توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اللهم ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اللهم ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اللهم ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

الله

برای مقالات مرتبط، اللّه (مفردات‌نهج‌البلاغه) را ببینید.

‌«الله» اسم است از برای ذات مستجمع جمیع صفات کمالیه بدون لحاظ و تعیین صفتی از صفات. الله برترین نام از نام‌های ذات مقدسی است که هستی صرف و جامع و مبداء همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است و چون آن ذات اقدس ‌ جامع همه اسمای حسنی و صفات نیکوست، گفته می‌شود: الله اسم ذاتی است که جامع همه کمالات است و گرنه اشتمال بر کمالات در معنای این کلمه مأخوذ نیست.

فهرست مندرجات

۱ – جامع اسمای خداوند
۲ – تعریف راغب
۳ – معنی واژه الله
۴ – اسم اعظم خدا
۵ – ساختار لفظی اللّه
۵.۱ – دیدگاه شهید مطهری
۵.۲ – دیدگاه شرق‌شناسان
۵.۳ – الله همان لاه
۵.۴ – الله همان الاله
۵.۵ – الله همان الاه
۶ – اصل در اشتقاق اله
۶.۱ – مشتق از اَلَه
۶.۲ – مشتق از وله
۶.۳ – مشتق از أَلَهَّه
۶.۴ – مشتق از الهت الی
۶.۵ – مشتق از اله الی
۶.۶ – مشتق از اَلِه
۶.۷ – مشتق از اَلَه یَلوهُ
۶.۸ – مشتق از اله فی الشی
۷ – ترکیب اللّهمّ
۸ – پانویس
۹ – منابع

۱ – جامع اسمای خداوند

ابن‌خالویه در اعراب ثلاثین سوره می‌گوید: «اِسْمٌ لا یَنْبَغِی اِلاّ لِلّهِ جَلَّ ثَنآؤُهُ»؛

[۱] ابن‌خالویه، اعراب ثلاثین سوره (سوره حمد.)

«اسمی است که سزاوار نیست مگر برای الله بلندمرتبه»
و در قول خدای تعالی: «هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیّاً؛

[۲] مریم/سوره۱۹، آیه۶۵.

آیا برای او همنامی می‌دانی؟» گفته شده است؛ یعنی آیا در مشرق و مغرب خشکی و دریا و کوه و هموار و هر مکان و هر جایی احدی را که اسم او الله باشد، غیر از او می‌شناسی؟ یعنی نخواهی شناخت.
پیرامون این اسم، که به‌تصریح بعضی «اسم اعظم» است و در اینکه مشتق است یا مشتق نیست و مطالب دیگر، علمای بزرگ ادب و لغت و فلسفه و عرفان بیانات و تحقیقات مهمی در کتاب‌های شرح اسماءالحسنی و کتاب‌های لغت و تفسیر و شرح ادعیه فرموده‌اند، که آوردن آن مباحث در این رساله خارج از ظرفیت آن است و اهل تحقیق و بررسی‌های عمیق را همان کتاب‌ها کافی و وافی است.
فقط در اینجا اجمالا می‌گوییم: «الله»، که از آن تعبیر به اسم جلاله می‌شود، دلالت دارد بر ذات جامع جمیع صفات کمال، مثل علم و قدرت و تفرّد و وحدت؛ بنابراین یک مسّمی ‌بیشتر نخواهد داشت و این دلالت بر تفاوت نمی‌کند و این لفظ مقدّس مشتق باشد یا غیرمشتق و دلالتش بر ذات احدیت به وضع تعیّنی باشد یا تعیینی. در هر صورت این لفظ دلالت بر آن ذات دارد و در لسان عربی بین اسمای حسنی، اسمی که به دلالت مطابقی این دلالت را داشته باشد، در نظر نیست مگر در مثل «هو» این ادّعا بشود.

۲ – تعریف راغب

راغب می‌گوید: اصل «الله»، اله است که همزه‌اش حذف شده و بر آن الف و لام تعریف وارد شده است و سپس مثل ابن‌خالویه به آیه شریفه «هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیّاً؛

[۳] مریم/سوره۱۹، آیه۶۵.

آیا برای او همنامی می‌دانی؟» (استشهاد نموده است.

[۴] راغب اصفهانی، ‌حسین بن محمد، مفردات، ص۸۲.

