پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا;مانده تا برف زمین آب شود… ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا;مانده تا برف زمین آب شود… ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا;مانده تا برف زمین آب شود… ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا;مانده تا برف زمین آب شود… ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

اشاره

نبودیم… ولی شنیدیم که پدرها و مادرهایمان آرام و قرار نداشتند. در آن تاریکی،
نور را می دیدند و آسیمه سر، به سمت آن می دویدند. همه عجله داشتند ببینند آن طرف
سکه، چه جوری است. این طرف که همه جنگ بود و تبعیض و فساد و خفقان… منتظر صبح
بودند تا تاریخ، آن روی سکه را هم نشانشان دهد. پدرها و مادرهایمان، چه آرمان های
خوش رنگی داشتند که یک نفس تا فردا دویدند. تا فردایی که امروز شده. امروز باید از
دیروزشان بخوانیم که نبودیم رفیق! و چه حیف شد…

۲۶ دی

خبر به همین کوتاهی بود: «شاه فرار کرد.» آن روزها، کنترل امنیت کشور از دست
نیروهای رژیم و حتی حکومت نظامی خارج شده بود. همه ناظران سیاسی معتقد بودند که حل
بحران با حضور شاه، امکان پذیر نیست. سه روز بعد از تشکیل شورای سلطنت، محمدرضا
پهلوی، همراه همسر و خانواده خود، در حالی برای همیشه ایران را ترک می کرد که به
شدت می گریست. همان روزها بود که امام به شورای سلطنتی اخطار کرد که بی درنگ از
شورا کناره گیری کنند و وکلای غیرقانونی مجلس، دیگر حق ورود به مجلس را نداشتند.

۲۷ دی

امام پیام دادند: «فرار محمدرضا شاه که طلیعه پیروزی ملت و سرلوحه سعادت و دست
یافتن به آزادی و استقلال است را به شما ملت فداکار تبریک عرض می کنم.» …در ادامه
این پیام امام از مردم خواستند که تظاهرات پرشور خود را ادامه دهند و از قوای نظامی
و انتظامی خواستند که به مردم بپیوندند. اوضاع کم کم روبه راه می شد و مردم روحیه
عجیبی گرفته بودند.

۲۸ دی

شاپور بختیار در نامه ای به امام خمینی پیشنهاد کرد تا برای تغییر حکومت به یک رژیم
جمهوری، شورای سلطنت وقت به شورای حکومت ملی تغییر نام دهد. امام این طرح را رد
کردند. چون به فرض قبول پیشنهاد بختیار، گویی که امام، شورای سلطنت را به رسمیت
شناخته است. در این راستا، امام خمینی پیامی برای مردم ایران فرستاد که مراقب
توطئه های پنهانی دشمن برای ایجاد تفرقه باشند.

۲۹ دی

در این روز، مردم یکی از بزرگ ترین اجتماعات و راه پیمایی ها را راه انداختند. مردم
تاکید داشتند که آخرین بازمانده های رژیم پهلوی باید محاکمه شوند و جمهوری اسلامی
باید تأسیس شود. در نجف آباد، کرمانشاه، نهاوند، ارومیه و مسجد سلیمان، تظاهرات
مردم به صحنه ای خونین تبدیل شد. امام پیام دادند: «ان شاءالله به زودی به شما
می پیوندم تا در خدمت شما باشم و با همت شجاعانه شما به رفع مشکلات بپردازیم…»
مردم با این پیام انگار روحیه ای مضاعف پیدا کرده بودند. مصمم و امیدوار…

۳۰ دی

خبر، ناباورانه بین مردم پیچید؛ «امام قرار است برگردد.» شور عجیبی در بدنه کشور
ایجاد شده بود. همه درباره برگشت امام و کیفیت استقبال از ایشان حرف می زدند. از آن
طرف، بحران و تب شدیدی به جان باقیمانده های رژیم افتاده بود. خیلی ها همین امروز،
استعفا دادند و الفرار…

۱ بهمن

تیتر اول روزنامه ها: «امام خمینی تا چند روز دیگر به ایران باز خواهند گشت.» شمارش
معکوس شروع شده بود. بختیار برای فرار از تنش در کشور، ۱۶۲ زندانی سیاسی را آزاد
کرد تا نظر امام خمینی را به خود جلب کند. زندانیان با استقبال مردم روبه رو شدند.
در همین روز بسیاری از افسران نیروی هوایی، دست به تظاهرات برضد رژیم زدند. سید
جلال الدین تهرانی (رئیس شورای سلطنت) استعفا داد و این شورا را غیرقانونی خواند، و
به این ترتیب، شورای سیاست گذاری سلطنت منحل شد.

