پاورپوینت کامل زندگینامه و آثار معماری جین دروو jane drew 35 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگینامه و آثار معماری جین دروو jane drew 35 اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگینامه و آثار معماری جین دروو jane drew 35 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگینامه و آثار معماری جین دروو jane drew 35 اسلاید در PowerPoint :

بخشی از مطلب
جین دروو(۲۴ March 1911 – ۲۷ July 1996) برنامه ریز شهری و معماری انگلیسی بود .
 
شاید بتوان او را  یکی از اولین حامیان مدرنیسم در  بریتانیا دانست.
 
او یکی از اولین زنان معمار و طراح شهری است که از از ای ای AA فارغ التحصیل شده است.
 
  زمانی که جین دروو با ایده استخدام تنها معماران زن،  شروع به کار در اولین دفتر معماری خود کرد،معماری حرفه ای تحت سلطه مردان بود.
 
دفتر معماری او در طی  وبعد از جنگ جهانی دوم هم به فعالیت خود در لندن ادامه داد و توانست طراحی تعدادی پروژه بزرگ  در مقیاس شهری را نیز از ان خود کند .
 
البته  جین دروو وهمسردومش مکسول فرای بعدها به کمک هم دفتری مشترک تاسیس کردند، هرچند رویه دفتر تازه تاسیس نیز بر قرار نگاه و تعهدات دِروو بر محوریت طراحی خانه های ارزان قیمت در انگلستان، افریقای غربی و ایران [مجتمع مسکونی در مسجد سلیمان و مجتمع مسکونی کارکنان شرکت نفت در گچساران]گذشت.
 
متاثر از کارهایش در افریقای غربی، نخست وزیر هند از خواست او تا طراحی چاندیگار ،پایتخت جدید  ایالت  پنجاب،را برایش بر عهده گیرد، جین که نسبت به توان مندی خود در طراحی این شهر شک داشت، از لوکوربوزیه درخواست کمک کرد و همین درخواست مشارکتی نزدیک بین این دو در طراحی این پروژه را فراهم اورد.
 
درو از این پروژه برای راستْ آزمایی استراتژی های خانه سازی اش در حوزه اجتماعی استفاده کرد و ماحصل کار او تاثیری عمیق بر ساخت مجتمع های مسکونی عمومی در هند داشت.
 
او ساختمان هایی در غنا، نیجریه، ایران و سریلانکا طراحی کرد و در کتاب هایش از تجارب کار در این کشورها و آنچه که آموخته بود نوشت.
 
 او در لندن  به طراحی مجتمع های مسکونی  و ساختمان هایی برای جشنواره بریتانیا مشغول بوده و در تأسیس مؤسسه هنر های معاصر همکاری داشته است.
 
او پس از بازنشستگی از کار سفرهایی به خا رج از کشور داشته و سخنرانی هایی انجام داده است چندین مدرک افتخاری به او اهدا شده است. DBE تنها  هفت ماه پیش از مرگش به او اهدا شد.
 
زندگی نامه
 
 
 
اوایل زندگی (۱۹۱۱-۱۹۲۸)
 
 
 
دروو به عنوان  Iris Estelle Radcliffe Drew در تورنتون هیث Thornton Heath، کرویدون Croydon به دنیا آمد اما نام او چند روز بعد به عنوان  Joyce Beverly Drew به ثبت رسید.
 
 پدر او،  Harry Guy Radcliffe Drew ( نوه جوزف درو  Joseph Drew*)  طراح  وسایل جراحی و بنیانگذار موسسه تکنسین های جراحی بریتانیایی بود: او ( پدر جین دروو) تفکرات اومانیستی داشت و نسبت به منفعت طلبی و استبداد اظهار تنفر میکرد.
 
مادر جین Emma Spering Jones ،معلم مدرسه  ای در بریتانیا بود. Emma در حالی که جین فقط ۴ سال داشت براثر تصادف جاده ای تا آخر عمر خود از هر دو پایش فلج شد. اما این مسئله باعث نشد که او از تربیت و نگهداری دو دخترش دست بردارد.او به خوبی از آن دو مراقبت کرده و آن ها را  تشویق میکرد که به دو علاقه عمده شان بپردازند ، یکی مشاهده طبیعت و دیگری تحسین هنر.
 
