توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابجد (حروف) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابجد (حروف) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابجد (حروف) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ابجد (حروف) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

اَبْجَد (ا، ب، ج، د)، ترکیب ۴ صامت نخست از صامتهای بیست و دوگان سامی ـ عربی که از باب اختصار بر ترتیب کهن الفبای عربی اطلاق شده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی ابجد
۱.۱ – نخستین الفبا
۱.۲ – تقسیم حروف ابجد
۱.۳ – ورود به زبان عربی
۱.۴ – حروف ابجد در تلمود
۱.۵ – فقدان حروف ابجد در کتیبه‌ها
۱.۶ – افزایش ارزش شمارشی حروف
۱.۷ – ریشه‌یابی نویسندگان مسلمان
۱.۷.۱ – بررسی این روایات
۱.۸ – اختلاف در ترتیب ابجدی شرقی و غربی
۱.۹ – ترکیبات دستگاه ابجدی
۲ – فهرست منابع
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معرفی ابجد

اَبْجَد (ا، ب، ج، د)، ترکیب ۴ صامت نخست از صامتهای بیست و دوگان سامی ـ عربی که از باب اختصار بر ترتیب کهن الفبای عربی اطلاق شده است.
از زمانی که در کنار خطهای شکل نگار (مصری) و الفباهای هجایی (میخی شرقی)، الفبایی مرکب از حروف صامت یافت شده، با ۲۲ حرف از حروف ابجد آشنا شده‌ایم.

۱.۱ – نخستین الفبا

اینک با توجه به کشفیات اخیر، شاید بتوان گفت که الفبای خط اوگاریتها (آثار رأس شَمْرَه در شمال سوریه ) نخستین الفبایی است که تاکنون شناخته شده است.
این کتیبه‌ها، به اواسط هزار ۲ق م متعلق است و نگارش آن‌ها به خط میخی شبیه است، اما الفبایی که از آن‌ها به دست می‌آید، نه بر هجا یا تصویر، بلکه براساس صامتها استوار است و همان ۲۲ حرفی است که در ۶ گروه اول از الفبای ابجدی گرد آمده است. همین الفبا را از سد ۱۲ق م در خطهای تازه‌تر فنیقی نیز می‌توان یافت (فوریه، ۱۷۲؛ رأس شمره، ۲۰۵؛ الفبای فنیقی).

۱.۲ – تقسیم حروف ابجد

این حروف بیست و دوگان فنیقی در زبان عربی (و شاید هم در عبری و سریانی) ظاهراً برای آسانی حفظ، به ۶ گروه تقسیم شده است: اَبْجَدْ، هَوَّزْ، حُطّی، کَلَمَنْ، سَعْفَصْ، قَرَشَتْ (در نحو تلفظ هریک از گروه‌ها، بحث بسیار شده است).
ترتیب این صامت‌ها بی‌گمان از زمانهای دور همین بوده است، زیرا در برخی نگارش‌های عبری کهن (مثلاً سفال نوشته‌های سامره در فلسطین )، بعضی از علائم، احتمالاً بر عدد دلالت داشته است و اگر به حرف ، ارزش عددی می‌دادند، ناچار ترتیب را نیز باید مراعات می‌کردند.

