پاورپوینت کامل شادی ها و باورهای آیینی روز طبیعت ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شادی ها و باورهای آیینی روز طبیعت ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شادی ها و باورهای آیینی روز طبیعت ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شادی ها و باورهای آیینی روز طبیعت ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمات آیین طبیعت یا سیزده بدر پس از تمام شدن دید و بازدیدهای عید نوروز، در روز طبیعت هر کس مهمان خود است. معمولاً مقداری غذا در شب قبل در خانه درست می کنند و با خود برمی دارند. فقط آش رشته را در دل طبیعت می پزند. ناهار ظهر سبزی پلو با کوکو و قورمه سبزی است. شب سیزده بدر تنورها داغ است و اجاق ها گرم. در روستاهای خراسان و یزد و خور، نان ضخیمی از آرد سمنو و کنجد به نام قلیف برای سیزده بدر درست می کنند. روز سیزده بدر دارای جایگاه خاص تاریخی در میان اهالی ایران زمین بوده است. تا آن جا که در زمینه ی تبارشناسی سیزده بدر باید به اساطیر قدیمی بر جای مانده در ایران رجوع کرد. برخی چنین نقل می کنند که جمشید شاه پیشدادی روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم، خیمه و خرگاه برپا می کند و بار عام می دهد و چندین سال متوالی این کار را انجام می دهد که در نتیجه ی آن این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و آیین در می آید و ایرانیان از آن پس سیزده بدر را بیرون از خانه در کنار چشمه سارها و دامن طبیعت برگزار می کنند. بسیاری از مراسمی که در جشن سیزده در ایران برگزار می شوند، معانی اساطیری و تمثیلی دارند. شادی و خنده در این روز، به معنی فرو ریختن اندیشه های تیره و پلیدی است و روبوسی، نماد آشتی و به منزله ی تزکیه است. خوردن غذا در دشت، نشانه ی فدیه ی گوسفند بریان است که در اوستا آمده و به آب افکندن سبزه های تازه رسته، نشانه ی دادن فدیه به ایزد آب یا ناهید و گره زدن سبزه، برای باز شدن بخت، تمثیلی از پیوند زن و مرد برای تسلسل نسل ها است. رسم مسابقات برد و باختی، به ویژه اسب دوانی، یادآور کشمکش ایزد باران و دیو خشک سالی است. بنابر اساطیر ایرانی، عمر جهان هستی دوازده هزار سال است و پس از انقضای این مدت، با ظهور سوشیانت، پیروزی اهورامزدا و ریشه کن شدن اهریمن مسلم می شود. شاید نخستین دوازده روز جشن، نشانه ی زایش انسان ها، و روز سیزدهم، تمثیلی از هزاره ی سیزدهم و آغاز رهایی از جهان مادی است. باورهایی در خصوص نحسی عدد سیزده در مورد روز و عدد سیزده دو اعتقاد متضاد وجود دارد. برخی این روز را نحس دانسته، برای رفع بلا به دامان طبیعت پناه می بردند و برخی دیگر این روز را خجسته پنداشته و برای گذراندن بهتر این روز، از طبیعت یاری می جستند. دانشمندان به فرخنده بودن این روز بیش تر اشاره کرده اند تا نحس بودن آن؛ بلکه قریب به اتفاق، روز سیزده نوروز را بسیار مسعود و فرخنده دانسته اند. اگر درباره ی نیکویی و فرخنده بودن روز سیزدهم نوروز بیش تر بررسی شود، درمی یابیم که این موضوع بسیار معقول و مستند به سوابق تاریخی است. سیزدهم هر ماه شمسی که «تیر» روز نامیده می شود مربوط به فرشته ی بزرگ و ارجمندی است که «تیر» نام دارد و در پهلوی آن