جین خواهری بزرگتر از خود به نام دوروتی دروو Dorothy Drew (1909–۱۹۸۹) داشت.کسی که بعدها پزشک و یکی از دانشجویان F. M. Alexander * شد.
 
جین در مدرسه ابتدائی و دبیرستان کرویدون Croydon به تحصیل پرداخت.از میان دوستان دوران ابتدائی او میتوان هنر پیشگانی همچون Peggy Ashcroft و Diana Wynyard را نام برد.در دبیرستان نیز او با هنرمند نقاش دیوار و تصویر گر کتاب Barbara Jones و همچنین مدافع حقوق زنان Baroness Seear دوست بوده است.
 
 
 
قبل از جنگ (۱۹۲۹-۱۹۳۹)
 
 
 
جین دروو در مدرسه معماری انجمن معماری Architectural Association School of Architecture  بین سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۴ به تحصیل پرداخت.
 
 در سال ۱۹۳۳ جین در حالی که ۲۲ ساله بود با معماری به نام James Thomas Alliston از دانشجویان  AA ازدواج کرد.
 
 پس از اینکه جین در کارهای معماری همسرش به او ملحق شد ،آن ها برنده رقابت طراحی بیمارستانی در دوان Devon شدند. از کارهای مهم و اساسی آن دو خانه سازی در وینچستر Winchester بوده است.
 
آن ها دخترانی دو قلو  به نام های Jennifer Ann Shirley Alliston (1937–۱۹۸۶) و Sarah Jane Georgina Alliston (1937–۲۰۱۱).
 
ازدواج جین و James Thomas Alliston در سال ۱۹۳۹ و پس از ۶ سال به طلاق انجامید.
 
 
 
جنبش مدرن
 
 
 
جین دروو خیلی زود و از طریق کنگره بین المللی معماری مدرن Congrès International d”Architecture Moderne (CIAM)،درگیر جنبش مدرنیسمی شد که مبتنی بر شاکله های وضع شده توسط معمار سوئیسی به نام لوکوربوزیه شکل گرفته بود.
 
و بعد ها به عنوان یکی از بنیان گذاران اصلی این جنبش مدرن در انگلستان شناخته شد.
 
این جنبش گروهی متشکل از معماران ، نقاشان و صنعتگران بود که ماموریت  اصلی خود را این گونه خلاصه می کرد:”در اولویت قرار دادن استفاده از فضا برای کنش انسانی و به حاشیه بردن کنترل فضا بر قوام رسوم و عرف های سبکی.”
 
از طریق این گروه  بود که جین با لوکوربوزیه Le Corbusier، الیزابت لوتینز Elizabeth Lutyens  و ماکسول فرای Maxwell Fry (یکی از موسسان جنبش) ملاقت کرد و بعدها با ماکسول فرای در سال ۱۹۴۲ و در ۳۱ سالگی و ۳ سال پس از جدایی از همسر اولش ازدواج کرد.
 
 
 
چاندیگار  Chandigarh و لوکوربوزیه Le Corbusier
 
 
 
نخست وزیر هند پاندیت نهرو Pandit Nehru  پس از دیدن پروژه های  جین درو در آفریقای غربی ، از او و همسرش ماکسول فرای خواست که طراحی پایتخت جدید پنجاب ، چاندیگار  Chandigarh، را بر عهده گیرند.
 
در آن زمان او که به شدت درگیر جشنواره ای در بریتانیا بود و نسبت به توانایی خود در بر عهده گرفتن همچون نقش بزرگی در پروژه شک داشت از معمار سوئیسی  لوکوربوزیه درخواست کمک کرد و از او خواست که در انجام این پروژه به او ملحق شود.
 
لوکوربوزیه مسئولیت طراحی  طرح اصلی شهر و ساختمان های مهم و اصلی دولتی ( دادگاه عالی ، مجمع ، دبیرخانه ، و غیره ) را بر عهده گرفت.
 
