خرج دادند.[۳۰]

امام علی(ع) درباره حوادث پس از رحلت پیامبر(ص) فرمود:

و چون خدا فرستاده خود را نزد خویش برد، گروهی به گذشته برگشتند و با پیمودن راه‌های گوناگون به گمراهی رسیدند و به دوستانی که خود گزیدند پیوستند و از خویشاوند گسستند. از وسیلتی که به دوستی آن مامور بودند جدا افتادند و بنیان را از بن برافکندند و در جای دیگر بنا نهادند.

نهج البلاغه، خطبه ۱۵۰، ترجمه شهیدی.

در کتاب الاختصاص منسوب به شیخ مفید آمده است وقتی علی(ع) را به سمت مسجد می‌بردند، زبیر که جزو حاضران در خانه فاطمه(س) بود، شمشیر کشید و گفت: ای فرزندان عبدالمطلب! آیا شما زنده‌اید و با علی این گونه برخورد می‌شود؟! او به سمت عمر حمله کرد ولی خالد بن ولید به سمت او سنگی پرتاب کرد و شمشیر از دست او افتاد. عمر شمشیر را برداشت و بر سنگی کوبید و شمشیر شکست.[۳۱] بنابر نقل طبری مورخ قرن سوم، زبیر هنگام بیرون آمدن از خانه فاطمه پایش لغزید و شمشیر از دستش افتاد.[۳۲]

علی(ع) را نزد ابوبکر بردند و او را تهدید کردند که اگر بیعت نکند گردنش زده خواهد شد.[۳۳] در کتاب سلیم آمده است علی(ع) در آن جمع به احتجاج پرداخت و سخنان پیامبر(س) در روز غدیر و موارد دیگر درباره جانشینی علی(ع) را برای حاضران یادآوری کرد، ولی ابوبکر گفت از پیامبر شنیده است که نبوت و خلافت در اهل بیت او جمع نمی‌شود.[۳۴]

به گفته شیخ مفید، امام علی روز سقیفه با ابوبکر بیعت نکرد ولی درباره اینکه آیا بعدها بیعت کرده یا نه، نقل‌های مختلفی وجود دارد، از جمله اینکه پس از چهل روز یا شش ماه یا پس از شهادت فاطمه(س) بیعت کرد. خود شیخ مفید معتقد است که علی(ع) هیچ‌گاه بیعت نکرد.[۳۵]
بنابر روایتی وقتی علی(ع) را تهدید کردند که اگر بیعت نکند گردنش زده خواهد شد، عباس عموی پیامبر برای نجات علی(ع) دست او را گرفت و بر دست ابوبکر کشید و آنان نیز علی(ع) را رها کردند،[۳۶] ولی بنابر نقل «الامامه و السیاسه» ابوبکر گفت علی را تا زمانی که فاطمه در کنار اوست، مجبور به بیعت نمی‌کند.[۳۷]

واکنش فاطمه(س)

پس از آنکه فرستادگان ابوبکر در نوبت اول برای بردن علی(ع) و همراهانش به خانه فاطمه آمدند، فاطمه(س) کنار در آمد و فرمود: «هیچ قومی سراغ ندارم که حضورشان بدتر از شما باشد؛ شما جنازه رسول خدا(ص) را در مقابل ما رها کردید و تصمیم خود [درباره خلافت] را گرفتید و نظر ما را نپرسیدید و حق ما را به ما واگذار نکردید.»[۳۸]

در نوبت چهارم که عمر برای بردن امام علی آمد، فاطمه(س) فریاد زد: ای پدر! ای رسول خدا! ما پس از تو از پسر خطاب و پسر ابوقحافه چه‌ها کشیدیم! عده‌ای از همراهان عمر با شنیدن این سخن متأثر شدند و برگشتند.[۳۹]

به گفته یعقوبی فاطمه خطاب به کسانی که به زور وارد خانه‌اش شده بودند گفت: به خدا سوگند اگر بیرون نروید، به سوی خدا فریادِ دادخواهی سر خواهم داد. با این سخن فاطمه همه کسانی که در خانه بودند بیرون رفتند.[۴۰] ابوبکر جوهری (درگذشت ۳۲۳ق) در کتاب «السقیفه و فدک» آورده است وقتی عمر، علی(ع) را به زور از خانه بیرون برد، فاطمه کنار درِ خانه آمد و خطاب به ابوبکر گفت: چه زود بر اهل بیت رسول خدا حمله‌ور شدید! به خدا سوگند با عمر سخن نخواهم گفت تا خدا را ملاقات کنم.[۴۱] در ادامه همین خبر آمده است ابوبکر بعدها نزد فاطمه(س) رفت و برای عمر شفاعت کرد و فاطمه از او راضی شد.[۴۲] با این حال بر پایه روایتی که در صحیح بخ