پاورپوینت کامل معنا گرایی تصنعی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنا گرایی تصنعی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنا گرایی تصنعی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنا گرایی تصنعی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

نقد یک فیلم معنا گرا

فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک اثر رضا میر کریمی کارگردان فیلم های
«زیر نور ماه»، و «اینجا چراغی روشن است»، به عنوان بهترین فیلم
جشنواره فجر، نظر بسیاری را به خود جلب کرد. همچنین این فیلم به
عنوان اثری معناگرا معرفی گردید. اما به نظر من، «خیلی دور، خیلی
نزدیک»، با همه ویژگی های خوب خود و با همه یکدستی و ارزش
کارگردانی و قدرت بصری خود فیلمی درجه یک نیست. این فیلم
سرمشق دیگری دارد. البته این فیلم مشکلات فیلم بهمن فرمان آرا ـ
خانه ای روی آب ـ را ندارد، زیرا اساساً ازدحام و شلوغی آن فیلم، به سبب
یک ساختار کولاژ گونه بود و روایت خطی میر کریمی، پراکندگی آن را
ندارد. در عوض قدرت تأثیرگذاری خانه ای روی آب، جهان زنده و همراه
با جزئیات فراوان آن و نیز شخصیت های ملموس تر فرمان آرا غیر قابل
چشم پوشی است. به نظر من، مشکل اصلی فیلم میرکریمی در چینش
تصنعی روایت است. فیلم به صورتی روشن، از همان ابتدا همه چیز را
کنار هم قرار می دهد، به گونه ای که باید به دست های یاری دهنده پسر
ختم شود. من مخالفتی با تجربه یک مرد تحصیل کرده مدرن ندارم که
بالاخره به فهمی نو دست می یابد، اما برای ساخت چنین پایانی، باید
نگاهی بسیار با طراوت و نو، و فضایی بسیار بدیع آفرید. میر کریمی
می خواهد با ابزارهای امتحان شده و درجه دو به یک فکر تکراری را
شکل دهد که این مسئله از بداعت فیلم می کاهد. میر کریمی با
کارگردانی خوب خود، اثری یک دست آفریده است و فکرهای زیبایی را
به کار برده تا تفکر همراه با پیش داوری و یقین خود را به مخاطبان
انتقال دهد.

پس از فراغت از تماشای فیلم، بعضی از من پرسیدند، فیلم چگونه
بود؟ به نظر من این فیلم از سرمشق «خانه ای روی آب» استفاده کرده و
همان فیلم را به صورت شسته رفته روایت کرده است. اگر چه رهایی از
اغتشاش نکته مثبتی است اما چیدگی وتصنع به وجود آورده است؛ جز
یکی دو مورد، هیچ روایت، شخصیت نگاه و شگردها و تمهیدات بصری
بدیعی در فیلم مشاهده نکردم و ندیده ام. البته در جمعی طرفدار فیلم
روبرت صافاریان مجید اسلامی، مانی حقیقی، امیر قادری و… احساس
تنهایی می کردم، اما اطمینان داشتم که داوری من در بر گیرنده دیدن و
در نظر گرفتن نکته هایی تازه است که دوستانم به آن توجهی نکردند.

به نظر من برای یک فیلم درجه یک، مهارت های حرفه ای و تعریف
سلیس داستان کافی نیست ؛ نگاه شما باید قدرت ابداع داشته باشد تا
اثری نو و شایسته لقب برترین بیافرینید. «خیلی دور خیلی نزدیک»
حتی طراوت «زیر نور ماه» را هم نداشت. در زیر نور ما کارگردان هنوز
گام های نخست مهارت و قدرت تکنیکی را بر می داشت، لیکن آن فیلم
دریچه ای به جهان نو، و شخصیت ها و کشمکش های تازه ای را پیش
روی ما می گشود که سرشار از زندگی و سرزندگی و صمیمت بود.البته زیر
نور ماه نیز در جاهایی که یکدستی را از دست می داد، برای مثال صحنه
زیر پل، دچار رقّت عاطفی و احساس گرایی می شد، با این همه جهان و
نگاه حاضر در آن به قدری تازه بود که می شد این لغزش ها را نادیده
گرفت. اما «خیلی دور خیلی نزدیک» همه این شالوده های ضروری برای
یک فیلم درجه یک بودن را از دست داده است.

