پاورپوینت کامل داوود بن کثیر رقی ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داوود بن کثیر رقی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داوود بن کثیر رقی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داوود بن کثیر رقی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ کنیه
۲ اقامت
۳ اصحاب ائمه

۳.۱ صاحب سر

۴ راویان
۵ وثاقت

۵.۱ دلائل توثیق کنندگان
۵.۲ رجالیان اهل‌سنت

۶ روایات

۶.۱ نمونه ای از روایات

۷ جایگاه علمی
۸ آثار
۹ پانویس
۱۰ منابع
۱۱ پیوند به بیرون

کنیه

نجاشی کنیه‌اش را ابوسلیمان و نام پدرش را کثیر مکنا به ابوخالد ذکر کرده است.[۱] هر چند بنا بر برخی روایات و منابع، ابوخالد یا ابوخلده کنی جد داوود بوده است.[۲] از این رو محمدتقی شوشتری، عنوان داوود بن ابی‌خالد در روایت کشّی[۳] را نسبت به جد و ابوکلده و ابوخالد را تصحیف ابوخالده دانسته است.[۴]

اقامت

داوود اهل رقّه در نزدیکی فرات بود.[۵] بنا بر گزارش ابن حزم دست‌کم مدتی در همین شهر مقیم بوده و شهرتش به رقّی به همین سبب است.[۶] ظاهراً مدتی در کوفه نیز مقیم بوده و از این‌رو به کوفی نیز ملقّب شده است.[۷]

روایاتش از امام صادق (ع) را احتمالا در مدت اقامت آن حضرت در عراق از او شنیده است. روایت ملاقات داوود بن زربی با امام صادق (ع)، که داوود رقی نیز حضور داشته،[۸] گواه این امر است.

اصحاب ائمه

داوود از اصحاب امام صادق(ع)، امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) بوده است.[۹] داوود از راویان نص بر امامت امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) نیز بوده است[۱۰] او در تشییع جناز اسماعیل فرزند امام صادق نیز حضور داشت و از کسانی است که به خواست امام صادق بر درگذشت اسماعیل و دفن او گواهی داد.[۱۱]

بنا بر روایتی او در زمان امامت امام رضا(ع) مدتی در زندان بوده است. در نامه‌ای به امام از ایشان خواسته که برایش دعا کند و امام نیز به نامه‌اش پاسخ داده است.[۱۲] همچنین بنا بر روایتی دیگر او از امام رضا دربار حدیثی منقول از امام باقر(ع) مبنی بر قائم بودن امام هفتم (ع) پرسیده و حضرت مراد امام باقر(ع) را توضیح داده است.[۱۳] او کمی پس از شهادت امام رضا(ع) درگذشت.[۱۴]

ابن حمزه به دیدار او با امام باقر(ع) تصریح کرده است.[۱۵] اما روایت او از امام باقر(ع) بعید به نظر می‌رسد.[۱۶] همچنین مقایس روایات او از امام باقر (ع)[۱۷] با روایات مشابه[۱۸] نشان می‌دهد که این روایات از امام صادق (ع) است.

صاحب سر

به گفت کرباسی داوود محرم اسرار امامان شیعه بوده و اوصافی از آنان را نقل کرده که برای مردم عادی قابل درک نیست.[۱۹] کشّی نقل کرده که امام صادق (ع) او را به رعایت تقیه در روایت از وی و بیان فضائل امیرالمومنین(ع) سفارش کرده است.[۲۰] به گفت برقی آن حضرت از داوود خواسته که اسرار اهل بیت (ع) را فاش نکند.[۲۱]

راویان

امام صادق (ع): بیشتر روایات داوود از حضرت است.[۲۲]
امام کاظم (ع)
امام رضا (ع)[۲۳]
ابوحمزه ثمالی
ابوعبیده حذّاء
عبدالله بن سنان
معاویه بن عمار دُهنی
معاویه بن وهب[۲۴]
یونس بن ظِبیان[۲۵] [۲۶]
همسرش رَباب که در شمار اصحاب امام صادق یاد شده است.[۲۷][۲۸]

افراد ذیل از داوود روایت کرده‌اند:

حسن بن محبوب
جعفر بن بشیر بجَلَی
عبدالرحمان بن کثیر هاشمی
محمد بن سنان
زکریا بن آدم
یونس بن عبدالرحمان
حسن بن علی فَضّال
حسن بن علی وَشّاء
اَبان بن عثمان اَحمَر
عبدالله بن جبله
ابن ابی عمیر
علی بن اَسباط[۲۹]
محمد فرزندش[۳۰]
محمد بن فضل خواهرزاده‌اش[۳۱]
ابوعبدالله حسین بن احمد مِنقَری تمیمی از غالیان[۳۲]که نجاشی به ضعف او تصریح کرده است.[۳۳]

وثاقت

درباره وثاقت یا عدم وثاقت داود بن کثیر بین رجالیان شیعه اختلاف است؛ گروهی وثاقت او را نپذیرفته‌اند؛ ابن غضائری با تعابیری همچون ضعیف و فاسد المذهب از او یاد کرده است[۳۴] نجاشی نیز او را بسیار ضعیف و یکی از منابع روایات غالیان معرفی کرده است.[۳۵] همچنین شهید ثانی[۳۶] و آیت الله خویی[۳۷] نیز توثیق او را نپذیرفته‌اند.

گروهی دیگر از رجالیان شیعه وثاقت داود بن کثیر را پذیرفته‌اند؛ کشی معتقد است که غلات روایاتی نامقبول به او نسبت داده‌اند.[۳۸] شیخ مفید از او در شمار خواص اصحاب امام کاظم (ع) نام برده[۳۹]، شیخ طوسی او را ثقه دانسته است.[۴۰] علامه حلی[۴۱]، محمدتقی شوشتری[۴۲] و محمدعلی موحد