توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهدی خلیفه عباسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهدی خلیفه عباسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهدی خلیفه عباسی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

مهدی عباسی

ابوعبدالله محمد مهدی (نام کامل وی: أبو عبد الله محمد بن عبدالله المنصور بن محمد بن علی المهدی بالله) ملقب به «مهدی» سومین خلیفه از خلفای عباسی بود که بعد از پدرش منصور دوانیقی بین سالهای ۱۵۸ تا ۱۶۹، در بغداد خلافت و فرمانروایی مسلمانان را بر عهده داشت. مدت ده سال و چهل و پنج روز خلافت کرد و سرانجام در چهل و سه سالگی در بیست و سوم محرم سال ۱۶۹ وفات یافت.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – فرماندگی سپاه
۳ – خلافت
۴ – ویژگی‌های دوران خلافت مهدی
۵ – رخدادهای دوران خلافت مهدی
۵.۱ – قیام یوسف بن ابراهیم
۵.۲ – شورش مقنع
۵.۳ – مبارزه با زنادقه
۵.۴ – شورش عبدالله بن مروان
۵.۵ – جنگ های خارجی
۵.۶ – تغییر ولیعهد
۶ – مرگ مهدی
۶.۱ – رفتار مهدی با علویان
۶.۲ – رفتار مهدی با امام کاظم
۷ – توسعه حرمین شریفین
۷.۱ – گسترش مسجدالحرام
۷.۲ – جلب رضایت مردم مدینه
۷.۳ – بازسازی مسجدالنبی
۸ – پانویس
۹ – منبع

معرفی اجمالی

“ابوعبدالله محمد” مقلب به «مهدی» در سال ۱۲۶هـ. ق. در «حمیمه» متولد شد، ده ساله بود که پدرش “منصور” به خلافت رسید و از همان زمان او تحت تعلیم و تربیت مخصوص، زیر نظر استادانی چون “مفضل ضبنی” قرار گرفت.
منصور از دوران نوجوانی او را برای پذیرش مسؤولیت‌های بزرگ آماده می‌کرد.

[۱] حضری، سید احمدرضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل‌بویه، تهران، سمت، ۱۳۸۴، ص۳۵.

فرماندگی سپاه

مهدی در پانزده سالگی فرمانده‌ سپاهی شد که مامور سرکوب شورش‌های خراسان بود، بعدها به مقام‌های اداری متعدد منسوب شد و در ۱۴۷هـ. ق. از جانب منصور به عنوان ولیعهد معرفی شد. وی با “ربطه” دختر “سفاح” ازدواج کرد، در سال ۱۵۳هـ. ق. به نیابت منصور به عنوان «امیرالحاج» رهسپار مکه شد و در ۱۵۸هـ. ق.

خلافت

پس از مرگ منصور در سن سی و سه سالگی با عنوان خلیفه با او بیعت شد.

[۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، بی‌تا، ج۸، ص۱۱۴.

[۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، بی‌تا، ج۸، ص۱۱۷.

در تاریخ یعقویی آمده است که مهدی اموالی را که پدرش مصادره کرده بود به صاحبانش برگرداند و آنان را خشنود ساخت. وی از آزار و قتل فرزندان “ابوطالب” جلوگیری کرد و آنان را از زندان آزاد کرد و برای هر کدام هدایا و مقرری‌هایی تعیین کرد؛

[۴] یعقوبی، احمد بن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۹۵.

البته وی سپس به روش پدارانش به جنایت و ظلم روی آورد.

ویژگی‌های دوران خلافت مهدی

دوران او به علت، ایجاد آرامش داخلی ممتاز شد و وی فرصت یافت، طرح‌های اصلاحی خود را اجرا کند. وی راه مکه را آباد و بناها و رباط‌های فراوان با چاه‌های آب در آن ایجاد کرد؛ مسجدالحرام را توسعه داد؛

[۵] حضری، سید احمدرضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل‌بویه، تهران، سمت، ۱۳۸۴، ص۳۶.

میان مکه و یمن دستگاه برید (پست) قرار داد و در دیگر راه‌ها هم ایستگاه‌های نگهبانی دایر کرد

[۶] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، بیروت، دارصادر، ج۶، ص۷۸.

؛ برای آب رسانی به کاروان‌های حج حوضچه‌هایی ساخت؛ برای خدامیان و زندانیان مقرری تعیین کرد تا گدایی نکنند؛ شبکه‌ای از راه‌های تجاری درست کرد و بغداد را مرکز تجارت جهانی قرار داد؛ سنت پوشش هر ساله‌ی کعبه را بنیان نهاد.

