پاورپوینت کامل مصائب عمو بودن ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصائب عمو بودن ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصائب عمو بودن ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصائب عمو بودن ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

>

اگر از من بپرسند، می‌گویم در دنیا مصیبتی بالاتر از این نیست که عمویی پیدا شود که هم‌کلاسی برادرزاده‌اش باشد. بله، می‌دانم چشم‌های‌تان گرد شده؛ ولی این عین حقیقت است و در جهان، در میان چند میلیارد عموی انسان‌ها (می‌دانم آمار دقیقی نیست، ولی قابل پیش‌بینی است؛ چون بالأخره توی هر خانوار که دو تا عمو پیدا می‌شود)، بله، از میان آن چند میلیارد عمو، فقط من یکی، همان آدمی هستم که این مصیبت سرش آمده که با برادرزاده‌اش هم‌کلاس باشد؛ اما این همه مصیبت نیست، مصیبت بدترش این است که:

1. قیافه‌ی برادرزاده به عمویش، یعنی من کشیده باشد.
2. معلم، مدیر و ناظم‌ها فکر کنند این برادرزاده و عمو با هم برادرند، آن هم برادر دوقلو؛ چرا که لابد برای‌شان زحمت دارد که به مغزشان فشار بیاورند و این مسأله‌ی ساده را حل کنند که چطور ممکن است یک برادرزاده و عمو هم‌سن و سال هم و هم‌کلاس باشند. خب مسأله‌ی پیچیده‌ای است دیگر!
3. معلم‌ها، مدیر و ناظم‌ها نه‌تنها شما را برادر بدانند که مرتب شما دو تا را با هم اشتباه بگیرند و به شما بگویند امیراحسان و به برادرتان بگویند امیرحسام.
4. اسم شما امیرحسام باشد و اسم برادرزاده‌ی‌تان امیر احسان!

پ.ن.: یادم رفت بگویم این اسم‌های ما دو تا هم که دیگر آخر مصیبت است؛ البته بگویم که این مصیبت تقصیر پدرم نیست که همان پدربزرگ امیراحسان باشد، بلکه تقصیر برادرم است، همان پدر امیراحسان. بله، برادرم عشقش کشیده که بعد از تولد من و برادرزاده‌ام، تکنیک به خرج بدهد و اسم‌های هر دوتای‌مان را طوری انتخاب کند تا حتی مادرم هم توی صدازدن‌مان ما را اشتباه بگیرد؛ البته می‌دانم که اشتباه گرفتن مادر، برای آدم هزینه و مصیبتی ندارد، فقط در همین حد که من را که امیرحسام سر‌به‌زیر باشم با امیراحسان سر‌به‌هوا عوضی بگیرند، ناراحت‌کننده است نه بیش‌تر. مصیبتش آن‌جاست که معلم‌ها، مدیر و ناظم‌ها ما را با هم اشتباه بگیرند، آن هم موقعی که این اشتباه برای‌تان خیلی گران تمام شود. مثل دیروز که من بی‌خبر نشسته بودم سر کلاس که ناگهان در باز شد و آقاصفدر بی‌آن‌که در بزند، در آمد که: «امیرحسام نجاتی دفتر، بی‌مهطلی! »

هر وقت این آقاصفدر به دانش‌آموزی می‌گفت «بی‌مهطلی»، یعنی یک مصیبت بزرگ در حد تیم ملی در راه است. در چنین شرایطی برای من بهترین کار این بود که از فرصت عوضی گرفته شدن اسم‌ها استفاده کنم و به امیراحسان نگاه کنم که یعنی با تو کار دارند؛ ولی این برادرزاده‌ی ناجنس مرا عمراً شما ‌بشناسید! اگر می‌شناختید، فکر نمی‌کردید که این فرصت‌طلبی من به نتیجه‌ی رضایت‌بخشی می‌انجامد.

امیراحسان برگشت و گفت: «مگه نشنیدی؟ با تو کار داره امیرحسام.»

من با درماندگی نگاهی به آقاصفدر انداختم و پرسیدم: «آقاصفدر احیاناً نگفتن امیراحسان؟»

آقاصفدر بی‌آن‌که به معلم ریاضی‌مان که ایستاده بود‌ هاج و واج نگاه‌مان می‌کرد، اعتنایی کند، آمد جلو من ایستاد و گفت: «امیراحسان کیه؟ یعنی من با این هیکل و سند و سال فرق آبی و گوجه‌ای را نمی‌فهمم امیرحسام نجاتی؟ بلن شو بی‌مهطلی!»

بگذارید داستان را از جلوترش برای‌تان بگویم. دیدم دیروز از مدرسه که می‌رفتیم، امیراحسان یک‌دفعه مهربان شد و آمد گفت: «عمو وایستا با هم بریم.»

از عمو گفتنش شستم خبردار شد که کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه‌اش است. آخر شما این امیراحسان را نمی‌شناسید، سرش برود به من نمی‌گوید عمو. این هم از آن مصیبت‌های دیگر من