جین دروو لوکوربوزیه را نخستین بار در کنگره بین المللی معماری مدرن (CIAM)  و قبل از جنگ ملاقات کرده بود  و تحت تأثیر وسعت اطلاعات و تجربه ی لوکوربوزیه در حل مشکلات ساخت مسکن و شخصیت قدرتمند و شفافیت منطق تیز او قرار گرفته بود.
 
همکاری با همچون شخصیت قدرتمندی بسیار دشوار می نمود.جین دروو گاهی با خود می اندیشید که آیا دعوت لوکوربوزیه برای همکاری در پروژه کار درستی بوده است یا نه.
 
با توجه به گفته های جین درو ، با وجود همه ی عظمت لوکوربوزیه ” او اشتباهات زیادی انجام میداد- همچنان که هر شخصی که چیز جدیدی را می آزماید انجام می دهد- در میان این اشتباهات brises soleil های بتنی بودند که به عنوان پوسته های حرارتی عمل میکردند و در تمام طول شب گرما از خود ساطع میکردند،بدون خنک کننده، قبل از اینکه در روز بعد با استفاده از خورشید دوباره گرم شوند.
 
یکی از اشتباهات دیگر میتواند جدایی محله زندگی مغازه دارها از محله هایشان باشد. با دشواری بسیار من او را متقاعد کردم که به مردم این امکان را بدهد که بالای مغازه هایشان زندگی کنند! با وجود همه این ها دوستی پایداری مابین ما شکل گرفت”
 
 جین درو ، Jeanneret ( پسر عموی لوکوربوزیه ) و ماکسول فرای ، سه سال متوالی را  در چاندیگار Chandigarh به سر بردند.آن ها در آن جا شرایط زندگی بسیار بدوی و ابتدائی داشتند و گرمای طاقت فرسایی بر آن جا حاکم بود.لوکوربوزیه تنها دو ماه از سال و زمانی که هوا خنک تر شده بود به چاندیگار می آمد.
 
پاندیت نهرو Pandit Nehru نخست وزیر هند به دنبال این بود که چاندیگار به شهر نمونه ای برای هزاران تن از پناهندگانی که روزانه از پاکستان وارد می شدند تبدیل شود.او نمی خواست که پی رو سنت های پیشین باشد و به جای آن به تجربه ها ی نو و طرح ها و فرم های جدید می اندیشید.
 
با توجه به سیاست های او (پاندیت نهرو) ، جین دروو ، ماکسول فرای  و لوکوربوزیه این امکان را یافتند که  مدارس ، برنامه های خانواده و کلینیک های بهداشتی ، حمام  و استخر های شنای روباز  و تئاترها در فضای باز  را با مسکن یکپارچه سازند  و ادغام  کنند.
 
تمامی خانه دارای امکانات بهداشتی مناسب و آب خوب بودند. خانه سازی های ارزان تر ، خانه هایی تراس دار بودند که به پناهندگان این امکان را می دادند که اتاق هایی بزرگتر داشته باشند و در حفظ پولشان احساس امنیت بیشتری کنند.
 
قبل از اینکه این خانه در سطح وسیع و شمار زیادی ساخته شوند،جین درو نمونه ی اولیه ای از انواع مختلف از هریک از این خانه ها را ساخت و پس از آن که در آن ها ساکن شد و مورد ارزیابی قرارشان داد،معایب هر کدام را بررسی کرد و آن ها را بهبود بخشید.
 
در همین زمان بود که جین دروو دریافت که هندی ها توانایی تجربه زندگی در نوع جدیدی از خانه را دارند و به خوبی می توانند با شرایط کنار بیایند.
 
فضاهای عمومی و باز برای اقشار کم در آمد جامعه که در خانه های ارزان قیمت زندگی می کردند در نظر گرفته شده بود.اجاره بهای خانه ها درجه بندی شده بود به طوری که هیچ گاه بیش از یک دهم درآمد یک مرد صرف اجاره خانه نمی شد. نگاه داری  از حیواناتی چون گاو و گاومیش در خانه ها ممنوع شده بود چرا که این کار موجب انتقال بسیاری از بیماری های مشترک مابین انسان و حیوان به انسان می شد و سطح بهداشت جامعه را پایین می آورد.
 