) و بنابر آنکه مشتق باشد، چنان‌که از بعضی روایات نیز استفاده می‌شود، در اینکه اصل «الله» اله بوده است، اختلافی نیست. هرچند در اینکه همزه آن حذف شده و به‌جای آن الف و لام آورده شده است، یا اینکه الف و لام بر آن داخل شده و الف اصلی آن حذف شده است. به‌ عبارت‌ دیگر: در اینکه الف و لام تعویض است و قیاسی است یا تعویض نیست و به غیرقیاس است، اختلاف است. چنان‌که در سرّ قرائت آن به قطع همزه و نکات دیگر، بحث‌های ادبی لطیفی بین علمای نحو و ادب مطرح شده است که علاقه‌مندان می‌توانند آنها را در کتاب‌های نحو و ادب مطالعه فرمایند.

۳ – معنی واژه الله

در زبان عرب و فرهنگ وحی، اله بر هر معبودی که عابدان در پیشگاهش خضوع کنند، اطلاق می شود؛ حق باشد یا باطل: (سوره نحل، آیه ۵۱)، «لا تتخذوا الهین اثنین؛

[۵] نحل/سوره۱۶،آیه۵۱

» (سوره فرقان، آیه ۴۳) «أرأیت من اتخذ الهه هواه؛

[۶] فرقان/سوره۲۵،آیه۴۳

(سوره انبیاء، آیه ۶۲)؛ «أأنت فعلت هذا بالهتنا؛

[۷] انبیاء/سوره۲۱،آیه۶۲

» اما الله بر اثر کثرت استعمال، علم (اسم خاص) ذات مقدس خداوند است که جامع همه صفات جلالی و جمالی است و جز بر او اطلاق نمی‌شود: (سوره حشر، آیه ۲۴) «هو الله الخالق الباری المصور له الأسماء الحسنی؛

[۸] حشر/سوره۵۹،آیه۲۴

» و از این‌رو لفظ جلاله (الله) موصوف همه اسمای حسنای خداوند از جمله الرحمن و الرحیم قرار می‌گیرد، ولی خود صفت هیچ اسمی واقع نمی‌شود و بر این اساس، گفته می‌شود: الله اسم ذات و دیگر اسم‌های خداوند نام‌های صفات اوست.

۴ – اسم اعظم خدا

در میان اسمای لفظی خدای سبحان اسم مبارک الله، اسم جامع و اعظم است و سایر اسمای الهی با واسطه یا بی‌واسطه، زیر پوشش این نام مقدس است؛ مثلا اسم شافی که از اسمای جزئیه است زیر پوشش ‌ رازق و رازق تحت پوشش خالق و خالق زیر پوشش قادر و قادر زیر پوشش اسم جامع و اعظم الله است.

[۹] جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، ج۱.

۵ – ساختار لفظی اللّه

قرآن‌ پژوهان راجع به اشتقاق این لفظ جلاله و این‌که اصل شکل لغوی آن چگونه بوده است، نظرها و دیدگاه‌های مختلفی را بیان کرده‌اند.

۵.۱ – دیدگاه شهید مطهری

استاد شهید مطهری درباره ریشه لغت “الله” چنین بیان می‌کنند:
“کلمه الله در اصل الاله بوده است و همزه آن به‌ خاطر کثرت استعمال حذف شده است

[۱۰] مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، ج۱، ص۸۰، انتشارات صدرا، چاپ دوازدهم، ۱۳۶۷ش.

و یا این‌ که احتمال قوی این است که اله و وله دو لهجه از یک لغت باشد یعنی اول وله بوده و بعد آن را به ‌صورت اله استعمال کرده ‌اند.

[۱۱] مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، ج۱، ص۸۲۸۲، انتشارات صدرا، چاپ دوازدهم، ۱۳۶۷ش.

۵.۲ – دیدگاه شرق‌شناسان

گروهی می‌گویند که الله گونه دیگر از الاهه‌ی سریانی (آرامی) است، این دیدگاه_ که فخررازی آن را در مفاتیح ‌الغیب

[۱۲] فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح‌ الغیب، ج۱، ص۱۴۸، چاپ دوم، دار احیاءالتراث‌ العربی، بیروت، ۱۴۱۷ ه.

نقل کرده و بعید دانسته _از جانب شرق‌شناسان تأیید شده و بیشتر مقبول این گروه است. مقاله “ونکن بلاک ماکدونالد” مستشرق انگلیسی درباره الله و مقاله او درباره کلمه اله

[۱۳] دایره‌المعارف الاسلامیه، مقاله “ونکن بلاک ماکدونالد” مستشرق انگلیسی درباره الله، ج۱، ص۳۰۲ – ۳۱۱.

[۱۴] دایره‌المعارف الاسلامیه، مقاله ونکن بلاک ماکدونالد مستشرق انگلیسی درباره الله، ج۳، ص۱۰۹۳-۱۹۰۴.

