توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه های قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه های قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه های قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

آیه

برای دیگر کاربردها، آیه (ابهام‌زدایی) را ببینید.

‌آیه در دو معنا به کار رفته است:
۱. فرازهاى قرآن که با نشانه‌هاى خاصى از هم تفکیک شده است. از آیه به این معنا در باب‌های طهارت و صلات سخن گفته شده است.
۲. رخداد طبیعی غیر عادی اعم از آسمانی و زمینی (نشان). از آیه به این معنا در باب صلات سخن رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – ریشه
۲ – ورود به زبان عربی
۲.۱ – واژه کهن سامی
۲.۲ – سنت‌های ادبی عرب
۲.۲.۱ – نشانه‌های منزلگه
۲.۲.۲ – نشانه امر غیرعادی
۲.۲.۳ – نشان خشم
۳ – لغت شناسی
۳.۱ – اشتقاق
۳.۲ – ریشه
۳.۳ – ریشه فعلی
۳.۴ – جمع
۴ – معانی قرآنی
۴.۱ – پدیده‌های عالم
۴.۲ – معجزات
۴.۳ – دلیل خداشناسی و معاد
۴.۴ – اشیا چشم‌گیر
۴.۵ – معانی تبعی
۵ – اسامی آیات خاص
۶ – آیات قرآن
۶.۱ – تعریف
۶.۲ – تعداد
۶.۳ – اقسام
۷ – روابط آیات‌ قرآن با یکدیگر
۷.۱ – سیوطی
۷.۲ – فخرالدین رازی
۷.۳ – محمد بن ابراهیم
۷.۴ – عزالدین بن عبدالسلام
۷.۵ – ولی‌الدین ملّوی‌
۷.۶ – تحلیل
۸ – روابط سور قرآن با یکدیگر
۸.۱ – مفسران
۸.۲ – کتب تألیف شده
۹ – احکام آیات قرآن
۹.۱ – اقسام
۹.۲ – تکرار آیه در نماز
۹.۳ – ترتیب و موالات در قرائت
۹.۴ – نماز جمعه
۹.۵ – جنب و حائض و نفساء
۹.۶ – مستحبات هنگام قرائت
۹.۷ – نمازهای مستحبی
۹.۸ – موارد استحباب قرائت
۱۰ – نماز آیات
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – ریشه

آیه‌ از واژه‌های‌ بسیار کهن‌ سامی‌ است‌. در فنیقی‌، AT در آرامی‌ کتاب‌ مقدس‌ AT (سفر دانیال‌، ۳:۳۳)، آرامی‌، ATA عبری‌، OT سریانی‌ ATA و جمع‌ آن‌، OTOT و حتی‌ در مندایی‌ OTA آمده‌ است‌.

۲ – ورود به زبان عربی

تحول‌ معنایی‌ کلمه‌، همان‌ است‌ که‌ در عربی‌ ملاحظه‌ می‌شود: نخست‌ بر نشانه‌های‌ مادی‌ و ملموس‌ اطلاق‌ شد و سپس‌ بر پدیده‌های‌ طبیعی‌ و آثاری‌ که‌ بر قدرت‌ الهی‌ دلالت‌ دارد. همه این‌ معانی‌ بارها در عهد عتیق‌ به‌ کار رفته‌ است‌.

۲.۱ – واژه کهن سامی

جفری‌ می‌کوشد ثابت‌ کند که‌ این‌ کلمه‌ از طریق‌ مسیحیان‌ سریانی‌ به‌ عربی‌ راه‌ یافته‌ است‌: بلاشر می‌پندارد که‌ اعراب‌، واژه‌ را از عبری‌ وام‌ گرفته‌اند نه‌ از سریانی‌.
احتمالاً شباهت‌ معانی‌ گوناگون‌ کلمه‌ در عربی‌ و آن‌ دو زبان‌ دیگر، محققان‌ را به‌ چنین‌ نتیجه‌ای‌ کشانده‌ است‌، اما بعید نیست‌ که‌ این‌ لفظ، از واژگان‌ مشترک‌ و کهن‌ سامی‌ برخاسته‌ و بدون‌ رابطه‌ای‌ مستقیم‌ با عبری‌ و سریانی‌، در لهجه‌های‌ کهن‌ جزیره العرب‌ به‌ کار رفته‌ باشد.
علت‌ این‌ گمان‌ آن‌ است‌ که‌ اولاً تحول‌ حرف‌ ث‌ (در لفظ عبری‌) به‌ یاء (در لفظ عربی‌) – اگر چه‌ عموماً بعید نیست‌ – نمی‌تواند ناگهانی‌ و بدون‌ مقدمه‌ صورت‌ گرفته‌ باشد، و ما را از چنین‌ تحولی‌ آگاهی‌ نیست‌.

