توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

فرزدق

نام فرزدق، پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint بن صعصعه بن عقال است که یکی از شعرای طبقه اول دوره اموی محسوب می‌شود. او شاعری بدیهه‌سرا و سخت‌کوش بود. هفتاد و سه سال شعر گفت و لغت عرب را حفظ کرد؛ ازاین‌رو مورد توجه جامعه عرب قرار گرفت. شیعیان نیز به جهت سروده‌هایش در مدح اهل بیت ارادت خاصی به او دارند.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی فرزدق
۲ – دلیل حفظ کردن قرآن
۳ – شعر و شاعری
۳.۱ – شاعر نام‌دار دوره اموی
۳.۲ – شاعران متقدم اسلام
۳.۳ – ایراد گرفتن بر شعر فرزدق
۳.۴ – محتوای اشعار
۳.۴.۱ – بیان یک نمونه
۳.۵ – مدح اهل بیت
۴ – ادله شیعه بودن فرزدق
۴.۱ – بیان یک روایت
۵ – ارادت به خاندان اهل بیت
۵.۱ – نمونه اول
۵.۲ – نمونه دوم
۶ – توجه به خلفای اموی
۶.۱ – بیان یک روایت
۷ – حضور در دستگاه اموی
۷.۱ – شعری درباره عبدالملک
۷.۲ – شعری درباره ولید
۷.۳ – شعری درباره ابن عبدالملک
۸ – پاسخ‌گویی به حریف با شعر
۹ – هجو برخی امرای عرب
۹.۱ – هجو ابن ابیه و معاویه
۹.۲ – هجو خالد
۹.۳ – هجو حجاج
۹.۴ – بیان یک روایت
۱۰ – شخصیت روایی
۱۱ – وفات
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

معرفی فرزدق

نام او پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint بن صعصعه بن عقال

[۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۶۵، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷، چاپ اول.

و کنیه‌اش ابوفراس

[۲] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ص۱۰۴۹، ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، تحقیق غلام رضا طباطبایی مجد، تهرات، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۷۲.

بود. وی از بزرگان قوم تمیم به حساب می‌آمد.

[۳] مستوفی، حمدالله بن ابی‌بکر، تاریخ گزیده، ص۷۰۹، تحقیق عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴، چاپ سوم.

پدرش غالب نیز فردی بخشنده و شریف و از بزرگان قوم خویش بود

[۴] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۲۶۷، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

و مادرش لیلی بنت حابس خواهر اقرع بن حابس تمیمی صحابی بود.

[۵] مستوفی، حمدالله بن ابی‌بکر، تاریخ گزیده، ص۷۰۹، تحقیق عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴، چاپ سوم.

در منابع تاریخی سخن دقیقی از سال تولد او به میان نیامده است و با اختلافی که در ثبت تاریخ وفات او وجود دارد، می‌توان ولادت او را بین سال‌های ۱۹ تا ۲۳ تخمین زد. وی پنج فرزند به نام‌های لبطه، سبطه، خبطه، رکضه و زمعه داشت که زمعه نیز شاعر بود.

[۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۶۶، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷، چاپ اول.

دلیل حفظ کردن قرآن

روایت شده است که فرزدق با پدرش بر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) وارد شد، حضرت (علیه‌السلام) پرسید: «او کیست؟» غالب پاسخ داد: «پسرم است که شاعر است». حضرت فرمود: «به او قرآن بیاموز که بهتر از شعر است».

[۷] دمشقی، اسماعیل بن عمر بن کثیر، البدایه و النهایه، ج۹، ص۲۶۵، بیروت، دارالفکر.

آمده است که وی پس از این جریان پاهای خویش را در بند کرد تا قرآن را حفظ کرد.

[۸] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۵۱، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

[۹] دمشقی، اسماعیل بن عمر بن کثیر، البدایه و النهایه، ج۹، ص۲۶۵، بیروت، دارالفکر.

(البته در دو منبع پیشین توصیه امیرمؤمنان (علیه‌السلام) به حفظ قرآن نقل نشده است).

[۱۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۶۸، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷، چاپ اول.

شعر و شاعری

شعر و شاعری در فرهنگ جوامع پیشین به ویژه جامعه عرب، تنها جنبه ذوقی و هنری نداشته است؛ بلکه به عنوان یکی از مؤثرترین مکانیسم‌های فرهنگی، نقش فزاینده‌ای در تثبیت یا تزلزل موقعیت و جایگاه اجتماعی و سیاسی یک فرد یا قوم و طایفه داشته است. بر این اساس یک شاعر به عنوان یک مبلغ مؤثر با مدح طایفه‌ای موقعیت او را در جامعه ارتقا می‌داد و با هجو و مذمت ممکن بود، شخص یا طایفه‌ای را به خاک مذلت بنشاند.

شاعر نام‌دار دوره اموی

فرزدق به عنوان یکی از شعرای معروف و نام‌دار از چنین جایگاهی برخوردار بود. وی از شعرای بزرگ عصر اموی محسوب می‌شد.

[۱۱] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۸۳، تحقیق احمد زکی پاشا، تهران، نشر نو، ۱۳۶۴، چاپ دوم.