ماکدونالد در این دو مقاله سعی در اثبات آرامی یا عبری‌ بودن این واژه نموده است.

۵.۳ – الله همان لاه

واژه الله همان لاه است

[۱۵] فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح ‌الغیب، ج۱، ص۱۴۶.

که الف‌ و لام تعریف به خود گرفته است: ال+لاه => اللّه

[۱۶] فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح ‌الغیب، ج۱، ص۱۴۷.

۱ – تستر ۲ – علا و ارتفع: بلند و مرتفع و برتر از هرچیز و “تستر” یعنی از نظرها پوشیده و محجوب و آیه شریفه (سوره انعام، آیه ۱۰۳) «لاتدرکه الابصار و هو یدرک الابصار؛

[۱۷] انعام/سوره۶،آیه۱۰۳

»

۵.۴ – الله همان الاله

اللّه در اصل اَلاِله بوده است، که در تلفظ، تخفیف پذیرفته است: اَل + اِله => اللّه

۵.۵ – الله همان الاه

الله در اصل اِلاه بوده است، بعدها الف ‌و لام تعریف بر سر آن وارده شده و به شکل الالاه درآمده است سپس عرب‌ زبانان، همزه را به‌ علت ثقیل ‌بودن در تلفظ، حذف کرده‌اند و هنگامی که همزه از اول آن حذف شد، کسره آن را به لام تعریف دادند و به ‌صورت (اللاه) درآمد و بعد از آن لام تعریف را حرکت دادند. بنابراین وقتی دو لام متحرک در کنار هم قرار گرفتند، اولی را در دومی ادغام کردند تا این ‌که بعد از این تغییرات تبدیل به الله شد. چگونگی مراتب اشتقاق این نظریه و تغییرات آن را می‌توان به شکل ذیل به‌ طور خلاصه بیان کرد: اضافه کردن ال به واژه اِلاه، حذف همزه دوم این واژه، دادن حرکت کسره همزه محذوف به لام تعریف، ادغام دو تا لام
اِلاه —> اَلاِلاه—> اَللاه—> اَلِلاه—> الله
طبق این برداشت ریشه الله معنی وصفی دارد و در اصل مشتق از وله به معنای تحیر! است چرا که عقل ها در ذات اقدس او حیران‌اند و گاه نیز از ریشه الاهه به معنای عبادت دانسته‌اند و الاله را به معنی معبود که جامع جمیع اوصاف جلالی و کمالی و عاری از هر عیب و نقص وجودی است گرفته‌اند.

[۱۸] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات‌ القرآن‌ الکریم، ج ۱، ص۱۱۹، نشر بنگاه ترجمه، تهران، ۱۳۶۰ ش.

۶ – اصل در اشتقاق اله

از ریشه اله معانی متعددی در کتب لغت ذکر شده که از میان آنها معنی اله را می‌ توان یکی از آنها یا تمامی آنها دانست. در ذیل به نمونه‌ای از این معانی اشاره می ‌شود.

۶.۱ – مشتق از اَلَه

اَلَه، یَاله، اُلوهَه، اُلوهیّه: عبادت و پرستش کردن (کسی یا چیزی را).
اینکه اصل آن از «اَلَه» (به فتح فاء و عین) است که اسم جنس است بر هر معبودی که به حقّ یا باطل عبادت شود؛ اعم از اینکه پرستنده معبود باطل فقط آن را معبود بداند و به ربوبیت «الله» معتقد باشد، مثل بسیاری از مشرکین، یا اینکه به ربوبیت آن و اتّصافش به صفات کمالیه ربانی قائل باشد.
پس به‌عکس آنچه که فرقه گمراه وهابیت و ابن‌تیمیه و پیروانش گمان کرده‌اند که کلمه توحید فقط دلالت بر توحید الوهیت و نفی شرک در معبودیت دارد و نفی شرک در ربوبیت و اثبات توحید در ربوبیت از آن استفاده نمی‌شود. این کلمه طیبه بر نفی مطلق شرک برای حضرت احدیت دلالت دارد؛ زیرا شرک در الوهیت و معبودیت، همچنان‌که گاه به اعتقاد باطلی مثل عقیده به اینکه شیء وجود تنزیلی خدا در عبادت اوست، حاصل می‌شود. گاه هم به عقاید باطل دیگر مثلاً چیزی یا شخصی را در مثل امر خلق و رزق و اماته و احیا شریک خدا دانستن واقع می‌شود. پس وقتی گوینده این کلمه طیبه نفی هر معبود را نمود، چنان‌که نفی معبودی را که مشرک در عبادت به‌واسطه اعتقاد فاسدی آن را می‌پرستد، می‌نماید، م