پاورپوینت کامل داریوش همایون کارگزار آژانس یهود در ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داریوش همایون کارگزار آژانس یهود در ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داریوش همایون کارگزار آژانس یهود در ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داریوش همایون کارگزار آژانس یهود در ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

داریوش همایون در سال ۱۳۰۷ در تهران و در یک خانواده متوسط شهری به دنیا آمد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود و به عنوان مستشار دیوان محاسبات انجام وظیفه می کرد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان های «فیروز بهرام» و «ابن سینا» و دوره ی متوسطه را در دبیرستانهای «البرز» و «دارایی» به پایان برد و پس از اخذ دیپلم به دانشگاه تهران رفت و به عنوان لیسانسیه حقوق فارغ التحصیل شد.[۱]

او در دوران دانشجویی که مقارن با ایام نهضت ملی کردن نفت بود، به عضویت حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران درآمد. اعضای این تشکیلات که به طور اختصاری سومکا نامیده می شد، دارای عقاید افراطی «ناسیونال ـ فاشیستی» بودند و به تقلید از اعضای حزب نازی آلمان، یونیفورم سیاه می پوشیدند و بر آستین پیراهنشان علامتی شبیه «صلیب شکسته» را نقش می کردند.

سرکردگی این گروه را فردی به نام داوود منشی زاده بر عهده داشت که تحصیلات خود را در آلمان به پایان رسانده بود. [۲] اعضای حزب «سومکا» با خشونت بسیار با مخالفین خود برخورد می کردند و اغلب با چوب و چماق و دشنه و قمه به جان مردم و گروههای مخالف می افتادند.حزب «سومکا» در دوران حیات خود، منشاء هیچ فعالیت مفید و مؤثری نبود و به عنوان عامل قدرتهای خارجی، جز تخریب، اذیت و آزار مردم کاری انجام نداد.

لازم به یادآوری است که بقایای حزب شاهنشاهی پان ایرانیست نیز داریوش همایون را از اعضای اولیه ی تشکیلات خود می دانند و در ویژه نامه ای که به مناسبت سالگرد اعدام محمد رضا عاملی تهرانی ـ وزیر اطلاعات و جهانگردی در کابینه شریف امامی ـ انتشار داده بودند، او را عضو مرکزیت این حزب و از نزدیکترین یاران محمد رضا عاملی تهرانی و محسن پزشکپور معرفی می کنند. [۳]

حزب پان ایرانیست در اواخر دهه ی ۱۳۲۰ به وجود آمد و زیر پوشش «وطن پرستی افراطی» (ناسیونال شوونیسم) برای محمد رضا پهلوی و مجمومه ی دربار فعالیت می کرد و «شاه پرستی» را از ارکان اصلی «وطن پرستی» معرفی می نمود. این حزب همانند گروهک «سومکا» از روی احزاب فاشیستی اروپا الگوبرداری شده بود. سران آن، همانند حزب نازی آلمان، لباسهای متحدالشکل می پوشیدند و اعضای عادی آن بازوبندهای ویژه ای بر بازو می بستند. و رؤسا و رهبران آن را سَروَر خطاب می کردند.

در سال ۱۳۲۸ دانشجویان عضو «حزب پان ایرانیست» به سرکردگی داریوش فروهر از این تشکیلات انشعاب کردند و با نام حزب ملت ایران بر بنیاد پان ایرانیسم به جبهه ملی پیوستند و در صف هواداران نهضت ملی و دکتر محمد مصدق قرار گرفتند.

حزب پان ایرانیست از گروههای فعال در جریان کودتای ۲۸ مرداد و در شمار یاران نزدیک کودتاگران امریکایی بود. اعضای این حزب که اکثراً از عناصر «لومپن» و شرور بودند در روز ۲۸ مرداد با چماق و قمه و زنجیر و چاقو به جان مردم می افتادند و سوار بر کامیونهای ارتشی شعار «خدا، شاه، میهن» را سر می دادند. عملکرد «حزب سومکا» و حزب «پان یارانیست» تفاوت چندانی با یکدیگر نداشت. هر دو از یک آبشخور سیراب می شدند و عضویت داریوش همایون در هر یک از این دو تشکیلات، نشان دهنده ی اعتقادات فاشیستی اوست.