فیلمنامه فیلم میرکریمی داستانی تکراری است؛ یک مرد متخصص،
مدرن، ناپایبند به ارزش های سنتی و بیگانه با آن، دارای یک زندگی و
فضای گذران گسسته از خانواده و همسر و سرگرم علم باوری و نیز
تفریحات شخصی خود، در آستانه عید نوروز، در حالی که زنش به سفر
کیش می رود، از بیماری لاعلاج فرزندش آگاه می شود. پسرش علاقه
زیادی به نجوم و ستاره شناسی دارد و حالا با دوستان انجمن
ستاره شناسی به کویر رفته است. پدر تلسکوپی را که می خواست، به
عنوان عیدی برای او خریده و حالا با خبر هولناکی مواجه شده که کاری از
دست او بر نمی آید. احساس ناتوانی او، نگرانی و رویارویی با بیماری، او را
به دنبال پسر، به کویر می کشاند. اما وقتی به محل اقامت پسر می رسد،
آنها رفته اند تا در جایی دیگر به رصد ستارگان بپردازند. پدر با موبایل با
پسر و نامزدش در تماس است. در اینجا با شاگرد خود که خانم دکتر
جوانی است، روبرو می شود. او زنی مذهبی و ساده است که مشغول
خدمت به مردم فقیر کویر است. این زن، پزشک مرفه را که با مرگ فرزند
عزیزش روبرو شده، به سوی نگاه و معرفت تازه ای می کشاند. زندگی
فداکارانه پزشک جوان و زندگی ساده مردم در او تحولی ایجاد می کند و
تنها شدن در کویر و عظمت هستی او را دگرگون می سازد. عظمت
آسمان تمثیلی از عظمت آفرینش و خُردی انسان است. در همین حال
اتومبیل او هم خراب می شود و او بی توجه، در توفان شن می خوابد و
وقتی بر می خیزد، زیر تلّی از شن دفن شده است. تلفن همراه هم از کار
افتاده است در این هنگام همه تکنولوژی و غرور دانشمندانه انسان
مدرن بی اعتبار می شود. دکتر در حال مرگ، ناگهان روزنه امیدی
می یابد. پسرش که از حرکت دکتر آگاه بود، نگران شده و به دنبالش آمده و
او را می یابد. دستان یاری دهنده پسر که شن ها را کنار می زند و از سمت
آسمان و سقف، راه نجات را با دستانش به سوی دکتر دراز می کند، همان
چیزی است که میر کریمی همه فیلم خود را در آن مسیر پیش پرده و به
اعتقاد من پایان آن قابل پیش بینی بوده است.

نکته ای که در «خیلی دور خیلی نزدیک» وجود دارد، ساختار روایی آن
است همه اجزای فیلم آن در خدمت مقاصد فیلمنامه حرکت می کنند و
کارگردانی به درستی و یکدستی از این عناصر استفاده می کند و داستان
جز در یک مورد، نیازی به مغبون کردن تماشاگر نمی یابد. دکتر ناگهان و
بی دلیل تصمیمی می گیرد که به تنهایی سفر کند، در حالی که راهنمای
محلی به او قول داده بود که صبح با او خواهد آمد. آنچه فیلمنامه نویس و
کارگردان در هسته مرکزی فیلم گرد آورده اند، ناتوانی انسان علم باور در
برابر مشیّت و اراده الهی و پی بردن دکتر عالم به معنایی دیگر از زندگی
و هستی است. به اعتقاد فیلم ساز، علم و رفاه مادی موجب سعادت
انسان نمی شود. انسان در برابر تقدیر ناتوان است و فقدان توجه او به
معنای ژرف هستی، او را در پرتگاه خودپرستی قر