۲.۲ – سنت‌های ادبی عرب

از سوی‌ دیگر معنای‌ اصلی‌ کلمات عربی‌، به‌ کهن‌ترین‌ جوانب‌ زندگی‌ بدوی‌ و اصیل‌ترین‌ سنت‌های‌ ادبی‌ عرب‌ تعلق‌ دارد:

۲.۲.۱ – نشانه‌های منزلگه

نشانه‌هایی‌ را که‌ از منزل‌گاه‌ قبیله‌ در بیابان‌ به‌ جای‌ مانده‌، آیه‌ می‌خوانند، و می‌دانیم‌ که‌ وصف‌ منزلگه‌ قبیله معشوق‌، مشهورترین‌ مضمون‌ در «نسیب‌» قصاید جاهلی‌ است‌، و میان‌ این‌ معنی‌ و معانی‌ دینی‌ هم‌ که‌ پژوهش‌گران‌ ذکر کرده‌اند تشابهی‌ نیست‌.
در این‌ مورد، تنها چنین‌ می‌توان‌ پنداشت‌ که‌ در زمان‌های‌ متأخرتر، به‌ تقلید از مسیحیان‌ و یهودیان‌ جزیره العرب‌، معانی‌ ثانوی‌ تازه‌ای‌ بر دوش‌ کلمه‌ بار شده‌ است‌، متأسفانه‌ لغت‌ نویسان‌، همه‌ به‌ شواهدی‌ که‌ تا قرن‌ ۴ق‌/۱۰م‌ در معجم‌ ابن فارس‌ گرد آمده‌ است‌ بسنده‌ کرده‌اند و طی‌ هزار سال‌ بعد، شاهد جدیدی‌ بر آن‌ها نیفروده‌اند (مجموعاً ۴ بیت‌ برای‌ لفظ آیه‌ و ۷ بیت‌ برای‌ مشتقات‌ فعلی‌ آن‌. برخی‌ از این‌ ابیات‌ نیز متعلق‌ به‌ بعد از اسلام‌ است‌).
اما پیداست‌ که‌ استعمال‌ کلمه‌ در عصر جاهلی‌ رایج‌تر از آن‌ بوده‌ که‌ کتاب‌های‌ لغت‌ نشان‌ می‌دهند؛ شواهد تازه‌ای‌ که‌ می‌شناسیم‌ عبارتند از عدی‌ بن زید.

[۱] لویس‌ شیخو، شعراء النصرانیه قبل‌ الاسلام‌، ج۱، ص۴۴۴، بیروت‌، دارالمشرق‌.

عبید،

[۲] لویس‌ شیخو، شعراء النصرانیه قبل‌ الاسلام‌، ج۱، ص۶۱۲، بیروت‌، دارالمشرق‌.

امرؤالقیس‌،

[۳] لویس‌ شیخو، شعراء النصرانیه قبل‌ الاسلام‌، ج۱، ص۶۶، بیروت‌، دارالمشرق‌.

حارث‌ بن حلزه،

[۴] دوبار، لویس‌ شیخو، ج۱، ص۴۱۹، شعراء النصرانیه قبل‌ الاسلام‌، بیروت‌، دارالمشرق‌.

نابغه‌،

[۵] النابغه الذبیانی‌، دیوان‌، ج۱، ص‌ ۷۹، بیروت‌، ۱۳۸۴ق‌/۱۹۶۴م‌.

[۶] النابغه الذبیانی‌، دیوان‌، ج۱، ص‌۱۲۷، بیروت‌، ۱۳۸۴ق‌/۱۹۶۴م‌.

عروه بن الورد.