داریوش همایون مدعی است که فعالیتهای مطبوعاتی را از سال ۱۳۲۸ با انتشار مجله هنری جام جم آغاز کرده است،[۴] اما برخی از آثارو کتب، تاریخ شروع فعالیتهای مطبوعاتی او را سال ۱۳۳۴ می داند. [۵]سالخوردگان و پیش کسوتان مطبوعاتی می گویند که داریوش همایون ابتدا به عنوان مصحح و نمونه خوان در چاپخانه اطلاعات مشغول به کار شد و پس از مدتی کم کم به تحریریه روزنامه اطلاعات راه یافت و از سال ۱۳۳۴ به عنوان خبرنگار در سرویس سیاسی این روزنامه به کار پرداخت.

از آنجا که در آن زمان بسیاری از روزنامه نگاران مستقل در زندانهای فرمانداری نظامی و کودتا به سر می بردند و یا ممنوع القلم شده و اجباراً حرفه روزنامه نگاری را رها کرده بودند، کار داریوش همایون خیلی زود «گل» کرد و به سبب فقدان نویسندگان توانا مورد توجه قرار گرفت.همایون که با هدایت علی جواهرکلام فعالیت حرفه ای خبرنگاری و نویسندگی مطبوعاتی را آغاز کرده بود، خیلی زود و از طریق او با شبکه جاسوسی ـ مطبوعاتی «بداَمن» مرتبط شد و از همان نخستین سالهای فعالیت، خود را در خدمت محافل و مجامع بیگانه قرار داد.

شبکه جاسوسی ـ مطبوعاتی «بدامن» کلیه فعالیتهای مطبوعاتی دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد را هدایت و کنترل می کرد. براساس نوشته ارتشبد حسین فردوست ـ متولی امور اطلاعاتی و جاسوسی رژیم پهلوی ـ وظیفه ی این شبکه ایجاد وحشت (پانیک) از سلطه ی کمونیست ها در بین مردم و کشاندن جراید ایران به مسیر دلخواه امپریالیسم امریکا بود. [۶] اعضای این شبکه را افرادی چون علی جواهرکلام، نصرت الله معینیان، مصطفی صباح زاده، عبدالرحمن فرامرزی، جهانگیر تفضلی، مهدی میراشرافی و عده ای دیگر از کارگزاران درجه اول امور مطبوعاتی رژیم پهلوی تشکیل می دادند. [۷]

همایون در جریان همکاری با شبکه ی جاسوسی «بدامن» و از رهگذر خوشخدمتی، توجه مقامات امریکایی را جلب می کند. این ارتباط موجب می شود تا در سال ۱۳۳۹ زمانی که امریکا تصمیم به ایجاد سازمان کتابهای جیبی گرفت، او را به ریاست این سازمان بگمارد و در سال ۱۳۴۱، پس از گسترش دامنه ی فعالیت این انتشاراتی و تبدیل کردن آن به انتشارات فرانکلین داریوش همایون را به سرپرستی آن منصوب کند. [۸]

داریوش همایون بسیار متکبرو جاه طلب بود و از همان ابتدای جوانی دوست داشت تا در محیط کارش «رئیس» و «سردسته» باشد. زمانی که ایجاد سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات دردستور کار متولیان امور مطبوعاتی و فرهنگی رژیم پهلوی قرار گرفت، داریوش همایون به بازی فراخوانده شد و به عنوان یکی از کارگردانان اصلی این ماجرا در کنار مسعود برزین، سیاوش آذری و رکن الدین همایونفرخ[۹] قرار گرفت. بیانیه های منتشره از سوی هیئت مؤسس این سندیکا خبر از فعالیت شدید داریوش همایون در این عرصه می دهد. [۱۰]