 
 
مرکز درمانی چاندیگار
 
هندی ها به این درک رسیده بودند که سنت های پیشینشان در خانه سازی  منسوخ شده و دیگر کارایی لازم را ندارد از این رو به دنبال راه های جدیدی برای زندگی و روش های نو برای خانه سازی بودند.
 
این طرح ها و فرم های جدید خانه ،خانه سازی را در سراسر هندوستان تحت تأثیر قرار داد و خانه ها شکل جدیدی به خود گرفتند.
 
Secondary school in Chandigarh, designed in 1956
 
مدرسه ابتدائی در چاندیگار ۱۹۵۶
 
زمان جنگ (۱۹۳۹-۱۹۴۵)
 
 
 
هنگامی که جین در سال های جنگ  و بین سال های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۴ به تنهایی کار معماری اش را در دفتر خود واقع درخیابان سنت جیمز لندن آغاز کرد ، معماری حرفه ای کاملا مرد سالار به شمار می رفت .
 
جین در ابتدا تصمیم گرفت که تنها معماران زن را استخدام کند هرچند که بعدها این رویه را تغییر داد و به همکاری با معماران مرد نیز پرداخت.
 
کارهای او شامل موارد زیر می باشد:
 
    ۱۹۴۰ : پروژه  کرجی یا قایق بادی والتون (والتون یاچ) Walton Yacht در Walton on Thames در نزدیکی لندن
    ۱۹۴۱ : نمایشگاه طراحی آشپزخانه ،سالن Dorland ،خیابان  Lower Regent ،لندن
    ۱۹۴۱-۱۹۴۳: مشاوره به انجمن گاز تجاری بریتانیا  با شعار”طراحی شده توسط زنان برای زنان”
    ۱۹۴۳: “بازسازی انگلستان” در نمایشگاه در گالری ملی در لندن
    ۱۹۴۴:طراحی دفتر موقت در میدان بدفورد Bedford پس از اینکه دفتر قبلی او در خیابان سنت جیمز بمباران شد.
    ۱۹۴۴-۱۹۴۵ : مشاور معاون برنامه ریزی وزیر امور اقامت مستعمرات غرب آفریقا
دوران پس از جنگ (۱۹۴۶-۱۹۵۹)
 
او پس از جنگ درابتدا به همکاری تجاری  با ماکسول فرای با عنوان فرای،دروو و همکاران پرداخت .و پس از آن همکاری با دیگران را نیز آزمود.
 
از ژانویه ۱۹۴۶ همکاری ماکسول فرای و جین دروو از دفتری در محله گلاستر Gloucester لندن آغاز شد.آن ها دفترکار دوم خود را در Albany Terrace به پا داشتند.
 
همکاری جین دروو و ماکسول فرای تا سال ۱۹۷۷ ادامه داشت.
 
    ۱۹۴۶-۱۹۵۰: همکاری با ماکسول فرای با عنوان ماکسول فرای و جین دروو
 
 
 
