پاورپوینت کامل آغازی بر نیمه راه(نقد شیوه نامه دایره المعارف) ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغازی بر نیمه راه(نقد شیوه نامه دایره المعارف) ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغازی بر نیمه راه(نقد شیوه نامه دایره المعارف) ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغازی بر نیمه راه(نقد شیوه نامه دایره المعارف) ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

شیوه‌نامه باید قبل از شروع کار آماده باشد، در غیر این صورت قابل تصور نیست که کار چگونه براساس ضوابطی که ۲۹ سال بعد از آغاز کار تدوین شده پیش رفته است. به خصوص، ساختار الفبایی دائرهالمعارف ایجاب می‌کند که اولین و آخرین مقاله‌اش ضوابط یکسان داشته باشند

تاریخچه

اگر بخواهیم به پیشگامان اصلاح خط، رسم‌الخط، و شیوه‌نامه اشاره کنیم، نمی‌توانیم احمد بهمنیار و مصطفی مقربی را نام نبریم، بهمنیار اولین کسی بود که رسم‌الخط فارسی را عالمانه بررسی کرد و دربار معیارسازی آن نظر داد. آراء او در این زمینه ابتدا در خطاب ورود به فرهنگستان اول قرائت شد و سپس در شمار چهارم نام فرهنگستان (۱۳۲۲) به چاپ رسید. جزو دکتر مقربی نیز حاصل اقتراحی بود که مجل سخن بانی آن بود. نمی‌دانم این جزوه در چه تاریخی منتشر شد، اما به یاد دارم حدود سال ۱۳۴۴، هنگامی که متن در مؤسس انتشارات فرانکلین مشغول به کار بودم، آن را به ما داده بودند و از ما می‌خواستند که در ادیت و غلط‌گیری (آن موقع اصطلاح ویرایش و نمونه‌خوانی نبود) از آن پیروی کنیم. این جزوه بدون جلد بود. چند سال بعد نیز جزو سفارش چند به مترجمان منتشر شد که بین کارمندان «بخش ادیتوریال» فرانکلین توزیع شد و به مترجمانی که از فرانکلین سفارش کار می‌گرفتند یک نسخه از آن را می‌دادند. این جزوه را ظاهراً نجف دریابندری نوشته بود و من اولین بار در این حوزه خواندم که بهتر است در کاربرد فعل «می‌باشد» افراط نکنیم و به «است» هم توجه کنیم. این جزوه با این‌که جلد دارد، متأسفانه تاریخ نشر ندارد. گمان می‌کنم در ۱۳۴۷ منتشر شد.

بعدها جزوه‌های دیگری در این زمینه تهیه شد که عموماً برای کارکنان نهاد یا انتشارات خاصی بودند. یکی از آنها آیین‌نام انتشاراتی دانشگاه آزاد ایران (سابق) است. این جزوه متعلق به دانشگاهی است که در ۱۳۵۴ تأسیس و در آستان انقلاب تعطیل شد. جزو مذکور که به همت احمد سمیعی و پرویز کریمی تدوین شد و من هم سهم کوچکی از آن داشتم، مرجع کار ما ویراستاران در آن دانشگاه بود. شکل و شمایل و محتوا و فرم این جزوه بیشترین شباهت را تا آن زمان به «شیوه‌نامه»های امروزی داشت. عجیب است که این جزوه نیز تاریخ انتشار ندارد! گمان می‌کنم در سال ۱۳۵۵ چاپ شد.

اصطلاح «شیوه‌نامه» در حدود سال ۱۳۵۰ در انتشارات فرانکلین پیدا شد و به گمانی اولین بار آن را از دکتر میرشمس‌الدین ادیب سلطانی یا زنده یاد کریم امامی شنیدم که در برابر

House Style

یا

Manual of Style

به کار می‌بردند. اما، تا جایی که به یاد دارم، اولین جزوه‌هایی که نام «شیوه‌نامه» به آن آمد ویراست دوم شیوه‌نام مرکز نشر دانشگاهی (۱۳۷۲) و شیوه‌نام دانشنام جهان اسلام )۱۳۷۲) بود. درآمدی بر چگونگی شیو خط فارسی، نوشت ادیب سلطانی، نیز در ۱۳۷۱ منتشر شده بود. بعدها، مؤسسات خصوصی نشر نیز اینجا و آنجا برای خود شیوه‌نامه‌هایی تدارک دیدند.

شیوه‌نام دائرهالمعارف بزرگ اسلامی احتمالاً جدیدترین شیوه‌نام اختصاصی منتشر شده است. شیوه‌نام کاملی است که هم جنبه‌های کار دائرهالمعارف را در نظر داشته است: ذکر نام همکاران، سازمان علمی، آثار جانبی، منابع، مخاطبان، گردش کار، ساختار مقالات، شیو ارجاع، رسم الخط، و هر ضابطه‌ای که رعایت آن برای شکل‌گیری مقالات دائرهالمعارف لازم بوده است. در پایان نیز پیوست‌هایی از اندازه و نوع قلم حروف گرفته تا تاریخچ فیپا آمده است. خلاصه شیوه‌نام پروپیمانی است که با حروف نسبتاً درشت، روی کاغذ، مرغوب و با جلد گالینگور زرکوب چاپ شده است. ضمن مرور، برخی ایزادها دیدم که ذیلاً به آنها اشاره می‌کنم.