او پس از تأسیس سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، بیشتر اوقات خود را در خدمت این سندیکا گذاشت و در شمار نزدیک ترین دستیاران مسعود برزین ـ اولین دبیر این سندیکا ـ قرار گرفت. اما کم کم، میزان نفوذ و اعتبار داریوش همایون در حوزه ی سندیکا تا بدان حد افزایش یافت که پس از کناره گیری مسعود برزین خودش به عنوان دومین دبیر این سندیکا برگزیده شد. او به غیر از دومین دوره سندیکا که سمت دبیر آن را داشت، در چند دوره دیگر جزو کارگردانان اصلی این تشکیلات بود و به عنوان عضو هیئت مدیره با آن همکاری می کرد. [۱۱]

داریوش همایون روابط نزدیک و صمیمانه ای با محافل و مجامع وابسته و دیگر گروههای قدرت موجود در هرم حاکمیت پهلوی، نظیر جناح صهیونیستی فراماسونری ایران و انجمن بازرگانان کلیمی و آژانس یهود ایران داشت و در سایه ی اینگونه ارتباطات بود که راه خود را به سطوح بالای رژیم باز کرد.میزان اهمیت و اعتبار داریوش همایون نزد گروههای قدرت، بویژه آژانس یهود ایران و جناح صهیونیستی فراماسونری به حدی بود که در اواسط دهه ۱۳۴۰، زمانی که صهیونیستهای ایران ضرورت در اختیار داشتن یک روزنامه پرقدرت و پرتیراژ را احساس کردند و تصمیم به تأسیس روزنامه آیندگان گرفتند، او را نامزد سرپرستی و اداره امور این نشریه کردند.

براساس مدارک و اسناد موجود، «آژانس یهود ایران» و جناح صهیونیستی فراماسونری ایران ابتدا امتیاز روزنامه آیندگان را به نام دکتر حسین اهری که از سران این جناح و دارای عنوان استاد ارجمند بود، [۱۲]و از اعضای مؤسس نخستین کلوپ روتاری ایران به شمار می آمد[۱۳]، گرفتند[۱۴] و پس از مدت زمانی کوتاه وقتی اطمینان یافتند که داریوش همایون کاملاً در جهت خواستها و برنامه های آنان حرکت خواهد کرد، این امتیاز به او انتقال دادند. [۱۵]

همایون از سال ۱۳۴۶ رسماً و به طور کامل به آیندگان آمد، و از نخستین روز تأسیس این روزنامه در کلیه امور انتشاراتی آن دخالت کامل و مؤثر داشت. وی برای سازماندهی آیندگان از کمکهای غلامحسین صالحیار بهره گرفت و افرادی چون مسعود بهنود و سیروس آموزگار ـ ضد انقلاب فراری و عضو کلوپ روتاری[۱۶]ـ را زیر چتر حمایتی خود گرفت و پس از اینکه صالحیار، برای سازماندهی دفتر مرکزی خبر به تلویزیون ملی رفت، مسعود بهنود را به سردبیری آیندگان گماشت. [۱۷] همایون چند سالی هم سیروس آموزگار را به عنوان مدیر روزنامه آیندگان منصوب کرد. [۱۸]

همایون همه چیز را در خدمت منافع شخصی و فدای قدرت طلبی خود می کرد. او از ابتدای دهه ۱۳۴۰ که خود را به گروههای قدرت نزدیک کرد، مدام در اندیشه بود تا به طریقی به دربار راه یابد. بر این اساس روابط ویژه ای با هما زاهدی خواهر اردشیر زاهدی برقرار کرد. او که می دانست از طریق ارتباط با اردشیر زاهدی به قدرت و نفوذ بیشتری در چارچوب هیئت حاکمه ایران دست خواهد یافت، خود را عاشق و شیفته هما زاهدی نشان داد و برای دستیابی به منافع بیشتر، همسر خودرا طلاق داد و با وی ازدواج کرد. [۱۹]

داریوش همایون تبلیغات وسیعی پیرامون این وصلت راه انداخت و با بهره گیری از نفوذ خود به عنوان یک مدیر روزنامه، خبر ازدواجش را در تمام جراید ایران چاپ کرد و سعی نمود تا ازحضور فرح پهلوی و دیگر بستگان شاه در این مجلس، به سود خود بهره برداری نماید:«ازدواج خانم هما زاهدی نماینده مجلس شورای ملی با آقای داریوش همایون، مدیر عامل روزنامه آیندگان که در حضور علیا حضرت فرح پهلوی شهبانوی ایران برگزار شد، از خبرهای جالب هفته گذشته بود.