    ۱۹۴۶-۱۹۶۲: جین دروو موسس و ویراستار و سردبیر مشترک (Trevor Dannatt) برای کتاب سال معماران Architects” Year Book بوده است که زاییده ی افکار ناشری به نام Paul Elek می باشد.
    ۱۹۴۶ : نمایشگاه “Britain Can Make It” “بریتانیا میتواند بسازدش” در موزه ویکتوریا و آلبرت
    ۱۹۴۸:غنا : کالج تربیت معلم Mampong و کالج Prempeh درکوماسی Kumasi (با همکاری ماکسول فرای )
    ۱۹۴۹ : ساختمان بیمارستان شرکت نفت کویت
    ۱۹۴۹ : شهر جدید هارلو Harlow: املاک Chantry و Tanys Dell : خانه های ۳ و ۴ خوابه تراس دار و آپارتمانهای ۴ طبقه ( با همکاری ماکسول فرای)
    ۱۹۵۰ :غنا : کالج Adisadel و دبیرستان دخترانه وسلی Wesley در شهر ساحلی کیپ Cape Coast ( با همکاری ماکسول فرای )
    ۱۹۵۰ : آپارتمان های  Passfields در Lewisham ، لندن ( با همکاری ماکسول فرای )
    ۱۹۵۰ : طراحی داخلی برای ICA ( موسسه هنرهای معاصر ) در خیابان دوور Dover  ، لندن ( با ماکسول فرای ، و همکاری  Eduardo Paolozzi، Nigel Henderson،  Neil Morris و  Terence Conran) . جین  نقش مهمی  را در جابجایی آن به خانه تراس دار کارلتون Carlton House Terrace  در سال ۱۹۶۴ ایفا کرد.
    ۱۹۵۱-۱۹۵۸: همکاری با ماکسول فرای و Lindsay Drake و Denys Lasdun با عنوان  فرای ، درو ، دریک و لاسدون
    ۱۹۵۱ : ساختمان جدید مدارس ، برج ورودی واترلو Waterloo و رستوران ریورساید Riverside برای جشنواره بریتانیا ( با همکاری ماکسول فرای )
    ۱۹۵۱-۱۹۵۳ : در همکاری با لوکوربوزیه و پسر عموی اوPierre Jeanneret  ، جین دروو و ماکسول فرای به عنوان معماران ارشد در بسیاری از خانه سازی های Chandigarh،پایتخت جدید ایالت پنجاب هندوستان، شرکت داشتند.جین دروو لوکوربوزیه را متقاعد کرد در انجام پروژه با او همکاری کند.لوکوربوزیه پلان اصلی Albert Meyer”s را از نو طراحی کرد.او عمده طراحی ها را بر عهده جین دروو ، ماکسول فرای و پسر عمویش Pierre Jeanneret گذاشت.تیمی از معماران هندوستان نیز در این پروژه وسیع  با آن ها همکاری داشتند ( معمارانی همچون         B. V. Doshi )
 
آثار دیگر
 
۱۹۵۳-۱۹۵۹: ساختمان هایی در Ibadan،Nigeria : کالج دانشگاه (با همکاری ماکسول فرای)، بانک تعاونی، و یک سالن مجمع و خانه های کوچک
    ۱۹۵۳: آپارتمان هایی در Whitefoot Lane ،Downham Estate ،Lewisham ، لندن ( با همکاری ماکسول فرای)
    ۱۹۵۵: ساخت مسکن در مسجد سلیمان (اولین سایت نفت در خاور میانه) برای کارکنان شرکت نفت و طراحی میدان نفتی جدید شهر در گچساران، جنوب ایران
    ۱۹۵۵- ۱۹۵۸  : همکاری با Denys Lasdun در طراحی خیابان USK  و مسکن  سازی در مستغلات در Bethnal Green، لندن
    ۱۹۵۸-۱۹۷۳: شروع به کار با عنوان کاری فرای ، دروو و همکاران ( با همکاری Frank Knight و Norman Creamer )
    ۱۹۵۹ : بانک تعاونی ، دفاتر و فروشگاه، لاگوس Lagos ، نیجریه
    ۱۹۵۹ :بانک تعاونی،  سالن مجمع و خانه های کوچک، ایبادان Ibadan ، نیجریه Nigeria
    ۱۹۵۹ :مسکن سازی در خلیج ،شرکت نفت خلیج ، لندن
 
 
 
 
 
سال های  بعد (۱۹۶۰-۱۹۷۹)
 
 
 
