پاورپوینت کامل کوله پشتی;اتاق ضد بمب امام! ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوله پشتی;اتاق ضد بمب امام! ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوله پشتی;اتاق ضد بمب امام! ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوله پشتی;اتاق ضد بمب امام! ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

بازنشر یک گفت وگو با حاج سید احمد خمینی درباره دفاع مقدس

در تابستان سال ۱۳۷۰، مصادف با یازدهمین هفته دفاع مقدس، یادگار حضرت امام، مرحوم حاج سیداحمد خمینی در گفت وگویی با روزنامه جمهوری اسلامی به ذکر خاطراتی از حضرت امام پیرامون دفاع مقدس پرداخت. آنچه خواهید خواند متن این گفت وگوست.

جناب حجت الاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی! در آستانه یازدهمین سالگرد دفاع مقدس قرار گرفته ایم. خواهشمند است بفرمایید که جناب عالی چگونه از شروع تجاوز وحشیانه دشمن به میهن عزیزمان باخبر شدید و در آن هنگام در مورد سرنوشت جنگ و پایان آن چه احساسی داشتید؟

حاج احمد: بسم الله الرحمن الرحیم. به طور کلی وقتی جریانات انقلاب اسلامی ایران در پیش بود، یعنی همان زمانی که امام در پاریس تشریف داشتند، یکی از مسائلی که پیش بینی می شد این بود که اگر انقلاب پیروز شود، چه نوع خطراتی آن را تهدید می کند. ما معتقد بودیم که منافقین و چپی ها در داخل مسائلی به وجود می آورند. چون از اینجا (ایران) هم فردی که نامش را دقیقاً به خاطر ندارم به آنجا (فرانسه) آمد. او از ایادی شاه بود که بعد هم معلوم شد که عضو سازمان «سیا» است و مدتی هم رئیس دفتر شاهپور بختیار بود. او یک شماره تلفن به ما داد و گفت اگر با من کاری داشتید تماس بگیرید و آن شماره متعلق به تلفنی بود که در اتاق مجاور اتاق بختیار بود.

مسئله ای که مطرح شد این بود که امام حاضر نشدند با فرد مذکور ملاقات کنند. او این مسئله و یک سری از مسائل داخلی را به بنده گفت که ما خودمان هم همان طور حدس می زدیم. ایشان می گفت در ترکمن صحرا درگیری هست و در بلوچستان به نوعی دیگر و در قسمت های کردستان و حتی در جنوب جریاناتی با نام خلق عرب پدید آمده. ما علاوه بر اینکه این مسائل را حدس می زدیم، احتمال هم می دادیم که جنگی علیه انقلاب راه بیفتد. درست در بحران قضایای بعد از انقلاب بود که جریان جنگ پیش آمد. البته گزارش هایی مدتی پیش از شروع جنگ رسیده بود که نیروهای عراق در حال جابه جایی هستند.

بعد از اینکه عراق به ایران تجاوز کرد و چند فرودگاه را بمباران کرد، یعنی در همان ساعات اولیه شروع جنگ، از ستاد مشترک به بنده خبر رسید و من هم به خدمت حضرت امام رفتم و به وی خبر دادم. ایشان هیچ عکس العملی که ناشی از دستپاچگی باشد، نشان ندادند و به حرف من گوش کردند. آن موقع به قدری ما درگیر بودیم که فرصت زیادی نداشتیم. چون نمی دانستیم که، جنگ کوتاه است یا طولانی می شود. بیشتر تحلیل های روز اول ما این بود که یا این جنگ ظرف چند روز تمام می شود و یا یک جنگ طولانی و درازمدت می شود و این بستگی دارد به وضع داخلی کشور ما. یعنی اگر ما کنترلمان بر اوضاع بد باشد و آن ها بیایند و جاهایی را بگیرند که قهراًً جنگ تمام شده است، اما اگر برعکس باشد، ما باید برای یک جنگ تمام عیار آماده شویم. چون ما می دانستیم که آن ها مجهز به چه سلاح هایی هستند و ما خودمان چه داریم و ما از محل نگه داری خیلی از سلاح ها و مهمات خبر نداشتیم و شناخت زیادی نسبت به پادگان ها نداشتیم. چون کسانی که از این اوضاع مطلع بودند، غالباً از کشور فرار کرده بودند و آن عده ای هم که مانده بودند، دل خوشی از ما نداشتند که بخواهند بدون مسائلی این چیزها را به ما بگویند.