۳ بهمن

گروه های مختلف مردم برای استقبال از امام، اعلام آمادگی کردند. پنجاه هزار جوان
عاشق امام، مسئولیت حفاظت از جان امام و انتظامات مراسم را بر عهده گرفتند. بسیاری
از مردم شهرهای مختلف، به تهران آمدند تا در مراسم استقبال، مشارکت کنند. در همین
روز، چهار هزار افسر نیروی هوایی هم به پشتیبانی از مردم، دست به اعتصاب غذا زدند و
خواستار خروج مستشاران آمریکایی شدند. کنترل شهر قم از دست نظامیان رژیم خارج شد و
این شهر، به تصرف نیروهای انقلابی درآمد.

۴ بهمن

دولت بختیار از ترس ورود امام، همه فرودگاه های کشور را تعطیل اعلام کرد و به هیچ
یک از شرکت های هواپیمایی بین المللی، اجازه ورود به تهران را نداد. تعداد زیادی
تانک و زره پوش را نیز راهی فرودگاه مهرآباد کرد تا از ورود امام، جلوگیری کند.
بختیار که خشم مردم را دید دستور خود را لغو و اعلام کرد قصد دارد لایحه انحلال
ساواک را به مجلس ارائه دهد و به عبارتی می خواست خودش را در دل مردم جا کند.

۵و۶ بهمن

تظاهرات مردم اوج گرفته است. شعارهای جدید و درست و حسابی، سربازان و نیروهای نظامی
رژیم را کلافه کرده است. مردم تمام خواسته هایشان را در قالب شعار اعلام می کنند
خیابان ها از جمعیت معترض، خالی نمی شود. مردم، شعار می دهند و مأموران تیراندازی
می کنند.

۸ بهمن

حدود چهل نفر از روحانیان مبارز و انقلابی، در مسجد دانشگاه تهران تحصن کردند و شرط
خروج از این وضعیت را بازگشت امام خمینی به ایران، عنوان نمودند. حضرات ایات:
سیدمحمدحسین بهشتی، مرتضی مطهری، عطاءالله اشرفی اصفهانی، سیدمحمود طالقانی،
محمدجواد باهنر، سیدعلی خامنه ای، اکبر هاشمی رفسنجانی، محمد امامی کاشانی، محمد
یزدی، علی مشکینی، محمد صدوقی و… از جمله متحصنان بودند. مردم تهران دسته جمعی،
در حال حرکت به سوی دانشگاه تهران بودند که از بالای ساختمان ژاندارمری، آتش رگبار
به سویشان شروع می شود و بسیاری از مردم در همان جا به شکل فجیعی به شهادت می رسند.
این حرکت انعکاس جهانی داشت و خیلی از خبرگزاری ها، آن را مشابه کشتار هفده شهریور
دانستند.

۹ بهمن

خیابان های شهر، مثل صحنه جنگ های خونین شده بود. گروه های امداد به سرعت کار
می کردند و جوان ها خیابان ها را سنگربندی می کردند. مردمی که برای استقبال از امام
خمینی، به تهران آمده بودند در مساجد و خانه های شخصی پذیرایی می شدند و هزاران
خبرنگار از سراسر دنیا، وضعیت انقلاب رو به پیروزی ایران را گزارش می کردند.

از طرفی تحصن مردم و علما در دانشگاه تهران، دولت را به لغو ممنوعیت پرواز و
بازگشایی فرودگاه مجبور کرد. نزدیکان امام اعلام کردند که ۱۲ بهمن، ۹ صبح، فرودگاه
مهرآباد…

با باز شدن فرودگاه، هواپیماهای نظامی آمریکا، شروع به خارج کردن آمریکایی ها از
ایران کردند. تا روز چهاردهم بهمن، سی وپنج هزار نفر آمریکایی ها به کشورشان
بازگشتند.

۱۱ بهمن

آخرین رژه نمایشی نیروهای مسلح رژیم شاه، به منظور ترساندن مردم مسلمان ایران، در
خیابان های تهران انجام شد. البته در جریان این رژه، بسیاری از نظامیان ارتش به
مردم پیوستند و خبرگزاری های دنیا این لحظات را ثبت کردند. از آن جا که احتمال
می رفت باز برای جلوگیری از ورود امام توطئه ای در کار باشد، ایت الله گلپایگانی و
ایت الله مرعشی نجفی به جمع متحصنان دانشگاه تهران پیوستند.

۱۲ بهمن

«امام آمد»…

رئیس کمیته استقبال، ایت الله بهشتی بود. از شب قبل، ولوله عجیبی به