    ۱۹۶۰ : مرکز یادبود هنر Lionel Wendt ، کلمبو، سریلانکا
    ۱۹۶۲ : فرای، دروو  وشرکا دفتر دوم خود را در لندن افتتاح کردند.
    ۱۹۶۴: مرکز آموزشی آپووا Apowa،غنا
    ۱۹۶۴ :ساخت مسکن در شهرهای هتفیلد Hatfield و ولوین Welwyn
    ۱۹۶۴ : ستاد Shell در سنگاپور
    ۱۹۶۴-۱۹۶۶: تبدیل  خانه تراس دار کارلتون برای ICA، لندن
    ۱۹۶۵ : ورزشگاه و استخر Ahmadu Bello ، کادونا Kaduna ، نیجریه
    ۱۹۶۵ : کالج تربیت معلم زنان ، کانو Kano ، نیجریه
    ۱۹۶۵ :هتل در کلمبو، سریلانکا
    ۱۹۶۷ : مرکز یادبود Margaret Pyke در لندن ( که توسط دوک Edinburgh ادینبورگ گشایش یافت .)
    ۱۹۶۸ : اقامتگاه پرستاران و بیمارستان Torbay، در Torquay، Devon
    ۱۹۶۸ : مدرسه برای کودکان ناشنوا، Herne Hill ، لندن
    ۱۹۶۹-۱۹۷۷ : ساختمان دانشگاه آزاد، میلتون کینز  Milton Keynes ، Buckinghamshire
    ۱۹۷۰ : گالری هنری خانه تراس دار کارلتون Carlton،لندن
    ۱۹۷۳ : ساختمان Gestetner ، استرلینگ Stirling ، اسکاتلند
    ۱۹۷۷ :موسسه آموزش و پرورش موریس Mauritius (با  همکاری ماکسول فرای)
    ۱۹۷۹ :مدرسه دخترانه سنت پل  St. Paul”s Girls” School ، لندن بلوک علوم
 
 
 
 دوران بازنشستگی (۱۹۷۹-۱۹۹۶)
ماکسول فرای در سال ۱۹۷۳ بازنشسته شد ، اما جین دروو کار خود را تا سال ۱۹۷۹ همچنان ادامه داد.
 
آن ها را در این دوران ازکشور خود خارج شده و در یک خانه ساحلی و یا در اصطلاح “خانه دریاچه ” ” The Lake House”در Rowfant و در نزدیکی کراولیCrawley  در ساسکس  Sussex  زندگی میکردند و با دوستان و آشنایان خود وقت میگذراندند .بیشتر ملاقات هایشان نیز در این خانه صورت می گرفت.
 
این خانه خانه ی بزرگ و زیبایی بود که سکوی تختی که مشرف به دریاچه ی ماهیگیری بود را به آن افزوده بودند.جین تمام نشانه های خانه و باغ های به یاد مانی دوران کاری اش را در این خانه داشت .
 
در سال ۱۹۸۲ جین و ماکسول تصمیم گرفتند که این خانه را به فروش گذاشته و مکانی دیگر برای زندگی بیابند که از لحاظ دسترسی ساده تر باشد تا دوران بازنشستگی شان را به راحتی بتوانند در آن سپری کنند.
 
آنها برای مدتی در خانه ی دوستی در در روستای Cotherstone ، شهرستان دورهام ساکن بودند تا اینکه خبر فروش خانه ای در همسایگی مکانی که در آن سکونت داشتند را شنیدند.بلافاصله آن خانه را خریدند.بنابر این در کریسمس ۱۹۸۲ آن ها به  “West Lodge”, واقع در روستای Cotherstone نقل مکان کردند.
 
آن ها همچنان به فعالیت خود در ساخت خانه جدید ادامه دادند در حالی که در روستای Cotherstone زندگی روستایی داشتند و باغبانی میکردند.
 
ماکسول آتلیه برای کارهایش داشت و اتاق نشیمنشان با نقاشی های دیواری ماکس از پل راه آهن رودخانه Balder پوشیده شده بود.
 
در سال ۱۹۸۴ جین دروو جشن بزرگی به مناسب تولد ۸۵ سالگی ماکسول در نزدیکی سالن Lartington ترتیب داد.که ۲۰۰ نفر از دوستان و آشنایان در آن جشن حضور داشتند. دو سال بعد جین دروو کتابی ۱۵۰ صفحه ای نوشت و در آن به  دوستان و همکاران خود به مناسبت تولد ۷۵ سالگی اش در ۲۴ مارچ ۱۹۸۶  ادای احترام کرده و ار آنان قدردانی کرد.این کتاب شامل اسامی همچون Heather Brigstocke و Peter Murray و John Summerson و Olufemi Majekodunmi  و…  می باشد.
 