[۷] عروه بن الورد، دیوان‌، ج۱، ص‌ ۱۷، بیروت‌، ۱۹۸۰م‌.

معنای‌ کلمه آیه‌ در شعر همه این‌ شاعران‌ به‌ جز عروه، همان‌ «نشان‌ منزل‌گه‌ یار» یعنی‌ معنای‌ اصیل‌ کلمه‌ است‌.
شواهد، به‌ ترتیب‌ نام‌های‌ فوق‌، عبارتند از ماتَبِیْن‌ُ الَعْین‌ُ مِن‌ْ آیاتِها غَیْرَ؛ یُعْفّی‌ِ آیَهُ مَرُّالسنین‌؛ عَفَت‌ْ آیاتُه‌ْ؛ آیاته‌ُ کَمَهارِق‌ الفُرْس‌ِ؛ آیهِ الدَعْس‌ِ؛ تَوَهَّمْت‌ُ آیات؛ نیز شاهد جوهری‌ و ابن منظور؛ لم‌ یُبْق‌ هذا الدَّهْرُ من‌ آیائه‌.
در همه این‌ شواهد آیه، آیات‌، آیاء به‌ معنی‌ آثار منزل‌گاهی‌ است‌ که‌ زمان‌ اندک‌ اندک‌ آن‌ را نابود می‌کند.
متأسفانه‌ هیچ‌ شاهدی‌ برای‌ این‌ کلمه‌، در معنای‌ نشان‌ سر راه‌ که‌ در عبری‌ موجود است‌، یافت‌ نشد و کتاب‌های‌ لغت‌ نیز تنها به‌ ذکر این‌ معنی‌ بسنده‌ کرده‌ و شاهدی‌ نیاورده‌اند. از این‌ رو بعید نیست‌ که‌ لغت‌ نویسان‌ این‌ معنی‌ را به‌ قرینه‌ دریافته‌ باشند، نه‌ در استعمال‌ عرب‌.
در این‌ زمان‌ آیه‌ احتمالاً به‌ معنی‌ عَلَم‌ و رایت‌ نیز به‌ کار می‌رفته‌ است‌، شاهد ابن منظور: خرجنا من‌ النَقْبین‌… بآیاتنا و همین‌ ترکیب‌ در شعر بُرج‌ بن مُسْهِر

[۸] احمد ابن ‌فارس‌، معجم‌ مقاییس‌ اللغه، ذیل ای.

[۹] اسماعیل‌ جوهری‌، صحاح‌ اللغه، ذیل ای.

شاید به‌ عَلَم‌ها و رایت‌هایی‌ اشاره‌ دارد که‌ مردان‌ قبیله‌ با خود به‌ جنگ‌ می‌برده‌اند، اما همه لغت‌ شناسان‌ به‌ تقلید از خلیل‌ بن احمد، آیات‌ را در شعر ابن مسهر، به‌ «جماعت‌» مردم‌ تفسیر کرده‌اند.
شاید در پرتو همین‌ تفسیر، بعدها این‌ کلمه‌ به‌ مجموعه‌ای‌ از کلمات‌ و حروف‌ نیز اطلاق‌ شده‌ است‌.

۲.۲.۲ – نشانه امر غیرعادی

دومین‌ معنای‌ آیه‌ که‌ «نشان‌ یک‌ امر غیر مادی‌» است‌ نیز در شعر جاهلی‌ به‌ کار رفته‌ است‌.
عبید: آیهُ الاعراض‌ِ، و یا به‌ صورت‌ اضافه‌ به‌ فعل‌: بآیه تقدِمون‌َ، و یا در شعر عمرو بن صعق‌: بآیهِ ماتُحِبُون‌ (رجوع کنید به شاهدهای ابن منظور

[۱۰] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

)

۲.۲.۳ – نشان خشم

گویی‌ این‌ معنای‌ اخیر است‌ که‌ پس‌ از تحول‌، در معنی‌ تازه‌تری‌ که‌ همانا نشان‌ خشم‌ و تهدید و انذار است‌، به‌ کار گرفته‌ شده‌: نابغه: مَن‌ْ مُبْلِغ‌ٌ عَمرو بن هند½ آیه،

[۱۱] النابغه الذبیانی‌، دیوان‌، ج۱، ص‌ ۱۲۷، بیروت‌، ۱۳۸۴ق‌/۱۹۶۴م‌.