مراسم عقد کنان در منزل آقای اردشیر زاهدی ـ برادر عروس ـ در حصارک برگزار شد. در این مراسم که به طرز ساده و گرمی برگزار شد، والاحضرت شاهدخت فاطمه پهلوی، سرکار علیه بانو فریده دیبا، و چند تن دیگر از خاندان جلیل سلطنت و شخصیت های مملکتی حضور داشتند… شهبانو پس از انجام خطبه ی عقد، یک عدد سنجاق بسیار زیبا و جالب به عروس هدیه فرمودند…» [۲۰]

همایون با عوامل مستقر در سفارت امریکا نیز ارتباط نزدیکی داشت و به عنوان یک عامل اطلاعاتی مورد بهره برداری آنان قرار می گرفت. در سایه این ارتباطات و خوش خدمتی ها بودکه در ۱۹۵۹ موفق به دریافت یک بورس تحصیلی از دانشگاه هاروارد امریکا شد. او با بهره گیری از این بورس تحصیلی و زیر این پوشش، دوره ویژه ای را گذراند[۲۱] و موفق به اخذ جایزه «نیمن» از دانشگاه هاروارد گردید. [۲۲]

پایگاه جاسوسی سازمان «C.I.A» مستقر در تهران، داریوش همایون را جزو رابطین خوب و کسانی که حاضرند به هر قیمت و تحت هر شرایط خدماتی برای دولت آمریکا انجام دهند، دسته بندی می کند. [۲۳]جلد هفدهم اسناد لانه جاوسی امریکا، حاوی گزارشهایی از تماسهای متعدد داریوش همایون با جاسوسان امریکایی است. تمام جاسوسانی که با همایون دیدار داشته اند او را شخصیتی باهوش و علاقه مند به حفظ رابطه با جاسوسان امریکایی معرفی کرده اند.

یکی از جاسوسان امریکایی در گزارش خود می نویسد:«… من با داریوش همایون مکالمات جالبی در جریان ماههای اخیر و در ارتباط با به راه انداختن روزنامه ی آیندگان داشته ام… او علاقه مند به حفظ تماس با ما می باشد و من معتقدم که او بسیار فراتر خواهد رفت… و کاملاً باهوش و مطلع و بسیار خوشحال از آشنایی با ما می باشد و مایل است که هر چند یکبار ملاقاتی داشته باشد.»[۲۴]

یکی از مهمترین رابطین آمریکا که داریوش همایون اکثر اطلاعات خود را از طریق او به پایگاه «سازمان سیا» انتقال می داد، بیل میلر نام داشت. همین شخص بود که بورس دانشگاه هاروارد را به عنوان پاداش در اختیار همایون گذاشت. [۲۵]

داریوش همایون در سالهای تصدی خود در روزنامه آیندگان ارتباط تنگاتنگی با مقامات اسرائیلی برقرار کرد. او از آنان رسماً خواسته بود تا در این روزنامه سرمایه گذاری کنند. پس از پیروزی انقلاب اسناد متعددی در مورد عضویت داریوش همایون در سازمان سیا انتشار یافت. ساواک در اسناد خود آشکارا از همکاری و ارتباط فعال وی با سیا پرده برداشت. به موجب یکی از این اسناد آیندگان به مثابه ارگان دولت اسرائیل عمل می کرده است.