بدون تردید شما در طول دوران دفاع مقدس از همه کس به امام نزدیک تر بودید و از موضع گیری های ایشان در مقاطع مختلف جنگ خاطرات بسیاری دارید. لطفاً خاطره ای را از آن دوران تعریف کنید؟

حاج احمد: تلخ ترین خاطره ای که به یاد دارم، پذیرش قطعنامه و شیرین ترین خاطره مربوط به فتح خرمشهر است.

فتح خرمشهر زمانی اعلام شد که ساعت حدوداً چهار بعدازظهر بود و امام در حال قدم زدن بودند. امام هر روز سه مرتبه و هر مرتبه حدوداً نیم ساعت قدم می زدند و رادیو هم در دست شان بود. چون ما از قبل می دانستیم که رزمندگان اسلام در حال انجام این کار هستند و درگیری هم از شب قبل شروع شده بود که خیلی هم شدید بود.

امام در حال قدم زدن بودند که گوینده رادیو خبر آزادسازی خرمشهر را اعلام کرد. با شنیدن صدای گوینده، من به امام نگاه کردم و متوجه شدم که احساس خوبی به ایشان دست داد. البته در مجموع امام از مسائلی که خیلی تلخ بود، اوقات شان زیاد تلخ نمی شد و از مسائلی هم که شیرین بود، خیلی خوشحال نمی شد.

در مقابل مسائل خرمشهر، امام معتقد بودند که بهتر است جنگ تمام شود، اما بالاخره مسئولان جنگ گفتند که ما باید تا کنار شط العرب (اروند رود) برویم تا بتوانیم غرامت خودمان را از عراق بگیریم. امام اصلاً با این کار موافق نبودند و می گفتند اگر بناست که شما جنگ را ادامه بدهید، بدانید که اگر این جنگ با این وضعی که شما دارید ادامه یابد و شما موفق نشوید، دیگر این جنگ تمام شدنی نیست و ما باید این جنگ را تا نقطه ای خاص ادامه بدهیم و الآن هم که قضیه فتح خرمشهر پیش آمده بهترین موقع برای پایان جنگ است.

به جرئت می توان گفت از بزرگ ترین دستاوردهای دفاع مقدس، ارزش ها، روحیات و فرهنگ ارزشمند و گران قدری است که رزمندگان اسلام در صحنه های نبرد و میادین خون و شهادت به نمایش گذاشتند. از نگاه شما برای پاسداری از این ارزش ها و بهره گیری از آن ها در مقابله با تهاجم فرهنگی استکبار باید چه تدابیری اتخاذ شود؟

حاج احمد: مسئله ای که به ذهن می رسد این است که اگر جنگ نبود، این خطری را که ما دو یا سه سال پس از پایان جنگ با آن مواجه بودیم ممکن بود زودتر دچار شویم. یکی از اثرات بزرگ جنگ، تثبیت انقلاب بود؛ یعنی در سایه جنگ بود که انقلاب تثبیت شد و ضدانقلاب ها رانده شده و به دست نیروهای انقلاب از نظام کنار گذاشته شدند و روی هم رفته آنچه که مهم است همان تثبیت انقلاب است. من نمی گویم که اگر جنگ نبود انقلاب شکست می خورد، اما اگر جنگ نبود، بُعد فرهنگی و مکتبی بودن انقلاب ما در دنیا شناخته نمی شد. جنگ موجب شد که اکثر خبرهای دنیا در هشت سال جنگ در مورد ایران از رسانه های گروهی پخش می شد. قدرت انقلاب، تفکر امام، برخورد انقلاب با ارزش های ترسیم شده از سوی غرب و… در لابه لای جنگ به دنیا منتقل شد. وقتی این طور شد، در تمام دنیا نیروهای اسلامی و هسته