مرگ
ماکسول فرای در سال ۱۹۸۷ و در ۸۸  سالگی درگذشت.
 
۹ سال بعد و در سال ۱۹۹۶ جین دروو نیز بر اثر سرطان و در سن ۸۵ سالگی از دنیا رفت و در نزدیکی کلیسای سنت Romald در Romaldkirk به خاک سپرده شد.
 
نگاهی به کارهای جین دروو تحت عنوان فرای،دروو و شرکا در سال ۱۹۶۲
 
Studio at Hertingfordbury, Herts
 
Hertingfordbury
 
این استدیو (آتلیه) بخشی از یک خانه ی مزرعه ای ( خانه رعیتی) تحت مالکیت آقای Ashley Havinden ،طراح ، بود که بعدها به آن افزوده شد.این آتلیه از  آن جهت طراحی شده بود که فضای اضافی و مکان مناسبی را جهت کارهای آتلیه ای آقای Havinden به طبقه همکف بیافزاید.
 
این آتلیه به حمام و اتاق خواب موجود در خانه افزوده شده بود و با فراهم آوردن اتاق تعویض لباس برای آقای Havinden و فضای کار و نوشتن برای خانم Havinden مجموعه بسیار کاملی را ایجاد کرده بود.
 
در ساخت این آتلیه تصمیم بر آن گرفته شد که تلاشی برای حفظ سبک موجود خانه ،که ترکیبی از سبک های اوایل گرجستانی Georgian و ویکتوریایی  Victorian بود ، صورت نگیرد.
 
این آتلیه تناسبات و مقیاس های مخصوص به خود را داشت و تلاش شده بود که در هر سه بعد تناسبات آن نزدیک به نسبت طلایی باشد.
 
ارتباط بخشی آتلیه بر تک ستون فولادی استوار بود که گالری باز و مجموعه محصور طبقه اول بر آن سوار شده بود.
 
سایر سازه ها همه از جنس فریم های چوبی و تخته الواری بودند که با عایق های حرارتی پوشانده شده  و رنگ های سفید ، خاکستری و مشکی داشتند.
 
آتلیه پنجره های بزرگ  صفحه مانند شیشه ای داشت که با پرده هایی که سراسر پنجره را می پوشاندند و کره کره های خارجی پوشانده شده بودند.
 
معمار دستیار پروژه شخصی به نام Derek Preston بود.
 
۲ . Studio at Rowlant, Sussex
 
Rowfant
 
این آتلیه به خانه ساحلی و یا در اصطلاح “خانه دریاچه ” ” The Lake House”در Rowfant و در نزدیکی کراولیCrawley  در ساسکس  Sussex  افزوده شده بود که جین دروو و ماکسول فرای بخشی از دوران بازنشستگیشان  را در این خانه گذرانده بودند .
 
قسمت افزوده شده در اصل به عنوان گاراژی برای وسایل و ماشین های بنزینی ساکنان خانه در نظر گرفته شده بود.بعدها این قسمت به عنوان آتلیه مستقلی در طبقه اول به کار گرفته شد.
 
پایین بودن قسمت افزوده شده نسبت  به خانه به علت شیب زمین  این امکان را می داد که گاراژ دو طبقه طراحی شود.گاراژ به سمت رودخانه بوده و با پله هایی با قسمت اصلی خانه در ارتباط بود.
 
قسمت افزوده شده فضای انباری را شامل می شد و ارتباط بین محل کار قبلی و جدید را حفظ می کرد.نمایی که با حیاط در ارتباط بود با سنگ هایی از جنس سنگ فرش های حیاط پوشانده شده بود.
 
 در نما فریم های فولادی به کار گرفته شده بود که کناره های دیوارهای آجری گاراژ را می پوشاند و تا دو طرف سقف ادامه می یافت.
 
دیوارها از جنس تخته و الوار بودند که در قسمت بیرونی با عایق های حرارتی صفحه ای به رنگ سفید پوشانده شده بودند.
 
تخته های چوبی سقف با ورقه های مسی پوشش داده شده بودند.
 
