پاورپوینت کامل سِرّکارآمدی نظم‌ سیاسی مردم‌سالار ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سِرّکارآمدی نظم‌ سیاسی مردم‌سالار ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سِرّکارآمدی نظم‌ سیاسی مردم‌سالار ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سِرّکارآمدی نظم‌ سیاسی مردم‌سالار ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

با ملاحظه مجموعه نظم‌های‌سیاسی که در دنیا از آغاز تاکنون موجود بوده‌ است می‌توان به دو گونه اساسی از نظم‌ سیاسی اشاره‌کرد. به عبارت دیگر، از یک سو، پارادایم غالب در نظم‌های سیاسی در جامعه سنّتی قبل از ورود به جامعه مدرن، (با وجود اختلاف در ساختار، روش و مبانی‌شان)، «نظم سلطانی» است.

قرائت حضرت امام‌خمینی(ره) از مردم‌سالاری دینی

با ملاحظه مجموعه نظم‌های‌سیاسی که در دنیا از آغاز تاکنون موجود بوده‌ است می‌توان به دو گونه اساسی از نظم‌ سیاسی اشاره‌کرد. به عبارت دیگر، از یک سو، پارادایم غالب در نظم‌های سیاسی در جامعه سنّتی قبل از ورود به جامعه مدرن، (با وجود اختلاف در ساختار، روش و مبانی‌شان)، «نظم سلطانی» است. براساس این نظم، تمامی نظریه‌های ارائه شده در مورد نظم‌ سیاسی جامعه اعم از جامعه ‌دینی و غیردینی و فارغ از خاستگاه مشروعیت‌شان بدین گونه است که فردی خاص در رأس نظام قرار داشته و مشروعیت نظام به وی مستند می‌شود و هم‌ او است که افراد خاصّی را برای کارگزاری نظام انتخاب‌ می‌کند یا خود مناصب اجرایی، قضایی بلکه تقنینی را عهده‌دار است یا منشأ مشروعیت کارگزاران در این سه عرصه محسوب می‌شود. بر همین اساس، کارگزاران این سه نهاد، خود را تنها در قبال حاکم، پاسخگو می‌دانند و با عنایت به اینکه در این پارادایم از نظم‌ سیاسی، مردم، نقش و جایگاهی در مشروعیت نظام ندارند، لذا از یک سو مردم نقشی در انتصاب حاکم و کارگزاران حکومت ندارند و از سوی دیگر، حاکم و کارگزاران نیز خود را نسبت به مردم در مورد رفتارهایشان، پاسخگو نمی‌دانند، بلکه جایگاه مردم در این پارادایم عمدتاً به حمایت و اطاعت از حکومت‌ها محدود می‌شود.(۱)

و از سوی دیگر، گذر از نظام سنّتی و ورود به مدرنیته که به تغییر در بسیاری از عرصه‌های زندگی مانند فرهنگ، هنر، سیاست و… منجر شد، نظم سیاسی در اداره امور جامعه را نیز موجب ‌می‌شود و با تغییر در خاستگاه مشروعیت نظام سیاسی، از «نظم سلطانی» عدول کرده و به «نظم‌ مردم‌سالار» به عنوان پارادایم غالب در اداره جامعه تغییر یافت. طبیعی است هرکدام از این دو پارادایم مقتضی گونه خاص از نظم سیاسی است که با نوع دیگر متفاوت خواهد بود، بلکه با عنایت به اینکه هر کدام از این پارادایم‌ها مشتمل بر نظم‌های پیشنهادی خاصّی مبتنی بر مبانی دینی و هنجارهای اعتقادی و فرهنگ بومی جوامع مختلف بوده و از الزامات خاصّی در گستره سیاست برخوردار هستند.

راقی‌ترین نوع مردم‌سالاری

پیدایش نظام جمهوری ‌اسلامی ایران جدا از برکاتی که در عرصه عمل و توسعه معنویت و اسلام در جهان داشته است، موجب ارائه گونه‌ای جدید از نظم‌های سیاسی در قالب مردم‌سالاری دینی شده است که به موجب آن، ضمن اینکه خاستگاه مشروعیت نظام سیاسی را باید در حاکمیت دین و معیارهای الهی جست‌وجو کرد، حاکمیت برعهده شایستگانی نهاده می‌شود که حائز اوصافی چون «دین‌‌شناسی»، «عدالت» و «تدبیر» باشند. مشروعیت حاکم در این نظام نه فقط در گرو وجود اوصاف فوق، بلکه بقای آنها است.

در این نظام، استناد مشروعیت الهی حاکمیت سیاسی، مانعی از استناد این نظام به مردم نبوده و از این روی، مردم در مراحل مختلف اداره کشور (گزینش، حمایت و نظارت نسبت به حاکم) نقشی واقعی و مؤثر ایفا کرده و انتصاب الهی حاکم، مانعی فراروی مردم‌سالار‌ بودن نظام‌سیاسی و ضرورت پاسخگویی حاکمان به مردم در برابر رفتار و عملکردشان نیست.

نگاه همزمان دین اسلام به دین‌مداری و مردم‌‌سالاری موجب شده است علاوه بر اینکه معایب و کاستی‌‌های برشمرده شده دو نظام دموکراسی و تئوکراسی، از ساحتِ نظام مردم‌سالاری دینی مبرا باشد، مزایا و امتیازات آن دو نظام عملاً در این نظام مطلوب، حضور پررنگی داشته باشند؛ بلکه سر موفقیت و کارآمدی این نظام در سال‌های تحقق آن در قالب جمهوری ‌اسلامی در کشور ایران را نیز باید در این قضیه جست‌وجو کرد.

«این مردم‌سالاری‌، راقی‌ترین نوع مردم‌سالاری‌ است که امروز دنیا شاهد آن است؛ زیرا مردم‌سالاری‌ در چارچوب احکام و هدایت‌الهی است. انتخاب مردم است، اما انتخابی که با قوانین آسمانی و مبرای از هرگونه نقص و عیب، توانسته است جهت و راه صحیحی را دنبال کند.»(۲)

نظریه مردم‌سالاری‌دینی

با عنایت به اینکه الفاظ تابع معانی آن بوده و هر واژه از اقتضائات و پیش‌فرض‌های معنایی خاصّ خود برخوردار است، لذا در سالیان اخیر عبارت «مردم‌سالاری‌دینی» در قبال مفاهیمی مانند «تئودموکراسی» یا «دموکراسی‌دینی» مطرح شده و نظریاتی درباره ماهیت این اصطلاح ارائه شده‌ است. با قدرت تأمل و اندیشه‌ورزی می‌توان دریافت که مردم‌سالاری دینی، نه فقط برگرفته از نظم مورد نظر غرب نیست، بلکه به زمان حاضر نیز اختصاص ندارد و ریشه در مبانی و آموزه‌‌های دینی و تاریخ اسلام دارد.

از فقیهان و اندیشمندانی که بر این قرائت از مردم‌سالاری دینی تأکید می‌نمایند، حضرت امام خمینی(ره) است ک