۱.۳ – ورود به زبان عربی

این الفبا از طریق زبانهای آرامی و عاقبت زبان و خط نَبَطی به عربی راه یافت، اما در دستگاه ابجدی فنیقی، بیش از ۲۲ صامت که در ۶ گروه جمع‌آوری شده‌اند، موجود نیست. از این‌رو بقی صامت‌ها را تا ۲۸ در گروه‌های ثَخِذْ و ضَظِغْ به آن دستگاه افزودند و آن‌ها را «روادف» خواندند.
اقوام غیرعربی که آن خط را به کار بردند و صامت‌های خاص زبان خود را نیز به آن افزودند، در دستگاه ابجدی هیچ تغییری ندادند و گروه‌ها و ارزش عددی آن‌ها را به همان صورت که از پیش مرسوم بود، به کار گرفتند یا حداکثر به صامت‌های خود همان ارزشی را که شکل مشابه آن‌ها در عربی داشت، دادند (مثلاً پ=ب).
در یونان باستان استفاده از حروف به جای اعداد رواج بسیار داشت و نخستین اثری که از آن دیده شده، در سکه‌هایی متعلق به ۱۳۵ق م بوده است.
به همین جهت برخی از محققان روش عبریان را تقلیدی از روش یونانی دانسته‌اند.
ارزش عددی این حروف بیست و دوگانه در عبری و عربی چنین است: ا=۱، ب=۲، ج=۳، د=۴، ه=۵، و=۶، ز=۷، ح=۸، ط=۹، ی=۱۰، ک=۲۰، ل=۳۰، م=۴۰، ن=۵۰، س=۶۰، ع=۷۰، ف=۸۰، ص=۹۰، ق=۱۰۰، ر=۲۰۰، ش=۳۰۰، ت=۴۰۰.

۱.۴ – حروف ابجد در تلمود

در تلمود ، برای اعداد بالاتر از ۴۰۰، از حروف ترکیبی استفاده شده: ۵۰۰=ت ق، ۹۰۰=ت ت ق، و جز آن. ۱۰۰۰ را نیز به وسیل الف و عامت کوچکی بر روی آن نمایش می‌دادند.
اما اعراب ۶ حرف خاص خود را که به دستگاه ابجدی افزوده بودند، به عدد تبدیل کردند: ث=۵۰۰، خ=۶۰۰، ذ=۷۰۰، ض=۸۰۰، ظ=۹۰۰، غ=۱۰۰۰.

۱.۵ – فقدان حروف ابجد در کتیبه‌ها

در زبان عربی، استفاده از ارزش عددی حروف، با اقتباس آن حروف از خط نبطی همراه نبود و اصولاً این روش در کتیبه‌های کهن، آنچنانکه گاه تصور می‌رفت، رواج نداشت.
در کتیبه‌هایی که از زبانهای سامی در دست است، هر گروه برای امرِ شمارش، روش خاص خود را داشت.

[۱] جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۸، ص۲۴۳ ،بیروت، ۱۹۷۸م.

در نوشته‌های آرامی ـ عربی که معمولاً در زمین تاریخ خط و زبان عربی بررسی می‌شود

[۲] آذرتاش آذرنوش، راههای نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان تازی، تهران، ۱۳۵۴ش.

و برخی تاریخ نیز دارد، ملاحظه می‌شود که در ثبت تاریخها، هیچ‌گاه از حروف ابجد استفاده نشده است (فوریه، ۲۴۶, ۲۴۸, ۲۵۰, ۲۵۲, ۲۵۳).

[۳] رژی بلاشر، تاریخ ادبیات عرب، ترجم آذرتاش آذرنوش، تهران، ۱۳۶۳ش، ص ۸۹ ،ص ۹۴.

مثلاً رقم ۳۰۴ در یکی از کتیبه‌های نبطی (فوریه، ۲۵۲) چنین نمایش داده شده است: ||| ||||. پس از آن نیز حدود ۱۵۲ق/۷۶۹م، ارقام سانسکریت وارد زبان عربی شد (EI2، ذیل حساب الغبار). بنابراین می‌توان گفت شماره‌های حرفی هرگز رواج عام نداشته است و از دیرباز به مواردی شبیه به موارد سده‌های بعد منحصر بوده است.
به احتمال بسیار، در آغاز اسلام از سریانی و یا عبری تقلید شده است.

۱.۶ – افزایش ارزش شمارشی حروف

اندک اندک ارزش شمارشی حروف، خارج از علم حساب، کاربرد گسترده‌تری یافت و به دست پیشگویان و جادوگران و منجمان افتاد و حتی فرقه‌های حروفیه (ه م) از آن بهره‌های عرفانی و جادویی می‌ب