عروه: أبلِغ‌ْ بِآیِه ما.

[۱۲] عروه بن الورد، دیوان‌، ج۱، ص‌ ۱۷، بیروت‌، ۱۹۸۰م‌.

لفظ آیه‌ که‌ معنای‌ جاهلی‌ آن‌ تقریباً به‌ همین‌ ۳ مفهوم‌ منحصر است‌، همین‌ که‌ وارد قرآن‌ می‌شود، ده‌ها معنی‌ تازه‌ می‌یابد که‌ مفسران‌ به‌ آن‌ها اشاره‌ کرده‌اند.

۳ – لغت شناسی

۳.۱ – اشتقاق

چنان‌که‌ ملاحظه‌ می‌شود، آیه‌ از یک‌ همزه آغازی‌ (حمله صوتی‌)، یک‌ مصوت‌ طویل‌ و یک‌ نیم‌ مصوت‌ ترکیب‌ یافته‌ است‌ که‌ در زبان‌ عربی‌ بسیار نادر است‌.
همین‌ امر لغت‌ شناسان‌ را که‌ پیوسته‌ در صدد یافتن‌ اشتقاق‌ کلمه‌ از یک‌ فعل‌ ثلاثیند، به‌ راه‌های‌ گوناگون‌ و بی‌ سرانجام‌ کشانده‌ است‌: ایشان‌ نخست‌ می‌بایست‌ ۳ حرف‌ اصلی‌ کلمه‌ را می‌یافتند و برای‌ این‌ کار، اجباراً ۲ راه‌ موجود است‌: ۱. همزه‌ + نیم‌ مصوت‌ + نیم‌ مصوت‌؛ ۲. همزه‌ + همزه‌+ نیم‌ مصوت‌. حال‌ بر حسب‌ این‌که‌ نیم‌ مصوت‌ها واو باشند یا یاء)، Y) چند شکل‌ تازه‌ به‌ وجود می‌آید: أی‌ ی‌،

[۱۳] خلیل‌ بن احمد، کتاب‌ العین‌، ج۸، ص۴۴۱، به‌ کوشش‌ مهدی‌ مخزومی‌ و ابراهیم‌ سامرایی‌، قم‌، ۱۴۰۵ق‌.

[۱۴] احمد ابن ‌فارس‌، معجم‌ مقاییس‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

[۱۵] حسین‌ راغب‌ اصفهانی‌، معجم‌ مفردات‌ الفاظ القرآن‌، ذیل‌ ای‌ ی‌.

[۱۶] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

أوی‌ (نظر سیبویه‌ که‌ مورد تأیید ابن فارس‌،

[۱۷] احمد ابن ‌فارس‌، معجم‌ مقاییس‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

جوهری‌،

[۱۸] اسماعیل‌ جوهری‌، صحاح‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

راغب‌،

[۱۹] حسین‌ راغب‌ اصفهانی‌، معجم‌ مفردات‌ الفاظ القرآن‌، ذیل‌ ای‌ ی‌.

فیروزآبادی‌

[۲۰] محمد فیروزآبادی‌، القاموس‌ المحیط، ذیل‌ ای‌ ا.

و ابن منظور

[۲۱] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

است‌)، أ اُ ی‌، (مورد توجه ابن فارس

[۲۲] احمد ابن ‌فارس‌، معجم‌ مقاییس‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

) و أی‌ (ابن دُرید

[۲۳] ابن درید، جمهره اللغه، ج۱، ص۱۹۲.

آیه‌ را ذیل‌ این‌ ریشه‌ آورده‌ و به‌ اصل‌ دیگری‌ اشاره‌ نکرده‌ است‌).
===!==

۱ – ریشه

=
سپس‌، چون‌ درباره ریشه کلمه‌ اظهار نظر شد، به‌ یافتن‌ وزن‌ آن‌ می‌پردازند: آیا هم‌ وزن‌ فَعْلَه (أیَیَه یا أویَه) است‌ که‌ پس‌ از ادغام‌ نیم‌ مصوت‌ اول‌ در همزه آغازی‌، آیه‌ شده‌،

[۲۴] خلیل‌ بن احمد، کتاب‌ العین‌، ج۸، ص۴۴۱، به‌ کوشش‌ مهدی‌ مخزومی‌ و ابراهیم‌ سامرایی‌، قم‌، ۱۴۰۵ق‌.