را «تیشتر» می گویند. ایرانیان قدیم پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ای است به باغ و صحرا می رفتند و شادی می کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره ی نوروز را به پایان می رسانیدند. عده ای نیز معتقدند «در سیزدهم ماه «توت» مصری اتفاق افتاد؛ یا در سیزدهم سال نو، گویا ستاره ای دنباله دار در فضا با زمین برخورد کرد و باعث آتشفشان و زمین لرزه گردید؛ سبب شده اند ترسی عمومی در نهاد بشر از عدد سیزده پدید آید و موجب ناخجستگی آن شود.» (فره وشی، ۱۳۶۴، ۷۳) گرفتاری حضرت عیسی نیز در سیزدهم ماه، موجب مزید این نحوست بوده است. در روز سیزده، مراسم جشن های کارناوالی معمول بوده که می توانند نماینده ی حلول ارواح باشند. «مشابه جشن سیزده نوروز، در هند، روز نوزدهم فروردین مراسمی به یادگار فَروَهَرها، یعنی ارواح قدیسه، برپا می شود» (حکمت، ۱۳۳۷، ۲۲۵) جشن زایش انسان ها در تقویم ایرانی، نخستین دوازده روز سال، «جشن زایش انسان ها»، تمثیلی از دوازده هزار سال زندگی و نبرد با اهریمن است و روز سیزدهم تمثیلی از هزاره ی سیزدهم و آغاز رهایش از جهان مادی است. به همین دلیل نیز، روز سیزدهم که در واقع نمادی از زندگی انسان در پردیس است، متعلق به ستاره ی باران انگاشته می شد؛ زیرا نزول باران بهاری باعث سرسبزی و طراوت زمین شده و نمایه ای از بهشت را به وجود می آورد. این اعتقاد در ایران باستان موجب می شد، سیزدهم نوروز، روز ویژه ی طلب باران بهاری برای کشت زارهای نومید، انگاشته شود. آب و آتش، از جمله برنامه های خاص این روز است. برخی از مردم زنجان برگزاری آیین سیزده فروردین ماه «سیزده بدر» را اقدامی در جهت قدرشناسی از نعمت های خداوند می دانند و تماشای زنده شدن طبیعت را نشانی از قیامت و معاد قلمداد می کنند. سبزه گره زدن یکی از آیین های این روز سبزه گره زدن است که معمولاً جوانان در این روز این کار را انجام می دهند. گره زدن سبزه به معنای گره زدن زندگی با طبیعت است که همیشه سبز و شاداب باقی بماند. از جمله رسومی که توسط تمام زنان و دختران، به خصوص دختران دم بخت انجام می شد که باید دو ساقه ی سبزه را به هم هفت گره بزنند و نیت بکنند تا حاجت شان روا شود. به همین دلیل در اولین فرصت به میان سبزه ها رفته، دو ساقه آن را در دست می گرفتند و با خواندن اشعاری، نیت خود را بر زبان می آوردند. در ابتدا واجب بود بگویند «سبزی تو از من، زردی من از تو» و بعد مناسب با حاجت خود اشعاری را زمزمه می کردند. با هر گره، نیتی کرده و بزرگ ترین دلهره ی آن ها این بود که مبادا ساقه ی نازک سبزه پاره شود و حاجت شان روا نشود. درباره ی سبزه گره زدن در برخی شهرها رسوم مفصّلی وجود دارد. در برخی نقاط کشور (مثل سواد کوه) خانواده ی داماد عروس شان را به دشت و صحرا دعوت می کنند. عروس با بقیه ی زنان به روی چمن می رود. بر سرش نقل می پاشند و در همین حال ترانه هایی می خوانند: «ای سبزه من بخورم سر تو را، تو نخوری سر مرا، من باشم صدساله، تو باشی هر ساله، سیزده بدر، چارده به تو، هاکوتکوتو، هاکوتکوتو» لفظ «هاکوتکوتو» به معنی در زدن است: بکوبید که در گشوده خواهد شد. فلسفه ی سبزه گره زدن در اساطیر کهن ایران، مَـشـیـه و مَـشـیـانـه روز سیزدهم