دیوار های آجری طبقه ی پایین از جنس آجر های ارزان قیمتی بودند که با رنگ سیاه رنگ آمیزی شده بودند.دستیار معمار پروژه آقای Duncan Horne بود.
 
Studio at Longpont-sur-Orge, near Paris
 
این آتلیه برای آقای  William Copley ، نقاش، در زمین خانه اش طراحی شده بود و آتلیه مستقلی بود که حمام، مکان نگهداری بوم های نقاشی و محل استراحت کسانی بود که به عنوان مدل نقاشی به آتلیه می آمدند.این آتلیه از سنگ های محلی ساخته شده بود و سقفی قوسی شکل داشت که نور شمال دریافت میکرد.دیوارهای سنگی بزرگ آن شامل قلوه سنگ ها و تخته سنگ هایی بود که به صورت تصادفی و نامنظم بر روی هم چیده شده بودند.سقف قوسی شکل آن با ورقه های مسی پوشانده شده بود.این آتلیه درب های بزرگ  با زاویه چرخش عمودی داشت که به تراس باز می شدند.
 
دانشگاه ایبادان یکی از اولین دانشگاه های نیجریه در قسمت غربی آفریقا و یکی از بهترین کارهای ماکسول فرای و جین دروو می باشد.
جین دروو و ماکسول فرای سایت دانشگاه را در زمینی به مساحت ۵ مایل متر مربع از زمین های جنگلی و  زراعی در نظر گرفتند و بسیاری از ساختمان های مسکونی و آموزشی را در کنار آن طراحی کردند.
 
سایت دانشگاه در نزدیکی خیابان tree-lined قرار داشت و مستقیما به برج مرکزی ، دفاتر اداری و سالن سخنرانی راه داشت.
 
خوابگاه های مسکونی و ساختمان های آموزشی  در جهت شرقی،غربی قرار گرفته بودند که بیشترین استفاده را از باد جنوبی ، غربی داشتند.
 
در این دانشگاه میتوان خلاصه ی کوتاه و کاملی از کارهای این زوج در قسمت غرب آفریقا را دید.
 
سالن اصلی از بتن مسلح و بلوک های بتنی  و سنگ های محلی ساخته شده است. سقف پیش آمدگی هایی دارد که تا بالکن ادامه می یابد. در فضای داخلی سالن ها از چوب استفاده شده است که گرمای خوشایندی را به محیط می بخشد.
 
Mfantsipim School, Cape Coast, Ghana
 
در سال ۱۹۴۷ ماکسول فرای و جین دروو به ساخت یک سری از مدارس و کالج های تربیت معلم در یکی از مستعمره های پیشین بریتانیا  Gold Coast منصوب شدند.
 
آن ها این پروژه را فرصتی مناسب دیدند که آرمان های اروپایی مدرنیسم را در محیطی جدید آزموده و اعمال کنند.
 
رویکرد معماری پیشگام آن ها( مدرنیسم اروپایی) در دوره ی جدیدی از علایق و ارتباطات مشترک مابین بریتانیا و  Gold Coast تحقق یافت.
 
ساختمان های فرای ، دروو در واقع نماینده ی اراضی بود که به تازه گی از استعمار خارج شده بودند و تجسمی بود از انحطاط استعمارگری.
 
در Cape Coast ، ماکسول فرای و جین دروو بر روی سه پروژه کار میکردند که شامل یک سری از مدارسی است که پسوندشان Mfantsipim می باشد.
 
( نخستین مدرسه ابتدایی در Gold Coast، مدرسه Mfantsipim در سال ۱۸۷۶ ساخته شده است )
 
فاز یک ساخت و ساز ها شامل ساخت خانه کارکنان و برج آب بود که فاز دوم آن با بلو ک های خوابگاهی که در تصویر نشان داده شده است ادامه می یافت.
 
 این فرم از بلوک ها در واقع به عنوان ورودیه سایت بود.محل عبور خودرو از زیر ساختمان ها و تا روی تپه اصلی سایت کشیده شده بود. بلوک های حمام در طبقه همکف و در زاویه راست بلوک های خوابگاه قرار داشت.نرده ها سوراخ دار بودند که سایه اندکی را روی نمای جنوبی میانداختند.