[۲۵] زبیدی‌، تاج‌ العروس‌، ذیل‌ ای‌ ی‌ ه.

یا به‌ قول‌ فراء

[۲۶] اسماعیل‌ جوهری‌، صحاح‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

و کسایی‌،

[۲۷] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

فاعِلَه (ءاییه) است‌ که‌ یای‌ دوم‌ آن‌ از باب‌ تخفیف‌ حذف‌ شده‌، و یا فَعْلَه‌ (أَیَیه = أَیَه).

[۲۸] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

پس‌ از آن‌ هر یک‌ از دانشمندان‌، برای‌ تأیید نظر خود، شکل‌های‌ مُصَغَر و جمع‌ و صفت‌ نسبی‌ کلمه‌ را ذکر می‌کنند.
در این‌ میان‌ حتی‌ به‌ شکل‌ غریب‌ اُوَوی‌َ اشاره‌ شده‌ که‌ گویا وجود خارجی‌ هم‌ نداشته‌ است‌، اما جوهری‌

[۲۹] اسماعیل‌ جوهری‌، صحاح‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

آن‌ را به‌ سیبویه‌ نسبت‌ داده‌، و سپس‌ ابن بَرّی‌ بر او خرده‌ می‌گیرد و می‌گوید: سیبویه‌ چنین‌ چیزی‌ ندارد و این‌ وجه‌ از ساخته‌های‌ جوهری‌ است‌.

[۳۰] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

۳.۳ – ریشه فعلی

علاوه‌ بر این‌ لازم‌ است‌ ریشه فعلی‌ کلمه‌ نیز بررسی‌ شود، از این‌ رو چندین‌ فعل‌ و چندین‌ شاهد شعری‌ در کتاب‌های‌ لغت‌ آمده‌ است‌ که‌ معنای‌ آن‌ها از معنای‌ آیه‌ = علامت‌، به‌ دور نیست‌: تَأیَّا (با حرف‌ اضافه ب): در جایی‌ ماندن‌، آهنگ‌ چیزی‌ کردن‌؛ تَأَیَّافی‌: در کاری‌ نگریستن‌.

[۳۱] ابن درید، جمهره اللغه، ج۱، ص۱۹۲.

همین‌ باب‌ و همین‌ معنی‌ را ابن فارس‌

[۳۲] احمد ابن ‌فارس‌، معجم‌ مقاییس‌ اللغه، ذیل‌ ای‌ ی‌.

نیز آورده‌ است‌، اما معنی‌ «انتظار چیزی‌ داشتن‌» را بر آن‌ افزوده‌ و شاهدی‌ از لبید در تأیید آن‌ آورده‌ است‌.
علاوه‌ بر این‌، وی‌ باب‌ تفاعل‌ را از همین‌ فعل‌ ذکر کرده‌ می‌گوید: تآیَیْت‌ُ، یعنی‌ آهنگ‌ کسی‌ یا چیزی‌ کردن‌. وی‌ شاهدی‌ بی‌ نام‌ نیز در تأیید کلام‌ خود آورده‌ است‌.
فعل‌ ثلاثی‌ مجرد آن‌، یعنی‌ أَیَّا به‌ معنی‌ نشان‌ گذاردن‌ که‌ ابن منظور

[۳۳] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

(بدون‌ شاهد) آورده‌، ظاهراً در آثار کهن‌تر و از جمله‌ در شعر جاهلی‌ موجود نیست‌.
اگر آیه‌ – چنان‌که‌ گذشت‌ – به‌ معنای‌ نشان‌ سر راه‌ نیامده‌ باشد، دیگر دلیلی‌ ندارد که‌ فعلی‌ به‌ معنای‌ نشان‌ گذاردن‌ از آن‌ اخذ شده‌ باشد.