نگاه بر عکس:

اولین جمله دیباچه چنین آغاز می‌شود: «آنچه در این شیوه‌نامه فراهم آمده، حاصل حدود ۲۹ سال کار استادان، پژوهشگران، مؤلفان و ویراستاران مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی به ریاست و سرپرستی علمی استاد بزرگوار آقای محمدکاظم موسوی بجنوردی است که در بخش ویرایش و چاپ این مرکز گرد آمده، و اینک تدوین شده است» (ص یازده) تا آنجا که من می‌دانم، شیوه‌نامه باید قبل از شروع کار آماده باشد، در غیر این صورت قابل تصور نیست که کار چگونه براساس ضوابطی که ۲۹ سال بعد از آغاز کار تدوین شده پیش رفته است. به خصوص، ساختار الفبایی دائرهالمعارف ایجاب می‌کند که اولین و آخرین مقاله‌اش ضوابط یکسان داشته باشند

[۱]

. آن طور که خاکی توضیح می‌دهد، در این مدت برای تنظیم مقالات از ابتکارات همکاران و شیوه‌نامه‌های مراکز علمی مشابه استفاده می‌کرده‌اند.

رسم‌الخط:

در بخش ۲-۷ زیر عنوان دستور خط آمده است: «رسم خط دبا بر اساس دستور خط فارسی مصوب «فرهنگستان زبان و ادب فارسی» است» (ص ۹۸). اولین نسخ دستور خط فارسی در ۱۳۷۸ منتشر شد. با در نظر گرفتن تغییراتی که در ویراست‌های بعدی این جزوه صورت گرفت، بهتر بود تاریخ چاپ جزو تصریح می‌شد. تهیه‌کنند شیوه‌نامه به ویژگی‌هایی در رسم‌الخط دائرهالمعارف بزرگ اسلامی اشاره می‌کند که ویژگی نیست. مثلاً، می‌گوید: ترکیباتی چون «منشأ خدمات» و «مبدأ حرکت» را در دائرهالمعارف این گونه به کار برده‌اند (ص ۹۸). در هیچ یک از نسخه‌های دستور خط فارسی غیر از این نیامده است. «لؤلؤ مکنون» و «تلألو گوهرها» هم همین‌طور است. بنابراین نمی‌توان این موارد را ویژگی به حساب آورد.

فاصله‌گذاری بین کلمات در این شیوه‌نامه کاملاً رعایت شده است. به عبارت دیگر، نظمی که برای آن برگزیده شده یکدست در همه‌جا رعایت شده است. اما به نظر می‌رسد که این نظم در هیچ یک از نسخه‌های دستور خط فارسی بیان نشده است. در جزو فرهنگستان فقط شناسه‌های فعل یا خود فعل بی‌فاصله‌اند، آن هم فقط در ماضی نقلی. مثلاً، صورت‌هایی مانند رفته‌ام، رفته‌ای، رفته است بی‌فاصله نوشته شده‌اند؛ حتی شناس است در مواردی مستقل آمده است (دستور خط فارسی، ۱۳۹۰، ص ۲۵). البته، همان‌طور که اشاره شد، شیوه‌نامه از این نظر بسیار منظم عمل کرده است؛ چنین نظمی نه در دستور خط فارسی و نه حتی در انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی به چشم می‌خورد. با این حال، تعارض بین این دو نظم همچنان استناد شیوه‌نامه به دستور خط فارسی را خدشه‌دار می‌کند. به عبارت روشن‌تر، شیوه‌نام دائره‌المعارف بزرگ اسلامی نظمی را رعایت کرده که در دستور خط فارسی و مهم‌ترین نشری فرهنگستان ( نام فرهنگستان، به سردبیری احمد سمیعی) موجود نیست. در شیوه‌نامه، افعال مرکب یک واحد (بدون فاصله) آمده‌اند: «همسان می‌کند»، «تغییری نمی‌کند» (ص ۹۸)، «آغاز کردند» (ص ۱۰۴)، «مطرح می‌کند» (ص ۱۴۰)، دستور خط فارسی به این موضوع بدون فاصله بودن افعال مرکب اشاره‌ای ندارد و در مجل نام فرهنگستان نیز چنین فعل‌هایی به صورت دو واحد (با فاصله) آمده است. در شیوه‌نامه حتی صورت‌هایی نظیر «داشت مطالعه می‌کرد» و« گشایش یافته بوده است» یک واحد و بدون فاصله آمده‌اند (ص ۱۹۱). این شیوه نه در دستور خط گفته شده نه در نام فرهنگستان و دیگر انتشارات فرهنگستان رعایت شده است. صرف‌نظر از درست یا نادرست بودن این ضابله، اگر بخواهیم آن را با زبان انگلیسی مقایسه کنیم، مثل این است که صورت

I would have bought

را به صورت یک واحد (بدون فاصله) بنویسیم زیرا یک واحد صرفی است.

مورد دیگری که دستور خط در باب آن ساکت مانده اما ‌شیوه‌نامه بسیار منظم به آن عمل کرده چگونگی فاصله‌گذاری عبارت‌های فعلی است. فعل‌هایی چون «به کار بردن»، «به دست آوردن»، «از پای درآمدن» و «در میان نهادن»، در تمام حالت‌های صرفی، سه واحد به شمار آمده‌اند (ص ۱۹۱). شایان ذکر است که وضعیت عبارت‌های فعلی، از لحاظ فاصله‌گذاری، در متن‌هایی که این روزها منتشر می‌شود، نابسامان است. تا آنجا که اطلاع دارم، دو مرجع، یکی همین شیوه‌نام دائره‌المعارف بزرگ اسلامی و دیگری فرهنگ سخن انوری (۸ جلدی و یک جلدی) این موضوع را، البته هر یک به شیوه‌ای، رعایت کرده‌اند. توضیح این که این نوع فعل‌ها در فرهن