[۷] طقوش، محمدسهیل، دولت عامیان، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۳، چاپ دوم، ص۷۴.

وی به دادخواهی می‌نشست و به شکایت مردم گوش می‌داد. همچنین افرادی امین را در استان‌ها تعیین می‌کرد تا اخبار استانداران را به او برسانند. به نظر می‌رسد مهدی در خلال اصلاحاتش با ظاهرسازی و عوام‌فریبی قصد داشت،

[۸] طقوش، محمدسهیل، دولت عامیان، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۳، چاپ دوم، ص۷۴.

به ظاهر رضایت علویان و مخالفان حکومتش را جلب کند.
مهدی در سال ۱۶۰هـ. ق. به حج رفت و برای جلب رضایت حجازی‌ها کوشید؛ چون منصور به جهت حمایت حجازی‌ها از حرکت نفس زکیه با آنان به شدت برخورد کرده بود. وی در کسب دوستی اهالی شام نیز کوشید و از دمشق و بیت‌المقدس نیز دیدار کرد و برای رفع اختلافات قبایل مختلف در سرزمین شام اقدام و اموالی را میان آنان توزیع کرد.

[۹] طقوش، محمدسهیل، دولت عامیان، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۳، چاپ دوم، ص۷۳.

رخدادهای دوران خلافت مهدی

با وجود همه‌ی اقدامات اصلاح‌گرانه مهدی، نارضایتی‌ها از بین نرفت؛ وقایع‌های مختلفی با انگیزه‌های متفاوت در دوران او نیز به وقوع پیوست.

قیام یوسف بن ابراهیم

“یوسف بن ابراهیم” مشهور به “برام” از موالی «قبیله‌ی ثقیف» در سال ۱۶۰هـ. ق. در اعتراض به رفتار خلیفه و به جهت امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد و مردم خراسان را به پیروی خود خواند. مهدی سپاهی را به مقابله با او فرستاد، یوسف شکست خورد و سپاهیانش امان داده شدند. یوسف را نزد مهدی عباسی آوردند و او دستور داد دست و پای یوسف را قطع کنند و جسد او را به دار آویزند.

[۱۰] یعقوبی، احمد بن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.

شورش مقنع

شورش “مقنع” که از جمله یاران “ابومسلم خراسانی” بود، از دیگر قیام‌های دوران مهدی است. وی پس از قتل ابومسلم ادعای پیامبری کرد و در زمان “منصور عباسی” در زندان بود؛ پس از رهایی ادعای خدایی کرد و داعیانی به خراسان و ماوراءالنهر فرستاد. وی با وعده‌ی زنده کردن مردگان گروه‌های بسیاری از موالی روستاهای خراسان و ماوراءالنهر را نزد خود خواند.
طرفداران او در مخالفت با عباسیان جامه‌های سپید بر تن کردند و به قتل و غارت کاروان‌ها و تخریب مساجد و آزار زنان و کودکان پرداختند.
مقنع و یارانش سال‌ها در قلعه‌هایی دور از دسترس ساکن شدند و سرداران مختلفی از سپاه مهدی هیچ کدام موفق به دسترسی به آنان نشدند. سرانجام “سعید حرثی” که امیر هرات و جنگاوری کاردان بود، قلعه را محاصره کرد و شورش مقنع که سال‌ها برای حکومت عباسی ایجاد مشکل کرده بود، سرکوب شد و مقنع قبل از اینکه به چنگ سپاه خلیفه بیفتد، خود را سوزاند.

[۱۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، بی‌تا، ج۸، ص۱۳۵.

مبارزه با زنادقه

از دیگر اقدامات مهدی مبارزه شدید و جدی با «زنادقه» است، زندیق در دوران عباسی به همه منحرفان از دین اطلاق می‌شد. زنادقه معتقد بودند زندگی انسان در همین جهان به پایان می‌رسد؛ لذا لذت‌جویی و بی‌بندوباری را مجاز می‌دانند.
آنان منکر نبوت بودند و پیامبران و رسالت آنان را به تمسخر می‌گرفتند. پدیده‌ی زندیق‌ها از دوران امویان در جامعه انتشار یافته بود و فعالیت آنان در عصر اول عباسی شدت گرفت.
شایان ذکر است که واژه‌ی زندیق گاهی فقط بهانه‌ای در دست خلفای عباسی بود تا تحت عنوان آن مخالفان خود از گروه‌های مختلف از جمله علویان را متهم به اجبار و بی‌دینی کنند و به بند کشند.
به هر حال مهدی اهتمام شدیدی به تعقیب زنادقه داشت و هر زندیقی به دستور او به قتل می‌رسید. او دستور داده بود تا برای زن