۳.۴ – جمع

در جمع‌ کلمه‌، علاوه‌ بر آی‌ و آیات‌، شکل‌ آیاء نیز یک‌ بار در شعر آمده‌

[۳۴] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

[۳۵] اسماعیل‌ جوهری‌، صحاح‌ اللغه، ، ذیل‌ ای‌ ی‌.

که‌ برخی‌ جمع‌ الجمع‌ پنداشته‌ به‌ شاذ بودن‌ آن‌ اشاره‌ کرده‌اند.
مجموعه مباحث‌ دانشمندان‌ لغت‌ شناس‌، نخست‌ در ابن منظور

[۳۶] ابن منظور، لسان العرب، ذیل‌ ای‌ ی‌.

و سپس‌ در زبیدی‌

[۳۷] زبیدی‌، تاج‌ العروس‌، ذیل‌ ای‌ ی‌.

و از آن‌ پس‌ در همه قاموس‌های‌ بزرگ‌ جمع‌ آوری‌ شده‌ است‌. لِیْن‌ نیز همه این‌ اقوال‌ را جمع‌ و ترجمه‌ کرده‌ ذیل‌ آیه‌ آورده‌ است‌.

۴ – معانی قرآنی

واژه آیه‌ به‌ صورت‌ مفرد و تثنیه‌ (آیتین‌) و جمع‌ (آیات‌) روی‌ هم‌ ۳۸۲ بار در قرآن‌ به‌ کار رفته‌ است‌.

[۳۸] محمد فؤاد عبدالباقی‌، المعجم‌ المفهرس‌، ج۱، ص۱۰۳ـ۱۰۸، قاهره‌، ۱۳۶۴ق‌.

معنی‌ اصلی‌ آن‌ در این‌جا نیز نشان‌ و علامت‌ است‌.

۴.۱ – پدیده‌های عالم

در اصطلاح‌ قرآن‌، پدیده‌های‌ عالم‌ «آیه‌» خوانده‌ شده‌اند، زیرا همگی‌ نشان‌ و دلیل‌ بر عظمت‌ و قدرت‌ و علم‌ خدایند.

۴.۲ – معجزات

معجزات‌ پیامبران‌ قبلی‌ و پیامبر اسلام‌ (ص‌) نیز آیه‌ خوانده‌ شده‌ است‌، از آن‌ رو که‌ نشان‌ راست‌گویی‌ و صدق‌ رسالت‌ آنان‌ است‌؛ برای‌ مثال‌: رستاخیز نزدیک‌ شد و ماه‌ بشکافت‌. و اگر آیتی‌ ببینند، روی‌ برگردانند و گویند جادویی‌ پیوسته‌ است‌.

[۳۹] قمر/سوره۵۴، آیه۱-۲.

چنان‌که در مورد معجزه معروف موسی (علیه‌السلام ) ید بیضاء مى‌خوانیم: «و اضمم یدک الى جناحک تخرج بیضاء من غیر سوء آیه اخرى»؛ دستت را در گریبان تا زیر بغل فرو بر، به هنگامى که خارج مى شود سفیدى و درخشندگى بى‌عیب و نقصى دارد و این معجزه دیگر است.

[۴۰] طه/سوره۲۰، آیه۲۲.

۴.۳ – دلیل خداشناسی و معاد

به معنى دلیل و نشانه خداشناسی و یا معاد نیز آمده است ، چنان‌که مى‌خوانیم: «و جعلنا اللیل و النهار آیتین»؛ ما شب و روز را دو دلیل (براى شناسایى خدا) قرار دادیم.

[۴۱] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۲.

و در مورد استدلال براى معاد مى‌فرماید: «و من آیاته انک ترى الارض خاشعه فاذا انزلنا علیها الماء اهتزت و ربت ان الذى احیاها لمحیى الموتى انه على کل شى ء قدیر»؛ از نشانه‌هاى او این است که زمین را پژمرده و خاموش می‌بینى؛ اما هنگامى که آب (باران) بر آن فرو مى ریزیم به جنبش مى‌آید و گیاهان آن مى‌روید، همان کسى که زمین را زنده کرد مردگان را نیز زنده مى‌کند، او بر همه چیز قادر است.

[۴۲] فصلت/سوره۴۱، آیه۳۹.

۴.۴ – اشیا چشم‌گیر

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.