داریوش همایون به هنگام تأسیس روزنامه آیندگان از همه گونه حمایت برخوردار بود. وی دیناری پول نداشت، اما سرمایه لازم را عناصر صهیونیست در اختیار او گذاشتند و دکتر مصطفی مصباح زاده یک دستگاه چاپ «رتاتیو» را که به نام دخترش، نازنین نامگذاری کرده بود، ظاهراً با شرایط سهل و با اقساط بسیار نازل و در واقع به صورت کاملاً رایگان به او واگذار کرد. این دستگاه چاپ رتاتیو را دو تن از کلان سرمایه داران یهودی به نامهای لطف ا لله حی و صمد رضوان که در شمار کارگزاران طراز اول جناح صهیونیستی فراماسونری ایران و آژانس یهود ایران قرار داشتند، به صورت رایگان و ظاهراً به عنوان پیش پرداخت بهای یکسال آگهی ساعت های «داماس» و «ناوزر» به دکتر مصباح زاده داده بودند. [۲۶]

زمانی که حزب فرمایشی رستاخیز ایجاد شد، داریوش همایون یکی از نخستین کارگزاران مطبوعاتی بود که به این حزب پیوست و تمام توان و قدرت خود و روزنامه آیندگان را در خدمت آن قرار داد. او از یک سو ادعا می کرد که عضویت در حزب رستاخیز اجباری است. [۲۷]و از سوی دیگر تأکید می کرد افرادی که به عضویت این حزب در نیایند نباید توقع هیچ چیز را داشته باشند و مطلقاَ نباید به فکر ترقی و پیشرفت باشند: [۲۸]

«… وقتی نخست وزیر و دبیر کل حزب یک نفر است، این معنی را دارد که در سطح استانها نیز تمام دستگاههای اجرایی در خدمت این حزب هستند. اگر کسانی هستند که حزبی فکر نمی کنند، باید بدانند که آینده ای در این مملکت نخواهند داشت و باید به فکر خودشان باشند. زیرا موقعیت کنونی کشور ما ایجاب می کند که همه ی آحاد ملت ایران، حزبی فکر کنند. اگر کسی می خواهد در این مملکت مسئولیتی داشته باشد و در نظام مملکتی مؤثر باشد، باید حتماً عضو حزب باشد…» [۲۹]

همایون با اینگونه حرف و سخنها درصدد بود تا این مسئله را القا کند که راه زندگی آسوده و راه رشد و ترقی، تنها از کانال حزب رستاخیز می گذرد. در این باره یکی از خبرنگاران ـ در یک نشست مطبوعاتی در روزهای پایانی عمر رژیم پهلوی ـ از وی می پرسید: «آیا کسانی که از حزب کناره گرفته اند می توانند فعالیت دولتی داشته باشند؟» و همایون می گوید:

«نکته ای که شاهنشاه در روز آغاز تشکیل حزب به آن اشاره فرمودند… همین بودکه کسانی که این سه اصل را قبول دارند ـ [منظور نظام شاهنشاهی، انقلاب شاه و ملت و قانون اساسی نظام شاهی است] ـ و نمی خواهند فعالیت حزبی داشته باشند، نباید توقعی داشته باشند. .. در این کشور مسئولیت و فعالیت سیاسی از داخل حزب رستاخیز ملت ایران می گذرد… وزرا و مقامات مملکتی باید فعالیت حزبی داشته باشند و حزب و دولت به هیچ وجه در ایران از هم جدا نیستند.» [۳۰]

سرانجام پیروی بی چون و چرای داریوش همایون از دستورها و پیوند ارتباط با دربار و محافل و مجامع صهیونیستی راه نفوذ هر چه بیشتر وی به دربار را هموار ساخت و موجب شد تا در صف دولتمردان طراز اول قرار گیرد.زمانی که محمد رضا پهلوی، امیر عباس هویدا را برکنار کرد و جمشید آموزگار را به این مقام منصوب نمود، داریوش همایون به آرزوی دیرین خود ـ وزارت ـ رسید و از سوی جمشید آموزگار به عنوان وزیر اطلاعات و جهانگردی منصوب گردید. [۳۱]

از آنجا که جمشید آموزگار مقام دبیر کلی حزب رستاخیز را بر عهده داشت با حمایت او داریوش همایون در عرصه این حزب هم رشد کرد و به قائم مقامی حزب رستاخیز دست یافت. [۳۲]

