پاورپوینت کامل بایدها و نبایدهای اخلاقی تعلیم و تربیت ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بایدها و نبایدهای اخلاقی تعلیم و تربیت ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بایدها و نبایدهای اخلاقی تعلیم و تربیت ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بایدها و نبایدهای اخلاقی تعلیم و تربیت ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۹

دگرسازی در سایه خودسازی

قوام جامعه و پایداری دین و آیین، بر تعلیم و تربیت استوار
است. آموختن و پروراندن، اکسیر گران بهایی است که همه نابسامانی های جهان را
نظام می بخشد و بشر را از ناهنجاری ها می رهاند. از نظر اسلام، تغییر و تحول
جامعه به منظور پایه گذاری جامعه سالم و پاک در گرو تزکیه افراد آن است.
خودسازی بر دگرسازی مقدم است و اگر انسان به کمال نرسیده ای مسئولیت تدریس
اخلاق را عهده دار شود، به یقین نابودی ارزش های اخلاقی را نصیب فراگیران خود
خواهد کرد. حضرت امام خمینی «ره» در این باره می فرماید:

«اگر نفوس تزکیه نشده و تربیت نشده وارد بشوند در هر صحنه،
در صحنه توحید، در صحنه معارف الهی، در صحنه فلسفه، در صحنه فقه و فقاهت، در
صحنه سیاست، در هر صحنه ای که وارد بشوند، اشخاصی که تزکیه نشدند و تصفیه نشدند
و از این شیطانِ باطن رها نشدند، خطر این ها برای بشر، خطرهای بزرگ است.»

معلم و مربی، مهم ترین رکن تعلیم و تربیت است که افکار، گفتار و کردار او بر
دانش آموزان تأثیر بسیار دارد. بر این اساس، خودساخته بودن معلمان و مربیان
تربیتی، در اسلام اصلی لازم برای هدایت تعلیم و تربیت به مسیر مستقیم الهی است.
بنابراین، بسیار بجا و شایسته است معلم با تمسک به آموزه های دینی و سنت و سیره
امامان معصوم (علیهم السلام) درون خویش را از ناخالصی ها پاک سازد، سپس گوهر
وجود آموزندگان را با خلوص و یکرنگی خود جلا و روشنی دهد.

تلاش برای بالا بردن معلومات

اسلام فراگیری علم و دانش را برای هر مرد و زن مسلمانی واجب
کرده و حتی صاحبان آن را هم شأن پرهیزکاران و مجاهدان دانسته است. علم آموزی حد
معینی ندارد و هر آنچه آدمی می آموزد، نسبت به نایافته هایش چون قطره ای به
دریاست. پس، همه معلمان باید همواره در راه افزایش کمی و کیفی معلومات خویش
بکوشند، به ویژه امروزه که عصر اطلاعات نام گرفته است و پیشروان علم و تکنولوژی
به سرعت در حرکتند. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) همواره مسلمانان
را به کسب علم و حکمت فرا می خواند و می فرمود: «حکمت و دانش، گمشده افراد با
ایمان است».

اگر معلم مطالعه کافی و پیگیر نداشته باشد، به رودی می ماند که از سرچشمه
بازمانده است. سعدی شیرازی نیز در اشاره به این مهم سروده است:

برو خوشه چین باش سعدی
صفتکه گردآوری خرمن معرفت

بسیاری از دانش آموزان با فراگیری تعلیمات معلمان خود به سر
منزل مقصود می رسند و راه سعادت و پیشرفت را طی می کنند. حال اگر آموزگاران و
استادان بزرگوار، اهل مطالعه و تحقیق نباشند، به افسری می مانند که فقط در سر
چهارراه ها ایستاده است و اتومبیل ها را به مسیر درست هدایت می کند و به انجام
وظیفه اش به شکل تکراری می پردازد، البته وظیفه و رسالت افسر همین است، اما
معلم باید هماره خود را به زیور دانش و یافته های جدید بیاراید تا به پرسش های
دانش پژوهان به شایستگی پاسخ دهد.

یک فرد فرهنگی اگر مطالعه و بحث علمی را رها کند، هویت خود
را از دست می دهد و چه بسا شخصیت والای فرهنگی او نیز تغییر می یابد.

تحصیل، دوام باید و جِدّ و طلب

پیوسته به روز بحث و تکرار به شب

تقوا و طهارت و ریاضت و ادب

با این همه، تحصیل نباشد به عجب

علامه فاضل گروسی

اخلاص، صفت زیبنده فرد تعلیم دهنده

اخلاص یکی از عالی ترین مراحل تکامل و مایه رستگاری انسان
است. امام علی (علیه السلام) در سخنی آموزنده فرموده است: «عمل، علم، دوستی،
دشمنی، گرفتن، واگذاشتن، گفتار و خاموشی خود را برای خدا خالص گردان».

اخلاص، یعنی کار خود را برای خدا انجام دادن، دوری از ریا، کبر، شرک و هر آنچه
بوی غیر خدا از آن به مشام می رسد.

اگر اعمال و رفتار انسان صاف و خالص باشد، جاودانه می شود و
سرّ جاودانگی حرکت انبیا و اولیا هم ناشی از اخلاص آن هاست.

قرآن کریم یکی از صفات پیامبران را اخلاص معرفی می کند و
درباره حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید: «موسی را در کتاب یاد کن که او بنده
خالص شده بود و پیامبرِ فرستاده بود».

سعدی پس از نکوهش ریاکاری، به کسب اخلاص سفارش می کند و می سراید:

ندانی که بابای کوهی چه گفت

به مردی که ناموس شب را نخفت:

برو جان بابا در اخلاص پیچ

که نتوانی از خلق رستن به هیچ

سعدی

معلمی، کار انبیاست و به حقیقت نیازمند اخ