بدوی بودن وی،

[۱۲] دمشقی، اسماعیل بن عمر بن کثیر، البدایه و النهایه، ج۹، ص۲۶۵، بیروت، دارالفکر.

حضور وی در افصح قبایل عرب،

[۱۳] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۹۶، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

[۱۴] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۹۱، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

و حدت و تیزهوشی او در پاسخ‌گویی،

[۱۵] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۹۱، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

بستر مناسبی جهت شکوفایی ذوق شعری وی فراهم آورد. معروف است که اگر شعر فرزدق نبود، ثلث لغت عرب از دست می‌رفت و نیمی از روایات و اخبار نابود می‌شد.

[۱۶] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ص۱۰۴۹، ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، تحقیق غلام رضا طباطبایی مجد، تهرات، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۷۲.

شاعران متقدم اسلام

در کنار او دو شاعر دیگر (جریر و اخطل) نیز از متقدمان شعرای اسلام محسوب می‌شوند

[۱۷] مستوفی، حمدالله بن ابی‌بکر، تاریخ گزیده، ص۷۰۸، تحقیق عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴، چاپ سوم.

که در برتری آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد.
فرزدق را به زهیر بن ابی‌سلمی که از شعرای طبقه اول عصر جاهلی بود، تشبیه می‌کنند.

[۱۸] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ص۱۰۴۹، ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، تحقیق غلام رضا طباطبایی مجد، تهرات، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۷۲.

ایراد گرفتن بر شعر فرزدق

با این حال برخی اهل ادب نیز بر او خرده گرفته‌اند. ابوبحر عبدالله بن اسحاق مولای حضر که علامه علم نحو و لغت بود، بر فرزدق خرده می‌گرفت و عیب او را آشکار می‌کرد و شعر او را لحن و غلط می‌دانست.

[۱۹] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۳۴۰.

[۲۰] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۲۸۵، ترجمه ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱.

محتوای اشعار

ذوق شاعرانه فرزدق بیش‌تر با هجو تناسب داشت

[۲۱] بلعمی، تاریخنامه طبری، ج۵، ص۱۵۵۲، تحقیق محمد روشن، تهران، البرز، ۱۳۷۳، چاپ سوم.

و محتوای بیش‌تر اشعار او در قالب هجو یا فخر قبیلگی سروده شده است. در واقع ساختار ذهنی فرزدق بر مبنای نگاه عرب به نظام قبیلگی و طایفه‌ای استوار است.

بیان یک نمونه

نمونه مشهور آن، اشعار هجوی است که میان او و جریر رد و بدل شده است؛ فرزدق به عنوان این‌که جزو خاندان تمیم است، بر جریر سرافرازی می‌کرد و هر یک از این دو، رسوایی‌های شاخه دیگر را برمی‌شمردند.

[۲۲] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۸۳، تحقیق احمد زکی پاشا، تهران، نشر نو، ۱۳۶۴، چاپ دوم.

[۲۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۹۴، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷، چاپ اول.

مدح اهل بیت

مدح اهل بیت (علیه‌السلام) و مدح و ذم فراوان خاندان اموی از شاخصه‌های دیگر شعر او محسوب می‌شود. از وی دیوان شعری به جا مانده است.

ادله شیعه بودن فرزدق

در منابع اهل سنت، فرزدق شیعه دانسته شده است.

[۲۴] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۱۴، ص۳۵۸، ترجمه ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱.

[۲۵] مقدسی، محمد بن احمد، احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، ج۲، ص۶۱۸، مترجم علی نقی منزوی، تهران، مولفان و مترجمان ایران، ۱۳۶۱، چاپ اول.

ملاقات وی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و حفظ قرآن بنا بر فرمایش ایشان،

[۲۶] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۹۱، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

سرودن اشعاری در مذمت ابن ملجم،

[۲۷] محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ج۱، ص۵۸۲، تبریز، بنی‌هاشمی، ۱۳۸۱، چاپ اول.

رفت و آمد به کوفه

[۲۸] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۳۵۳، ترجمه ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱.

که پایگاه شیعیان است، ملاقات با امام حسین (علیه‌السلام) در مسیر حرکت ایشان به کوفه

[۲۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۲۹۶۹، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۷۵، چاپ پنجم.

و سرودن ابیاتی در رثای ایشان

[۳۰] فرزدق، پاورپوینت کامل همام بن غالب ۵۷ اسلاید در PowerPoint، دیوان الفرزدق، ج۱، ص۷، مقدمه و شرح مجید طرد، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۱۴، چاپ دوم.

[۳۱] امین، سید محسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۶۸، بیروت، دارالتعارف المطبوعات.

و اصحابشان از جمله مسلم بن عقیل و هانی بن عروه

[۳۲] ابن طباطبا، محمد بن علی، الفخری، ص۱۵۶، ترجمه وحید گلپایگانی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰، چاپ دوم. و برخی منابع این ابیات را به عبدالله بن زبیر اسدی نسبت داده‌اند.

[۳۳] ابن اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ج۱۱، ص۱۴۴، ترجمه ابوالقا