وی در این دوران سعی کرد تا به حزب رستاخیز تحرک بخشد و چهره ی آن را از صورت کاریکاتوری خارج نماید. همایون مدعی بود که تمام تصمیمات مهم مملکتی و برنامه های سیاسی باید از طریق این حزب اتخاذ شود و حمایت و تصویب این حزب را پشت و پناه خود داشته باشد. اما تلاشش به جایی نمی رسید. او در یکی از مصاحبه هایش می گوید:«حزب رستاخیز ملت ایران را نباید به صندوق شکایات تبدیل کنیم، بلکه مردم باید بدانند این حزب برای این تشکیل شده است تا علاوه بر پیگیری مشکلات، ریشه های فرهنگ سیاسی را در این مملکت محکم کند.» [۳۳]

وی معتقد بود که حزب رستاخیز با هدف آماده کردن مردم برای پذیرش فرمانها به وجود آمده است و وظیفه ی آن وادار ساختن مردم به اطاعت بی چون و چرا از مقامات و اجرای فرمانهای صادره است:«… در این زمینه حزب کوشش دارد تا مقامات و مردمرا به طور مساوی به اهمیت این فرمان و اجرای صحیح آن متوجه سازد، و از سوی دیگر روحیه عمومی را برای اجرای فرمان، مساعد تر کند…» [۳۴]

داریوش همایون در آستانه تغییر و تحول در هیئت حاکمه امریکا و ریاست جمهوری جیمی کارتر، تحرکات اولیه مردم مسلمان ایران در سال ۱۳۵۶ را محصول سازش با بیگانگان می داند و می کوشد تا به طور تلویحی قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ را هم به خارجیان پیوند بزند:

«… ۱۶ سال پیش همین اشخاص، همین نتیجه ها را از برخی تحولات خارجی گرفتند و جنب و جوشی به خود دادند. امروز هم به اتکای حسابهایی که روی برخی تحولات خارجی کرده اند، درتنور آزادی خود، نان طمع می پزند…» [۳۵]

و به طور ضمنی روحانیت مبارز که رهبری مبارزات ملت را در دست داشت، از نیروهای کمونیست می ترساند و حرکت اسلامی آغاز شده به رهبری روحانیت را با دوران مصدق و اوضاع و احوال روزگار ملی کردن نفت مقایسه می کندو می گوید:«… آنها که هرج و مرج را برای این جامعه می خواهند، امروز هم مانند ۲۵ سال پیش در کار آن هستند که زمینه را برای نیروهای دیگری آماده کنند که پشت سر آنها منتظر فرصت مناسب هستند.» [۳۶]

داریوش همایون در مقام وزیر اطلاعات و جهانگردی، سعی در مهار مطبوعات داشت. او در این عرصه حتی رعایت ظواهر امور را هم نمی کرد؛ به طوری که در نخستین روزهای تصدی مقام وزارت، بخشنامه ای رسمی و بلند بالا به تمام جراید کشور فرستاد و موارد سانسور را به صورتی کاملاً علنی و مشروح، برای مدیران و سردبیران یادآوری کرد و آنان را مأمور اجرای این بخشنامه ساخت.

وی که خود سالها به عنوان روزنامه نویس فعالیت کرده و اثرات نامطلوب حضور مستقیم سانسورچیان دولتی را از نزدیک مشاهده کرده بود، به جای اعزام سانسورچیان دولتی به چاپخانه ها و دفاتر جراید، نویسندگان جراید را مجبور به «خودسانسوری» می کرد. او چندی بعد با وقاحت هر چه تمامتر مدعی شد که دولت جدیدی که جانشین حکومت هویدا شده است (دولت آموزگار) کار خودرا با برداشتن سانسور از مطبوعات و حذف سانسورچیان از عرصه جراید آغاز کرده است.

با هم به گوشه ای از دستورالعمل داریوش همایون درباره سانسور توجه کنیم:« مطالب مربوط به شاهنشاه و شهبانو و ولیعهد و خاندان سلطنتی تنها از مراجع رسمی گرفته شود. همچنین مطالب مربوط به نخست وزیر… همه خبرهایی که موجب نگرانی و سلب اعتماد عمومی می شود